Haarlemmer Olie....bollenloop
Wedstrijdverslag
29 december 2012
Vogelenzang
Op zaterdag 29 december zijn de golven goed in de Noordzee. Voor Sjors, mijn zoon, vormt dat een vrijwel onweerstaanbare aantrekkingskracht. Hij brengt het nog subtiel. Of dat ik misschien toevallig als ik toch vrij was niet naar het strand wil gaan? Please?! Sjors, zo moet je weten houdt namelijk van surfen. Niet met zo’n zeiltje, maar het echte werk. Gewoon op de golven, op z’n hawaiaans zal ik maar zeggen. Ja en dat kan dus ook in Nederland. Nooit geweten, maar sinds een jaar of twee reist hij zeer geregeld met zijn surfboard in de bus en trein, van Schoonhoven/Utrecht, naar de kust. Zomer en winter. Scheveningen is dan de place to be.
Nu ben ik de beroerdste niet en ik was inderdaad vrij en had niets te doen, en lekker lopen op het strand is nooit weg. Even op hardlopen.nl van Klaas Lok gekeken en zowaar er was een loopje in de buurt van het strand. In Vogelenzang bij Haarlem en Zandvoort. Dat kunnen we mooi combineren dacht ik. Sjors was het er natuurlijk helemaal mee eens. Golven zijn immers golven. Gezellig zo samen met mijn zoon naar de golven van Zandvoort. Om acht uur loopt de wekker af. De loop begint om 12.00 uur dus tijd zat. Ik ben tenslotte Cor Terlouw niet. Sjors checkt internet op de actuele golfhoogten en begint wat sip te kijken. De zuiden wind schijnt de golven af te zwakken en de condities blijken toch verre van optimaal te zijn. Het einde van het verhaal is dat ik dus in mijn uppie naar Vogelenzang afreis. Want ik heb me er al helemaal op verheugd.
De loop gaat over 20,8 km door de Amsterdamse Waterleidingduinen. Inschrijven gebeurt ook in de duinen. En aan startnummers doen ze niet. Wel krijg je een toegangsbewijs voor de duinen mee. Daar kan je na afloop je eigen eindtijd op noteren. Bij inlevering is dat goed voor ……een oliebol!
De loop trekt vandaag 650 lopers voor verschillende afstanden. Geen kleedkamers, geen douche wel prachtige natuur. Ik loop Frans en Michael Woerden tegen het lijf. Voor de start uiteraard. Het is prachtig weer . Zon, een graad of 10. Heerlijk! Alleen die wind, de wind was ik even vergeten. In de buurt van duinen is de zee nooit ver weg. Dat blijkt maar weer. De wind heeft vrij spel en ik probeer samen met een andere loper de weergoden te slim af te zijn. We werken goed samen, maar volgens mijn hartslagmeter gaat het wel te snel. Ik voel dat nog niet zo, maar het is onontkoombaar. Een slag of vijf boven het omslagpunt in de eerste 10 kilometer betekent dat ik de prijs ga betalen. Daar helpt geen Haarlemmerolie aan.
Net als we naar het noorden afbuigen en ik denk dat ik het makkelijker ga krijgen, het is namelijk zuidenwind, staat er toch een soort mannetje met de hamer. Ik ga denken dat ik nog een echte Oliebollenloop moet lopen over twee dagen en ja hoor, weg is de moraal. Het kost me steeds meer moeite om tempo te houden. De km tijden kan ik niet aflezen want ik heb mijn bril niet op. Maar mijn bril heb ik niet nodig om te voelen wat ik voel. De natuur blijft prachtig. Er staan zelfs herten naar mij te kijken! Waarschijnlijk is dat om dat ze denken “pffuhh die kunnen we makkelijk hebben!” Ik tel de laatste kilometers af en weet me gesteund door een mede loper die net als ik ook teveel heeft gegeven op de eerste 10 kilometer. Ik noteer 1.35.54 op mijn startbriefje en krijg een oliebol als beloning. Het smaakt heerlijk. Zeker wel gebakken in Haarlemmerolie.
Vogelenzang
Op zaterdag 29 december zijn de golven goed in de Noordzee. Voor Sjors, mijn zoon, vormt dat een vrijwel onweerstaanbare aantrekkingskracht. Hij brengt het nog subtiel. Of dat ik misschien toevallig als ik toch vrij was niet naar het strand wil gaan? Please?! Sjors, zo moet je weten houdt namelijk van surfen. Niet met zo’n zeiltje, maar het echte werk. Gewoon op de golven, op z’n hawaiaans zal ik maar zeggen. Ja en dat kan dus ook in Nederland. Nooit geweten, maar sinds een jaar of twee reist hij zeer geregeld met zijn surfboard in de bus en trein, van Schoonhoven/Utrecht, naar de kust. Zomer en winter. Scheveningen is dan de place to be.
Nu ben ik de beroerdste niet en ik was inderdaad vrij en had niets te doen, en lekker lopen op het strand is nooit weg. Even op hardlopen.nl van Klaas Lok gekeken en zowaar er was een loopje in de buurt van het strand. In Vogelenzang bij Haarlem en Zandvoort. Dat kunnen we mooi combineren dacht ik. Sjors was het er natuurlijk helemaal mee eens. Golven zijn immers golven. Gezellig zo samen met mijn zoon naar de golven van Zandvoort. Om acht uur loopt de wekker af. De loop begint om 12.00 uur dus tijd zat. Ik ben tenslotte Cor Terlouw niet. Sjors checkt internet op de actuele golfhoogten en begint wat sip te kijken. De zuiden wind schijnt de golven af te zwakken en de condities blijken toch verre van optimaal te zijn. Het einde van het verhaal is dat ik dus in mijn uppie naar Vogelenzang afreis. Want ik heb me er al helemaal op verheugd.
De loop gaat over 20,8 km door de Amsterdamse Waterleidingduinen. Inschrijven gebeurt ook in de duinen. En aan startnummers doen ze niet. Wel krijg je een toegangsbewijs voor de duinen mee. Daar kan je na afloop je eigen eindtijd op noteren. Bij inlevering is dat goed voor ……een oliebol!
De loop trekt vandaag 650 lopers voor verschillende afstanden. Geen kleedkamers, geen douche wel prachtige natuur. Ik loop Frans en Michael Woerden tegen het lijf. Voor de start uiteraard. Het is prachtig weer . Zon, een graad of 10. Heerlijk! Alleen die wind, de wind was ik even vergeten. In de buurt van duinen is de zee nooit ver weg. Dat blijkt maar weer. De wind heeft vrij spel en ik probeer samen met een andere loper de weergoden te slim af te zijn. We werken goed samen, maar volgens mijn hartslagmeter gaat het wel te snel. Ik voel dat nog niet zo, maar het is onontkoombaar. Een slag of vijf boven het omslagpunt in de eerste 10 kilometer betekent dat ik de prijs ga betalen. Daar helpt geen Haarlemmerolie aan.
Net als we naar het noorden afbuigen en ik denk dat ik het makkelijker ga krijgen, het is namelijk zuidenwind, staat er toch een soort mannetje met de hamer. Ik ga denken dat ik nog een echte Oliebollenloop moet lopen over twee dagen en ja hoor, weg is de moraal. Het kost me steeds meer moeite om tempo te houden. De km tijden kan ik niet aflezen want ik heb mijn bril niet op. Maar mijn bril heb ik niet nodig om te voelen wat ik voel. De natuur blijft prachtig. Er staan zelfs herten naar mij te kijken! Waarschijnlijk is dat om dat ze denken “pffuhh die kunnen we makkelijk hebben!” Ik tel de laatste kilometers af en weet me gesteund door een mede loper die net als ik ook teveel heeft gegeven op de eerste 10 kilometer. Ik noteer 1.35.54 op mijn startbriefje en krijg een oliebol als beloning. Het smaakt heerlijk. Zeker wel gebakken in Haarlemmerolie.
