Marathon van Rooi (3)
Wedstrijdverslag
04 november 2012
Sint-Oedenrode
Na de mooie verhalen van Peter en Robert in Etten-Leur, een mooie marathon die ik ook een aantal keren heb gelopen, is het nu mijn beurt voor een najaarsmarathon in Brabant, in Sint-Oedenrode namelijk. Waarom Sint-Oedenrode ?
Vijf jaar geleden werd deze marathon voor de eerste en enige keer georganiseerd, althans, dat werd toen beweerd. Ik liep de marathon toen met een groepje waaron Wimmie Nobel die daar zijn PR liep dat nog steeds staat, André Pruyssers en gangmaker Arie Visser die in eerste instantie niet de hele marathon wilde lopen maar toch maar is doorgegaan en ook nog net onder de 3.30 liep, ik ging daar toen bij 29 kapot en kwam binnen in 3.41.46
Na een prachtige loop van 28 kilometer in Schoorl en een training met Ger Kooijman eveneens van 28 kilometer moest het maar gebeuren, ik voel me goed en de conditie is prima. De zondag van Etten-Leur niet veel meer doen, alleen even naar de baan om met de zondag-groep te gaan trainen, een niet TE intensieve training en daarna gezellig met z'n allen een bakkie doen. Alles ging prima tot ik in de avond ineens flinke steken in mijn lies voelde. Wat krijgen we nu ?
Op dinsdag bij Ben Gubbels geweest voor de wekelijkse massage en gelijk even gevraagd waar dat nu weer vandaan komt. Volgens Ben is het de lies met de aanhechting naar mijn buik, een blessure waar ik al een jaar mee loop te tobben en waar ik de ene keer meer last van heb dan de andere keer. Balen zeg, net nu, al komt dat natuurlijk nooit gelegen. Woensdag wel wezen trainen, maar daar had ik flink last en ben zelfs eerder gestopt. Donderdag nog 10 kilometer getest en dat ging redelijk, maar zaterdag op mijn werk waren de pijnscheuten niet van de lucht en had ik sterke twijfel of ik wel mee zou gaan doen, maar uiteindelijk besluit ik toch te gaan.
De start van de marathon van Rooi is pas om 11 uur, het is zo'n 5 kwartier rijden, tel daar een half uurtje bij, dan zou ik rond 9.15 kunnen vertrekken, misschien 9 uur, niet eerder, maar Paul Wobbe uit Den Haag en Ger Kooijman uit Krimpen a/d IJssel gaan mee en Ger wil er vroeg zijn, dan maar om 8.30 uur op pad. Ik smokkel nog wat en maak er 8.40 van. De TomTom is even zoek, dan moet het maar een GerGer gaan worden, maar die heeft er niet zoveel kaas van gegeten, daarom in Sint-Oedenrode maar even bij de plattegrond gestopt, we blijken in de buurt te zitten en om 10.00 zijn we er al. We komen gelijk aan met Nico van den Heuvel die we twee weken geleden ook tegen zijn gekomen met onze lange training waarbij Nico ook had aangegeven dat hij mee zou gaan lopen. In eerste instantie zou Arie Visser ook weer van de partij zijn, maar die heeft de laatste tijd last van zijn rug gehad, al gaat dat nu al beter, een marathon komt nog te vroeg. Ook Lydia Rehorst had plannen, maar die kon haar dienst niet ruilen en kiest voor Spijkenisse in december.
We halen onze startnummers op, kleden ons om, regelen de drankjes, maken diverse praatjes en begeven ons naar de start.
De speaker roept nog om dat de marathon van New York niet door is gegaan. Onder de vele lopers, ook uit Brabant, heerst begrip voor de beslissing. De organisatie van de marathon van Rooi heeft de gedupeerde lopers aangeboden om gratis te mogen starten vandaag en daar hebben vijf lopers gehoor aan gegeven, ze hebben er zelfs het nieuws op tv en de kranten mee gehaald.
Ik voel bij de start mijn lies al zeuren en vrees het ergste. Mijn doel vooraf is 3.45 uur, maar we zullen wel zien. Paul en Ger hebben niet echt een doel, gewoon uitlopen en Nico streeft naar een tijd van 3.20
Vooraf had ik een hoopje dat Nico op 3.30 weg zou gaan, dan kon ik een tijdje met hem oplopen, maar dat is nu gekkenwerk.
Het is al vanaf de start fantastisch zonnig najaarsweer, er is geen wolkje te bekennen.
Na een paar honderd meter loop ik naast Rudo Kalkman, een loper van Reeuwijk, woonachtig in Bodegraven en een oud monteur van mijn bedrijf, ik kom hem wel vaker tegen. We lopen twee kilometer samen op en onbewust noteren we tijden van 2x 4.50 , goed voor hem, want hij wil onder de 3.30 gaan lopen, maar te snel voor mij. Rudo gaat nog wat sneller lopen en ik blijf, ondanks dat het wat te snel gaat toch hangen in die tijden tussen de 4.50 en 4.55 , we zien wel hoe het gaat lopen, de lies lijkt zich goed te houden, al voel ik hem wel.
Na 10 kilometer kom ik door in 48.20 , eigenlijk veel te snel, maar het is zulk machtig loopweer dat het lijkt of het vanzelf gaat. Ik geniet volop van het lopen door de bossen, de herfstkleuren en de mooie smalle paadjes, de ene keer asfalt, de andere keer onverhard.
Ik slaag er nog steeds in om het tempo te handhaven. Inmiddels is de blauwe lucht verdwenen en is het zwaar bewolkt geworden, maar nog steeds droog, ik loop naast een loper die aangaf dat hij nog nooit regen had meegemaakt tijdens een marathon waarbij ik al denk dat dit dan nu gaat gebeuren, want ik had bij de weersvooruitzichting even gekeken bij Sint-Oedenrode en daar gaven ze toch 3,5 mm op voor vandaag.
Op de onerharde bospaden is het soms even uitkijken waar je je voeten neerzet en gaan de tijden soms richting de 5 minuten, maar het gaat nog steeds geweldig. Na 20 kilometer kom ik door in 1.38.15 waarna ik even moet plassen, net na de pitstop. Ik heb daar vooraf ook mijn flesje drank achter gelaten en drink dat nu gelijk op. Door dit oponthoud ben ik de voorsprong op het schema van 5 minuten per kilometer bijna kwijt en noteer op de halve marathon een tijd van 1.44.12 en merk dat de paden wat moeizamer worden om op te lopen. De paden zijn hobbelig en het is slingeren over de paden om je voeten op de beste plekken neer te zetten.
Af en toe komt er een paar keer een estafetteloper voorbij, verder blijft alles ongeveer gelijk. Super druk is het niet, ik schat zo'n ruim 100 lopers individueel en een kleine 50 estafettelopers.
Bij 25 kilometer heb ik nog steeds een kleine voorsprong en noteer ik 2.04.45 en krijg het nu toch wat moeilijker. Het gaat niet meer zo makkelijk, de benen voelen wat zwaarder, vooral gek genoeg mijn hamstrings en niet eens mijn kuiten of bovenbenen, ook gaat de lies meer zeuren. De tijden van 5 minuten per kilometer laat ik bewust los, dat ga ik niet volhouden tot het einde. De 30 kilometer gaat in 2.32 en het is inmiddels gaan hozen. Sommige lopers trekken jasjes aan, fietsers schuilen, vrijwilligers hebben het slecht en door de natte ledematen wordt het al kouder en kouder, je voelt de wind op je natte lichaam ook des te meer.
Ik kan mijn tempo met gemak op 6 minuten per kilometer houden, dat voelt een stuk beter en ik beleef toch lol in de hoosbuien, waar andere lopers lopen te foeteren.
Door het dalen van mijn tempo komen er nu af en toe wat lopers voorbij, maar ik haal ook weer lopers in die er finaal doorheen zitten. Het parcours wordt al lastiger en lastiger om op te lopen. De baggerpaden door de bossen worden steeds natter. De sporen van de fietsers laten flinke voren achter waardoor het steeds meer uitkijken is geblazen waar je je voeten neerzet en is het soms ook glijden. Ondanks dat gaat het nog steeds vrij aardig en kom ik op de 35 kilometer door in 3.03 , tel door nog eens 7 x 6 minuten bij en ik kom uit op mijn streeftijd van 3.45
De kilometertijden liggen nog steeds een fractie onder de 6 minuten, maar na 38 kilometer ga ik me steeds beroerder voelen, ik ben misselijk en besluit af en toe even te wandelen, dan krijgen ook mijn benen een beetje rust. Bij het 40 kilometerpunt kom ik door in 3.32 , drink wat en moet nog wel even doorgaan om onder de 3.45 te komen. Na twee kilometer zwoegen bereik ik de finish in 3.44.51 bruto, daar ben ik best wel tevreden mee, maar het ging niet vanzelf. Ik heb wel enorm genoten van de mooie omgeving, alleen daarom is het al een feest om een marathon te lopen. Na afloop spoed ik me al rillend naar de kleedkamer en val op een bank neer waarna de kramp al snel naar mijn knieholte trekt. Snel een warme douche, maar ook daar kan ik niet blijven staan, ik besluit maar even te gaan zitten. Na de douche begin ik wat op te knappen en trekt de kramp weer wat weg. Nico komt binnen en geeft aan dat hij 3.22 heeft gelopen, een wereldprestatie, Paul komt binnen en heeft 4.13 gelopen, voor zijn doen best netjes en hij oogt fris, van Ger nog geen spoor. Ik ga naar de kantine en wacht daar op de rest. Ger komt aan in 4.21 waarna we nog even wat foto's maken. Door het wandelen knap ik zienderogen op en even later is aan niets meer te merken dat ik een marathon heb gelopen, ik voel me al weer aardig fit, al voel ik wel de lies trekken.
Na een mooie dag keren we huiswaarts en even na 17.35 zijn we thuis. Ik kijk al voorzichtig naar een marathon in december, of Spijkenisse of Geldrop, waarbij Geldrop de mooiere is, daar loop je door beschermde natuurgebieden, maar dan zit dat wel dicht op Linschoten, we zullen zien.
Sint-Oedenrode
Na de mooie verhalen van Peter en Robert in Etten-Leur, een mooie marathon die ik ook een aantal keren heb gelopen, is het nu mijn beurt voor een najaarsmarathon in Brabant, in Sint-Oedenrode namelijk. Waarom Sint-Oedenrode ?
Vijf jaar geleden werd deze marathon voor de eerste en enige keer georganiseerd, althans, dat werd toen beweerd. Ik liep de marathon toen met een groepje waaron Wimmie Nobel die daar zijn PR liep dat nog steeds staat, André Pruyssers en gangmaker Arie Visser die in eerste instantie niet de hele marathon wilde lopen maar toch maar is doorgegaan en ook nog net onder de 3.30 liep, ik ging daar toen bij 29 kapot en kwam binnen in 3.41.46
Na een prachtige loop van 28 kilometer in Schoorl en een training met Ger Kooijman eveneens van 28 kilometer moest het maar gebeuren, ik voel me goed en de conditie is prima. De zondag van Etten-Leur niet veel meer doen, alleen even naar de baan om met de zondag-groep te gaan trainen, een niet TE intensieve training en daarna gezellig met z'n allen een bakkie doen. Alles ging prima tot ik in de avond ineens flinke steken in mijn lies voelde. Wat krijgen we nu ?
Op dinsdag bij Ben Gubbels geweest voor de wekelijkse massage en gelijk even gevraagd waar dat nu weer vandaan komt. Volgens Ben is het de lies met de aanhechting naar mijn buik, een blessure waar ik al een jaar mee loop te tobben en waar ik de ene keer meer last van heb dan de andere keer. Balen zeg, net nu, al komt dat natuurlijk nooit gelegen. Woensdag wel wezen trainen, maar daar had ik flink last en ben zelfs eerder gestopt. Donderdag nog 10 kilometer getest en dat ging redelijk, maar zaterdag op mijn werk waren de pijnscheuten niet van de lucht en had ik sterke twijfel of ik wel mee zou gaan doen, maar uiteindelijk besluit ik toch te gaan.
De start van de marathon van Rooi is pas om 11 uur, het is zo'n 5 kwartier rijden, tel daar een half uurtje bij, dan zou ik rond 9.15 kunnen vertrekken, misschien 9 uur, niet eerder, maar Paul Wobbe uit Den Haag en Ger Kooijman uit Krimpen a/d IJssel gaan mee en Ger wil er vroeg zijn, dan maar om 8.30 uur op pad. Ik smokkel nog wat en maak er 8.40 van. De TomTom is even zoek, dan moet het maar een GerGer gaan worden, maar die heeft er niet zoveel kaas van gegeten, daarom in Sint-Oedenrode maar even bij de plattegrond gestopt, we blijken in de buurt te zitten en om 10.00 zijn we er al. We komen gelijk aan met Nico van den Heuvel die we twee weken geleden ook tegen zijn gekomen met onze lange training waarbij Nico ook had aangegeven dat hij mee zou gaan lopen. In eerste instantie zou Arie Visser ook weer van de partij zijn, maar die heeft de laatste tijd last van zijn rug gehad, al gaat dat nu al beter, een marathon komt nog te vroeg. Ook Lydia Rehorst had plannen, maar die kon haar dienst niet ruilen en kiest voor Spijkenisse in december.
We halen onze startnummers op, kleden ons om, regelen de drankjes, maken diverse praatjes en begeven ons naar de start.
De speaker roept nog om dat de marathon van New York niet door is gegaan. Onder de vele lopers, ook uit Brabant, heerst begrip voor de beslissing. De organisatie van de marathon van Rooi heeft de gedupeerde lopers aangeboden om gratis te mogen starten vandaag en daar hebben vijf lopers gehoor aan gegeven, ze hebben er zelfs het nieuws op tv en de kranten mee gehaald.
Ik voel bij de start mijn lies al zeuren en vrees het ergste. Mijn doel vooraf is 3.45 uur, maar we zullen wel zien. Paul en Ger hebben niet echt een doel, gewoon uitlopen en Nico streeft naar een tijd van 3.20
Vooraf had ik een hoopje dat Nico op 3.30 weg zou gaan, dan kon ik een tijdje met hem oplopen, maar dat is nu gekkenwerk.
Het is al vanaf de start fantastisch zonnig najaarsweer, er is geen wolkje te bekennen.
Na een paar honderd meter loop ik naast Rudo Kalkman, een loper van Reeuwijk, woonachtig in Bodegraven en een oud monteur van mijn bedrijf, ik kom hem wel vaker tegen. We lopen twee kilometer samen op en onbewust noteren we tijden van 2x 4.50 , goed voor hem, want hij wil onder de 3.30 gaan lopen, maar te snel voor mij. Rudo gaat nog wat sneller lopen en ik blijf, ondanks dat het wat te snel gaat toch hangen in die tijden tussen de 4.50 en 4.55 , we zien wel hoe het gaat lopen, de lies lijkt zich goed te houden, al voel ik hem wel.
Na 10 kilometer kom ik door in 48.20 , eigenlijk veel te snel, maar het is zulk machtig loopweer dat het lijkt of het vanzelf gaat. Ik geniet volop van het lopen door de bossen, de herfstkleuren en de mooie smalle paadjes, de ene keer asfalt, de andere keer onverhard.
Ik slaag er nog steeds in om het tempo te handhaven. Inmiddels is de blauwe lucht verdwenen en is het zwaar bewolkt geworden, maar nog steeds droog, ik loop naast een loper die aangaf dat hij nog nooit regen had meegemaakt tijdens een marathon waarbij ik al denk dat dit dan nu gaat gebeuren, want ik had bij de weersvooruitzichting even gekeken bij Sint-Oedenrode en daar gaven ze toch 3,5 mm op voor vandaag.
Op de onerharde bospaden is het soms even uitkijken waar je je voeten neerzet en gaan de tijden soms richting de 5 minuten, maar het gaat nog steeds geweldig. Na 20 kilometer kom ik door in 1.38.15 waarna ik even moet plassen, net na de pitstop. Ik heb daar vooraf ook mijn flesje drank achter gelaten en drink dat nu gelijk op. Door dit oponthoud ben ik de voorsprong op het schema van 5 minuten per kilometer bijna kwijt en noteer op de halve marathon een tijd van 1.44.12 en merk dat de paden wat moeizamer worden om op te lopen. De paden zijn hobbelig en het is slingeren over de paden om je voeten op de beste plekken neer te zetten.
Af en toe komt er een paar keer een estafetteloper voorbij, verder blijft alles ongeveer gelijk. Super druk is het niet, ik schat zo'n ruim 100 lopers individueel en een kleine 50 estafettelopers.
Bij 25 kilometer heb ik nog steeds een kleine voorsprong en noteer ik 2.04.45 en krijg het nu toch wat moeilijker. Het gaat niet meer zo makkelijk, de benen voelen wat zwaarder, vooral gek genoeg mijn hamstrings en niet eens mijn kuiten of bovenbenen, ook gaat de lies meer zeuren. De tijden van 5 minuten per kilometer laat ik bewust los, dat ga ik niet volhouden tot het einde. De 30 kilometer gaat in 2.32 en het is inmiddels gaan hozen. Sommige lopers trekken jasjes aan, fietsers schuilen, vrijwilligers hebben het slecht en door de natte ledematen wordt het al kouder en kouder, je voelt de wind op je natte lichaam ook des te meer.
Ik kan mijn tempo met gemak op 6 minuten per kilometer houden, dat voelt een stuk beter en ik beleef toch lol in de hoosbuien, waar andere lopers lopen te foeteren.
Door het dalen van mijn tempo komen er nu af en toe wat lopers voorbij, maar ik haal ook weer lopers in die er finaal doorheen zitten. Het parcours wordt al lastiger en lastiger om op te lopen. De baggerpaden door de bossen worden steeds natter. De sporen van de fietsers laten flinke voren achter waardoor het steeds meer uitkijken is geblazen waar je je voeten neerzet en is het soms ook glijden. Ondanks dat gaat het nog steeds vrij aardig en kom ik op de 35 kilometer door in 3.03 , tel door nog eens 7 x 6 minuten bij en ik kom uit op mijn streeftijd van 3.45
De kilometertijden liggen nog steeds een fractie onder de 6 minuten, maar na 38 kilometer ga ik me steeds beroerder voelen, ik ben misselijk en besluit af en toe even te wandelen, dan krijgen ook mijn benen een beetje rust. Bij het 40 kilometerpunt kom ik door in 3.32 , drink wat en moet nog wel even doorgaan om onder de 3.45 te komen. Na twee kilometer zwoegen bereik ik de finish in 3.44.51 bruto, daar ben ik best wel tevreden mee, maar het ging niet vanzelf. Ik heb wel enorm genoten van de mooie omgeving, alleen daarom is het al een feest om een marathon te lopen. Na afloop spoed ik me al rillend naar de kleedkamer en val op een bank neer waarna de kramp al snel naar mijn knieholte trekt. Snel een warme douche, maar ook daar kan ik niet blijven staan, ik besluit maar even te gaan zitten. Na de douche begin ik wat op te knappen en trekt de kramp weer wat weg. Nico komt binnen en geeft aan dat hij 3.22 heeft gelopen, een wereldprestatie, Paul komt binnen en heeft 4.13 gelopen, voor zijn doen best netjes en hij oogt fris, van Ger nog geen spoor. Ik ga naar de kantine en wacht daar op de rest. Ger komt aan in 4.21 waarna we nog even wat foto's maken. Door het wandelen knap ik zienderogen op en even later is aan niets meer te merken dat ik een marathon heb gelopen, ik voel me al weer aardig fit, al voel ik wel de lies trekken.
Na een mooie dag keren we huiswaarts en even na 17.35 zijn we thuis. Ik kijk al voorzichtig naar een marathon in december, of Spijkenisse of Geldrop, waarbij Geldrop de mooiere is, daar loop je door beschermde natuurgebieden, maar dan zit dat wel dicht op Linschoten, we zullen zien.
