Spark Marathon (3)
Wedstrijdverslag
16 december 2012
Spijkenisse
Na de geslaagde missie in Rotterdam bij de Bruggenloop vorige week, die ook nog eens reuze gezellig was samen met mijn loopvrienden staat vandaag een marathon op het programma, athans, ik heb me er al een tijd geleden voor ingeschreven toen ik me nog goed voelde. Nu ik ben gestopt met het innemen van supplementen en daardoor hoop dat het gehalte vitamine B6 in mijn bloed wat gaat zakken gaat het wel langzaam iets beter. Woensdag na de training en donderdag op mijn vrije dag was het helemaal niets en voelde ik me erg beroerd, maar vanaf vrijdag gaat het iets beter, iets minder misselijk en iets minder moe. Ik besluit daarom vandaag toch gewoon naar Spijkenisse te gaan en daar maar te kijken hoe het zal gaan.
Vooraf had ik met Lydia Rehorst afgesproken dat ik haar zou gaan hazen naar een tijd van 3 uur 20 en dat zo'n 25 kilometer zou gaan doen waarna ik kapot mijn restant zal proberen te volbrengen, maar hoe het zal gaan ?
Ik pik Lydia op in Lekkerkerk op het afgesproken tijdstip tussen half 10 en kwart voor 10, dan is de Barchetta ook gelijk vol, meer dan twee gaan er echt niet in.
In Spijkenisse zit het een beetje tegen, de TomTom is wat verouderd en er zijn tal van wegen bij gekomen waardoor we ineens voor de Botlekbrug staan die ook nog eens open staat, balen ! Omkeren dan maar en via Hoogvliet via de andere kant naar Spijkenisse. Als we er bijna zijn hoeven we alleen de brug nog maar over en ja hoor, die gaat net open, wederom balen. Het is inmiddels half 11, de start om 11 uur. Ik ben nooit in paniek, maar gek genoeg Lydia ook niet. Als ik maar om 11 uur aan de start sta roept ze.
Als we aankomen bij Spark, de atletiekvereniging die de marathon organiseert, is de parkeerplaats stampvol. Lydia heeft het idee om vast uit te stappen om de startnummers op te halen terwijl ik de auto ergens ga parkeren, al blijkt dat toch een heel stuk verder te zijn en is het nog een stuk terug lopen naar de gloednieuwe sporthal naast de baan.
IK kleed me snel even om, maar zie lydia zo snel nog niet, wel Richard Groenendijk, die vandaag als gangmaker gaat lopen in de tempogroep die gaat voor een eindtijd van 3.15 uur. Ik zie mannen als Gijs Honing en Hans Buis, maar geen Lydia. Nadat ik helemaal klaar ben is het nog een paar minuten naar de start en ja hoor, daar staat Lydia met mijn enveloppe. Snel terug naar de sporthal, nummer opspelden, klaar ! Hoewel, ik ben mijn horloge vergeten. Lekkere haas zeg. En nu ? Ik besluit mijn normale horloge om te houden, dan heb ik nog enig idee hoe snel we lopen. Bij de start zien we Hans van Wurmond nog even, Leendert de Heer, Ger Kooijman en in een flits zie ik ook Ronald de Ridder. Leuk, die bekenden, ook hier.
We sluiten aan achter Richard Groenendijk en gaan weg in zijn groep, al is dat voor mij natuurlijk veel te snel, ook voor Lydia, maar wie weet kan ze het lang volhouden.
Na ruim 4 kilometer is de eerste drankpost. Mijn legging zakt wat af en ik maak alles goed vast, drink wat, mar daardoor is de groep ineens al een eind weg. Ik probeer weer aansluiting te vinden, maar het gat blijft gelijk en om er nu heen te sprinten lijkt me niet verstandig, waarna ik wat gas terug neem en een tempo van rond de 5 minuten per kilometer ga lopen. Lydia blijft nog netjes in de groep, die moet daar lekker blijven zitten, aan mij heeft ze zo helemaal niets. Ik merk dat mijn lichaam nog lang niet 100% is, maar verder gaat het redelijk. Van Spijkenisse gaat het via Geervliet en Heenvliet, als een speer komt ineens de nummer 1 op de halve marathon voorbijstuiven, Patrick Kwist, ook de winnaar van de Bruggenloop. Wat een tempo ! Daarna komt de splitsing halve of hele marathon en ga ik linksaf, DE HELE MARATHON, het zal mij benieuwen. Verstandig is het natuurlijk niet, dat weet ik, maar ik mag er 5 uur over doen en opgeven staat niet in mijn woordenboek, het moet gewoon gaan lukken.
Echt boeiend is het parcours niet, alle paden lijken op elkaar, we lopen langs hoogspanningsmasten, zien de stinkpijpen van Pernis en langs de kant staat zo goed als niemand en als er al iemand staat laten ze zich niet horen. Tijden weet ik niet echt, ik zwem tussen de gangmakende groepen van 3.15 en 3.30 in en loop ongeveer 5 minuten per kilometer nog steeds en het voelt nog goed.
Via Bernisse en Abbenbroek gaan we naar Zuidland en begint het te regenen, heerlijk. Ook het parcours is ineens leuker geworden, we lopen langs de Stompaardse Plas, al is dat van korte duur, daarna is het parcours weer saai als voorheen. Bij de drankpost van de 25 kilometer haalt de grote groep met het einddoel 3.30 me in, maar die lopen minuten voor op hun schema, dat is niet goed, zo heb je er dus niets aan. Achteraf gaf Lydia aan dat ook de 3.15 groep te snel was.
Ik begin mijn benen nu goed te voelen en moet mijn tempo flink laten zakken, maar ondanks dat gaat het beter dan ik vooraf had durven dromen. Op weg naar Hekelingen ben ik net voorbij de 30 kilometer als Ronald de Ridder me eindelijk voorbij komt, die had ik in de groep 3.30 verwacht, zeker na zijn mooie tijd in de Soester Bosmarathon, maar wie weet kan hij nog op de 3.30 uit komen. Zelf ben ik nu toegekomen aan het stukjes wandelen.
In Hekelingen zelf is het met de support langs de kant al net zo, de mensen zijn niet echt enthousiast. Als er dan iemand staat hoor je ze niet en als ze dan iemand zien die voor hen bekend is hoor je ze ineens wel klappen en roepen dat ze blij zijn dat ze eindelijk een bekende zien, een beetje jammer.
Bij de drankposten is er in het begin de keuze uit water en energiedrank, maar vanaf de 30 kilometer ook lekkere thee, dat gaat er wel in, ik mis net als in Rotterdam wel de banaan en sinaasappel.
Om me heen zie ik veelal dezelfde lopers om me heen die het ook moeilijk hebben, anderen schieten me voorbij of ik stil sta en dat is ook bijna zo. Ik vorder gestaag en heb nog steeds uitzicht op een tijd onder de 4 uur, maar ik moet niet nog langzamer gaan lopen.
Het is echt zwoegen geblazen, heel soms haal ik nog een loper in die er helemaal doorheen zit en alleen maar loopt te wandelen, maar meestal halen ze mij in. De groep 3.45 is me ook al heel lang geleden voorbij gekomen, die liepen meer dan 5 minuten voor op het schema, ook dat is dus niet goed gegaan.
Spijkenisse is in aantocht, wat een stinkstad is dat zeg, overal pijpen langs het water, veel industrie en hele hoge flats, een complete stad, daar zou ik toch niet willen wonen. Nog even de drankpost bij de 40 kilometer, dan kijk je naar de andere kant van de weg en ben je er bijna, maar moet je nog twee kilometer omlopen om onder de weg door te kunnen gaan. Ik heb het nu wel even gehad en ben blij als ik eindelijk op de baan aan kom. De baan nog even driekwart lopen en we zijn bij de finish in een toch wel verrassende eindtijd van 3.51.02 , daar had ik vooraf geenszins op durven hopen, marathon 91 is tot een goed einde gebracht.
Bij de finish wacht een post met wel sinaasappel, banaan, water, koekjs, energiedrank, thee en zelfs lekkere warme bouillon, dat gaat er zeker in.
Ik zie Lydia niet, ook Ronald niet en ga snel douchen. Onder de douche heb ik het even moeilijk, de kramp trekt naar mijn knieholtes toe en ik moet een tijdje op mijn hurken gaan zitten en mijn benen masseren om het er een beetje uit te krijgen. Na de douche op zoek naar Lydia die ik net zie aan een bekertje bouillon met in haar handen een enveloppe met inhoud en een bos bloemen voor haar tweede plaats bij de dames senioren, een knappe prestatie, zeker ook omdat Lydia al snel iets verkeerd voelde schieten in haar kuit en ze de groep van Richard ook al snel heeft moeten laten schieten, haar eindtijd was 3.33.55 , net voor Ronald de Ridder die 3.34.53 noteerde, een mooie tijd, jammer dat het niet onder de 3.30 zat.
We wandelen een heel stukje naar de auto die daar link staat. Bij het neerzetten was er geen plaats meer, alleen op een hellend stuk gras waarbij ik al benauwd was of ik straks wel weg zou kunnen komen, niet ver daarachter water. Ik zie in het gras al omgeploegde plekken bagger die aangeven dat sommige auto's het moeilijk hebben gehad om weg te komen wat natuurlijk nu ook gebeurde. Heel rustig iets optrekken, maar al snel maalden de banden rond. Het zijn geen winterbanden, dus minder grof wat betreft het profiel en ik kom niet weg. Langzaam iets optrekken en gelijk naar links sturen, stukje achteruit naar rechts en dat een aantal keren herhalen waardoor ik uit het water blijf en wat rechter op het gras kom te staan waardoor ik nu ruimte heb om achteruit te rijden uit de gevarenzone en er zo toch uit te komen. Even zweten, maar het is gelukt.
Ik ben blij dat ik even kan zitten en mijn lichaam wat kan laten rusten, Lydia heeft met het zitten meer moeite en krijgt juist last van kramp. Na een voorspoedige rit naar Lekkerkerk ben ik even in gedachten en passeer ik de rotonde zonder af te slaan en moet keren om toch Lekkerkerk in te gaan. Ik zet Lydia af en ben net voor half 5 weer thuis na een leuke dag.
De marathon was verder best goed georganiseerd, de tempogroepen liepen te snel, het parcours was eenzijdig en niet echt boeiend, maar ondanks dat heb ik er toch een goed gevoel aan over gehouden.
Zaterdag de Linschotenloop, het zal mij benieuwen in hoeverre mijn lichaam is hersteld. Ik heb een weddenschap met maatje Wim van Beuzekom wie het snelste zal zijn op de halve marathon. Er staat een krat spa blauw boven, dus het is wel menens. Ik vrees dat ik de marathon beter niet had kunnen lopen met het oog op die weddenschap, maar dat zullen we zaterdag wel zien, al vrees ik dat ik toch een minuutje of vijf tekort zal komen.
Spijkenisse
Na de geslaagde missie in Rotterdam bij de Bruggenloop vorige week, die ook nog eens reuze gezellig was samen met mijn loopvrienden staat vandaag een marathon op het programma, athans, ik heb me er al een tijd geleden voor ingeschreven toen ik me nog goed voelde. Nu ik ben gestopt met het innemen van supplementen en daardoor hoop dat het gehalte vitamine B6 in mijn bloed wat gaat zakken gaat het wel langzaam iets beter. Woensdag na de training en donderdag op mijn vrije dag was het helemaal niets en voelde ik me erg beroerd, maar vanaf vrijdag gaat het iets beter, iets minder misselijk en iets minder moe. Ik besluit daarom vandaag toch gewoon naar Spijkenisse te gaan en daar maar te kijken hoe het zal gaan.
Vooraf had ik met Lydia Rehorst afgesproken dat ik haar zou gaan hazen naar een tijd van 3 uur 20 en dat zo'n 25 kilometer zou gaan doen waarna ik kapot mijn restant zal proberen te volbrengen, maar hoe het zal gaan ?
Ik pik Lydia op in Lekkerkerk op het afgesproken tijdstip tussen half 10 en kwart voor 10, dan is de Barchetta ook gelijk vol, meer dan twee gaan er echt niet in.
In Spijkenisse zit het een beetje tegen, de TomTom is wat verouderd en er zijn tal van wegen bij gekomen waardoor we ineens voor de Botlekbrug staan die ook nog eens open staat, balen ! Omkeren dan maar en via Hoogvliet via de andere kant naar Spijkenisse. Als we er bijna zijn hoeven we alleen de brug nog maar over en ja hoor, die gaat net open, wederom balen. Het is inmiddels half 11, de start om 11 uur. Ik ben nooit in paniek, maar gek genoeg Lydia ook niet. Als ik maar om 11 uur aan de start sta roept ze.
Als we aankomen bij Spark, de atletiekvereniging die de marathon organiseert, is de parkeerplaats stampvol. Lydia heeft het idee om vast uit te stappen om de startnummers op te halen terwijl ik de auto ergens ga parkeren, al blijkt dat toch een heel stuk verder te zijn en is het nog een stuk terug lopen naar de gloednieuwe sporthal naast de baan.
IK kleed me snel even om, maar zie lydia zo snel nog niet, wel Richard Groenendijk, die vandaag als gangmaker gaat lopen in de tempogroep die gaat voor een eindtijd van 3.15 uur. Ik zie mannen als Gijs Honing en Hans Buis, maar geen Lydia. Nadat ik helemaal klaar ben is het nog een paar minuten naar de start en ja hoor, daar staat Lydia met mijn enveloppe. Snel terug naar de sporthal, nummer opspelden, klaar ! Hoewel, ik ben mijn horloge vergeten. Lekkere haas zeg. En nu ? Ik besluit mijn normale horloge om te houden, dan heb ik nog enig idee hoe snel we lopen. Bij de start zien we Hans van Wurmond nog even, Leendert de Heer, Ger Kooijman en in een flits zie ik ook Ronald de Ridder. Leuk, die bekenden, ook hier.
We sluiten aan achter Richard Groenendijk en gaan weg in zijn groep, al is dat voor mij natuurlijk veel te snel, ook voor Lydia, maar wie weet kan ze het lang volhouden.
Na ruim 4 kilometer is de eerste drankpost. Mijn legging zakt wat af en ik maak alles goed vast, drink wat, mar daardoor is de groep ineens al een eind weg. Ik probeer weer aansluiting te vinden, maar het gat blijft gelijk en om er nu heen te sprinten lijkt me niet verstandig, waarna ik wat gas terug neem en een tempo van rond de 5 minuten per kilometer ga lopen. Lydia blijft nog netjes in de groep, die moet daar lekker blijven zitten, aan mij heeft ze zo helemaal niets. Ik merk dat mijn lichaam nog lang niet 100% is, maar verder gaat het redelijk. Van Spijkenisse gaat het via Geervliet en Heenvliet, als een speer komt ineens de nummer 1 op de halve marathon voorbijstuiven, Patrick Kwist, ook de winnaar van de Bruggenloop. Wat een tempo ! Daarna komt de splitsing halve of hele marathon en ga ik linksaf, DE HELE MARATHON, het zal mij benieuwen. Verstandig is het natuurlijk niet, dat weet ik, maar ik mag er 5 uur over doen en opgeven staat niet in mijn woordenboek, het moet gewoon gaan lukken.
Echt boeiend is het parcours niet, alle paden lijken op elkaar, we lopen langs hoogspanningsmasten, zien de stinkpijpen van Pernis en langs de kant staat zo goed als niemand en als er al iemand staat laten ze zich niet horen. Tijden weet ik niet echt, ik zwem tussen de gangmakende groepen van 3.15 en 3.30 in en loop ongeveer 5 minuten per kilometer nog steeds en het voelt nog goed.
Via Bernisse en Abbenbroek gaan we naar Zuidland en begint het te regenen, heerlijk. Ook het parcours is ineens leuker geworden, we lopen langs de Stompaardse Plas, al is dat van korte duur, daarna is het parcours weer saai als voorheen. Bij de drankpost van de 25 kilometer haalt de grote groep met het einddoel 3.30 me in, maar die lopen minuten voor op hun schema, dat is niet goed, zo heb je er dus niets aan. Achteraf gaf Lydia aan dat ook de 3.15 groep te snel was.
Ik begin mijn benen nu goed te voelen en moet mijn tempo flink laten zakken, maar ondanks dat gaat het beter dan ik vooraf had durven dromen. Op weg naar Hekelingen ben ik net voorbij de 30 kilometer als Ronald de Ridder me eindelijk voorbij komt, die had ik in de groep 3.30 verwacht, zeker na zijn mooie tijd in de Soester Bosmarathon, maar wie weet kan hij nog op de 3.30 uit komen. Zelf ben ik nu toegekomen aan het stukjes wandelen.
In Hekelingen zelf is het met de support langs de kant al net zo, de mensen zijn niet echt enthousiast. Als er dan iemand staat hoor je ze niet en als ze dan iemand zien die voor hen bekend is hoor je ze ineens wel klappen en roepen dat ze blij zijn dat ze eindelijk een bekende zien, een beetje jammer.
Bij de drankposten is er in het begin de keuze uit water en energiedrank, maar vanaf de 30 kilometer ook lekkere thee, dat gaat er wel in, ik mis net als in Rotterdam wel de banaan en sinaasappel.
Om me heen zie ik veelal dezelfde lopers om me heen die het ook moeilijk hebben, anderen schieten me voorbij of ik stil sta en dat is ook bijna zo. Ik vorder gestaag en heb nog steeds uitzicht op een tijd onder de 4 uur, maar ik moet niet nog langzamer gaan lopen.
Het is echt zwoegen geblazen, heel soms haal ik nog een loper in die er helemaal doorheen zit en alleen maar loopt te wandelen, maar meestal halen ze mij in. De groep 3.45 is me ook al heel lang geleden voorbij gekomen, die liepen meer dan 5 minuten voor op het schema, ook dat is dus niet goed gegaan.
Spijkenisse is in aantocht, wat een stinkstad is dat zeg, overal pijpen langs het water, veel industrie en hele hoge flats, een complete stad, daar zou ik toch niet willen wonen. Nog even de drankpost bij de 40 kilometer, dan kijk je naar de andere kant van de weg en ben je er bijna, maar moet je nog twee kilometer omlopen om onder de weg door te kunnen gaan. Ik heb het nu wel even gehad en ben blij als ik eindelijk op de baan aan kom. De baan nog even driekwart lopen en we zijn bij de finish in een toch wel verrassende eindtijd van 3.51.02 , daar had ik vooraf geenszins op durven hopen, marathon 91 is tot een goed einde gebracht.
Bij de finish wacht een post met wel sinaasappel, banaan, water, koekjs, energiedrank, thee en zelfs lekkere warme bouillon, dat gaat er zeker in.
Ik zie Lydia niet, ook Ronald niet en ga snel douchen. Onder de douche heb ik het even moeilijk, de kramp trekt naar mijn knieholtes toe en ik moet een tijdje op mijn hurken gaan zitten en mijn benen masseren om het er een beetje uit te krijgen. Na de douche op zoek naar Lydia die ik net zie aan een bekertje bouillon met in haar handen een enveloppe met inhoud en een bos bloemen voor haar tweede plaats bij de dames senioren, een knappe prestatie, zeker ook omdat Lydia al snel iets verkeerd voelde schieten in haar kuit en ze de groep van Richard ook al snel heeft moeten laten schieten, haar eindtijd was 3.33.55 , net voor Ronald de Ridder die 3.34.53 noteerde, een mooie tijd, jammer dat het niet onder de 3.30 zat.
We wandelen een heel stukje naar de auto die daar link staat. Bij het neerzetten was er geen plaats meer, alleen op een hellend stuk gras waarbij ik al benauwd was of ik straks wel weg zou kunnen komen, niet ver daarachter water. Ik zie in het gras al omgeploegde plekken bagger die aangeven dat sommige auto's het moeilijk hebben gehad om weg te komen wat natuurlijk nu ook gebeurde. Heel rustig iets optrekken, maar al snel maalden de banden rond. Het zijn geen winterbanden, dus minder grof wat betreft het profiel en ik kom niet weg. Langzaam iets optrekken en gelijk naar links sturen, stukje achteruit naar rechts en dat een aantal keren herhalen waardoor ik uit het water blijf en wat rechter op het gras kom te staan waardoor ik nu ruimte heb om achteruit te rijden uit de gevarenzone en er zo toch uit te komen. Even zweten, maar het is gelukt.
Ik ben blij dat ik even kan zitten en mijn lichaam wat kan laten rusten, Lydia heeft met het zitten meer moeite en krijgt juist last van kramp. Na een voorspoedige rit naar Lekkerkerk ben ik even in gedachten en passeer ik de rotonde zonder af te slaan en moet keren om toch Lekkerkerk in te gaan. Ik zet Lydia af en ben net voor half 5 weer thuis na een leuke dag.
De marathon was verder best goed georganiseerd, de tempogroepen liepen te snel, het parcours was eenzijdig en niet echt boeiend, maar ondanks dat heb ik er toch een goed gevoel aan over gehouden.
Zaterdag de Linschotenloop, het zal mij benieuwen in hoeverre mijn lichaam is hersteld. Ik heb een weddenschap met maatje Wim van Beuzekom wie het snelste zal zijn op de halve marathon. Er staat een krat spa blauw boven, dus het is wel menens. Ik vrees dat ik de marathon beter niet had kunnen lopen met het oog op die weddenschap, maar dat zullen we zaterdag wel zien, al vrees ik dat ik toch een minuutje of vijf tekort zal komen.
