Wintertijd
Wedstrijdverslag
28 oktober 2012
Etten-Leur
Wintertijd.
Wat het is weet ik niet, maar het voor uit of juist achter uit zetten van deklok als de seizoenen veranderen , blijf ik lastig vinden. Na wat gepuzzel ben ik er op zaterdag toch uit: ik kan echt een uur langer slapen voordat ik naar Etten-Leur vertrekken moet. Wekker gezet en slapen maar……halverwege de nacht ga ik toch twijfelen. Ik ben dus ruim op tijd wakker. Relaxt pak ik mijn spullen want buurman Peter Hofman en ik gaan vandaag de marathon van Brabant lopen.
Peter is de man met een opdracht. Zijn doel is een PR van 3.24 u. In de auto heeft hij het schemastrookje (zo lekker handig) de hele tijd in zijn hand. Of op het dashboard. Of op de grond. Daar blijft het ook want hij vergeet het mee naar de start te nemen. Is ook niet nodig want hij kent het uit zijn hoofd. Ik ben helemaal super relaxt want ik ga in een trainingstempo lopen. Dan kom ik omstreeks 4.00 u aan. Geen druk, geen spanning. Heerlijk.
We zijn ruim op tijd en moeten nog 1,5 uur zien door te brengen. Cor Terlouw zou nu pas uit Bergambacht vertrekken…. Tis fris buiten maar de zon geeft ook nog warmte. Peter smeert Born 3 op zijn ledematen en kan in T shirt en korte broek vertrekken. Ik wil erg rustig lopen en heb een lange pant en windstopper met lange mouwen aan. Voorzien van banaan, gelletjes, ontbijtkoek gaan we met ca 450 anderen van start. Peter zit in het startvak sub 3.30 u en ik sta achteraan in het andere vak.
De marathon gaat over twee ronden. En werkelijk die eerste ronde gaat ook heerlijk. Mooie route , prachtige omgeving en subliem marathon weer. Ik loop een andere loper tegen het lijf. Hoe kan het ook anders. Hij loopt vandaag zijn eerste marathon. Hier in Brabant op zijn geboortegrond. Goed getraind blijkt later en terecht vol goede moed. Mijn hartslag zit daar waar ik het wil: 30 slagen onder mijn omslagpunt. We maken toch nog een tempo van gemiddeld 5.20min/km. Na de eerste ronde lopen we onze voorgangers tegemoet, maar Peter zie ik niet. Daar maak ik uit op dat het goed met hem gaat. Ik loop nog heerlijk.
Onderweg zit ik wat op te scheppen over mijn ultra lopen en dat dit een trainingsloop voor me is en zo. Nee, in dit tempo zouden we de man met de hamer zeker niet tegenkomen. Mijn korte kennis liep overigens bewust vandaag niet met zijn hartslag meter. Hoogmoed komt voor de val. De gehele tweede ronde geeft mijn medeloper het tempo aan. IK moet beter mijn best doen om hem te kunnen volgen. Langzaam klimt mijn hartslag naar 145-148. Het voelt minder lekker aan. Mijn benen doen zeer. Bij km 35 wil ik gaan wandelen. Ik ga rustiger lopen. Hartslag nu 140. Maar toch wil ik wandelen! Ik weet het nog uit te stellen tot km 37. Maar dan is het zover. Niet echt een trainingsloopje dit dus. Gewoon serieus strijden tegen me zelf.
Gelukkig daar is de molen van Etten-Leur. Nog maar 3 km. Weer wandelen. Mijn maat uit Lelystad zie ik niet meer. Die loopt de loop van zijn leven! Ik láát zo’n beetje het leven. Niet echt natuurlijk. Maar fijn is het geenszins. In 3.56u bereik ik de finish. De speaker heeft gezien mijn tempo ruim voldoende tijd om mijn nummer in zijn Ipad te tikken. Zo kom ik dus niet anoniem over de streep. Daar staat mijn maat te glunderen. Hij had 3.50u op zijn debuut. Runners high voor hem schat ik in.
Waar zou Peter zijn? Ik loop naar het startcentrum de Nobelaer terug, daar tref ik Peter zittend met zijn rug tegen de garderobe. Nog in zijn loopkleren….geen goed teken dus. Hij vertelt dat het tot km 30 prima ging. Mooi op zijn uit het hoofd geleerde schema. Maar daarna kwam de kramp op zetten en stond hij geparkeerd. Met veel moeite wist hij de finish te bereiken. Zijn exacte tijd had hij niet onthouden, zo baalde hij er van. Jammer voor hem. Want nu volgt een periode van herstel en de volgen marathon kan pas over enkele maanden volgen.
We rijden naar huis. Peter gaat zijn verjaardag vieren. Leuk feestje….niet nu. Laten we het er maar op houden dat we allebei een wintertijd (= stukje langer) hebben gelopen.
Etten-Leur
Wintertijd.
Wat het is weet ik niet, maar het voor uit of juist achter uit zetten van deklok als de seizoenen veranderen , blijf ik lastig vinden. Na wat gepuzzel ben ik er op zaterdag toch uit: ik kan echt een uur langer slapen voordat ik naar Etten-Leur vertrekken moet. Wekker gezet en slapen maar……halverwege de nacht ga ik toch twijfelen. Ik ben dus ruim op tijd wakker. Relaxt pak ik mijn spullen want buurman Peter Hofman en ik gaan vandaag de marathon van Brabant lopen.
Peter is de man met een opdracht. Zijn doel is een PR van 3.24 u. In de auto heeft hij het schemastrookje (zo lekker handig) de hele tijd in zijn hand. Of op het dashboard. Of op de grond. Daar blijft het ook want hij vergeet het mee naar de start te nemen. Is ook niet nodig want hij kent het uit zijn hoofd. Ik ben helemaal super relaxt want ik ga in een trainingstempo lopen. Dan kom ik omstreeks 4.00 u aan. Geen druk, geen spanning. Heerlijk.
We zijn ruim op tijd en moeten nog 1,5 uur zien door te brengen. Cor Terlouw zou nu pas uit Bergambacht vertrekken…. Tis fris buiten maar de zon geeft ook nog warmte. Peter smeert Born 3 op zijn ledematen en kan in T shirt en korte broek vertrekken. Ik wil erg rustig lopen en heb een lange pant en windstopper met lange mouwen aan. Voorzien van banaan, gelletjes, ontbijtkoek gaan we met ca 450 anderen van start. Peter zit in het startvak sub 3.30 u en ik sta achteraan in het andere vak.
De marathon gaat over twee ronden. En werkelijk die eerste ronde gaat ook heerlijk. Mooie route , prachtige omgeving en subliem marathon weer. Ik loop een andere loper tegen het lijf. Hoe kan het ook anders. Hij loopt vandaag zijn eerste marathon. Hier in Brabant op zijn geboortegrond. Goed getraind blijkt later en terecht vol goede moed. Mijn hartslag zit daar waar ik het wil: 30 slagen onder mijn omslagpunt. We maken toch nog een tempo van gemiddeld 5.20min/km. Na de eerste ronde lopen we onze voorgangers tegemoet, maar Peter zie ik niet. Daar maak ik uit op dat het goed met hem gaat. Ik loop nog heerlijk.
Onderweg zit ik wat op te scheppen over mijn ultra lopen en dat dit een trainingsloop voor me is en zo. Nee, in dit tempo zouden we de man met de hamer zeker niet tegenkomen. Mijn korte kennis liep overigens bewust vandaag niet met zijn hartslag meter. Hoogmoed komt voor de val. De gehele tweede ronde geeft mijn medeloper het tempo aan. IK moet beter mijn best doen om hem te kunnen volgen. Langzaam klimt mijn hartslag naar 145-148. Het voelt minder lekker aan. Mijn benen doen zeer. Bij km 35 wil ik gaan wandelen. Ik ga rustiger lopen. Hartslag nu 140. Maar toch wil ik wandelen! Ik weet het nog uit te stellen tot km 37. Maar dan is het zover. Niet echt een trainingsloopje dit dus. Gewoon serieus strijden tegen me zelf.
Gelukkig daar is de molen van Etten-Leur. Nog maar 3 km. Weer wandelen. Mijn maat uit Lelystad zie ik niet meer. Die loopt de loop van zijn leven! Ik láát zo’n beetje het leven. Niet echt natuurlijk. Maar fijn is het geenszins. In 3.56u bereik ik de finish. De speaker heeft gezien mijn tempo ruim voldoende tijd om mijn nummer in zijn Ipad te tikken. Zo kom ik dus niet anoniem over de streep. Daar staat mijn maat te glunderen. Hij had 3.50u op zijn debuut. Runners high voor hem schat ik in.
Waar zou Peter zijn? Ik loop naar het startcentrum de Nobelaer terug, daar tref ik Peter zittend met zijn rug tegen de garderobe. Nog in zijn loopkleren….geen goed teken dus. Hij vertelt dat het tot km 30 prima ging. Mooi op zijn uit het hoofd geleerde schema. Maar daarna kwam de kramp op zetten en stond hij geparkeerd. Met veel moeite wist hij de finish te bereiken. Zijn exacte tijd had hij niet onthouden, zo baalde hij er van. Jammer voor hem. Want nu volgt een periode van herstel en de volgen marathon kan pas over enkele maanden volgen.
We rijden naar huis. Peter gaat zijn verjaardag vieren. Leuk feestje….niet nu. Laten we het er maar op houden dat we allebei een wintertijd (= stukje langer) hebben gelopen.
