't is voor niks loop (2)
Wedstrijdverslag
24 november 2013
Geldrop
In de tijd dat ik nog geen lid was van Avantri heb ik ooit eens 25 kilometer gelopen in Geldrop, bij de 't is voor niks loop, dat was in 2003. Later zag ik in de uitslag ook Piet Wuijster staan.
Later is de loop langer geworden en kwam er een 42,5 kilometer loop, die ik in 2009 samen met Robert Hoek heb gelopen.
Met de marathonteller op 98 en de 100e in Rotterdam in het vooruitzicht besluit ik om vandaag mijn 99e marathon wederom een keer in Geldrop te gaan lopen.
De vooruitzichten zijn prima. Ik ben redelijk fit, wel wat last van mijn hamstrings bij de aanhechting met de bil, maar daar valt mee te lopen, vooral bij niet te snelle wedstrijden, het weer is goed, wat wil een loper nog meer ?
Op zaterdagavond pak ik alvast mijn tas, ik wil op zondagmorgen rond 7.45 uur vertrekken. Ik doe mijn horloge in de lader, leg alles vast klaar en sta op zondag om 7 uur op, maak mijn drankjes klaar, pak de gelletjes, doe alles in mijn tas en ben klaar om 7.45 uur.
Nog even de TomTom instellen en om 7.50 op pad. Verwachte aankomsttijd is 9.18 uur, de start is om 10.00 uur, dat is dus prima.
Ik kom er onderweg achter dat ik het uitgeprinte bewijs met mijn startnummer ben vergeten, maar dat maakt niet zoveel uit, dat regel ik ter plekke wel. Wat gekker is, het schiet me te binnen dat mijn hartslagmeter nog thuis in de lader zit, dat is wel balen. Het is niet anders, ik kan niet meer terug.
Als ik ruim 10 kilometer voor Geldrop zit is de te verwachten aankomsttijd 9.10 uur, als ik even later kijk is het 15 km en 9.15 uur en weer even later 22 km en 9.22 uur. Ik heb blijkbaar ergens iets gemist met mijn oude TomTom en moet dezelfde weg weer terug. Toch nog ruim voor 9.30 arriveer ik ter plekke en ben nog net op tijd om mijn drankjes voor de post op 15 en 31 kilometer af te geven, dat moest voor 9.30 uur. Ik krijg mijn startnummer 109 en begeef me naar de sporthal om me om te kleden. In de sporthal kom ik een aantal bekenden tegen en het is gezellig om even bij te kletsen.
Als ik eindelijk klaar ben moet ik nog een tijd wachten bij het toilet zodat ik laat bij de start kom, die is net geweest en ik sluit aan bij de achterhoede, 45 seconden nadat het startschot heeft geklonken.
Waarom 't is voor niks loop ?
De Stichting 't is (voor) niks is op 16 november 2000 opgericht door Lucas Klamer. Vrijwel vanaf de oprichting van LOGO was Lucas lid van LOGO en actief betrokken bij veel activiteiten. De meeste leden kenden Lucas en het was dan ook niet vreemd dat in het bestuur van de Stichting 't is voor niks enkele LOGO-leden zitting namen.
Op 11 juli 2001 is Lucas, brandweerman, op 48 jarige leeftijd, overleden. Op verzoek van Lucas werd besloten om zijn initiatief voort te zetten. En wel via een jaarlijks te organiseren trimloop en dit te doen in nauwe samenwerking tussen LOGO en het bestuur van de Stichting 't is (voor) niks.
Zijn droom om helemaal voor niks deze trimloop te organiseren is mede door toedoen van vele sponsors en vrijwilligers nog steeds realiteit gebleven.
Vanaf de start is het schatten hoe snel ik moet lopen. Ik heb door de lange afstanden best wel een idee of ik 6 minuten per kilometer loop of 5 minuten. Mijn doel vandaag is een tijd net onder de 4 uur en ik wil proberen rond de 5.30 per kilometer te gaan lopen.
Na de straten van Geldrop achter ons te hebben gelaten gaan we na een kilometer al onverhard lopen, dat zou vandaag veelal het geval zijn, ik schat dat we vandaag toch zo'n 85 a 90% onverhard hebben gelopen, wat voor mij geweldig is. We lopen door bossen met prachtige verharde zandpaden en veel dwars door de Strabrechtse Heide. Hier even een stukje geschiedenis.
In het Noordwesten sluit de Strabrechtse Heide aan bij de Braakhuizense heide, in eigendom van stichting Het Brabants Landschap; bij Heeze sluit het aan bij heidevelden op de Heerijkheid Heeze en de Herbertusbossen (ook eigendom van Het Brabants Landschap). Het gebied valt gedeeltelijk onder de Habitatrichtlijn en de Vogelrichtlijn. In 2006 werd de Strabrechtse Heide samen met een deel van het dal van de Kleine Dommel aangewezen als Natura 2000 gebied onder de Natura 2000-gebiedsnaam Strabrechtse Heide & Beuven. Het in de gemeente Someren gelegen deel oostelijke van de heide heet van oudsher Lieropsche Heide.
De Strabrechtse en Lieropse Heide maakten tot het einde van de 19e eeuw deel uit van een groot heidegebied tussen de dalen van de Kleine Dommel en de Aa. Naar het noorden strekte de hei zich uit tot Nuenen (Molenheide, Collsche Heide, Refelingse Heide), ten zuiden van de weg Heeze-Someren liep de Somerensche Heide door tot aan het Weerterbosch en de Groote Peel. In het begin van de 20e eeuw is het grootste deel van de heiden ten noorden en ten zuiden van de Strabrechtse heide omgezet in bos of landbouwgrond. Door de aanleg van de A67 werd de Strabrechtse hei gescheiden van het bosgebied tussen Geldrop en Mierlo. De plannen om de A2 ten oosten van Eindhoven te leggen, waardoor de Strabrechtse heide van het dal van de Kleine Dommel gescheiden zou worden, zijn niet doorgegaan.
Op de droge plaatsen staat struikhei en jeneverbes, op de natte plaatsen Dophei, Pijpenstrootjes, Gagel en Klokjesgentiaan. De vergrassing van de heide wordt tegengegaan door beweiding door een schaapskudde van de stichting het Kempens heideschaap , door maaien en door plaggen. De heide wordt omgeven door bossen. De overgang naar het dal van de Kleine Dommel heeft een bijzondere vegetatie en is ook van belang voor verschillende diersoorten.
Na 10 kilometer vraag ik aan wat lopers net achter me wat de gelopen tijd is op dat moment, dat blijkt 53.30 te zijn. Ik heb de snelheid redelijk ingeschat, 55 minuten was het doel.
De tweede 10 kilometer bleek ongeveer net zo snel te gaan en het gaat heerlijk. Na een kilometer of 5 is het gaan miezeren en dat duurt tot zo'n 20 kilometer, daarna begint de zon eventjes fel te schijnen, maar dat duurt niet lang, daarna komt er meer bewolking.
Wat is het vreselijk genieten, ik kijk mijn ogen uit, wat een mooie omgeving. Onderweg zie ik veel vogels en ook een soort koeien of stieren die worden gespot door mensen met lange kijkers. Het is hier een soort natuurreservaat en daar mogen wij zomaar doorheen lopen, geweldig. Hier kan heen marathon in Rotterdam, Spijkenisse of welke plaats dan ook tegenop, dat is allemaal anders.
Na 30 kilometer gaat het nog steeds goed al doet vooral de linker hamstring best veel pijn, ook merk ik dat er een blaartje op mijn linker kleine teen begin te krijgen. Het is inmiddels wat harder beginnen te regenen, wat niet wat voorspeld, maar dat hebben ze wel vaker mis. Ik klaag niet, het is mijn weertje.
Bij de 31 kilometer neem ik mijn drankje dat netjes klaar staat. In mijn waterzak zit ruim een liter water die ik had gevuld onder de douche en die dus warm water bevatte, al is dat inmiddels sterk afgekoeld. Het is nog steeds lekkerder dan zo'n koude plons, al krijgen we onderweg een aantal keren lekkere warme thee, ook ligt er overal Snelle Jelle voor wat voeding, al heb ik mijn gelletjes bij me en dat is voldoende vandaag.
Na een kilometer of 33 gaat het mis. Ik zie een wat hoger uit de grond stekende boomwortel over het hoofd en maak een lelijke smak op mijn rechter arm en dat steekt een tijdje, maar trekt gelukkig weer weg. Ik veeg het zand van me af en dribbel eventjes verder, mijn ritme is eventjes zoek. Als ik net het ritme weer en beetje te pakken heb gaat het opnieuw mis, er steekt tussen de vele herfstbladeren op de grond een stam uit de grond waar ik met mijn rechter voet hard tegenaan stoot en waardoor ik zelfs over de kop sla en hard op beide knieën val. Ik zeg wat lelijks en krabbel moeizaam overeind. Alles zit onder de bagger en zand, de knieën zijn vuurrood, maar niet open, wel doet mijn teen flink zeer, dat gaat me weer een nagel kosten.
Een aantal lopers stoppen even om te vragen hoe het gaat, maar verder valt het mee, niets ernstigs en ik begin weer te dribbelen. Mijn tempo is nu ver te zoeken en ik ben een beetje onzeker geworden. Het parcours is flink glooiend met heel veel boomwortels en het is goed uitkijken, vooral omdat ze deels bedekt zijn met bladeren.
Bij 40 kilometer haalt een loper me in en ik vraag of we het nog gaan redden binnen de 4 uur. Makkelijk roept hij, we zijn nu 3.42 onderweg met nog 2,5 kilometer te gaan. De hamstrings willen niet meer en ik moet af en toe een stukje wandelen om te ontspannen, maar zonder echt voluit te gaan zie ik dat ik binnen de 4 uur ga finishen. De klok staat op 3.58.30 of zoiets, daar moet ik dan die 45 seconden nog aftrekken en komt er een tijd uit van net onder de 3.58 , netjes binnen het gestelde doel, al is dat niet echt belangrijk. Het voornaamste is het genieten en dat heb ik vandaag met dit prachtige parcours en deze ideale weersomstandigheden zeker gedaan. GE-WEL-DIG !!!
De loop kost helemaal niets, er is zelfs nog een tombola op de startnummers, maar daar won ik niets mee. Er staat een bus waarin je vrijwillig een bijdrage kunt doen, wat ik dan ook heb gedaan. Met deze giften kunnen ze deze prachtige loop dan ook in de toekomst wellicht gratis houden. Een absolute aanrader. Ik zie daar ook nog even Gina Heuser, een dame die ik heb leren kennen bij de X-Trail, ook leuk om die weer even te zien.
Op de terugweg zit ik op de verkeerde baan om de A2 te blijven volgen en ik kan niet op tijd naar rechts zodat ik de afslag mis en dan maar besluit om via de A58 verder te gaan via Tilburg, Breda, Gorinchem en dan over te varen. Het is een wat langere rit, maar ik ben toch nog ruim voor 5 uur thuis. Het was me het dagje wel. Op naar mijn 100e marathon volgend jaar april in Rotterdam.
Geldrop
In de tijd dat ik nog geen lid was van Avantri heb ik ooit eens 25 kilometer gelopen in Geldrop, bij de 't is voor niks loop, dat was in 2003. Later zag ik in de uitslag ook Piet Wuijster staan.
Later is de loop langer geworden en kwam er een 42,5 kilometer loop, die ik in 2009 samen met Robert Hoek heb gelopen.
Met de marathonteller op 98 en de 100e in Rotterdam in het vooruitzicht besluit ik om vandaag mijn 99e marathon wederom een keer in Geldrop te gaan lopen.
De vooruitzichten zijn prima. Ik ben redelijk fit, wel wat last van mijn hamstrings bij de aanhechting met de bil, maar daar valt mee te lopen, vooral bij niet te snelle wedstrijden, het weer is goed, wat wil een loper nog meer ?
Op zaterdagavond pak ik alvast mijn tas, ik wil op zondagmorgen rond 7.45 uur vertrekken. Ik doe mijn horloge in de lader, leg alles vast klaar en sta op zondag om 7 uur op, maak mijn drankjes klaar, pak de gelletjes, doe alles in mijn tas en ben klaar om 7.45 uur.
Nog even de TomTom instellen en om 7.50 op pad. Verwachte aankomsttijd is 9.18 uur, de start is om 10.00 uur, dat is dus prima.
Ik kom er onderweg achter dat ik het uitgeprinte bewijs met mijn startnummer ben vergeten, maar dat maakt niet zoveel uit, dat regel ik ter plekke wel. Wat gekker is, het schiet me te binnen dat mijn hartslagmeter nog thuis in de lader zit, dat is wel balen. Het is niet anders, ik kan niet meer terug.
Als ik ruim 10 kilometer voor Geldrop zit is de te verwachten aankomsttijd 9.10 uur, als ik even later kijk is het 15 km en 9.15 uur en weer even later 22 km en 9.22 uur. Ik heb blijkbaar ergens iets gemist met mijn oude TomTom en moet dezelfde weg weer terug. Toch nog ruim voor 9.30 arriveer ik ter plekke en ben nog net op tijd om mijn drankjes voor de post op 15 en 31 kilometer af te geven, dat moest voor 9.30 uur. Ik krijg mijn startnummer 109 en begeef me naar de sporthal om me om te kleden. In de sporthal kom ik een aantal bekenden tegen en het is gezellig om even bij te kletsen.
Als ik eindelijk klaar ben moet ik nog een tijd wachten bij het toilet zodat ik laat bij de start kom, die is net geweest en ik sluit aan bij de achterhoede, 45 seconden nadat het startschot heeft geklonken.
Waarom 't is voor niks loop ?
De Stichting 't is (voor) niks is op 16 november 2000 opgericht door Lucas Klamer. Vrijwel vanaf de oprichting van LOGO was Lucas lid van LOGO en actief betrokken bij veel activiteiten. De meeste leden kenden Lucas en het was dan ook niet vreemd dat in het bestuur van de Stichting 't is voor niks enkele LOGO-leden zitting namen.
Op 11 juli 2001 is Lucas, brandweerman, op 48 jarige leeftijd, overleden. Op verzoek van Lucas werd besloten om zijn initiatief voort te zetten. En wel via een jaarlijks te organiseren trimloop en dit te doen in nauwe samenwerking tussen LOGO en het bestuur van de Stichting 't is (voor) niks.
Zijn droom om helemaal voor niks deze trimloop te organiseren is mede door toedoen van vele sponsors en vrijwilligers nog steeds realiteit gebleven.
Vanaf de start is het schatten hoe snel ik moet lopen. Ik heb door de lange afstanden best wel een idee of ik 6 minuten per kilometer loop of 5 minuten. Mijn doel vandaag is een tijd net onder de 4 uur en ik wil proberen rond de 5.30 per kilometer te gaan lopen.
Na de straten van Geldrop achter ons te hebben gelaten gaan we na een kilometer al onverhard lopen, dat zou vandaag veelal het geval zijn, ik schat dat we vandaag toch zo'n 85 a 90% onverhard hebben gelopen, wat voor mij geweldig is. We lopen door bossen met prachtige verharde zandpaden en veel dwars door de Strabrechtse Heide. Hier even een stukje geschiedenis.
In het Noordwesten sluit de Strabrechtse Heide aan bij de Braakhuizense heide, in eigendom van stichting Het Brabants Landschap; bij Heeze sluit het aan bij heidevelden op de Heerijkheid Heeze en de Herbertusbossen (ook eigendom van Het Brabants Landschap). Het gebied valt gedeeltelijk onder de Habitatrichtlijn en de Vogelrichtlijn. In 2006 werd de Strabrechtse Heide samen met een deel van het dal van de Kleine Dommel aangewezen als Natura 2000 gebied onder de Natura 2000-gebiedsnaam Strabrechtse Heide & Beuven. Het in de gemeente Someren gelegen deel oostelijke van de heide heet van oudsher Lieropsche Heide.
De Strabrechtse en Lieropse Heide maakten tot het einde van de 19e eeuw deel uit van een groot heidegebied tussen de dalen van de Kleine Dommel en de Aa. Naar het noorden strekte de hei zich uit tot Nuenen (Molenheide, Collsche Heide, Refelingse Heide), ten zuiden van de weg Heeze-Someren liep de Somerensche Heide door tot aan het Weerterbosch en de Groote Peel. In het begin van de 20e eeuw is het grootste deel van de heiden ten noorden en ten zuiden van de Strabrechtse heide omgezet in bos of landbouwgrond. Door de aanleg van de A67 werd de Strabrechtse hei gescheiden van het bosgebied tussen Geldrop en Mierlo. De plannen om de A2 ten oosten van Eindhoven te leggen, waardoor de Strabrechtse heide van het dal van de Kleine Dommel gescheiden zou worden, zijn niet doorgegaan.
Op de droge plaatsen staat struikhei en jeneverbes, op de natte plaatsen Dophei, Pijpenstrootjes, Gagel en Klokjesgentiaan. De vergrassing van de heide wordt tegengegaan door beweiding door een schaapskudde van de stichting het Kempens heideschaap , door maaien en door plaggen. De heide wordt omgeven door bossen. De overgang naar het dal van de Kleine Dommel heeft een bijzondere vegetatie en is ook van belang voor verschillende diersoorten.
Na 10 kilometer vraag ik aan wat lopers net achter me wat de gelopen tijd is op dat moment, dat blijkt 53.30 te zijn. Ik heb de snelheid redelijk ingeschat, 55 minuten was het doel.
De tweede 10 kilometer bleek ongeveer net zo snel te gaan en het gaat heerlijk. Na een kilometer of 5 is het gaan miezeren en dat duurt tot zo'n 20 kilometer, daarna begint de zon eventjes fel te schijnen, maar dat duurt niet lang, daarna komt er meer bewolking.
Wat is het vreselijk genieten, ik kijk mijn ogen uit, wat een mooie omgeving. Onderweg zie ik veel vogels en ook een soort koeien of stieren die worden gespot door mensen met lange kijkers. Het is hier een soort natuurreservaat en daar mogen wij zomaar doorheen lopen, geweldig. Hier kan heen marathon in Rotterdam, Spijkenisse of welke plaats dan ook tegenop, dat is allemaal anders.
Na 30 kilometer gaat het nog steeds goed al doet vooral de linker hamstring best veel pijn, ook merk ik dat er een blaartje op mijn linker kleine teen begin te krijgen. Het is inmiddels wat harder beginnen te regenen, wat niet wat voorspeld, maar dat hebben ze wel vaker mis. Ik klaag niet, het is mijn weertje.
Bij de 31 kilometer neem ik mijn drankje dat netjes klaar staat. In mijn waterzak zit ruim een liter water die ik had gevuld onder de douche en die dus warm water bevatte, al is dat inmiddels sterk afgekoeld. Het is nog steeds lekkerder dan zo'n koude plons, al krijgen we onderweg een aantal keren lekkere warme thee, ook ligt er overal Snelle Jelle voor wat voeding, al heb ik mijn gelletjes bij me en dat is voldoende vandaag.
Na een kilometer of 33 gaat het mis. Ik zie een wat hoger uit de grond stekende boomwortel over het hoofd en maak een lelijke smak op mijn rechter arm en dat steekt een tijdje, maar trekt gelukkig weer weg. Ik veeg het zand van me af en dribbel eventjes verder, mijn ritme is eventjes zoek. Als ik net het ritme weer en beetje te pakken heb gaat het opnieuw mis, er steekt tussen de vele herfstbladeren op de grond een stam uit de grond waar ik met mijn rechter voet hard tegenaan stoot en waardoor ik zelfs over de kop sla en hard op beide knieën val. Ik zeg wat lelijks en krabbel moeizaam overeind. Alles zit onder de bagger en zand, de knieën zijn vuurrood, maar niet open, wel doet mijn teen flink zeer, dat gaat me weer een nagel kosten.
Een aantal lopers stoppen even om te vragen hoe het gaat, maar verder valt het mee, niets ernstigs en ik begin weer te dribbelen. Mijn tempo is nu ver te zoeken en ik ben een beetje onzeker geworden. Het parcours is flink glooiend met heel veel boomwortels en het is goed uitkijken, vooral omdat ze deels bedekt zijn met bladeren.
Bij 40 kilometer haalt een loper me in en ik vraag of we het nog gaan redden binnen de 4 uur. Makkelijk roept hij, we zijn nu 3.42 onderweg met nog 2,5 kilometer te gaan. De hamstrings willen niet meer en ik moet af en toe een stukje wandelen om te ontspannen, maar zonder echt voluit te gaan zie ik dat ik binnen de 4 uur ga finishen. De klok staat op 3.58.30 of zoiets, daar moet ik dan die 45 seconden nog aftrekken en komt er een tijd uit van net onder de 3.58 , netjes binnen het gestelde doel, al is dat niet echt belangrijk. Het voornaamste is het genieten en dat heb ik vandaag met dit prachtige parcours en deze ideale weersomstandigheden zeker gedaan. GE-WEL-DIG !!!
De loop kost helemaal niets, er is zelfs nog een tombola op de startnummers, maar daar won ik niets mee. Er staat een bus waarin je vrijwillig een bijdrage kunt doen, wat ik dan ook heb gedaan. Met deze giften kunnen ze deze prachtige loop dan ook in de toekomst wellicht gratis houden. Een absolute aanrader. Ik zie daar ook nog even Gina Heuser, een dame die ik heb leren kennen bij de X-Trail, ook leuk om die weer even te zien.
Op de terugweg zit ik op de verkeerde baan om de A2 te blijven volgen en ik kan niet op tijd naar rechts zodat ik de afslag mis en dan maar besluit om via de A58 verder te gaan via Tilburg, Breda, Gorinchem en dan over te varen. Het is een wat langere rit, maar ik ben toch nog ruim voor 5 uur thuis. Het was me het dagje wel. Op naar mijn 100e marathon volgend jaar april in Rotterdam.
