Bart en Karien hebben Zeeland gezien (1)
Wedstrijdverslag
05 oktober 2013
Zoutelande
Incognito heb ik aan de Kustmarathon Zeeland meegedaan. Stiekem heb ik op Marktplaats een startnummer (op naam van Karien) gescoord. Ik heb de identiteit aangenomen van Karien. Karien had zich wel netjes ingeschreven, maar kon toch niet starten op 5 oktober. Logisch ook wel , want ze heeft 3 weken geleden de Marathon van Moskou gelopen. Het staat me allemaal niet netjes, ik weet het. Feitelijk was ik illegaal. Dat werd me ook overduidelijk gemaakt door de vele toeschouwers. Elke keer weer riepen ze ter aanmoediging mijn naam “Hup Karien” om daarna tot het besef te komen dat uiterlijk en naam niet bij elkaar pasten. Met een beetje humor redde ik me eruit. “Ze zijn de puntjes vergeten, het is “Kariën” riep ik nog”. Bijna was ik in vreemdelingendetentie opgenomen. De regelementen immers waren duidelijk; Diskwalificatie volgde als het bedrog van Karien en mij aan het licht was gekomen!
Het strand tussen Vrouwenpolder en Domburg ( dom om daar als man met een vrouwennummer te gaan lopen) maakte dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken.
Die pak ‘m beet 5 kilometer strand bleek werkelijk een scherprechter. Het was vloed dus het strand zag er het zelfde uit als de zandbak in de speeltuin. Met hoge hartslag en een kleine pas verbeelde ik dat me dat ik een kameel was. Je moet wat tenslotte. Ik haalde best wel veel lopers in en dat motiveert. Stug ploegde ik door. Bij kilometer 25 kreeg ik weer vaste grond onder de voeten. Boven op het duin aangekomen bleek dat mijn energie op het strand achtergebleven was. Daar op het duin, daar zijn er niet zoveel van, zag ik in de verre verte de kerktoren van Zoutelande. Het schelpenpad op het duin golfde naar Domburg en Westkapelle. Mijn hardlopen was inmiddels overgegaan in wandelen.
Het was prachtig weer en in de najaarszon stonden heel veel enthousiaste toeschouwers.
Ik was hier naar toe gekomen met de bedoeling om van de omgeving te genieten. Dat heb ik de eerste 25k ook wel kunnen doen. Zo vond ik de Oosterschelde kering prachtig. Maar van de laatste 15 k staan me alleen de lonkende vlaggen van Zoutelande heeéél ver weg op het duin op het netvlies gegrift. Met het zout in al mijn poriën bereik ik de finish die, hoe kan het ook anders, is aangelegd op een hoop zand.
Niet alleen ik liep incognito, ook Piet Wuijster ging door het leven als Bart. Hij had zich overigens wel laten registreren als vreemdloper. Altijd weer gezellig om samen aan zo’n loopfeest mee te doen. Avantri was overigens present met Alex Looman en Nico Koppe en ex Avantri René Kleijnendorst.
Zoutelande
Incognito heb ik aan de Kustmarathon Zeeland meegedaan. Stiekem heb ik op Marktplaats een startnummer (op naam van Karien) gescoord. Ik heb de identiteit aangenomen van Karien. Karien had zich wel netjes ingeschreven, maar kon toch niet starten op 5 oktober. Logisch ook wel , want ze heeft 3 weken geleden de Marathon van Moskou gelopen. Het staat me allemaal niet netjes, ik weet het. Feitelijk was ik illegaal. Dat werd me ook overduidelijk gemaakt door de vele toeschouwers. Elke keer weer riepen ze ter aanmoediging mijn naam “Hup Karien” om daarna tot het besef te komen dat uiterlijk en naam niet bij elkaar pasten. Met een beetje humor redde ik me eruit. “Ze zijn de puntjes vergeten, het is “Kariën” riep ik nog”. Bijna was ik in vreemdelingendetentie opgenomen. De regelementen immers waren duidelijk; Diskwalificatie volgde als het bedrog van Karien en mij aan het licht was gekomen!
Het strand tussen Vrouwenpolder en Domburg ( dom om daar als man met een vrouwennummer te gaan lopen) maakte dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken.
Die pak ‘m beet 5 kilometer strand bleek werkelijk een scherprechter. Het was vloed dus het strand zag er het zelfde uit als de zandbak in de speeltuin. Met hoge hartslag en een kleine pas verbeelde ik dat me dat ik een kameel was. Je moet wat tenslotte. Ik haalde best wel veel lopers in en dat motiveert. Stug ploegde ik door. Bij kilometer 25 kreeg ik weer vaste grond onder de voeten. Boven op het duin aangekomen bleek dat mijn energie op het strand achtergebleven was. Daar op het duin, daar zijn er niet zoveel van, zag ik in de verre verte de kerktoren van Zoutelande. Het schelpenpad op het duin golfde naar Domburg en Westkapelle. Mijn hardlopen was inmiddels overgegaan in wandelen.
Het was prachtig weer en in de najaarszon stonden heel veel enthousiaste toeschouwers.
Ik was hier naar toe gekomen met de bedoeling om van de omgeving te genieten. Dat heb ik de eerste 25k ook wel kunnen doen. Zo vond ik de Oosterschelde kering prachtig. Maar van de laatste 15 k staan me alleen de lonkende vlaggen van Zoutelande heeéél ver weg op het duin op het netvlies gegrift. Met het zout in al mijn poriën bereik ik de finish die, hoe kan het ook anders, is aangelegd op een hoop zand.
Niet alleen ik liep incognito, ook Piet Wuijster ging door het leven als Bart. Hij had zich overigens wel laten registreren als vreemdloper. Altijd weer gezellig om samen aan zo’n loopfeest mee te doen. Avantri was overigens present met Alex Looman en Nico Koppe en ex Avantri René Kleijnendorst.
