Goud en zilver voor Piet van Wijngaarden
Mooi mix van plezier en fanatisme
En weer liep van Wijngaarden prijs. Dit keer kreeg de masteratleet een gouden en zilveren medaille omgehangen tijdens het NK Indoor Masters.
AMMERSTOL - Toch gaat het hem niet persé om het eremetaal. "Geweldig die medailles, maar plezier in de sport is het allerbelangrijkst. En fit blijven”. De zestigjarige inwoner van Ammerstol kijkt wat beide aspecten betreft met genoegen terug op het NK Indoor Masters, dat onlangs in Apeldoorn werd gehouden: "Bovenal was het een leuk evenement. Met mijn concurrenten heb ik een goede band. Ik zie ze twee keer per jaar, tijdens het NK indoor en outdoor. Het is een mooi wereldje. Het is zelfs zo dat we trainingen uitwisselen." Hoe dan ook, tijdens de wedstrijden gaat het om het 'echie'. "Dan ga ik tot het gaatje. Wat heet. Na de 800 meter voelde het alsof mijn luchtpijp in brand stond. Ik had alles gegeven en heb na de race wat afgehoest. Het bekende 800-meter kuchje”. Hij bleef hierdoor op zijn favoriete afstand -in de categorie M60- de concurrentie ruimschoots voor. Met een tijd van 2.18.85 vestigde de Avantri-atleet bovendien een nieuw clubrecord.
Op de 400 meter behaalde Piet een zilveren medaille (1.02.01m). Ook de 200 meter pikte de hardloopveteraan nog mee, maar hierin eindigde hij net naast het podium. “Het leuke is dat tijdens zo’n evenement echt als een atleet wordt behandeld. Alleen de ereceremonie al na het winnen van een medaille is een hele belevenis”.
Linksbuiten
Hij bekwaamde zich in eerste instantie in de triatlon, destijds een populaire bezigheid. "Ieder jaar werd er vanuit Ammerstol een triatlon georganiseerd, waar ik graag aan meedeed. Ik heb hem bij de regioatleten ook een keer of twee gewonnen."
Focus
Inmiddels beoefent de sportieve vertegenwoordiger in lasartikelen meerdere sporten, maar ligt de focus op hardlopen en fietsen. "Met wielrennen heb ik vroeger ook aan wedstrijden meegedaan, maar na twee gebroken sleutelbenen vond ik het welletjes. Dat doe ik nu alleen nog recreatief. Lopen is een ander verhaal. Tot mijn veertigste ging het best aardig, maar liep ik nooit prijs. Bij de masters was het opeens raak." Hoe dat komt, denkt Piet van Wijngaarden wel te kunnen verklaren. "Bij mij is het verval iets minder groot dan bij leeftijdsgenoten. Toen ik veertig was, liep ik de 800 meter in 2.02m. Nu, op mijn zestigste, doe ik er zestien seconden langzamer over. Dat is ieder jaar bijna een seconde trager, op zich niet slecht."
Luie loper
Daarbij luistert Piet goed naar zijn lichaam. "Ik word weleens een luie loper genoemd, omdat ik er bij kleine pijntjes gelijk uit stap. Daardoor heb ik echter nooit last van langdurige blessures." Het leverde hem inmiddels vier gouden, zeven zilveren en vijf bronzen medailles op, steeds op korte afstanden met als maximum de 800 meter. Het gaat hem echter, zoals gezegd, met name om het plezier sport. "Lekker lopen bij Avantri en zaterdags de polder in. Ik loop maar tien kilometer en train vooral interval. Daarbij heb ik veel te danken aan oud-Avantri trainer Klaas Lok. Zijn filosofie, trainen op souplesse, betaalt zich nog steeds uit in wedstrijden.
EK's en WK's laat Piet liever schieten "Dan moet ik een week vrij nemen, is me teveel gedoe." Liever trainen met zijn sportmaten én partner Marry die ook sportief is aangelegd. “Ik geniet daar met volle teugen van. Hopelijk nog vele jaren."
