Koning van Spanje Trail (3)
Wedstrijdverslag
12 mei 2013
Gulpen
Twee weken terug liep ik in Vlaanderen de Loop van Vlaanderen over 51 kilometer, dat zou dan een trail moeten zijn, maar dat was het zeker niet, daar was ik een beetje teleurgesteld over, ondanks dat de affiche wel veel moois voorspelde, vrij veel asfalt en kasseien.
Het weekend daarna een virusje opgepakt en wat koorts gehad, daarna even rustig aan gedaan, want vandaag staat de Koning van Spanje Trail op het programma, een echte trail in Gulpen over 31,6 kilometer.
Vorig jaar heb ik vol bewondering naar de foto's zitten kijken toen het wel een hele natte editie was en kreeg ik spontaan zin om me voor dit jaar in te schrijven.
In Vlaanderen was ik alleen namens Avantri, maar vandaag zijn we met 6 lopers goed vertegenwoordigd.
Sander Seppen is al in Limburg zodat we met 5 man afspreken om met 1 auto te gaan, dat is economisch gezien de beste keuze.
Arie Visser pikt me om even voor 7.30 op, ik sta nog net een boterham te smeren om mee te nemen voor onderweg, waarna we naar Ammerstol rijden om Robin Pillekers op te pikken. We moeten even wachten, Robin is aan de late kant, maar om 7.40 is Robin present waarna we naar het Park rijden in Schoonhoven. Aad van der Poel en Piet Wuijster staan al te wachten waarna we met z'n vijven in de BMW stappen. De auto is breed genoeg, maar achterin is het voor de benen wat krapjes, zeker met Piet en Robin voorin die de stoel flink naar achteren hebben staan. Zelf zit ik in het midden achterin en na een reis van ruim 2 uur krijg je toch een blikken kont.
Aangekomen in Gulpen zien we al veel lopers over de stoepen wandelen, veel auto's op zoek naar een plekje. Het is voor ons ook even zoeken, maar we zijn net op tijd om nog een leuk plekje te vinden, vlak na ons is dat terrein ook vol en moeten andere auto's onverrichterzake omdraaien.
Ik wil mijn boterhammen nog even opeten, maar kom er achter dat die nog op het aanrechtblad thuis liggen, jammer, dan maar een snelle Jelle en een banaantje, dat is ook voldoende, vanmorgen immers al 4 boterhammen gegeten.
We melden ons bij de inschrijving waar ik al meteen wordt begroet door lopers van de avFortuna, een gezellige groep lopers die ik heb leren kennen bij de opnames van de film DE MARATHON en die ik ook vaak bij andere lopen tegen kom en waar ik via facebook ook regelmatig contact mee heb.
Het is even zoeken naar de juiste kleding. Echt warm is het niet, rond de 9 graden, bewolkt, wat wind. Misschien maar een dikker shirt, aangezien Arie zelfs een shirt aan trekt. Als Arie wisselt naar zijn Avantri hemdje besluit ik ook te wisselen naar mijn dunne shirtje en dat blijkt de juiste keuze te zijn.
De schoenen was deze keer geen moeilijke keuze. De afgelopen dagen was er best wat water naar beneden gekomen en ook vandaag zou het niet droog blijven, het werden de all-weats, mijn cross-speed schoenen van Salomon.
We hebben onze spullen in de doucheruimte staan en hebben alle ruimte, is super, dat zou na afloop anders zijn.
Bij het omdoen van mijn hartslaghorloge schiet mijn bandje los en vliegt de pen eraf, het rubber blijkt gescheurd te zijn. Aad heeft zowaar een heel zakje met tie-raps bij zich en daarmee kunnen we het bandje weer strak genoeg om mijn pols vastzetten zodat ik het gewoon kan gebruiken. Ook voor de chip in de vorm van een hard plastic kaartje hadden we een tie-rap nodig om op de schoen te bevestigen, maar die werd bijgeleverd door de organisatie Mudsweattrails.
Nog even naar het toilet, de anderen staan al bij de start, maar ik heb geen haast. Van tevoren heb ik een tijd geschat van 3,5 uur, dat moet wel lukken. Veel stukken onverhard, veel hellingen, af en toe een foto maken.
Ik ben benieuwd hoe het met ons allen zal gaan. Sander is een tijd geblesseerd en nog niet terug op zijn oude niveau, dat is met Piet eigenlijk ook zo. Voor Piet is het een goede training voor het lange zware werk wat hij in de zomermaanden nog gaat doen. Aad heeft in een dip gezeten na de marathon van Rotterdam en is zeker niet fit. Zelfs had ik vorig weekend koorts en voel me niet super fit, al kan ik makkelijk lopen vandaag. Robin is eigenlijk de enige die fit is en op niveau, voor hem is dit het zwaarste dat hij ooit heeft gelopen en een geweldige uitdaging.
Vlak na de start krijgen we een vrij lange heuvel voor onze voeten die niet echt steil is, maar wel lang duurt. Tijdens de helling haal ik al snel Robin in, daarna Aad en Sander en even later Piet, Arie is al uit het zicht en die zou ik ook niet eerder meer terugzien dan bij de finish.
Tussen de 4 en 5 kilometer krijgen we best wel een flinke klim te verduren. Om de kuiten wat te sparen voor wat nog gaat komen en omdat het best pittig is besluit ik bij dit soort hellingen even te gaan wandelen, te herstellen, een foto te maken en vanaf de top weer mijn weg te vervolgen, dat bevalt me prima en mede daardoor kan ik dit soort avonturen relatief makkelijk aan. Ondanks het zware parcours en de lengte gaat dit me goed af.
Na 5 kilometer kom ik door in ruim 27 minuten.
Drankposten/verzorgingsposten zijn er vandaag niet veel. Onderweg bij 12, bij 24 en bij de finish, daarom is het wel raadzaam om wat mee te nemen. Veel lopers hebben een zogenaamde camel-back op de rug waarin ze water meenemen, vaak nog met een gelletje of reepje in een steekvakje. Anderen, zoals ik hebben een gordel om met flesjes water/sportdrank en een tasje met gelletjes of andere voeding.
Na een kilometer of 8 krijgen we zo'n beetje de steilste beklimming van de dag te verwerken, tussen de 8 en 9 kilometer zit mijn kilometertijd dan ook boven de 8 minuten waarna er een gevaarlijke, zeer snelle afdaling volgt en ik de lopers weer voorbij stuif die me tijdens de klim voorbij zijn gegaan. Op deze manier kom ik een aantal keren dezelfde lopers tegen.
Onderweg kijk ik mijn ogen uit, wat een geweldige omgeving en wat een geweldig parcours. Af en toe een beetje blubberig, maar goed begaanbaar, vooral veel bossen met smalle paadjes, alles super aangegeven door de organisatie met gele lintjes, dat moet een flinke klus zijn geweest.
Na 12 kilometer komen we bij de beloofde waterpost, maar tot onze verbazing en blijdschap was er niet alleen water, maar ook energiedrank, ontbijtkoek en winegums. Na deze welkome post vervolgen we onze route door de prachtige bossen. De benen voelen nog steeds goed, al begin je de klimmetjes wel te voelen. Dalen gaat geweldig. Blijkbaar neem ik wat meer risico dan veel anderen, want als ik ze passeer lijkt het wel of ze stil staan.
Na 15 kilometer volgt een klim waar gen einde aan lijkt te komen. Heel steil is ie niet, maar vreselijk lang, maar dat gaat me goed af.
Onderweg zijn we zelfs het riviertje de Gulp tegen gekomen waar we doorheen moesten wat prachtige beelden opleverde. Het water stond tussen de enkels en knie, afhankelijk van de lengte van de loper, waarna de steeds blubberiger wordende oever weer moest worden betreden en een pittige grashelling volgde.
Na de warme loop in Vlaanderen die eigenlijk niet bracht wat er was beloofd is dit zo geweldig om mee te maken en maakt alles goed. Wat is traillopen toch mooi in zo'n mooie omgeving.
Na twee uur heb ik precies 21 kilometer afgelegd en hebben we de meeste pittige klimmetjes wel achter de rug, al wachten er op het einde nog een aantal.
Na zo'n 25 kilometer merk ik dat ik wat langs van mijn hamstrings begin te krijgen en kan in de afdalingen niet de snelheid halen die ik eerder wel had, maar toch gaat het nog vrij behoorlijk. Een enkele keer stop ik tijdens een klim voor een foto. Ik had wel honderden foto's kunnen maken, zo mooi was het, maar dan kom ik ver na sluitingstijd binnen.
Na een kleine 30 kilometer is het gedaan met de bossen en wacht een flinke puist in het parcours, volgens de enthousiaste toeschouwers was dit de laatste klim voor de finish. Ik had in de verte Piet al aan zien komen, al bleek dat dit nog verder weg was dan dat het leek, Piet ging ook goed. Het is nog 1 keer wandelen naar de top waarna de afdaling volgt naar de finish. Vlak voor de finish moeten we nog even flink door de blubber waardoor de schoenen zeker vies zijn bij de streep. Na 3.06.32 kom ik over de matten die de tijd registreren waarna we bij de stands al alcoholvrij bier krijgen aangeboden waar ik geen gebruik van maak, maar wel van de overheerlijke Limburgse vlaaien, die gaan er na zo'n trail wel in. In mijn geval kies ik voor twee stukken rijstevlaai, die was erg in trek en konden ze nauwelijks aangeslepen.
We ontvingen ook nog een medaille met een lint in de kleuren van Spanje, rood en geel.
Nog even gewacht op Piet en een foto van zijn finish gemaakt waarna ik snel even moest gaan zitten. Arie had zijn trainingspak al aan en wachtte ons op. Vlak na Piet kwam Sander al binnen en binnen de 3,5 uur ook Aad al, die had ik nog niet verwacht, maar Aad heeft super gelopen.
Robin is altijd een raadsel, hij is lastig in te schatten. Vooraf vragen we ons af of hij het wel gaat redden binnen de 4,5 uur, dat is de tijdslimiet, maar dat bleek geen enkel probleem. Net binnen de 4 uur komt Robin nagenietend over de streep, een geweldige ervaring, breed lachend met de medaille om zijn nek.
We begeven ons naar de doucheruimte waar het nu toch een stuk drukker is, de douche is lauw, maar toch lekker om je even te kunnen ontdoen van de blubber.
Ik kleed me aan in mijn Feyenoord shirt waarbij Piet roept dat ik dat maar snel moet bedekken anders mag ik niet mee terug. Ik zoek in mijn tas naar mijn jasje, maar dat is verdwenen. Overal zoeken, maar nee, het is echt weg. Vermoedelijk heeft een andere loper het al dan niet bedoeld, meegenomen, inclusief mijn huissleutel, fietssleutel en sleutel van de brievenbus. Dat is wel balen, maar niets meer aan te doen.
Nadat Robin onder de douche vandaan komt gaan we naar huis. We hebben even een kleine opstopping, maar dat gaat al snel voorbij waarna de telefoon van Piet gaat. Robert Hoek aan de lijn. Robert heeft de Maasmarathon gelopen en is gevallen, maar het gaat verder goed. Hij waarschuwt ons voor een naderende file bij Veldhoven waar hij zelf al een tijdje midden in staat. We zien geen andere mogelijkheid en gaan toch dezelfde weg.
Als we bijna bij de file zijn roept Aad dat we beter van de A2 af kunnen gaan de N2 op, die daar parallel aan loopt en waarempel, we rijden daar vrolijk door terwijl de A2 muurvast staat. Robert belt ons weer en roept dat de takelauto een wrak heeft opgeladen en dat ze weer gaan rijden. Op dat moment zitten we vlak achter Robert en zijn ongetwijfeld niet ver na Robert thuis gekomen. Even hadden we de grootste lol en fantaseerden over een Robert die links van ons in de file zou staan waarbij wij rechts al zwaaiende zouden passeren, maar dat is net niet gelukt.
Om en uurtje of 7 waren we weer in Schoonhoven waar we de brandstofkosten netjes verdeelden en konden we naar huis.
Wat een heerlijke dag en wat was het weer een mooie loopervaring. Leve de trails !
Thuis gelijk eten en daarna nog een bakkie doen bij mijn moeder voor moederdag.
Gulpen
Twee weken terug liep ik in Vlaanderen de Loop van Vlaanderen over 51 kilometer, dat zou dan een trail moeten zijn, maar dat was het zeker niet, daar was ik een beetje teleurgesteld over, ondanks dat de affiche wel veel moois voorspelde, vrij veel asfalt en kasseien.
Het weekend daarna een virusje opgepakt en wat koorts gehad, daarna even rustig aan gedaan, want vandaag staat de Koning van Spanje Trail op het programma, een echte trail in Gulpen over 31,6 kilometer.
Vorig jaar heb ik vol bewondering naar de foto's zitten kijken toen het wel een hele natte editie was en kreeg ik spontaan zin om me voor dit jaar in te schrijven.
In Vlaanderen was ik alleen namens Avantri, maar vandaag zijn we met 6 lopers goed vertegenwoordigd.
Sander Seppen is al in Limburg zodat we met 5 man afspreken om met 1 auto te gaan, dat is economisch gezien de beste keuze.
Arie Visser pikt me om even voor 7.30 op, ik sta nog net een boterham te smeren om mee te nemen voor onderweg, waarna we naar Ammerstol rijden om Robin Pillekers op te pikken. We moeten even wachten, Robin is aan de late kant, maar om 7.40 is Robin present waarna we naar het Park rijden in Schoonhoven. Aad van der Poel en Piet Wuijster staan al te wachten waarna we met z'n vijven in de BMW stappen. De auto is breed genoeg, maar achterin is het voor de benen wat krapjes, zeker met Piet en Robin voorin die de stoel flink naar achteren hebben staan. Zelf zit ik in het midden achterin en na een reis van ruim 2 uur krijg je toch een blikken kont.
Aangekomen in Gulpen zien we al veel lopers over de stoepen wandelen, veel auto's op zoek naar een plekje. Het is voor ons ook even zoeken, maar we zijn net op tijd om nog een leuk plekje te vinden, vlak na ons is dat terrein ook vol en moeten andere auto's onverrichterzake omdraaien.
Ik wil mijn boterhammen nog even opeten, maar kom er achter dat die nog op het aanrechtblad thuis liggen, jammer, dan maar een snelle Jelle en een banaantje, dat is ook voldoende, vanmorgen immers al 4 boterhammen gegeten.
We melden ons bij de inschrijving waar ik al meteen wordt begroet door lopers van de avFortuna, een gezellige groep lopers die ik heb leren kennen bij de opnames van de film DE MARATHON en die ik ook vaak bij andere lopen tegen kom en waar ik via facebook ook regelmatig contact mee heb.
Het is even zoeken naar de juiste kleding. Echt warm is het niet, rond de 9 graden, bewolkt, wat wind. Misschien maar een dikker shirt, aangezien Arie zelfs een shirt aan trekt. Als Arie wisselt naar zijn Avantri hemdje besluit ik ook te wisselen naar mijn dunne shirtje en dat blijkt de juiste keuze te zijn.
De schoenen was deze keer geen moeilijke keuze. De afgelopen dagen was er best wat water naar beneden gekomen en ook vandaag zou het niet droog blijven, het werden de all-weats, mijn cross-speed schoenen van Salomon.
We hebben onze spullen in de doucheruimte staan en hebben alle ruimte, is super, dat zou na afloop anders zijn.
Bij het omdoen van mijn hartslaghorloge schiet mijn bandje los en vliegt de pen eraf, het rubber blijkt gescheurd te zijn. Aad heeft zowaar een heel zakje met tie-raps bij zich en daarmee kunnen we het bandje weer strak genoeg om mijn pols vastzetten zodat ik het gewoon kan gebruiken. Ook voor de chip in de vorm van een hard plastic kaartje hadden we een tie-rap nodig om op de schoen te bevestigen, maar die werd bijgeleverd door de organisatie Mudsweattrails.
Nog even naar het toilet, de anderen staan al bij de start, maar ik heb geen haast. Van tevoren heb ik een tijd geschat van 3,5 uur, dat moet wel lukken. Veel stukken onverhard, veel hellingen, af en toe een foto maken.
Ik ben benieuwd hoe het met ons allen zal gaan. Sander is een tijd geblesseerd en nog niet terug op zijn oude niveau, dat is met Piet eigenlijk ook zo. Voor Piet is het een goede training voor het lange zware werk wat hij in de zomermaanden nog gaat doen. Aad heeft in een dip gezeten na de marathon van Rotterdam en is zeker niet fit. Zelfs had ik vorig weekend koorts en voel me niet super fit, al kan ik makkelijk lopen vandaag. Robin is eigenlijk de enige die fit is en op niveau, voor hem is dit het zwaarste dat hij ooit heeft gelopen en een geweldige uitdaging.
Vlak na de start krijgen we een vrij lange heuvel voor onze voeten die niet echt steil is, maar wel lang duurt. Tijdens de helling haal ik al snel Robin in, daarna Aad en Sander en even later Piet, Arie is al uit het zicht en die zou ik ook niet eerder meer terugzien dan bij de finish.
Tussen de 4 en 5 kilometer krijgen we best wel een flinke klim te verduren. Om de kuiten wat te sparen voor wat nog gaat komen en omdat het best pittig is besluit ik bij dit soort hellingen even te gaan wandelen, te herstellen, een foto te maken en vanaf de top weer mijn weg te vervolgen, dat bevalt me prima en mede daardoor kan ik dit soort avonturen relatief makkelijk aan. Ondanks het zware parcours en de lengte gaat dit me goed af.
Na 5 kilometer kom ik door in ruim 27 minuten.
Drankposten/verzorgingsposten zijn er vandaag niet veel. Onderweg bij 12, bij 24 en bij de finish, daarom is het wel raadzaam om wat mee te nemen. Veel lopers hebben een zogenaamde camel-back op de rug waarin ze water meenemen, vaak nog met een gelletje of reepje in een steekvakje. Anderen, zoals ik hebben een gordel om met flesjes water/sportdrank en een tasje met gelletjes of andere voeding.
Na een kilometer of 8 krijgen we zo'n beetje de steilste beklimming van de dag te verwerken, tussen de 8 en 9 kilometer zit mijn kilometertijd dan ook boven de 8 minuten waarna er een gevaarlijke, zeer snelle afdaling volgt en ik de lopers weer voorbij stuif die me tijdens de klim voorbij zijn gegaan. Op deze manier kom ik een aantal keren dezelfde lopers tegen.
Onderweg kijk ik mijn ogen uit, wat een geweldige omgeving en wat een geweldig parcours. Af en toe een beetje blubberig, maar goed begaanbaar, vooral veel bossen met smalle paadjes, alles super aangegeven door de organisatie met gele lintjes, dat moet een flinke klus zijn geweest.
Na 12 kilometer komen we bij de beloofde waterpost, maar tot onze verbazing en blijdschap was er niet alleen water, maar ook energiedrank, ontbijtkoek en winegums. Na deze welkome post vervolgen we onze route door de prachtige bossen. De benen voelen nog steeds goed, al begin je de klimmetjes wel te voelen. Dalen gaat geweldig. Blijkbaar neem ik wat meer risico dan veel anderen, want als ik ze passeer lijkt het wel of ze stil staan.
Na 15 kilometer volgt een klim waar gen einde aan lijkt te komen. Heel steil is ie niet, maar vreselijk lang, maar dat gaat me goed af.
Onderweg zijn we zelfs het riviertje de Gulp tegen gekomen waar we doorheen moesten wat prachtige beelden opleverde. Het water stond tussen de enkels en knie, afhankelijk van de lengte van de loper, waarna de steeds blubberiger wordende oever weer moest worden betreden en een pittige grashelling volgde.
Na de warme loop in Vlaanderen die eigenlijk niet bracht wat er was beloofd is dit zo geweldig om mee te maken en maakt alles goed. Wat is traillopen toch mooi in zo'n mooie omgeving.
Na twee uur heb ik precies 21 kilometer afgelegd en hebben we de meeste pittige klimmetjes wel achter de rug, al wachten er op het einde nog een aantal.
Na zo'n 25 kilometer merk ik dat ik wat langs van mijn hamstrings begin te krijgen en kan in de afdalingen niet de snelheid halen die ik eerder wel had, maar toch gaat het nog vrij behoorlijk. Een enkele keer stop ik tijdens een klim voor een foto. Ik had wel honderden foto's kunnen maken, zo mooi was het, maar dan kom ik ver na sluitingstijd binnen.
Na een kleine 30 kilometer is het gedaan met de bossen en wacht een flinke puist in het parcours, volgens de enthousiaste toeschouwers was dit de laatste klim voor de finish. Ik had in de verte Piet al aan zien komen, al bleek dat dit nog verder weg was dan dat het leek, Piet ging ook goed. Het is nog 1 keer wandelen naar de top waarna de afdaling volgt naar de finish. Vlak voor de finish moeten we nog even flink door de blubber waardoor de schoenen zeker vies zijn bij de streep. Na 3.06.32 kom ik over de matten die de tijd registreren waarna we bij de stands al alcoholvrij bier krijgen aangeboden waar ik geen gebruik van maak, maar wel van de overheerlijke Limburgse vlaaien, die gaan er na zo'n trail wel in. In mijn geval kies ik voor twee stukken rijstevlaai, die was erg in trek en konden ze nauwelijks aangeslepen.
We ontvingen ook nog een medaille met een lint in de kleuren van Spanje, rood en geel.
Nog even gewacht op Piet en een foto van zijn finish gemaakt waarna ik snel even moest gaan zitten. Arie had zijn trainingspak al aan en wachtte ons op. Vlak na Piet kwam Sander al binnen en binnen de 3,5 uur ook Aad al, die had ik nog niet verwacht, maar Aad heeft super gelopen.
Robin is altijd een raadsel, hij is lastig in te schatten. Vooraf vragen we ons af of hij het wel gaat redden binnen de 4,5 uur, dat is de tijdslimiet, maar dat bleek geen enkel probleem. Net binnen de 4 uur komt Robin nagenietend over de streep, een geweldige ervaring, breed lachend met de medaille om zijn nek.
We begeven ons naar de doucheruimte waar het nu toch een stuk drukker is, de douche is lauw, maar toch lekker om je even te kunnen ontdoen van de blubber.
Ik kleed me aan in mijn Feyenoord shirt waarbij Piet roept dat ik dat maar snel moet bedekken anders mag ik niet mee terug. Ik zoek in mijn tas naar mijn jasje, maar dat is verdwenen. Overal zoeken, maar nee, het is echt weg. Vermoedelijk heeft een andere loper het al dan niet bedoeld, meegenomen, inclusief mijn huissleutel, fietssleutel en sleutel van de brievenbus. Dat is wel balen, maar niets meer aan te doen.
Nadat Robin onder de douche vandaan komt gaan we naar huis. We hebben even een kleine opstopping, maar dat gaat al snel voorbij waarna de telefoon van Piet gaat. Robert Hoek aan de lijn. Robert heeft de Maasmarathon gelopen en is gevallen, maar het gaat verder goed. Hij waarschuwt ons voor een naderende file bij Veldhoven waar hij zelf al een tijdje midden in staat. We zien geen andere mogelijkheid en gaan toch dezelfde weg.
Als we bijna bij de file zijn roept Aad dat we beter van de A2 af kunnen gaan de N2 op, die daar parallel aan loopt en waarempel, we rijden daar vrolijk door terwijl de A2 muurvast staat. Robert belt ons weer en roept dat de takelauto een wrak heeft opgeladen en dat ze weer gaan rijden. Op dat moment zitten we vlak achter Robert en zijn ongetwijfeld niet ver na Robert thuis gekomen. Even hadden we de grootste lol en fantaseerden over een Robert die links van ons in de file zou staan waarbij wij rechts al zwaaiende zouden passeren, maar dat is net niet gelukt.
Om en uurtje of 7 waren we weer in Schoonhoven waar we de brandstofkosten netjes verdeelden en konden we naar huis.
Wat een heerlijke dag en wat was het weer een mooie loopervaring. Leve de trails !
Thuis gelijk eten en daarna nog een bakkie doen bij mijn moeder voor moederdag.
