Petzl Night Trail (1)
Wedstrijdverslag
09 februari 2013
Bergschenhoek
De winter, een periode die voor mij altijd geweldig is, lekker fris, over het algemeen weinig zon, kortom, mijn favoriete jaargetijde.
Zoals zo vaak gaat het wat betreft de gezondheid wat minder, dan is het een teveel aan vitamine B6, dan weer kamt ik met een flinke griep waardoor veel van mijn plannen niet door gaan, zo ook de barre tocht op het strand over 50 kilometer vanuit Den Helder, maar mijn volgende doel is gelukkig wel gehaald, de Petzl Night Trail in Bergschenhoek.
De naam Night Trail zegt het al, lopen in de nacht, in dit geval lopen in het donker, omdat de start om 19.00 uur plaats zal gaan vinden. Het is een loop over 19 kilometer, bijna helemaal onverhard met best wel veel klimmetjes en ook veel blubber, een echte uitdaging.
Voor dit evenement heb ik speciaal schoenen aangeschaft, zogenaamde trailschoenen, gekocht bij Scarabee in Valkenswaard, een zaak die me door andere trailrunners werd aangeraden.
Vorig jaar heb ik voor het eerst kennis kunnen maken met het fenomeen trail en ben helemaal om. In mijn geval was dat de Duinentrail in Schoorl, een fantastsiche ervaring. Ik loop niet voor een bepaalde tijd, maar gewoon om te genieten van de mooie omgeving. Het heerlijk hardlopen dwars door de natuur over een mooi parcours maakt wat in mij los, ik geniet ervan met volle teugen. Inmiddels heb ik me voor het komende jaar voor diverse trails ingeschreven, die stuk voor stuk lang en zwaar zullen zijn, maar waarvan ik nu al weet dat het zeker de moeite waard zal zijn, ik zal mijn fototoestel in de aanslag houden om mooie plaatjes te schieten, ondanks dat dit me best wel tijd zal kosten, maar dat ik niet belangrijk, althans niet voor mij.
Voor de Petzl Night Trail is uiteraard ook verlichting nodig, ik zoek wat op het internet en koop uiteindelijk een mooie lamp. Als ik later nog eens kijk op de site MudSweatTrails lees ik dat Petzl de grootste leverancier is voor dit soort lampjes en had ik wellicht een Petzl kunnen kopen, maar dat is het niet geworden.
Op de training spreek ik met de woensdaggroep over mijn trailplan in Bergschenhoek en ook Aad en Robin lijkt het leuk om te gaan lopen, waarna ze zich nog niet op tijd inschrijven, want de beschikbare 300 plaatsen zijn snel ingevuld. ook Sander Seppen en Arie Visser zijn van de partij, evenals Hans Rietveld.
Na mijn griep krabbel ik langzaam wat op en krijg weer meer kracht, al blijf ik nog steeds hoesten en komt er van alles me, ik ben wel redelijk fit en kan gewoon lopen.
Op de zaterdag van de trail spreken we af om met z'n vieren te gaan. Robin en Aad komen naar mijn bedrijf en van daaruit gaan we op pad en pikken onderweg Arie Visser op die bij de bushalte in Krimpen staat te wachten.
De start is voor iedereen om een andere tijd. De 300 deelnemers zullen starten in groepjes van 5 met een tussenpauze van een halve minuut. Er wordt gestart vanaf 19.00 uur tot ongeveer 19.30 uur.
We zijn even na 18.00 uur ter plekke en al de hele tijd heeft het onderweg gesneeuwd, dat zou die avond ook nauwelijks gebeuren.
In de omkleedruimte op de bovenverdieping van Outdoor Valley komen we Sander Seppen tegen en ook nog een aantal andere bekenden waaronder Pascal van Norden, het is erg gezellig en iedereen verheugd zich over de te komen blubberkilometers onder barre omstandigheden. Allemaal "loopgekken" sommige nog veel erger dan ikzelf.
Iedereen bereidt zich voor op zijn eigen manier. Ik ga met Aad naar beneden om te kijken hoe laat we moeten starten. Ik zit al vroeg in het schema, groep 4, om 19.02 dus, Aad start ook vroeg, slechts 1,5 minuut achter me en Arie zo'n 4 minuten achter me, Robin zit daar ook zo'n beetje.
Ik heb niet het idee dat het erg koud is, maar wellicht komt dat door de vuurkorven waarvan er bij de start een paar staan opgesteld. Op advies van Pascal besluit ik toch handschoenen aan te trekken, maar achteraf had ik beter zonder kunnen lopen, ik had gewoon te warme handen. Wel loop ik gewoon in een korte legging en 2 lagen shirtjes, één met en één zonder lange mouwen.
Bij de start staan mannen van Petzl die lippenbalsem uitdelen aan lopers die met een Petzl lampje lopen, Aad en ik niet, Aad heeft een Black Diamond, ik een Led Lenser.
We staan allemaal te trappelen bij de start waarna we in een zee van licht vertrekken met ons lampje vooruit gericht. De ledlampjes doen het prima.
Vanaf de start is het ieder voor zich. Het is de bedoeling dat de lampjes palen verlichten met daarop ronde reflectoren. Een paal met één reflector geeft aan dat je rechtdoor moet, een paal met twee reflectoren geeft aan dat je links of rechtsaf moet. Onder de reflectoren staat dan het pijltje naar links of rechts, die hadden ze zwart gemaakt en waren soms slecht te zien, zeker als je snel loopt.
In het begin ga ik als een speer en haal de ene na de andere loper in zodat ik bijna op kop loop, het is dan ook nog vlak terrein, wel onverharde paden, maar goed te doen. Af en toe volgen er nu wat trappen en voelt het al wat zwaarder, als we daarna een ruiterspoor door mul zand volgen merk ik toch dat ik wat te snel van start ben gegaan en laat mijn tempo wat zakken waarna er af en toe ook een loper voorbij komt, waaronder Pascal van Norden, die wel heel snel voorbij stuift.
De 5 kilometer gaat in 25.20 , dat is veel te snel, maar het zwaarste deel zit aan het einde, dan gaat de tijd vanzelf omhoog.
We lopen nu door bossen en het is een heel geslinger in het donker, maar gelukkig hebben we een lampje. Over lampje gesproken, het lijkt wel of ik steeds minder zicht heb, misschien zit er sneeuw voor, ik wrijf eens even over de lens, maar dat helpt niet. De lopers die ik tegen kom hebben allemaal meer licht, misschien is dat het verschil tussen mijn merk en de Petzl ?
Waar ik eerst flink last had van de sneeuw die vlak voor mijn neus in mijn lichtbundel naar beneden viel, zo heb ik nu last dat ik steeds minder ga zien. Ik ben toch niet sneeuwblind aan het worden ?
In het bos zijn diverse smalle bruggetjes en het is best uitkijken. Als je er langs loopt loop je zo het water in.
In het bos heb ik een groepje ingehaald en ik besluit wat langzamer te gaan lopen zodat het groepje weer voor me loopt en ik ze kan volgen, zo heb ik veel meer zicht, want ik was al twee keer tussen de takken van een boom terecht gekomen doordat ik van het pad was geraakt.
Soms zie je tijden geen reflector meer, maar dan zie je wel af en toe een stuk plastic van een lint aan een boom hangen om aan te geven dat je nog steeds goed gaat.
Voor me gaat het groepje ineens rechtsaf terwijl ik geen paal heb gezien en vraag of ze wel goed gaan. Als we ineens over een pad lopen waarbij mijn voeten onder water verdwijnen ga ik helemaal twijfelen tot ik ineens weer een reflectorpaal zie, we zitten toch goed. Achteraf blijken heel veel lopers verkeerd te zijn gelopen, waaronder Pascal die zodoende een mooie eindklassering kon vergeten.
Mijn ogen zijn niet meer zo goed als vroeger en ik kan slecht de tijd en afstand aflezen. Voor mijn gevoel hebben we er al bijna een halve marathon opzitten. Ik weet dat er ergens een drankpost moet zijn, ik verwacht die halverwege, maar die blijkt tussen de 12 en 13 kilometer te liggen.
De 10 kilometertijd is 51.45 , nog steeds netjes, maar het is nu wel donker geworden. Mijn lampje heeft definitief de geest gegeven. Achteraf blijken de batterijen gewoon leeg te zijn gweest. Ik had het lampje opgeladen, er 2 keer in de avond mee gelopen en daarna bijna twee maanden niet gebruikt, dan lopen de batterijen natuurlijk ook leeg. Voor de loop de batterijen niet opgeladen en nu dus geen licht meer, erg stom, maar ja, ik doe wel meer domme dingen, ik maak wel meer iets mee.
Helemaal aardedonker is het niet, vaag zie ik wel de contouren van de paden, al is er helemaal geen contrast te zien. Zolang de weg vlak is gaat het wel, maar als die omhoog en omlaag gaat lopen zal het lastiger worden.
Zolang ik kan probeer ik bij het groepje te blijven, dat gaat redelijk, maar als we weer op een ruiterpad door het mulle zand moeten zak ik af, ik heb het even moeilijk. Soms komt er een loper voorbij en heb ik weer wat zicht, verder is het uitkijken om niet te zwikken.
Op mijn horloge komt na het ruiterpad en een bocht naar links en weer rechts na een paar honderd meter geslinger eindelijk de drankpost na 12,2 kilometer waar ik een tijd noteer van 1.03.13
Arie Visser is voorafgaande aan de loop al een tijdje aan het tobben met zijn kuit en het was nog maar de vraag of hij mee zou doen. Arie heeft het toch geprobeerd en redelijk lang vol gehouden. Tot de drankpost ging dat waarna Arie de strijd heeft moeten staken. Achteraf vroeg Arie zich af hoe het kon dat hij mij niet had ingehaald, hij had bij de drankpost 1.05 , maar door mijn te snelle start was ik tot de drankpost zelfs sneller geweest dan Arie waardoor hij me vanzelfsprekend niet heeft ingehaald.
Bij de drankpost neem ik wat water, wat dorstlesser, een stuk ontbijtkoek, een stuk banaan en 4 winegums. Ik vervolg mijn weg, maar loop nu alleen en in het donker. De paden zijn nauwelijks te onderscheiden en worden ook steeds lastiger. Ik loop een berg op die heel erg glibberig is. De paden gaan niet alleen omhoog, maar lopen ook scheef waardoor ik alle kanten op ga en ik geen idee heb hoe ik mijn voeten moet zetten omdat ik niets zie. Ik matig mijn snelheid en het is in deze fase uitkijken dat ik niet val of mijn enkel verzwik. In het donker zie ik een licht en voor ik het weet is er ineens een flits van een fototoestel in mijn gezicht, waarna er ineens een scherpe afdaling volgt en ik maar ternauwernood overeind kan blijven. Af en toe maak ik rare klappen omdat er ineens een afstapje is die ik niet heb gezien. Dit gaat me nooit meer gebeuren, mijn lampje gaat vlak voor zo'n trail echt opgeladen worden.
De paadjes worden al zwaarder en zwaarder, ik glibber alle kanten op. De steile paden omhoog moet ik wandelen en ik krijg het toch wel zwaar. Ik ben blij als er af en toe iemand voorbij komt met een lampje waar ik dan even bij aanklamp zodat ik wat zicht heb, al ben ik niet lang in staat om dat tempo te volgen, de benen worden moe. De hartslag zit ver boven de 165 ondanks het af en toe bergop wandelen. De afdalingen zijn voor mij in het donker zelfs af en toe gevaarlijk.
De 15 kilometer gaat in 1.22.10 , ruim binnen het doel van twee uur dat ik mijzelf had gesteld zonder te weten wat ik kon verwachten wat betreft parcours.
De laatste kilometers zijn verwarrend.
Ik kom boven op een bergje en zie geen pad. Gelukkig staan er mensen van de organisatie die me vertellen dat ik over een balk moet lopen, naar beneden en dan rechtsaf om een grote boom waarna de reflectoren die ik nauwelijks kan zien, laat staan verlichten de route weer aangeven. Op een pad weet ik het niet meer en zie iemand staan. Ik geef aan dat mijn lichtje niet meer werkt en vraag waar ik heen moet. Over de boomstam, dan rechtsaf, het paaltje zegt rechtdoor, maar dat klopt niet. Maar goed dat ik het heb gevraagd. Het wemelt nu van de lichtjes. Naast me, onder me, boven me, maar die zitten niet allemaal op hetzelfde pad. Het krioelt daar van de paden en de vele lampjes blijken zich op paden te begeven waar ik al voorbij ben gekomen.
Ik zie ineens onder me de klimwand van Outdoor Valley en denk dat ik er ben, maar dan gaan de paden naar rechts en blijken we nog een aardige lus te moeten maken.
Na veel geglibber weet ik mijn benen heel te houden en zie ik eindelijk het licht van het finishgebied waar ik uiteindelijk binnen kom in een toch nog nette 1.49.02 , goed voor een 86e plaats, al had dat met een goed licht zeker veel sneller kunnen zijn.
Bij de finish geeft mijn horloge aan dat ik 18,88 kilometer heb gelopen, al zit daar natuurlijk wel eens een afwijking in.
Bij de finish kan ik alcohol vrij bier krijgen, maar dat lust ik niet. Wel neem ik een kom lekkere erwtensoep en dat gaat er goed in. Mijn kousen en schoenen zitten helemaal onder de dikke blubber, maar dat mag de pret niet drukken.
Om me heen zie ik toch ook diverse lopers staan die helemaal onder de blubber zitten en hier en daar zijn uitgegleden.
Ik ga weer naar boven naar de omkleedruimte en zie Arie op de massagetafel liggen. Ik vraag me af of Arie me ergens voorbij is gevlogen, maar toen bleek dat hij rond de 13 was uitgestapt vanwege de blessure aan zijn kuit. Echt lekker liep hij na de massage overigens niet.
Al snel zie ik Aad komen, hij heeft ook genoten en loopt een 1.58.30
Nu is het wachten op Robin. Dat duurt wel even, Robin heeft twee zwakke lampje op zijn hoofd waarbij hij zelf wel is te zien, maar die hem weinig lichtopbrengst geven of wat te kunnen zien en dat is lastig, zo heb ik zelf ervaren, maar het is te doen. Robin heeft niet net als wij aparte trailschoenen, maar gewoon zijn oude loopschoenen waardoor hij erg veel zal glibberen. Achteraf blijkt Robin in het begin al verkeerd te zijn gelopen waardoor hij zo'n drie kwartier alleen heeft gezworven. Wel kwam hij nog een loper tegen waardoor ze samen hebben kunnen lopen. Het horloge van Robin zou thuis zijn opgeladen, maar dat was mis gegaan, het horloge was al bij het begin leeg. Na 2.23.50 komt Robin over de streep, toch een knappe prestatie en hij vond het nog leuk ook.
Nu iedereen present ie gaan we weer naar huis terwijl het nog steeds sneeuwt.
Wat een fantastisch mooie ervaring en voor herhaling vatbaar. Als deze loop er volgend jaar weer is ben ik zeker van de partij.
Bergschenhoek
De winter, een periode die voor mij altijd geweldig is, lekker fris, over het algemeen weinig zon, kortom, mijn favoriete jaargetijde.
Zoals zo vaak gaat het wat betreft de gezondheid wat minder, dan is het een teveel aan vitamine B6, dan weer kamt ik met een flinke griep waardoor veel van mijn plannen niet door gaan, zo ook de barre tocht op het strand over 50 kilometer vanuit Den Helder, maar mijn volgende doel is gelukkig wel gehaald, de Petzl Night Trail in Bergschenhoek.
De naam Night Trail zegt het al, lopen in de nacht, in dit geval lopen in het donker, omdat de start om 19.00 uur plaats zal gaan vinden. Het is een loop over 19 kilometer, bijna helemaal onverhard met best wel veel klimmetjes en ook veel blubber, een echte uitdaging.
Voor dit evenement heb ik speciaal schoenen aangeschaft, zogenaamde trailschoenen, gekocht bij Scarabee in Valkenswaard, een zaak die me door andere trailrunners werd aangeraden.
Vorig jaar heb ik voor het eerst kennis kunnen maken met het fenomeen trail en ben helemaal om. In mijn geval was dat de Duinentrail in Schoorl, een fantastsiche ervaring. Ik loop niet voor een bepaalde tijd, maar gewoon om te genieten van de mooie omgeving. Het heerlijk hardlopen dwars door de natuur over een mooi parcours maakt wat in mij los, ik geniet ervan met volle teugen. Inmiddels heb ik me voor het komende jaar voor diverse trails ingeschreven, die stuk voor stuk lang en zwaar zullen zijn, maar waarvan ik nu al weet dat het zeker de moeite waard zal zijn, ik zal mijn fototoestel in de aanslag houden om mooie plaatjes te schieten, ondanks dat dit me best wel tijd zal kosten, maar dat ik niet belangrijk, althans niet voor mij.
Voor de Petzl Night Trail is uiteraard ook verlichting nodig, ik zoek wat op het internet en koop uiteindelijk een mooie lamp. Als ik later nog eens kijk op de site MudSweatTrails lees ik dat Petzl de grootste leverancier is voor dit soort lampjes en had ik wellicht een Petzl kunnen kopen, maar dat is het niet geworden.
Op de training spreek ik met de woensdaggroep over mijn trailplan in Bergschenhoek en ook Aad en Robin lijkt het leuk om te gaan lopen, waarna ze zich nog niet op tijd inschrijven, want de beschikbare 300 plaatsen zijn snel ingevuld. ook Sander Seppen en Arie Visser zijn van de partij, evenals Hans Rietveld.
Na mijn griep krabbel ik langzaam wat op en krijg weer meer kracht, al blijf ik nog steeds hoesten en komt er van alles me, ik ben wel redelijk fit en kan gewoon lopen.
Op de zaterdag van de trail spreken we af om met z'n vieren te gaan. Robin en Aad komen naar mijn bedrijf en van daaruit gaan we op pad en pikken onderweg Arie Visser op die bij de bushalte in Krimpen staat te wachten.
De start is voor iedereen om een andere tijd. De 300 deelnemers zullen starten in groepjes van 5 met een tussenpauze van een halve minuut. Er wordt gestart vanaf 19.00 uur tot ongeveer 19.30 uur.
We zijn even na 18.00 uur ter plekke en al de hele tijd heeft het onderweg gesneeuwd, dat zou die avond ook nauwelijks gebeuren.
In de omkleedruimte op de bovenverdieping van Outdoor Valley komen we Sander Seppen tegen en ook nog een aantal andere bekenden waaronder Pascal van Norden, het is erg gezellig en iedereen verheugd zich over de te komen blubberkilometers onder barre omstandigheden. Allemaal "loopgekken" sommige nog veel erger dan ikzelf.
Iedereen bereidt zich voor op zijn eigen manier. Ik ga met Aad naar beneden om te kijken hoe laat we moeten starten. Ik zit al vroeg in het schema, groep 4, om 19.02 dus, Aad start ook vroeg, slechts 1,5 minuut achter me en Arie zo'n 4 minuten achter me, Robin zit daar ook zo'n beetje.
Ik heb niet het idee dat het erg koud is, maar wellicht komt dat door de vuurkorven waarvan er bij de start een paar staan opgesteld. Op advies van Pascal besluit ik toch handschoenen aan te trekken, maar achteraf had ik beter zonder kunnen lopen, ik had gewoon te warme handen. Wel loop ik gewoon in een korte legging en 2 lagen shirtjes, één met en één zonder lange mouwen.
Bij de start staan mannen van Petzl die lippenbalsem uitdelen aan lopers die met een Petzl lampje lopen, Aad en ik niet, Aad heeft een Black Diamond, ik een Led Lenser.
We staan allemaal te trappelen bij de start waarna we in een zee van licht vertrekken met ons lampje vooruit gericht. De ledlampjes doen het prima.
Vanaf de start is het ieder voor zich. Het is de bedoeling dat de lampjes palen verlichten met daarop ronde reflectoren. Een paal met één reflector geeft aan dat je rechtdoor moet, een paal met twee reflectoren geeft aan dat je links of rechtsaf moet. Onder de reflectoren staat dan het pijltje naar links of rechts, die hadden ze zwart gemaakt en waren soms slecht te zien, zeker als je snel loopt.
In het begin ga ik als een speer en haal de ene na de andere loper in zodat ik bijna op kop loop, het is dan ook nog vlak terrein, wel onverharde paden, maar goed te doen. Af en toe volgen er nu wat trappen en voelt het al wat zwaarder, als we daarna een ruiterspoor door mul zand volgen merk ik toch dat ik wat te snel van start ben gegaan en laat mijn tempo wat zakken waarna er af en toe ook een loper voorbij komt, waaronder Pascal van Norden, die wel heel snel voorbij stuift.
De 5 kilometer gaat in 25.20 , dat is veel te snel, maar het zwaarste deel zit aan het einde, dan gaat de tijd vanzelf omhoog.
We lopen nu door bossen en het is een heel geslinger in het donker, maar gelukkig hebben we een lampje. Over lampje gesproken, het lijkt wel of ik steeds minder zicht heb, misschien zit er sneeuw voor, ik wrijf eens even over de lens, maar dat helpt niet. De lopers die ik tegen kom hebben allemaal meer licht, misschien is dat het verschil tussen mijn merk en de Petzl ?
Waar ik eerst flink last had van de sneeuw die vlak voor mijn neus in mijn lichtbundel naar beneden viel, zo heb ik nu last dat ik steeds minder ga zien. Ik ben toch niet sneeuwblind aan het worden ?
In het bos zijn diverse smalle bruggetjes en het is best uitkijken. Als je er langs loopt loop je zo het water in.
In het bos heb ik een groepje ingehaald en ik besluit wat langzamer te gaan lopen zodat het groepje weer voor me loopt en ik ze kan volgen, zo heb ik veel meer zicht, want ik was al twee keer tussen de takken van een boom terecht gekomen doordat ik van het pad was geraakt.
Soms zie je tijden geen reflector meer, maar dan zie je wel af en toe een stuk plastic van een lint aan een boom hangen om aan te geven dat je nog steeds goed gaat.
Voor me gaat het groepje ineens rechtsaf terwijl ik geen paal heb gezien en vraag of ze wel goed gaan. Als we ineens over een pad lopen waarbij mijn voeten onder water verdwijnen ga ik helemaal twijfelen tot ik ineens weer een reflectorpaal zie, we zitten toch goed. Achteraf blijken heel veel lopers verkeerd te zijn gelopen, waaronder Pascal die zodoende een mooie eindklassering kon vergeten.
Mijn ogen zijn niet meer zo goed als vroeger en ik kan slecht de tijd en afstand aflezen. Voor mijn gevoel hebben we er al bijna een halve marathon opzitten. Ik weet dat er ergens een drankpost moet zijn, ik verwacht die halverwege, maar die blijkt tussen de 12 en 13 kilometer te liggen.
De 10 kilometertijd is 51.45 , nog steeds netjes, maar het is nu wel donker geworden. Mijn lampje heeft definitief de geest gegeven. Achteraf blijken de batterijen gewoon leeg te zijn gweest. Ik had het lampje opgeladen, er 2 keer in de avond mee gelopen en daarna bijna twee maanden niet gebruikt, dan lopen de batterijen natuurlijk ook leeg. Voor de loop de batterijen niet opgeladen en nu dus geen licht meer, erg stom, maar ja, ik doe wel meer domme dingen, ik maak wel meer iets mee.
Helemaal aardedonker is het niet, vaag zie ik wel de contouren van de paden, al is er helemaal geen contrast te zien. Zolang de weg vlak is gaat het wel, maar als die omhoog en omlaag gaat lopen zal het lastiger worden.
Zolang ik kan probeer ik bij het groepje te blijven, dat gaat redelijk, maar als we weer op een ruiterpad door het mulle zand moeten zak ik af, ik heb het even moeilijk. Soms komt er een loper voorbij en heb ik weer wat zicht, verder is het uitkijken om niet te zwikken.
Op mijn horloge komt na het ruiterpad en een bocht naar links en weer rechts na een paar honderd meter geslinger eindelijk de drankpost na 12,2 kilometer waar ik een tijd noteer van 1.03.13
Arie Visser is voorafgaande aan de loop al een tijdje aan het tobben met zijn kuit en het was nog maar de vraag of hij mee zou doen. Arie heeft het toch geprobeerd en redelijk lang vol gehouden. Tot de drankpost ging dat waarna Arie de strijd heeft moeten staken. Achteraf vroeg Arie zich af hoe het kon dat hij mij niet had ingehaald, hij had bij de drankpost 1.05 , maar door mijn te snelle start was ik tot de drankpost zelfs sneller geweest dan Arie waardoor hij me vanzelfsprekend niet heeft ingehaald.
Bij de drankpost neem ik wat water, wat dorstlesser, een stuk ontbijtkoek, een stuk banaan en 4 winegums. Ik vervolg mijn weg, maar loop nu alleen en in het donker. De paden zijn nauwelijks te onderscheiden en worden ook steeds lastiger. Ik loop een berg op die heel erg glibberig is. De paden gaan niet alleen omhoog, maar lopen ook scheef waardoor ik alle kanten op ga en ik geen idee heb hoe ik mijn voeten moet zetten omdat ik niets zie. Ik matig mijn snelheid en het is in deze fase uitkijken dat ik niet val of mijn enkel verzwik. In het donker zie ik een licht en voor ik het weet is er ineens een flits van een fototoestel in mijn gezicht, waarna er ineens een scherpe afdaling volgt en ik maar ternauwernood overeind kan blijven. Af en toe maak ik rare klappen omdat er ineens een afstapje is die ik niet heb gezien. Dit gaat me nooit meer gebeuren, mijn lampje gaat vlak voor zo'n trail echt opgeladen worden.
De paadjes worden al zwaarder en zwaarder, ik glibber alle kanten op. De steile paden omhoog moet ik wandelen en ik krijg het toch wel zwaar. Ik ben blij als er af en toe iemand voorbij komt met een lampje waar ik dan even bij aanklamp zodat ik wat zicht heb, al ben ik niet lang in staat om dat tempo te volgen, de benen worden moe. De hartslag zit ver boven de 165 ondanks het af en toe bergop wandelen. De afdalingen zijn voor mij in het donker zelfs af en toe gevaarlijk.
De 15 kilometer gaat in 1.22.10 , ruim binnen het doel van twee uur dat ik mijzelf had gesteld zonder te weten wat ik kon verwachten wat betreft parcours.
De laatste kilometers zijn verwarrend.
Ik kom boven op een bergje en zie geen pad. Gelukkig staan er mensen van de organisatie die me vertellen dat ik over een balk moet lopen, naar beneden en dan rechtsaf om een grote boom waarna de reflectoren die ik nauwelijks kan zien, laat staan verlichten de route weer aangeven. Op een pad weet ik het niet meer en zie iemand staan. Ik geef aan dat mijn lichtje niet meer werkt en vraag waar ik heen moet. Over de boomstam, dan rechtsaf, het paaltje zegt rechtdoor, maar dat klopt niet. Maar goed dat ik het heb gevraagd. Het wemelt nu van de lichtjes. Naast me, onder me, boven me, maar die zitten niet allemaal op hetzelfde pad. Het krioelt daar van de paden en de vele lampjes blijken zich op paden te begeven waar ik al voorbij ben gekomen.
Ik zie ineens onder me de klimwand van Outdoor Valley en denk dat ik er ben, maar dan gaan de paden naar rechts en blijken we nog een aardige lus te moeten maken.
Na veel geglibber weet ik mijn benen heel te houden en zie ik eindelijk het licht van het finishgebied waar ik uiteindelijk binnen kom in een toch nog nette 1.49.02 , goed voor een 86e plaats, al had dat met een goed licht zeker veel sneller kunnen zijn.
Bij de finish geeft mijn horloge aan dat ik 18,88 kilometer heb gelopen, al zit daar natuurlijk wel eens een afwijking in.
Bij de finish kan ik alcohol vrij bier krijgen, maar dat lust ik niet. Wel neem ik een kom lekkere erwtensoep en dat gaat er goed in. Mijn kousen en schoenen zitten helemaal onder de dikke blubber, maar dat mag de pret niet drukken.
Om me heen zie ik toch ook diverse lopers staan die helemaal onder de blubber zitten en hier en daar zijn uitgegleden.
Ik ga weer naar boven naar de omkleedruimte en zie Arie op de massagetafel liggen. Ik vraag me af of Arie me ergens voorbij is gevlogen, maar toen bleek dat hij rond de 13 was uitgestapt vanwege de blessure aan zijn kuit. Echt lekker liep hij na de massage overigens niet.
Al snel zie ik Aad komen, hij heeft ook genoten en loopt een 1.58.30
Nu is het wachten op Robin. Dat duurt wel even, Robin heeft twee zwakke lampje op zijn hoofd waarbij hij zelf wel is te zien, maar die hem weinig lichtopbrengst geven of wat te kunnen zien en dat is lastig, zo heb ik zelf ervaren, maar het is te doen. Robin heeft niet net als wij aparte trailschoenen, maar gewoon zijn oude loopschoenen waardoor hij erg veel zal glibberen. Achteraf blijkt Robin in het begin al verkeerd te zijn gelopen waardoor hij zo'n drie kwartier alleen heeft gezworven. Wel kwam hij nog een loper tegen waardoor ze samen hebben kunnen lopen. Het horloge van Robin zou thuis zijn opgeladen, maar dat was mis gegaan, het horloge was al bij het begin leeg. Na 2.23.50 komt Robin over de streep, toch een knappe prestatie en hij vond het nog leuk ook.
Nu iedereen present ie gaan we weer naar huis terwijl het nog steeds sneeuwt.
Wat een fantastisch mooie ervaring en voor herhaling vatbaar. Als deze loop er volgend jaar weer is ben ik zeker van de partij.
