Ultralauf 56 kilometer
Wedstrijdverslag
11 augustus 2013
Monschau/Konzen
Na onze vakantie op De Veluwe zijn we weer terug gekomen op vrijdag 9 augustus. Even tijd om de spullen uit te pakken, de caravan weer leeg te maken en gelijk terug te brengen naar de stalling en daarna op zaterdag al weer op pad om naar Monschau te gaan waar ik zondag wil deelnemen aan de ultraloop over 56 kilometer.
Ik ga het eerste deel van de rit samen met Ger Kooijman. Ger heeft bij ons een gebruikte Alfa Mito gekocht, die is binnen gekomen bij een dealer in Sittard en gaan we gelijk ophalen. Sittard ligt redelijk op de route richting Monschau.
We vertrekken net na 14.00 uur en komen aan om 16.15 bij de dealer in Sittard waar we de auto ophalen. Ger gaat terug naar huis en ik ga door naar Monschau met ons bedrijfsautootje, een Opel Combo.
Om een uurtje of 6 ben ik ter plekke en begeef me gelijk naar de ruimte waar ik mijn startnummer op kan halen. Mijn startnummer is 873 en er lijken geen problemen tot er een dame achter de tafel aangeeft dat ik nog niet heb betaald. Nu weet ik bijna zeker dat ik wel heb betaald, dat doe ik eigenlijk altijd tegelijk met de inschrijving, maar nu kennelijk niet. Ik betaal een bedrag van 35 euro en ontvang mijn startnummer met tevens een tekst van Ultralauf om op te spelden en ook een fel groen shirt met daarop de tekst finisher ultralauf 56 kilometer terwijl ik nog niet eens heb gelopen, dat komt me toch vreemd over, dat is bij de Swissalpine anders geregeld, daar krijg je het shirt pas bij de finish en zo hoort het ook.
(Thuis heb ik de betaling nog eens nagekeken en blijkt dat ik al netjes in juni heb betaald en nu maar hopen dat ze zoals afgesproken het bedrag netjes terug zullen storten.)
Ik begin honger te krijgen en denk aan een lekkere schnitzel maar kom dan langs de feesttent vlak bij de inschrijving en finish en werp een blik naar binnen. Er zitten veel lopers en allemaal hebben ze een lekker bord spaghetti voor hun neus. Ik ga naar binnen en zie een bord staan dat je voor 4 euro all you can eat spaghetti met salat kan krijgen. Dit laat ik me niet ontzeggen en ik schuif aan. Na twee heerlijke borden spaghetti bolognese is de honger weg en heb ik gelijk een goede voorbereiding gehad op de loop van morgen, de juiste voeding.
Ik begeef me nu een kilometer verderop naar het voetbalveld van Konzen, dat is de start en finishplaats, Monschau zelf ligt zo'n 3 kilometer verderop.
Op het complex staan veel campers en staan ook al heel wat tentjes uitgestald op het bijveldje en is het een gezellige boel van lopers. Rookwolken van BBQ's kringelen omhoog en de lucht van verbrand vlees komt me tegemoet. Ik parkeer de Opel Combo op het parkeerterrein naast de velden en begin mijn slaapplaats klaar te maken. Een luchtbed oppompen met de voetpomp, als dat klaar is leg ik daar overheen een zacht dun matrasje en dan de slaapzak van zoon Richard. Naast deze slaapplaats een boodschappenkrat met spullen en mijn sporttas, helemaal geweldig, ruimte genoeg.
Ik heb een e-reader mee en lees mijn boek uit wat op de vakantie nog niet helemaal was gelukt. Als bedlampje heb ik het lampje van de bagageruimte en dat gaat prima. Het boek is om half 10 uit, nog even naar het toilet en zowaar ga ik al om 21.45 uur slapen.
De telefoon dient als wekker. Ik ben de telefoon vergeten helemaal op te laden en had hem uit gezet om voldoende stroom te hebben voor de wekker en dat lukte. Om even na 1 uur ben ik even wakker, het luchtbed is leeg gelopen. Ik weet dat er ergens een lekte zit, maar het is een oud luchtbed en het kan hierna in de container. Ik pomp hem even op en haal zo de tijd tot de wekker afloopt om 4 uur.
Om 4 uur eet ik eerst 6 boterhammen met aardbeienjam en begeef me even naar het toilet. De hemel is prachtig, helemaal vol met sterren, hoewel, prachtig ! , dat gaat betekenen dat het helder en zonnig gaat worden tijdens het lopen, dat is minder.
Om half 5 ga ik op pad en kom al om kwart voor 5 aan bij de omkleedruimte en ben zowaar eens de eerste. Is ook eigenlijk gek natuurlijk, de start is pas om 6.05 en ik ben er al bijna 1,5 uur van tevoren.
Het is nu relaxen en ineens schiet me te binnen dat ik mijn chip ben vergeten, die zit nog op een andere schoen thuis. Ik baal natuurlijk en meld me weer bij de organisatie. ik betaal 30 euro (5 euro huur en 25 euro borg) en ze schrijven alles over op de nieuwe chip. Dit is me bij de Brabantsewal marathon ook al overkomen, dan ben ik dus nog dommer dan een ezel, want die stoot zich niet 2x aan dezelfde steen.
Ik praat met anderen over de Swissalpine waar die lopers ook aan mee hebben gedaan en ik ook, dat is wel leuk. Piet Wuijster heeft hem dit jaar ook weer gedaan en Aria ook. Het blijft een knappe prestatie.
Om 6 uur wandel ik op het gemak richting de start en hoor de starter roepen dat we nog 10 seconden hebben waarna we van start gaan.
We lopen eerst een ronde van een krappe 14 kilometer alvorens wij beginnen aan de marathon. De marathonslopers onder wie Harald Driesse starten om 8 uur.
Het is nog heerlijk weer, lekker koel, rond de 7 graden en dat voelt geweldig. Het gaat lekker, ik neem rustig mijn tijd en benut iedere post, dat zouden er 14 zijn. De organisatie was wederom geweldig, net als de verzorging onderweg en het enthousiaste publiek.
Dit is voor mij al mijn 9e deelname. Nog 1x en ik mag me rekenen tot het selecte gezelschap dat 10x of meer heeft deelgenomen.
Na een prachtige ronde met veel onverharde stukken door een natuurgebied kom ik door in 1 uur 15 waarna ik aan de marathon begin. Het is nog lekker rustig op het parcours. Nog geen marathonlopers, nog geen estafette, ook nog niet zoveel publiek, daarvoor is het nog te vroeg, maar het is echt genieten.
Vanuit Konzen dalen we af naar Monschau en iedere keer is het weer genieten om door dit pittoreske stadje te mogen lopen. Regelmatig worden de lopers op de foto gezet en van mij waren het er dit keer zelfs 35, zoveel heb ik nog nooit meegemaakt.
Na Monschau zelf gaan we flink omhoog. De eerste kilometers nog niet zo steil, maar daarna vanaf 26 kilometer gaat het pittig omhoog en moet er toch regelmatig gewandeld worden om de kuiten wat te sparen.
Na de 28 kilometer volgt een lange afdaling en kunnen de benen weer wat herstellen waarna we de bossen een beetje verlaten en wat meer open komen te lopen tussen weilanden door, maar wel altijd glooiend.
Het parcours is afwisselend, asfalt, onverhard, bos, weiland, een prachtige omgeving.
Na de 35 kilometer volgt weer een mooie onverharde route over bospaden en het is volop genieten, hoewel ik vooral de bovenbenen al aardig begin te voelen. Dit komt vooral door het dalen en afremmen, maar dat kan niet anders. Mo Idrissi van de avVN komt me voorbij, vorig jaar deed hij dat al in een eerder stadium, dus wellicht gaat et bij mij beter of met hem minder.
Na vele mooie kilometers begint een lastig stuk, vanaf zo'n 47 kilometer gaat het een paar kilometers flink vals plat omhoog en je gaat je benen dan goed voelen. Ik wandel nu toch regelmatig een stukje om nog wat over te hebben in de laatste kilometers.
De laatste 5 kilometer is weer mooi, een beetje glooiend, veel publiek langs de kant als je door dorpjes komt. De laatste 2 kilometer bevat weer stukken bos en onverhard met twee pittige maar korte klimmetjes. Ook dat gaat goed en als ik Konzen binnen kom langs het kerkje is de drukte op het laatste rechte stuk naar de finish al te zien. Ik geniet van het enthousiasme en hoor ineens mijn naam van links, het is Tiny Driesse. Ze moedigt me aan en na de finish keer ik achter de hekken langs naar haar terug en we praten even wat. Harald zal straks ook wel binnen komen, hij gaat voor de marathon met een streeftijd van 4 uur 15 en zou er uiteindelijk 4 uur 10 over doen, 5 minuten sneller dan mijn eerste marathon daar.
Mijn eigen eindtijd is 5.51.24 , ruim 20 minuten sneller dan vorig jaar, maar toen was het nog veel warmer, al vond ik het zonnetje vandaag ook niet geweldig.
Na een lekkere douche begeef ik me naar de feesttent en kom Harald en Tiny tegen, beiden aan een bord patat. Ik sla het aanbod van Tiny voor ook een bord patat vriendelijk af, mijn maag is daar nog even niet aan toe.
Na gezellig nog wat gekletst te hebben gaan Harald en Tiny naar hun hotel toe en keer ik terug naar het voetbalveld.
Na een voorspoedige reis ben ik rond een uurtje of 5 weer thuis en zit de vakantie er weer op.
Monschau/Konzen
Na onze vakantie op De Veluwe zijn we weer terug gekomen op vrijdag 9 augustus. Even tijd om de spullen uit te pakken, de caravan weer leeg te maken en gelijk terug te brengen naar de stalling en daarna op zaterdag al weer op pad om naar Monschau te gaan waar ik zondag wil deelnemen aan de ultraloop over 56 kilometer.
Ik ga het eerste deel van de rit samen met Ger Kooijman. Ger heeft bij ons een gebruikte Alfa Mito gekocht, die is binnen gekomen bij een dealer in Sittard en gaan we gelijk ophalen. Sittard ligt redelijk op de route richting Monschau.
We vertrekken net na 14.00 uur en komen aan om 16.15 bij de dealer in Sittard waar we de auto ophalen. Ger gaat terug naar huis en ik ga door naar Monschau met ons bedrijfsautootje, een Opel Combo.
Om een uurtje of 6 ben ik ter plekke en begeef me gelijk naar de ruimte waar ik mijn startnummer op kan halen. Mijn startnummer is 873 en er lijken geen problemen tot er een dame achter de tafel aangeeft dat ik nog niet heb betaald. Nu weet ik bijna zeker dat ik wel heb betaald, dat doe ik eigenlijk altijd tegelijk met de inschrijving, maar nu kennelijk niet. Ik betaal een bedrag van 35 euro en ontvang mijn startnummer met tevens een tekst van Ultralauf om op te spelden en ook een fel groen shirt met daarop de tekst finisher ultralauf 56 kilometer terwijl ik nog niet eens heb gelopen, dat komt me toch vreemd over, dat is bij de Swissalpine anders geregeld, daar krijg je het shirt pas bij de finish en zo hoort het ook.
(Thuis heb ik de betaling nog eens nagekeken en blijkt dat ik al netjes in juni heb betaald en nu maar hopen dat ze zoals afgesproken het bedrag netjes terug zullen storten.)
Ik begin honger te krijgen en denk aan een lekkere schnitzel maar kom dan langs de feesttent vlak bij de inschrijving en finish en werp een blik naar binnen. Er zitten veel lopers en allemaal hebben ze een lekker bord spaghetti voor hun neus. Ik ga naar binnen en zie een bord staan dat je voor 4 euro all you can eat spaghetti met salat kan krijgen. Dit laat ik me niet ontzeggen en ik schuif aan. Na twee heerlijke borden spaghetti bolognese is de honger weg en heb ik gelijk een goede voorbereiding gehad op de loop van morgen, de juiste voeding.
Ik begeef me nu een kilometer verderop naar het voetbalveld van Konzen, dat is de start en finishplaats, Monschau zelf ligt zo'n 3 kilometer verderop.
Op het complex staan veel campers en staan ook al heel wat tentjes uitgestald op het bijveldje en is het een gezellige boel van lopers. Rookwolken van BBQ's kringelen omhoog en de lucht van verbrand vlees komt me tegemoet. Ik parkeer de Opel Combo op het parkeerterrein naast de velden en begin mijn slaapplaats klaar te maken. Een luchtbed oppompen met de voetpomp, als dat klaar is leg ik daar overheen een zacht dun matrasje en dan de slaapzak van zoon Richard. Naast deze slaapplaats een boodschappenkrat met spullen en mijn sporttas, helemaal geweldig, ruimte genoeg.
Ik heb een e-reader mee en lees mijn boek uit wat op de vakantie nog niet helemaal was gelukt. Als bedlampje heb ik het lampje van de bagageruimte en dat gaat prima. Het boek is om half 10 uit, nog even naar het toilet en zowaar ga ik al om 21.45 uur slapen.
De telefoon dient als wekker. Ik ben de telefoon vergeten helemaal op te laden en had hem uit gezet om voldoende stroom te hebben voor de wekker en dat lukte. Om even na 1 uur ben ik even wakker, het luchtbed is leeg gelopen. Ik weet dat er ergens een lekte zit, maar het is een oud luchtbed en het kan hierna in de container. Ik pomp hem even op en haal zo de tijd tot de wekker afloopt om 4 uur.
Om 4 uur eet ik eerst 6 boterhammen met aardbeienjam en begeef me even naar het toilet. De hemel is prachtig, helemaal vol met sterren, hoewel, prachtig ! , dat gaat betekenen dat het helder en zonnig gaat worden tijdens het lopen, dat is minder.
Om half 5 ga ik op pad en kom al om kwart voor 5 aan bij de omkleedruimte en ben zowaar eens de eerste. Is ook eigenlijk gek natuurlijk, de start is pas om 6.05 en ik ben er al bijna 1,5 uur van tevoren.
Het is nu relaxen en ineens schiet me te binnen dat ik mijn chip ben vergeten, die zit nog op een andere schoen thuis. Ik baal natuurlijk en meld me weer bij de organisatie. ik betaal 30 euro (5 euro huur en 25 euro borg) en ze schrijven alles over op de nieuwe chip. Dit is me bij de Brabantsewal marathon ook al overkomen, dan ben ik dus nog dommer dan een ezel, want die stoot zich niet 2x aan dezelfde steen.
Ik praat met anderen over de Swissalpine waar die lopers ook aan mee hebben gedaan en ik ook, dat is wel leuk. Piet Wuijster heeft hem dit jaar ook weer gedaan en Aria ook. Het blijft een knappe prestatie.
Om 6 uur wandel ik op het gemak richting de start en hoor de starter roepen dat we nog 10 seconden hebben waarna we van start gaan.
We lopen eerst een ronde van een krappe 14 kilometer alvorens wij beginnen aan de marathon. De marathonslopers onder wie Harald Driesse starten om 8 uur.
Het is nog heerlijk weer, lekker koel, rond de 7 graden en dat voelt geweldig. Het gaat lekker, ik neem rustig mijn tijd en benut iedere post, dat zouden er 14 zijn. De organisatie was wederom geweldig, net als de verzorging onderweg en het enthousiaste publiek.
Dit is voor mij al mijn 9e deelname. Nog 1x en ik mag me rekenen tot het selecte gezelschap dat 10x of meer heeft deelgenomen.
Na een prachtige ronde met veel onverharde stukken door een natuurgebied kom ik door in 1 uur 15 waarna ik aan de marathon begin. Het is nog lekker rustig op het parcours. Nog geen marathonlopers, nog geen estafette, ook nog niet zoveel publiek, daarvoor is het nog te vroeg, maar het is echt genieten.
Vanuit Konzen dalen we af naar Monschau en iedere keer is het weer genieten om door dit pittoreske stadje te mogen lopen. Regelmatig worden de lopers op de foto gezet en van mij waren het er dit keer zelfs 35, zoveel heb ik nog nooit meegemaakt.
Na Monschau zelf gaan we flink omhoog. De eerste kilometers nog niet zo steil, maar daarna vanaf 26 kilometer gaat het pittig omhoog en moet er toch regelmatig gewandeld worden om de kuiten wat te sparen.
Na de 28 kilometer volgt een lange afdaling en kunnen de benen weer wat herstellen waarna we de bossen een beetje verlaten en wat meer open komen te lopen tussen weilanden door, maar wel altijd glooiend.
Het parcours is afwisselend, asfalt, onverhard, bos, weiland, een prachtige omgeving.
Na de 35 kilometer volgt weer een mooie onverharde route over bospaden en het is volop genieten, hoewel ik vooral de bovenbenen al aardig begin te voelen. Dit komt vooral door het dalen en afremmen, maar dat kan niet anders. Mo Idrissi van de avVN komt me voorbij, vorig jaar deed hij dat al in een eerder stadium, dus wellicht gaat et bij mij beter of met hem minder.
Na vele mooie kilometers begint een lastig stuk, vanaf zo'n 47 kilometer gaat het een paar kilometers flink vals plat omhoog en je gaat je benen dan goed voelen. Ik wandel nu toch regelmatig een stukje om nog wat over te hebben in de laatste kilometers.
De laatste 5 kilometer is weer mooi, een beetje glooiend, veel publiek langs de kant als je door dorpjes komt. De laatste 2 kilometer bevat weer stukken bos en onverhard met twee pittige maar korte klimmetjes. Ook dat gaat goed en als ik Konzen binnen kom langs het kerkje is de drukte op het laatste rechte stuk naar de finish al te zien. Ik geniet van het enthousiasme en hoor ineens mijn naam van links, het is Tiny Driesse. Ze moedigt me aan en na de finish keer ik achter de hekken langs naar haar terug en we praten even wat. Harald zal straks ook wel binnen komen, hij gaat voor de marathon met een streeftijd van 4 uur 15 en zou er uiteindelijk 4 uur 10 over doen, 5 minuten sneller dan mijn eerste marathon daar.
Mijn eigen eindtijd is 5.51.24 , ruim 20 minuten sneller dan vorig jaar, maar toen was het nog veel warmer, al vond ik het zonnetje vandaag ook niet geweldig.
Na een lekkere douche begeef ik me naar de feesttent en kom Harald en Tiny tegen, beiden aan een bord patat. Ik sla het aanbod van Tiny voor ook een bord patat vriendelijk af, mijn maag is daar nog even niet aan toe.
Na gezellig nog wat gekletst te hebben gaan Harald en Tiny naar hun hotel toe en keer ik terug naar het voetbalveld.
Na een voorspoedige reis ben ik rond een uurtje of 5 weer thuis en zit de vakantie er weer op.
