Utrechtse Heuvel Trail (2)
Wedstrijdverslag
17 februari 2013
Driebergen/Rhenen
Een paar maanden geleden zat ik te kijken op de site van Mudsweattrails en kwam daar de Utrechtse Heuvel Trail tegen, een loop die je gedurende een aantal maanden kon lopen en daarin meedeed in een klassement. De start is op het station in Driebergen en de finish op het station in Rhenen, of andersom, dat mag ook. Van de klok op het perron moest een foto worden gemaakt. De beide klokken geven de tijd aan, het verschil is dus de gelopen tijd die wel met een horloge met GPS gestaafd moet worden, anders zou je het traject ook met de auto of trein af kunnen leggen.
Ik had het plan al een voorgelegd aan mijn trainingsmaatjes en het leek een aantal ook wel wat om dat te doen. Door ziekte en andere lopen is het er tot dusverre niet van gekomen en begint de einddatum in zicht te komen. Volgens het klassement van Mudsweattrails kun je de Utrechtse Heuvel Trail lopen tot en met 28 februari.
Aad en ik hebben vorige week in Bergschenhoek een nachttrail gedaan en we kwamen er op om eens te polsen of er animo was om op zondag 17 februari de Uterchtse Heuvel Trail (UHT) te gaan doen. Diverse van de lopers die op zondagmorgen deelnemen aan de lange duurloop gaven aan dat dit wel een goed idee was omdat het plan al was om er 28 te gaan lopen. Dit is iets meer dan 30 en ook nog eens een hele mooie omgeving.
Na nog wat gemail en gebel over en weer zou de groep bestaan uit Aad van der Poel, Robert Hoek, Sander Seppen, Jeroen van Hattem, Nico Koppe, Wilko Schuiff, Piet Wuijster, Michel de Langen en mijn persoontje. Op het laatste moment komt Ronald Hamaker er ook nog bij die lang heeft getwijfeld.
John van der Linden is helaas ziek, Peter Hofman op vakantie en Ronald de Ridder geblesseerd, anders was de groep nog groter geweest.
Een aantal van ons wilde al vroeg weg, waardoor we besloten om af te spreken om 7 uur bij de ingang van het park in Schoonhoven.
Iedereen, zelfs ik, is netjes op tijd. We gaan met 4 auto's naar Rhenen, zetten de auto van Robert en van mij neer bij het station.
Ik neem alleen het hoognodige mee. Ik trek mijn normale oudere loopschoenen aan en neem mijn Speedcross 3 schoenen van Salomon mee en beslis bij de start pas wat ik aan zal trekken, het kon wel eens veel blubber zijn op het parcours. Verder hartslagmeter met horloge, trainingspak, wat drinken en de autosleutel, de rest blijft in de auto. Piet, Nico, Sander en Michel zetten de spullen in mijn auto voordat we naar Driebergen vertrekken met de auto's van Wilko en Piet.
Nog even plassen, toch samen met Aad en Sander de modderschoenen aangetrokken, trainingspak uit, horloge met navigatie om met hartslagmeter. De route hebben Aad en ik in ons horloge gezet. De route had ik ook uitgeprint, maar zit nog in mijn tas in de auto, gelukkig hadden Sander en Aad de route wel meegenomen waarbij Sander de route leest.
We maken een leuke groepsfoto onder de stationsklok op het perron van het station Driebergen/Zeist en gaan op pad. Sommigen hebben een rugzak op de rug, anderen een drinkbelt of een camelbag, drankposten hebben we niet, dus we moeten alles zelf meesjouwen.
Zelf het ik een ergonomische rugzak op de rug en een tasje met wat gelletjes en mueslirepen en snoepjes, dat lijkt allemaal genoeg te zijn.
De eerste paar kilometer gaat over verharde paden, daarna begint het er al een heel stuk anders uit te zien, we steken een zandverstuiving over en komen al snel in de bossen terecht waar het opvalt dat er best nog veel sneeuw ligt en dat er ook flink wat blubberige stukken liggen waar we doorheen moeten. Sander, Aad en ik lopen door de blubber, de anderen proberen er veelal omheen te lopen.
Na een kleine 5 kilometer gaan we onder het spoor en de snelweg door en krijgen we bos- en ruiterpaden voor onze voeten. Het is genieten onderweg en iedereen heeft er lol in, een mooie omgeving en een hele goede training.
Na het bos komen we over een grote weide waar een pad al slingerend omhoog loopt. Er blijken toch best wel veel klimmetjes in te zitten waar sommigen niet op hadden gerekend.
We lopen nu in de buurt van Maarn en steken soms een stille weg over om verderop weer een bos in te duiken. Zo gaan we van bos naar bos en alles ziet er eigenlijk anders uit. Het ene bos heeft meer of minder sneeuw, meer of minder modder, dan hebben we ineens weer veel klimmetjes met boomwortels waarbij je goed uit moet kijken.
Soms komt het voor dat Sander twijfelt en een bepaalde route volgt waarbij Aad en ik aangeven dat we van het lijntje afwijken op ons horloge waarna we weer omkeren en daarna wel de goede route volgen.
Ook volgen we een route en zien een leuke dame linksaf slaan waar we als vanzelfsprekend achteraan hobbelen, maar waar blijkt dat wij juist rechtsaf moesten, dat moeten we dan weer corrigeren, maar echt heel veel om hoeven we niet te lopen, de richting zuidoost is meestal wel te vinden.
Na een kleine 16 kilometer komen we bij het landgoed Amerongse Berg, dat blijkt af en toe flinke klimmetjes te hebben en kost best wel kracht. Na een kilometer of 20 zitten we in de buurt van Veenendaal en bereiken we het hoogste punt op de Utrechtse Heuvelrug, 68 meter waar we poseren en een voorbijganger met zijn hond stopt en een foto van ons maakt.
Het ene mooie gedeelte maakt plaats voor het andere, het is echt een genot om hier te mogen lopen en ik geniet van iedere stap.
Na ruim 20 kilometer begint Ronald het zwaar te krijgen, vooral bergop moet hij ons soms loslaten, maar bergaf komt hij er weer netjes bij. Ronald is ook aan het trainen voor de marathon van Rotterdam en op de goede weg, maar heeft duidelijk nog wat minder kilometers in de benen.
Na de 25 kilometer en vele klimmetjes later moet Ronald ons toch laten gaan en besluiten we af en toe in te houden en even te wachten, we lopen tenslotte geen wedstrijd en het is leuker om allemaal bij elkaar te blijven. Robert besluit zich te laten zakken en blijft bij Ronald en zo gaan we verder. We passeren een kleiafgraving, lopen door de Stadbossen van Rhenen en naderen het eindpunt. Eenmaal in Rhenen moeten we nog een grote lus maken langs de Rijn, Ronald en Robert nemen een iets kortere route. We lopen nog heel even verkeerd maar komen dan weer op de juiste route en begeven ons naar het station waar net de trein aankomt. We vragen aan een passagier of ze even een foto van ons wil maken onder de stationsklok op het perron en zijn dan met 8 lopers, Robert en Ronald zijn er dan helaas nog niet.
Uiteindelijk hebben we er ruim 3.36 uur over gedaan en vreselijk genoten. Als we klaar zijn begeven we ons naar de auto's en zien dan boven ons Robert en Ronald aankomen.
De dag lijkt helemaal goed te zijn verlopen. Piet gaf vanmorgen aan dat ik op tijd was, dat het een wonder was, maar dat er dan weer wat anders met me zou gebeuren en dat was ook zo. Uiteindelijk hoopte ik vanmorgen dat hij geen gelijk zou krijgen, maar helaas was het weer raak.
Ik heb mijn autosleutel in mijn trainingsbroek laten zitten die in een plastic tas zit bij Piet achter in de BMW die bij de start staat. Vreselijk balen, voor mij natuurlijk, maar ook voor de anderen en ik baal nog meer juist vanwege de anderen.
Robert gaat met de grootste groep die het meeste haast hebben al op pad naar Driebergen. Sander, Nico, Piet en ik gaan kijken of we soms met de trein mee kunnen naar Driebergen.
Nu blijkt maar weer eens dat de huidige snufjes niet altijd een vooruitgang zijn. We hebben papiergeld bij ons, maar staan voor de automaat om kaartjes te kopen en kunnen daar alleen betalen met pin of OV chip-kaart. Zo in de trein stappen kost je 35 euro per kaartje.
Uiteindelijk vinden we een oudere man die 4 kaartjes voor ons koopt à 3,40 en geven hem 15 euro. De prijs valt mee en de reis met wachttijd ook, we komen bijna gelijk met de anderen weer in Driebergen aan. Eigenlijk hadden we dit achteraf beter kunnen doen, wat erg makkelijk en geen rompslomp met auto's heen en weer, dat is een tip voor de volgende keer.
Ik leen wat geld van Nico. Vijf euro moet genoeg zijn, maar Nico geeft me een briefje van 20 euro. De anderen gaan naar huis, ik begeef me naar het station om te kijken of ik een kaartje kan bemachtigen voor de reis terug naar Rhenen. Dat valt nog niet mee, weer die stomme kaartjesapparaten die geen briefjes accepteren. Ik zie er wel één voor muntjes. De eerste winkel kan niet wisselen, in een drinkgelegenheid heb ik geluk, een Marokkaanse dame is heel vriendelijk en wisselt het briefje om in een tientje, een vijfje en 5 euro los. Ik begeef me naar de automaat en wil een kaartje kopen en zie tot mijn ontsteltenis dat ik 5,70 moet betalen voor een kaartje zonder korting, een kaartje met korting kost inderdaad 3,40 , blijkbaar kreeg de man die voor ons op de heenreis de kaartjes kocht een 40% korting.
Tja, ik heb maar 5 euro los geld, dus maar weer naar die vriendelijke dame en warempel, ze helpt me weer door ook het briefje van vijf euro om te wisselen voor los geld en nu lukt het. Als ik aan kom rennen naar het station zie ik net een trein wegrijden en denk dat ik weer pech heb en dat de trein net vertrekt, maar deze keer heb ik wel geluk. Ik hoor mopperende mensen dat de Sprinter weer eens te laat is en zie tot mijn blijdschap dat de trein die ik moet hebben er over 4 minuten is. De vier minuten werden er 7, maar toen kon ik eindelijk op pad en moet zeggen dat ik heerlijk zat. Wat gebeld met het thuisfront om te zeggen dat ik wat later was. Aangekomen in Rhenen eerst omgekleed, plassen, wat eten en drinken en dan eindelijk op pad. Om 15.00 uur ben ik in Schoonhoven en breng de tas van Sander langs en in Bergambacht die van Michel. Nico komt zijn tas zelf oppikken, die van Piet neem ik mee naar de training woensdag.
Ondanks de laatste pijnlijke stommiteit heb ik een fantastische dag gehad en volgens mij de anderen ook. Ik heb Ronald niet meer gesproken, maar hoop dat ook hij een leuke dag heeft gehad.
Volgende week wacht alweer een beproeving, de Trail by the Sea in Renesse, een loop van 38 kilometer over strand en duinen. Dat zal nog zwaarder worden denk ik.
Driebergen/Rhenen
Een paar maanden geleden zat ik te kijken op de site van Mudsweattrails en kwam daar de Utrechtse Heuvel Trail tegen, een loop die je gedurende een aantal maanden kon lopen en daarin meedeed in een klassement. De start is op het station in Driebergen en de finish op het station in Rhenen, of andersom, dat mag ook. Van de klok op het perron moest een foto worden gemaakt. De beide klokken geven de tijd aan, het verschil is dus de gelopen tijd die wel met een horloge met GPS gestaafd moet worden, anders zou je het traject ook met de auto of trein af kunnen leggen.
Ik had het plan al een voorgelegd aan mijn trainingsmaatjes en het leek een aantal ook wel wat om dat te doen. Door ziekte en andere lopen is het er tot dusverre niet van gekomen en begint de einddatum in zicht te komen. Volgens het klassement van Mudsweattrails kun je de Utrechtse Heuvel Trail lopen tot en met 28 februari.
Aad en ik hebben vorige week in Bergschenhoek een nachttrail gedaan en we kwamen er op om eens te polsen of er animo was om op zondag 17 februari de Uterchtse Heuvel Trail (UHT) te gaan doen. Diverse van de lopers die op zondagmorgen deelnemen aan de lange duurloop gaven aan dat dit wel een goed idee was omdat het plan al was om er 28 te gaan lopen. Dit is iets meer dan 30 en ook nog eens een hele mooie omgeving.
Na nog wat gemail en gebel over en weer zou de groep bestaan uit Aad van der Poel, Robert Hoek, Sander Seppen, Jeroen van Hattem, Nico Koppe, Wilko Schuiff, Piet Wuijster, Michel de Langen en mijn persoontje. Op het laatste moment komt Ronald Hamaker er ook nog bij die lang heeft getwijfeld.
John van der Linden is helaas ziek, Peter Hofman op vakantie en Ronald de Ridder geblesseerd, anders was de groep nog groter geweest.
Een aantal van ons wilde al vroeg weg, waardoor we besloten om af te spreken om 7 uur bij de ingang van het park in Schoonhoven.
Iedereen, zelfs ik, is netjes op tijd. We gaan met 4 auto's naar Rhenen, zetten de auto van Robert en van mij neer bij het station.
Ik neem alleen het hoognodige mee. Ik trek mijn normale oudere loopschoenen aan en neem mijn Speedcross 3 schoenen van Salomon mee en beslis bij de start pas wat ik aan zal trekken, het kon wel eens veel blubber zijn op het parcours. Verder hartslagmeter met horloge, trainingspak, wat drinken en de autosleutel, de rest blijft in de auto. Piet, Nico, Sander en Michel zetten de spullen in mijn auto voordat we naar Driebergen vertrekken met de auto's van Wilko en Piet.
Nog even plassen, toch samen met Aad en Sander de modderschoenen aangetrokken, trainingspak uit, horloge met navigatie om met hartslagmeter. De route hebben Aad en ik in ons horloge gezet. De route had ik ook uitgeprint, maar zit nog in mijn tas in de auto, gelukkig hadden Sander en Aad de route wel meegenomen waarbij Sander de route leest.
We maken een leuke groepsfoto onder de stationsklok op het perron van het station Driebergen/Zeist en gaan op pad. Sommigen hebben een rugzak op de rug, anderen een drinkbelt of een camelbag, drankposten hebben we niet, dus we moeten alles zelf meesjouwen.
Zelf het ik een ergonomische rugzak op de rug en een tasje met wat gelletjes en mueslirepen en snoepjes, dat lijkt allemaal genoeg te zijn.
De eerste paar kilometer gaat over verharde paden, daarna begint het er al een heel stuk anders uit te zien, we steken een zandverstuiving over en komen al snel in de bossen terecht waar het opvalt dat er best nog veel sneeuw ligt en dat er ook flink wat blubberige stukken liggen waar we doorheen moeten. Sander, Aad en ik lopen door de blubber, de anderen proberen er veelal omheen te lopen.
Na een kleine 5 kilometer gaan we onder het spoor en de snelweg door en krijgen we bos- en ruiterpaden voor onze voeten. Het is genieten onderweg en iedereen heeft er lol in, een mooie omgeving en een hele goede training.
Na het bos komen we over een grote weide waar een pad al slingerend omhoog loopt. Er blijken toch best wel veel klimmetjes in te zitten waar sommigen niet op hadden gerekend.
We lopen nu in de buurt van Maarn en steken soms een stille weg over om verderop weer een bos in te duiken. Zo gaan we van bos naar bos en alles ziet er eigenlijk anders uit. Het ene bos heeft meer of minder sneeuw, meer of minder modder, dan hebben we ineens weer veel klimmetjes met boomwortels waarbij je goed uit moet kijken.
Soms komt het voor dat Sander twijfelt en een bepaalde route volgt waarbij Aad en ik aangeven dat we van het lijntje afwijken op ons horloge waarna we weer omkeren en daarna wel de goede route volgen.
Ook volgen we een route en zien een leuke dame linksaf slaan waar we als vanzelfsprekend achteraan hobbelen, maar waar blijkt dat wij juist rechtsaf moesten, dat moeten we dan weer corrigeren, maar echt heel veel om hoeven we niet te lopen, de richting zuidoost is meestal wel te vinden.
Na een kleine 16 kilometer komen we bij het landgoed Amerongse Berg, dat blijkt af en toe flinke klimmetjes te hebben en kost best wel kracht. Na een kilometer of 20 zitten we in de buurt van Veenendaal en bereiken we het hoogste punt op de Utrechtse Heuvelrug, 68 meter waar we poseren en een voorbijganger met zijn hond stopt en een foto van ons maakt.
Het ene mooie gedeelte maakt plaats voor het andere, het is echt een genot om hier te mogen lopen en ik geniet van iedere stap.
Na ruim 20 kilometer begint Ronald het zwaar te krijgen, vooral bergop moet hij ons soms loslaten, maar bergaf komt hij er weer netjes bij. Ronald is ook aan het trainen voor de marathon van Rotterdam en op de goede weg, maar heeft duidelijk nog wat minder kilometers in de benen.
Na de 25 kilometer en vele klimmetjes later moet Ronald ons toch laten gaan en besluiten we af en toe in te houden en even te wachten, we lopen tenslotte geen wedstrijd en het is leuker om allemaal bij elkaar te blijven. Robert besluit zich te laten zakken en blijft bij Ronald en zo gaan we verder. We passeren een kleiafgraving, lopen door de Stadbossen van Rhenen en naderen het eindpunt. Eenmaal in Rhenen moeten we nog een grote lus maken langs de Rijn, Ronald en Robert nemen een iets kortere route. We lopen nog heel even verkeerd maar komen dan weer op de juiste route en begeven ons naar het station waar net de trein aankomt. We vragen aan een passagier of ze even een foto van ons wil maken onder de stationsklok op het perron en zijn dan met 8 lopers, Robert en Ronald zijn er dan helaas nog niet.
Uiteindelijk hebben we er ruim 3.36 uur over gedaan en vreselijk genoten. Als we klaar zijn begeven we ons naar de auto's en zien dan boven ons Robert en Ronald aankomen.
De dag lijkt helemaal goed te zijn verlopen. Piet gaf vanmorgen aan dat ik op tijd was, dat het een wonder was, maar dat er dan weer wat anders met me zou gebeuren en dat was ook zo. Uiteindelijk hoopte ik vanmorgen dat hij geen gelijk zou krijgen, maar helaas was het weer raak.
Ik heb mijn autosleutel in mijn trainingsbroek laten zitten die in een plastic tas zit bij Piet achter in de BMW die bij de start staat. Vreselijk balen, voor mij natuurlijk, maar ook voor de anderen en ik baal nog meer juist vanwege de anderen.
Robert gaat met de grootste groep die het meeste haast hebben al op pad naar Driebergen. Sander, Nico, Piet en ik gaan kijken of we soms met de trein mee kunnen naar Driebergen.
Nu blijkt maar weer eens dat de huidige snufjes niet altijd een vooruitgang zijn. We hebben papiergeld bij ons, maar staan voor de automaat om kaartjes te kopen en kunnen daar alleen betalen met pin of OV chip-kaart. Zo in de trein stappen kost je 35 euro per kaartje.
Uiteindelijk vinden we een oudere man die 4 kaartjes voor ons koopt à 3,40 en geven hem 15 euro. De prijs valt mee en de reis met wachttijd ook, we komen bijna gelijk met de anderen weer in Driebergen aan. Eigenlijk hadden we dit achteraf beter kunnen doen, wat erg makkelijk en geen rompslomp met auto's heen en weer, dat is een tip voor de volgende keer.
Ik leen wat geld van Nico. Vijf euro moet genoeg zijn, maar Nico geeft me een briefje van 20 euro. De anderen gaan naar huis, ik begeef me naar het station om te kijken of ik een kaartje kan bemachtigen voor de reis terug naar Rhenen. Dat valt nog niet mee, weer die stomme kaartjesapparaten die geen briefjes accepteren. Ik zie er wel één voor muntjes. De eerste winkel kan niet wisselen, in een drinkgelegenheid heb ik geluk, een Marokkaanse dame is heel vriendelijk en wisselt het briefje om in een tientje, een vijfje en 5 euro los. Ik begeef me naar de automaat en wil een kaartje kopen en zie tot mijn ontsteltenis dat ik 5,70 moet betalen voor een kaartje zonder korting, een kaartje met korting kost inderdaad 3,40 , blijkbaar kreeg de man die voor ons op de heenreis de kaartjes kocht een 40% korting.
Tja, ik heb maar 5 euro los geld, dus maar weer naar die vriendelijke dame en warempel, ze helpt me weer door ook het briefje van vijf euro om te wisselen voor los geld en nu lukt het. Als ik aan kom rennen naar het station zie ik net een trein wegrijden en denk dat ik weer pech heb en dat de trein net vertrekt, maar deze keer heb ik wel geluk. Ik hoor mopperende mensen dat de Sprinter weer eens te laat is en zie tot mijn blijdschap dat de trein die ik moet hebben er over 4 minuten is. De vier minuten werden er 7, maar toen kon ik eindelijk op pad en moet zeggen dat ik heerlijk zat. Wat gebeld met het thuisfront om te zeggen dat ik wat later was. Aangekomen in Rhenen eerst omgekleed, plassen, wat eten en drinken en dan eindelijk op pad. Om 15.00 uur ben ik in Schoonhoven en breng de tas van Sander langs en in Bergambacht die van Michel. Nico komt zijn tas zelf oppikken, die van Piet neem ik mee naar de training woensdag.
Ondanks de laatste pijnlijke stommiteit heb ik een fantastische dag gehad en volgens mij de anderen ook. Ik heb Ronald niet meer gesproken, maar hoop dat ook hij een leuke dag heeft gehad.
Volgende week wacht alweer een beproeving, de Trail by the Sea in Renesse, een loop van 38 kilometer over strand en duinen. Dat zal nog zwaarder worden denk ik.
