X-Trail (2)


Wedstrijdverslag

06 september 2013
Epen


Na het prachtige verslag van Robert kan ik niet achter blijven over mijn ervaringen tijdens dit geweldige evenement.

Ik ben al een tijdje in de ban geraakt van het fenomeen Trailrunnen en heb ook el een aantal lopers binnen Avantri aangestoken. Straks in Schoorl staan we zelfs met een flink aantal lopers en loopsters aan de start, maar zoiets als dit weekend had ik nog nooit gedaan. Een X-Trail, de X staat dan voor groot, het is één grote trail verdeeld over 4 etappes in 3 dagen.

Toen ik las dat er een X-trail zou komen in Zuid-Limburg heb ik me gelijk ingeschreven en ook gelijk aangemeld voor een slaapplaats op de slaapzaal in het zogenaamde "Basecamp" Het Bovenste Bos van waaruit alles geregeld zou worden, daar was plaats voor 16 lopers en zou al snel vol zitten. Ook gelijk aangemeld voor de buffet maaltijden na het lopen. Er mochten maximaal 200 lopers meedoen en bij de voorinschrijving waren het er al 300, maar echt goedkoop is het niet, al is nu ook gebleken waarom niet. Je krijgt wel waar voor je geld. In eerste instantie zijn er 80 lopers die zich al snel aanmelden, later komen er nog een aantal bij waardoor het aantal op 88 uit zou komen, al blijkt achteraf niet iedereen te zijn gestart.

Piet en Aria zouden ook mee gaan lopen, al is het nog onzeker of Aria alle afstanden zal gaan lopen met het oog op de Jungfrau marathon een week later, maar haar plaats wordt ingenomen door Robert Hoek die al wel eens plannen heeft gehad om een aantal dagen te gaan trekken met een rugzak en eens zien waar hij uit zal gaan komen en hoe ver hij dan zal gaan lopen. Dit is een mooie test.

Piet en Robert zijn van plan om al om 6 uur in de ochtend te vertrekken met de caravan en de start is pas om 14.00 uur. Ik heb op mijn werk nog het één en ander te regelen en wil rond 9.00 uur vertrekken, maar dat is 10.00 geworden. Na een voorspoedige reis kom ik rond 12.30 uur aan en zie dat de camping pal tegen het "Base Camp"aan ligt. Ik parkeer de auto, meld me bij de inschrijftafel waar ik twee startnummers ontvang, waarvan één als reserve, een zogenaamde "buf", dat is een rond stuk doek met onder en boven een opening die je als piratendoek op je hoofd kunt dragen, als muts, maar ook als sjawl, alles in de oranje kleuren van Nederland, ter gelegenheid van de eerste X-Trail in Nederland. Ook ontvang ik nog iets van plastic dat ik gelijk in mijn tas stop.
Ik heb zoveel bij me en moet 4 x naar binnen lopen om alles op de plaats te krijgen. Op de slaapzaal zijn al diverse lopers die zich aan het installeren zijn en ik stel me netjes voor. Het lijkt een leuke groep lopers en ik verheug me er al op, ook zitten er een aantal dames op de zaal.
Het bed zelf stelt niet zo heel veel voor, is een laag houten bouwsel met opstaande randen waar een soort van matras in ligt die bij mij niet eens past. De "matras"is te groot voor het bouwsel en de matras ligt scheef. Ik probeer het geval er nog in te proppen, maar dat lukt niet, dat zie ik dan na het lopen wel weer.
Langzaam begint het te kriebelen. Zoals iedereen wel weet heb ik een hekel aan zon tijdens het lopen en laat het nu net bloedheet zijn en ook nog eens het warmste plekje van Nederland en dan ook nog eens een start om 14.00 uur, dan weet iedereen wel hoe ik me dan voel. Niet echt prettig zullen we maar zeggen. Daar komt ook nog bij dat ik vorige week nog twee dagen koorts heb gehad en nog steeds flink verkouden ben en lang niet 100% fit ben.
Héél even spookt het door mijn hoofd om vandaag maar te laten schieten, maar aangezien het woord "opgeven" niet in mijn woordenboek voorkomt draai ik de knop om en ga er gewoon voor.
Na de installatie op de slaapzaal maak ik alles gereed voor de start. Startnummer, hartslagmeter, horloge met GPS, waterzak met 1,5 liter water, nog twee flesjes van 300 ml drank, gelletjes, reepje, felle outfit, felle kousen en naar buiten. Bij de start kletsen met Piet, Robert en de gebroeders Terwiel die ik heb leren kennen bij de opnamen van de film "De Marathon" en ik zie ineens Koos Zieldorff staan met zijn vrouw. Leuk dat ze er zijn en we hebben ook nog tijd om wat te kletsen voordat het praatje van de organisatie begint om ons te voorzien van de nodige instructies en waarschuwingen ivm het warme weer.

Vanaf het Base-Camp in Epen gaan we via de weilanden richting de Geul, deze wordt een tijdje gevolgd, waarna via een kleine omweg Gulpen zullen bereiken. We lopen wij via de Gulpener berg en de Koning van Spanje richting Landsrade naar de Schweiberg. Hierna gaat het door weilanden en veldwegen weer terug naar het eindpunt, de finish op ons Basecamp in Epen.
Hoogtemeters 662, de afstand is zo'n 32 kilometer.
In eerste instantie zou er slechts 1 drankpost zijn, maar de oraganisatie heeft besloten met het oog op de hitte om een extra drankpost te plaatsen.
Na de start gaat het al vrij snel omhoog en hoor ik Robert al over een hartslag van 150, die is gelijk aan die van mij, maar Robert zit altijd een stuk lager. Na een paar kilometer voel ik ineens een paar spetters en verheug me op de komende regen, maar dat blijkt ijdele hoop, dit was iets uit het niets, de bewolking maakt plaats voor zon en warmte en het wordt al warmer en warmer. De meesten lopen alleen en in hun eigen tempo net als ik. Robert en Piet lopen samen en zitten niet zo heel ver achter me. Als ik eindelijk al zwoegend en puffend de eerste drankpost bij de 12 kilometer bereik staan Koos en zijn vrouw ons al op te wachten. Geweldig, super.
Ik sta nog uit te hijgen en vraag me af waar ik aan ben begonnen. Ik praat wat met Koos als Piet en Robert snel aan komen lopen en ook gelijk weer vertrekken na wat te hebben gedronken. Ik blijf zeker vijf minuten staan, eet wat en drink wat. Drink wat ? Waarin dan ? Er zijn geen bekers.
Heb je bij de inschrijving geen beker gehad ?
Nu blijkt achteraf dat het plastic wat ik heb gehad bij de start een soort van drinkzakje is waar 150 ml vocht in kan om uit te drinken en dat sleep je dan mee om geen bekertjes in de natuur achter te laten. Ik had inmiddels een flesje leeg met mijn drankje en heb daar cola en later water uit gedronken, dat beviel me veel beter. Nog even wat sinaasappel, banaan, hoofd onder de watertap, nog één of ander onbestendig drankje genomen, de inmiddels lege waterzak opnieuw gevuld met 1,5 liter water en weer op pad. Robert en Piet zijn al lang uit zicht en die verwacht ik pas bij de finish weer te zien, het zijn betere en snellere lopers en toch al meer aan de lange afstanden gewend.
Na een kilometer of 10 zwoegen zie ik eindelijk de drankpost verschijnen en tot mijn verbazing zie ik ook Robert en Piet daar staan, ze gaan net weer op pad voor het laatste deel. Wederom dezelfde perikelen bij de verzorgingspost. De waterzak was al even helemaal leeg en ik ben blij om hem te kunnen vullen. Ik drink alles wat ik kan vinden, maak me weer zo nat mogelijk en hoop dat het laatste deel mee zal vallen.
Na nog een stuk vrij open te hebben gelopen gaan we lang het bos in, dat is even lekker. Het is wel erg zwaar en vele aardige heuveltjes, maar minder zonnig. Ik ben al een keer verkeerd gelopen door achter drie lopers aan te lopen en ben ze gevolgd zonder op de route te letten. Ook loop ik zelf een keer verkeerd en krijg ook gelijk lopers achter me aan. Als we weer op de juiste route zitten volgt een hele zware klim in het bos en ik kom nauwelijks boven. Tot mijn verbazing zie ik net voor me Robert en Piet gaan. Piet heeft het niet geweldig en zit er helemaal doorheen. We gaan even een boom zitten voor het laatste stukje klim. Het is naar de finish nu nog ruim twee kilometer en ik passeer hen. Bij de finish moet ik toch nog een tijd wachten, Robert en Piet zitten toch nog zo'n 14 minuten achter me en dat in ruim 2 kilometer, dat geeft al aan dat het helemaal niet goed zit met Piet. 4 uur 6 om 4 uur 20.
Zelf ben ik helemaal gaar en kapot, maar de benen voelen niet echt slecht.
Piet is misselijk en heeft helemaal geen kracht meer.
Na een lekkere douche begeef ik me naar de eetzaal waar eerst een lekker bord soep wacht, daarna een bord heerlijke macaroni met tonijn en een beker gele vla toe. Dat gaat er wel in. Ik drink er ook water bij om aan te vullen wat ik heb verspeeld vandaag.
Na de maaltijd nog een paar uurtjes op bed wat lezen en gezellig kletsen met de anderen op de zaal en ervaringen delen, fantastisch. Bij de organisatie heb ik lakens en een kussensloop moeten halen, die waren niet aanwezig. Slapen onder een laken gaat best, het is warm genoeg.
Iedereen is moe en het licht gaat uit. Ik probeer te slapen, maar voel constant het hout van het bed in mijn rug steken en doe de hele nacht echt geen oog dicht. De benen liggen en krijgen rust, maar de geest niet echt.
Na een slechte nacht wacht het ontbijt om 7.30 uur. Ik eet 4 bruine boterhammen met jam, twee eitjes met extra veel zout, een bak koffie, een glas sinaasappelsap en hoop daarmee de ochtendetappe door te komen.
Ik meld me nog even bij Piet en Robert in de caravan. Piet is nog altijd moe, heeft niet geslapen en is ook nog misselijk. Hij denkt er over om niet te starten.
Ik drink nog een bakje koffie en neem nog een eitje waarna ik nog even op bed ga liggen, we zien elkaar wel bij de start.
Even voor 10 uur sta ik aan de start, die is even iets uitgesteld omdat Chris van Beem die de route uit heeft gezet nog niet terug is, maar als snel is hij ter plaatse. Ik ga nog even naar binnen voor een banaantje. Piet en Robert staan ook bij de start, maar Piet in zijn gewone broek, hij start definitief niet. Waarschijnlijk een moeilijk, maar verstandig besluit.

De tweede etappe is ruim 28 kilometer lang.
Een hele pittige route met de nodige hoogte meters naar het hoogste punt van Nederland. Via weilanden en smalle paadjes gaat het naar de Vijlense bossen en daarna volgt de doorsteek richting 3 landenpunt in Vaals. Nu gaat het weer terug met prachtige panorama’s via Kuttingen en Terziet. Hierna weer terug naar het eindpunt, de finish op ons basecamp in Epen.
Ondanks de etappe van gisteren voelen de benen best goed en ook de temperatuur is een stuk aangenamer, het is zelfs bewolkt. Ik voel me geweldig en kan dan ook een mooi tempo hanteren. Robert loopt dan weer net voor me als we vlak lopen of omhoog, in de afdaling haal ik hem regelmatig in of bij zodat we ongeveer gelijk aankomen bij de eerste drankpost. Ook deze keer is besloten om twee ipv één drankpost neer te zetten. De drankpost is eerder dan verwacht, al bij de 7 kilometer, het parcours is omgegooid. Maakt verder niet zoveel uit, nu is de afstand tussen de posten iets groter. Ik loop deze keer niet met mijn rugzak maar met mijn gordel en 4 volle flesjes van 0,3 liter. Wel alles nog even vullen en samen met Robert op pad. We lopen allebei best goed en ik kan Robert zelfs goed volgen en zelfs voorblijven tot de tweede drankpost in Vaals bij het 3-Landenpunt. Chris en Mildred van de organisatie hebben het druk, er zijn mensen geweest die aan de lintjes hebben gezeten en ze hebben verplaatst, maar we merken er verder niet zo veel van.
Naarmate de kilometers volgen blijkt Robert toch een stuk fitter dan dat ik ben en ik laat langzaam een steeds groter gat vallen. Als we bij een punt komen om in het bos naar beneden te gaan komen er net twee lopers omhoog die roepen dat de route niet klopt. Ze hebben een rondje gelopen en komen hier ineens weer uit. Een voetganger merkt op dat hij daar al heel lang staat en dat ze de eerste zijn die terug komen. Met inmiddels een groepje volgen we de route en komen inderdaad weer terug na een rondje, er klopt iets niet. We lopen een stuk naar rechts en belanden midden in een filmset waar iemand schiet met een geweer en een man op ons afkomt om te vragen of we willen wachten en stil willen zijn. We wachten 10 minuten en besluiten toch opnieuw af te dalen op zoek naar een andere route en na het oversteken van een weg vinden we het vervolg. Iemand blijkt achteraf zo aardig te zijn geweest om bewust wat lintjes te verplaatsen, heel vriendelijk zulke types. Het heeft me al met al toch zo'n 11 of 12 minuten gekost, maar mij niet alleen, we zijn inmiddels met een heel groepje. Lopers die op achterstand van ons lagen zijn op slag weer bij, het is niet anders.
Ik krijg het de laatste 6 a 7 kilometer best wel moeilijk en moet regelmatig een stukje wandelen, de loop van gisteren eist zijn tol.
Bij de finish staan Piet en Robert me op te wachten en vragen zich af of ik in slaap ben gevallen omdat ik relatief dicht achter Robert zat en nu binnen kwam op 17 minuten, 3.12 om 3.29 waar het gat normaal gesproken zo'n 5 minuten zou zijn geweest.
Na een lekkere lange warme douche ga ik op bed liggen, pik een extra matras waardoor ik hoger lig en het hout niet meer voel en voel ook dat mijn lichaam dit nodig heeft. De meesten zijn aardig stil en moe en rusten net als ik goed uit.
Om even voor 17.00 uur worden we geroepen voor het eten. Een lekker bordje soep, witte rijst met kerriesaus, wat doperwten, lekkere kip, ananas en wat rozijntjes en toe bruine vla. Mijn buurvrouw neemt haar vla niet waardoor ik er twee heb, heerlijk gegeten. Na het eten nog even plat met een muziekje op mijn oren. Ik krijg kramp in mijn linker kuit en linker grote teen, ook de bovenbenen hebben het beste gehad en vanavond wacht nog een nighttrail, hoe moet dat ooit goed gaan ?
Ik heb in mijn tas nog een Strassburg sok en trek die aan wat voor hilariteit zorgt op de zaal, maar het helpt wel, de kramp is weg. Ik neem een buisje vloeibaar magnesium en merk later dat de kramp helemaal weg is. Voor het lopen nog even een bakje koffie en me gereed maken voor een mooi evenement. Een nighttrail heb ik voor het eerst gedaan in Bergschenhoek en dat was geweldig, al sneeuwde het toen ook. Destijds viel mijn lampje al snel uit omdat ik het niet had opgeladen, deze keer heb ik dat wel gedaan en er is geen enkel probleem. Eigenlijk heb ik deze keer aan alles gedacht, dat mag ook wel eens gezegd worden, er gaat altijd wel wat mis bij mij, maar tot dusverre gaat alles voorspoedig.

Nog moe sta ik aan de start voor de nachttrail. Ik heb toch mijn gordel om met één flesje, hoewel de afstand maar ruim 13,5 kilometer is en er een drankpost staat, maar je weet nooit. Bij de start zie ik ook Piet weer, hij is aardig hersteld, heeft gegeten en goed kunnen slapen, super dat hij er weer is.
Ondanks de vermoeide benen en het gebrek aan nachtrust van de eerste nacht heb ik er toch veel zin in en ga relatief snel van start. Het weer is geweldig, het heeft zelfs geregend en het parcours is hier en daar glibberig waardoor we onze trailschoenen aan hebben gedaan ipv onze gewone schoenen, dat maakt het allemaal nog zoveel leuker. Het licht is geweldig, mijn lampje is veel sterker dan dat van Piet, dat viel hem ook al op, maar ondanks dat gaat Piet als een razende van start.
Via weilanden lopen wij naar Sippenaeken, daarna lopen we voorbij kasteel Beusdael en beginnen aan een pittige klim op de Chemin de Broeck. Toch nog 362 hoogtemeters ook.
Na een flinke klim, een lange linke afdaling en een stuk weiland zie ik Piet eindelijk lopen en haal hem in, maar dat is maar voor eventjes. Tot de drankpost loop ik bij Piet in de buurt, Robert haalt me in en als de meeste lopers verkeerd lopen inclusief Piet en Robert en ikzelf ook een klein stukje zit een hele grote groep weer bij elkaar. Ik ben niet zo sterk in voordringen bij het draaihekje waar we één voor één door moeten naar boven een weiland op en heb al snel een flinke achterstand op veel lopers die ik niet meer goed zou maken, daar was ik te moe voor. Op de helling is een draad gespannen, die weliswaar is verlicht, maar waar je toch goed voor moest bukken en die achteraf een flinke stroomstoot bleke te geven, er stond aardig wat spanning op. Ik bukte goed, anderen kregen een aardige schok.
Er volgde na de grashelling een linke afdaling met veel losse stenen. Ik voelde me niet zeker en was te moe om te veel risico te nemen en snel te dalen. redelijk op het gemak liep ik het uit tot de laatste kilometer die best wel steil naar beneden ging en waar we allemaal mooie kilometertijden boekten. Uiteindelijk kom ik binnen in 1.30 uur, Piet net onder de 1.25 en Robert daar een half minuutje achter. Piet en Robert zien er fit uit, ik ben aardig leeg.
Na de loop wacht ons wederom een lekker soepje, een bord macaroni met tonijn en wordt er van alles gedronken, ook gaan er diverse biertjes in het rond. Bij mij is het als vanouds water.
Na een lekkere douche ga ik eens kijken of ik nu wel kan slapen op de dubbele matras, maar ook dat blijkt geen succes. Ik ben waarschijnlijk te moe om te slapen of te hyper. Aan het einde van de nacht heb ik achteraf wel iets geslapen, af en toe betrapte ik me erop dat ik toch even was weggezakt.
Om half 8 wacht wederom het ontbijt, ik eet hetzelfde als de dag ervoor en begeef me al strompelend naar de start. Het heeft de hele ochtend geregend en ik hoop op een vervolg, maar bij de start is het helaas zo'n beetje droog, maar wel bewolkt. Het parcours is wel nat, dat is zeker en daarom wederom ideaal voor trailschoenen. Robert en Piet zien er fris uit in tegenstelling tot mij zelf, ik heb het gevoel dat ik er als een zombie bij sta en voel me kapot. Hoe moet ik deze dag gaan halen ? De limiet is 5 uur voor 31 kilometer, dat is ruim te doen, maar waar haal je de kracht vandaan ?

De vierde en laatste trail. Via het bovenste en onderste bos gaan wij richting het Belgische Teuven om weer terug te keren naar het "Bovenste Bos"
Het is heerlijk weer, we beginnen met wat dalen en al snel is de stijfheid weg, ook de vermoeidheid is voor even naar de achtergrond verdwenen. We gaan regen krijgen denk ik en ik ben helemaal in mijn element. Piet is er al snel vandoor al kan hij nooit ver voor me lopen, want ik heb veel lopers achter me zitten die de hele tijd al voor me hebben gezeten, Robert zit ook een minuutje of twee achter me als ik de eerste drankpost bereik. Ik neem zoals altijd ruim de tijd bij de post waardoor Robert daar weer aansluit. Ik ga op pad en volg de weg. Voor me staan in de verte wat lopers te gebaren en staan stil, achter me hoor ik een loper roepen, hierheen !, we zitten verkeerd, ik ben weer achter andere lopers aangelopen zonder goed de route te bekijken. Ik heb wel weer 100 meter heen en 100 meter terug teveel gelopen maar zit al snel weer op het juiste spoor met Robert niet ver achter me.
Het is inmiddels niet bewolkt meer en weer volop zonnig. Binnensmonds vervloek ik de zon en baal van de warmte, al is de temperatuur niet echt verkeerd, ik heb het niet op de zon.
Robert haalt me met gemak in en ik zou hem nog maar even voor me zien, daarna was hij al snel uit het zicht verdwenen.
Na een warm stuk duiken we het bos in en ik loop met twee jonge dames mee, twee zusjes die erg goed lopen. Robert schiet nog net een oud dametje voorbij die loopt te wandelen en slecht ter been is, aan één kant een stok en aan de andere kant een man en dat op een héél klein spoor waardoor inhalen niet mogelijk is. Robert verdwijnt aan de horizon en we wachten netjes tot het wat breder gaat worden. Dit is ook zo'n beetje het laatste wat ik echt heb mee gekregen, daarna was het echt op. Ik sjok door het bos en kom bij een zwembad aan met daarvoor de Geul,waar de kade een beetje afloopt en ik mijn hoofd en bovenlichaam nat maak met het Geulwater. Heerlijk verkoelend. Waar blijft de tweede drankpost ?
Het is nog een kleine 10 kilometer tot de finish en nu wacht een enorm steile helling met allemaal liggende bomen waar we overheen moeten klimmen. Ze zijn echt niet zo hoog, maar voor het gevoel worden ze steeds hoger. Als ik eindelijk boven ben gaat het parcours weer omlaag en moet ik alles op alles zetten om mezelf te dwingen toch niet teveel te gaan wandelen. BLIJF JOGGEN !
Ik begin flink honger te krijgen en kom er achter dat ik na de drankpost op 12 niets meer heb gegeten, ook de gelletjes vergeten te nemen. Snel neem ik het gelletje, al zal dat niet gelijk werken en hoop dat ik straks weer wat kracht zal krijgen. De broers Aan en Joop Terwiel hebben me ook al lang ingehaald en zijn ook al lang uit zicht. Naarmate de finish dichterbij komt merk ik wel dat het weer steeds beter gaat en ben ik de "hongerklop" te boven. Ik haal niemand meer in, maar ook de lopers achter me halen mij niet in. Met grote blijdschap bereik ik uiteindelijk de finish in 3.50 uur, slechts een minuutje achter de broers Terwiel. Piet liep een geweldige 3.16 en Robert 3.32 , die was op het einde ook verre van fit. Als ik fit was geweest had ik deze route zeker onder de 3.30 kunnen lopen, maar fit waren er maar weinig, dat kan ook niet anders.
Robert en Piet hebben hun finishershirt al aan en zitten aan een bordje macaroni met blognesesaus wat ik ook snel krijg voorgeschoteld.
We kletsen met de anderen nog lang na waarna ik me naar de slaapzaal begeef, lang ga douchen en daardoor de prijsuitreiking met groepsfoto mis loop, helaas.
Ik blijf nog een tijdje liggen op bed waarna ik de auto ophaal en mijn spullen weer achter in de Combo gooi, afscheid neem van degenen die er nog zijn en van de organisatie die dit allemaal mogelijk heeft gemaakt. Het was een onvergetelijk evenement. Prachtige trailkilometers, gezellige mensen om me heen, in één woord fantastisch.
Moe maar voldaan keer ik huiswaarts, pik nog even een Burger King mee bij Nederweert alvorens me in de file te storten op de A2, maar ook dat kan mijn humeur niet bederven. Met een grote grijns op mijn gezicht kom ik om half 8 thuis. WAT EEN WEEKEND !!!






Zoeken



Website sponsors