Devil's Trail/Helse Trail (3)
Wedstrijdverslag
26 oktober 2014
Nijmegen/Berg en Dal
Devil’s Trail Rijk van Nijmegen/Berg en Dal ronduit geweldig.
Na de Jungfrau marathon, RunForestRun over 50 kilometer en de Duinentrail in Schoorl over 34 kilometer stond er nog één trail op het programma, de Devil’s trail in Berg en Dal/Nijmegen.
De laatste tijd heb ik best veel last van mijn rechter hamstring en ik twijfel best wel of ik mee zal doen. Schoorl was niet prettig door het vele mulle zand en heeft best wel pijn gedaan. Moet ik mijn lichaam nog een keer kwellen ? Ik kijk even naar de aard van het parcours en zie dat het veelvuldig lopen door de bossen zal gaan worden en dat trekt me wel erg. Ik besluit toch te gaan lopen en wel de “Helse Trail”, dat is de langste afstand over 33, 33 , de kortere afstanden zijn 11,11 en 22,22 kilometer.
Als ik een paar dagen voor de trail nog even op de site kijk blijkt dat de langste afstand nog langer is geworden, ze hebben nu de “Duivelsberg” in het programma opgenomen waardoor de afstand 36,6 kilometer zal gaan worden. Nog meer plezier dus. Ik kijk gelijk even naar de weersverwachting, 15 graden en volop zon, pfff, de temperatuur is niet slecht, maar weer zon. Misschien dat dit nog zal veranderen.
Het plan is om samen met Dirk de Wit naar Nijmegen af te reizen, maar Dirk is een beetje aan het kwakkelen, het begint met een verkoudheid, maar hij twijfelt over de langste afstand. Hij belt me op en geeft aan dat hij toch voor de 22,22 zal gaan. Geen probleem, ik pik je rond 9.15 op in Dalem zeg ik dan.
Op zondagmorgen heb ik de wekker op 8 uur staan, ik heb een uurtje langer kunnen slapen, althans, dat had ik kunnen doen in de wetenschap dat de klok een uur terug zou gaan, maar uiteraard ga ik dan ook weer later naar bed. Kwart voor 2 is dan kwart voor 1 en zodoende maak ik zelfs ruim 7 uur, dat komt niet vaak voor. Als ik beneden kom zie ik dat ik een oproep heb gemist van Dirk. Ik bel hem op en hij geeft aan dat hij zich beroerd voelt en helemaal niet mee gaat. Het is nu te laat om Wim van der Heiden te bellen om te vragen of we samen kunnen reizen, Wim kennende is hij al lang vertrokken, daarom dan maar alleen op pad. In eerste instantie wilde ik de pont van 8.45 uur nemen, maar nu ik Dirk niet in Dalem op hoef te halen ga ik iets na 9 uur weg.
Vandaag ga ik met een Fiat 500 Cabrio op pad. Er zit een voorziening in om een TomTom te plaatsen zonder dat die tegen de voorruit moet worden geplakt en ik leen dus de TomTom van Marloes die daar in past. Het is lekker makkelijk zo en ik volg de aanwijzingen van de TomTom netjes op. Te netjes blijkt op een gegeven moment. Bij het naderen van de A15 krijg je een splitsing. Linksaf Nijmegen, rechtsaf Gorinchem en de TomTom geeft duidelijk aan dat ik de afslag Gorinchem moet nemen. Vreemd denk ik nog, er zal wel een goede reden voor zijn. Als ik Gorinchem volg zie ik al snel dat de wegen anders lopen dan op de TomTom, die heeft duidelijk een update nodig. Ik zit nu op de A15 maar dan de verkeerde kant op. De eerste afslag is 8 kilometer verderop en dan ook weer die acht kilometer terug. Gelukkig heb ik tijd genoeg, al blijkt dat de tijd van de auto en de tijd op de Tomtom beiden 5 minuten achter lopen, maar ondanks dat kom ik even voor half 11 aan en de start is pas om 11.00 uur.
Ik parkeer de auto en wandel naar de startlocatie waar ik Wim al snel tegen kom. Even snel wat kletsen, maar dan mijn startnummer ophalen, naar het toilet, de juiste kleding aan, drankjes regelen, insmeren, rugzak vullen, telefoon mee, gelletjes, WC-papier, startnummer bevestigen op de startnummerband, de ontvangen chip met tie-raps bevestigen aan mijn Salomon Speedcrossjes en dan naar de start. Ik heb nog vijf minuten over en praat bij de start nog even met wat andere trailrunners. Ook nog even een foto van Wim gemaakt en dan klinkt de speaker die aftelt van 10 naar 0.
Het is niet super druk en al snel lopen we allemaal achter elkaar op de soms smalle paden. Wim loopt de eerste twee kilometer vlak voor me, maar zodra de hellingen wat steiler worden moet ik gaan wandelen met mijn hamstring en moet ik Wim laten gaan, die dan ook al snel niet meer is te zien.
Na een kilometer of 6 hebben we al de eerste verzorgingspost, die had ik nog niet verwacht. Ik stop even en kijk mijn ogen uit van al het lekkers. Sinaasappel, banaan, Mars, Twix, Snickers, water, energiedrank, helemaal geweldig. Het is hier trouwens allemaal genieten, wat een geweldig parcours. Uiteraard gaan we omhoog en omlaag, maar vaak over boomwortels, stenen, over boomstammen, rennend door de herfstbladeren op de grond, blubber, plassen, geweldig mooie uitzichten, ik geniet van iedere stap. Dit bevalt me toch veel beter dan het mulle zand bij de Duinentrail in Schoorl, maar anderen zullen dat ongetwijfeld weer mooier vinden.
Na een kilometer of 14 zijn we al bij verzorgingspost twee. Ik doe mijn rugzak even af, haal er een flesje met poeder uit en doe daar wat water bij om zo mijn eigen drankje te kunnen maken. Ik heb er nog één bij me, maar die zou ik helaas vergeten te pakken bij post 3.
De paden worden al mooier en mooier, vaak erg smal, bukkend onder takken door, vaak slalommend om boomstammen en struiken. Je moet wel goed uitkijken waar je de voeten neerzet, omdat onder de bladeren wel ineens een boomstronk, boomwortel of steen zou kunnen liggen. Één keer zwik ik mijn rechter voet, maar kan dat gelukkig aardig opvangen en één keer kom ik ten val omdat ik een foto wil maken en daarbij even niet oplet en tegen een steen aan bots met mijn voet en dan gestrekt voorover val. De telefoon vliegt uit mijn hand maar valt zacht tussen de bladeren. Ook krijg ik ineens berichtjes van mijn hardloopmaatjes met de vraag hoe laat ik moet starten. Ik stuur een foto van het parcours en meld gelijk dat ik nog niet op de helft ben. Over en weer even wat chatten, ik heb toch geen haast, was leuk dat ik de berichtjes kreeg.
Ronde de 22 kilometer roept een jongetje dat langs de kant staat tegen zijn vader dat ik op positie 26 lig, dat valt nog niet eens tegen. Een stukje verder lopen ruim 10 lopers een beetje verdwaasd rond, ze weten de route niet meer. Er zijn geen gele pijlen meer te zien en ook de mountainbikers die van rechts komen hebben geen lopers gezien. Ik besluit daarom links te gaan in de hoop zo de juiste route terug te vinden. Na ruim 500 meter zie ik warempel een gele pijl, al ziet die er toch anders uit dan de pijlen van onze route. Ik zie een fietser staan en vraag of hij lopers heeft gezien en ja hoor, aan het einde van het pad links. Als ik daar aan kom komt er net een dame aanrennen en ik loop met haar mee. Hier ben ik al geweest zie ik nu. Ik ben op een eerder gedeelte van het parcours terecht gekomen. We lopen nog even samen en ipv rechtdoor zie ik dat we rechts moeten, daar is het de vorige keer fout gegaan, de lopers zijn allemaal achter elkaar aan gelopen en ik ook.
Nu gaat het verder voorspoedig maar blijkt dat ik met het zoeken, het omlopen en alles bij elkaar veel tijd heb verspeeld, ik kom ook niet echt meer in mijn ritme.
Bij post 3 vergeet zoals gezegd mijn eigen drankje, maar héél erg is dat niet. De voorspelde zon is niet gekomen en we lopen de hele tijd met heerlijk weer en bewolking, super loopweer.
Het parcours wordt mooier en mooier, de heuvels hoger, bruggetjes, trapjes, adembenemend. Ik stop veel voor foto’s en let niet eens op de tijd. Ik vraag een loopster hoeveel kilometer ze op haar horloge heeft staan en dat wijkt ruim 1,5 kilometer af met mijn totaal, dat zal het stuk zijn wat ik ben omgelopen.
Ik verwacht nu toch langzamerhand de finish te zien en zie dan ineens een vierde drankpost. Vreemd, maar wel goed, er zouden er 3 zijn en het zijn er nu 4. Ik pik even een stuk mars en ga dan verder. In het voorbijgaan hoor ik zegen dat het nog 3 kilometer is. De klok staat al op 36,5 , dat is dus ook weer langer dan ze hadden opgegeven. Minus die 1,5 die ik ben omgelopen zou het 35 zijn + de 3 nog te gaan is 38 kilometer.
Het blijken inderdaad nog 3 kilometer te zijn. Tijdens de laatste kilometer belt Dirk me nog om te vragen hoe het was geweest, maar ik was dus nog niet binnen. Eigenlijk nog erg fit kom ik rustig binnen in een tijd net onder de 4.25 , wat heb ik vandaag genoten. Volgend jaar wil ik hier zeker weer gaan lopen. Prima verzorging, alles goed geregeld en een heerlijk parcours.
Na even te hebben gezeten, wat gebeld en wat berichtjes te hebben beantwoord besluit ik de bagger met een washandje was af te wassen en niet te douchen. Er was volgens zeggen verderop wel een douche, maar de verwachting dat die douche daadwerkelijk warm zou zijn na al die lopers was bij mij niet hoog, maar dat had mee kunnen vallen. Nu weer op pad en even over half 6 arriveer ik weer thuis. Het was weer een geweldige dag, al was het jammer dat mijn Avantri maatjes vandaag niet van de partij waren.
Nijmegen/Berg en Dal
Devil’s Trail Rijk van Nijmegen/Berg en Dal ronduit geweldig.
Na de Jungfrau marathon, RunForestRun over 50 kilometer en de Duinentrail in Schoorl over 34 kilometer stond er nog één trail op het programma, de Devil’s trail in Berg en Dal/Nijmegen.
De laatste tijd heb ik best veel last van mijn rechter hamstring en ik twijfel best wel of ik mee zal doen. Schoorl was niet prettig door het vele mulle zand en heeft best wel pijn gedaan. Moet ik mijn lichaam nog een keer kwellen ? Ik kijk even naar de aard van het parcours en zie dat het veelvuldig lopen door de bossen zal gaan worden en dat trekt me wel erg. Ik besluit toch te gaan lopen en wel de “Helse Trail”, dat is de langste afstand over 33, 33 , de kortere afstanden zijn 11,11 en 22,22 kilometer.
Als ik een paar dagen voor de trail nog even op de site kijk blijkt dat de langste afstand nog langer is geworden, ze hebben nu de “Duivelsberg” in het programma opgenomen waardoor de afstand 36,6 kilometer zal gaan worden. Nog meer plezier dus. Ik kijk gelijk even naar de weersverwachting, 15 graden en volop zon, pfff, de temperatuur is niet slecht, maar weer zon. Misschien dat dit nog zal veranderen.
Het plan is om samen met Dirk de Wit naar Nijmegen af te reizen, maar Dirk is een beetje aan het kwakkelen, het begint met een verkoudheid, maar hij twijfelt over de langste afstand. Hij belt me op en geeft aan dat hij toch voor de 22,22 zal gaan. Geen probleem, ik pik je rond 9.15 op in Dalem zeg ik dan.
Op zondagmorgen heb ik de wekker op 8 uur staan, ik heb een uurtje langer kunnen slapen, althans, dat had ik kunnen doen in de wetenschap dat de klok een uur terug zou gaan, maar uiteraard ga ik dan ook weer later naar bed. Kwart voor 2 is dan kwart voor 1 en zodoende maak ik zelfs ruim 7 uur, dat komt niet vaak voor. Als ik beneden kom zie ik dat ik een oproep heb gemist van Dirk. Ik bel hem op en hij geeft aan dat hij zich beroerd voelt en helemaal niet mee gaat. Het is nu te laat om Wim van der Heiden te bellen om te vragen of we samen kunnen reizen, Wim kennende is hij al lang vertrokken, daarom dan maar alleen op pad. In eerste instantie wilde ik de pont van 8.45 uur nemen, maar nu ik Dirk niet in Dalem op hoef te halen ga ik iets na 9 uur weg.
Vandaag ga ik met een Fiat 500 Cabrio op pad. Er zit een voorziening in om een TomTom te plaatsen zonder dat die tegen de voorruit moet worden geplakt en ik leen dus de TomTom van Marloes die daar in past. Het is lekker makkelijk zo en ik volg de aanwijzingen van de TomTom netjes op. Te netjes blijkt op een gegeven moment. Bij het naderen van de A15 krijg je een splitsing. Linksaf Nijmegen, rechtsaf Gorinchem en de TomTom geeft duidelijk aan dat ik de afslag Gorinchem moet nemen. Vreemd denk ik nog, er zal wel een goede reden voor zijn. Als ik Gorinchem volg zie ik al snel dat de wegen anders lopen dan op de TomTom, die heeft duidelijk een update nodig. Ik zit nu op de A15 maar dan de verkeerde kant op. De eerste afslag is 8 kilometer verderop en dan ook weer die acht kilometer terug. Gelukkig heb ik tijd genoeg, al blijkt dat de tijd van de auto en de tijd op de Tomtom beiden 5 minuten achter lopen, maar ondanks dat kom ik even voor half 11 aan en de start is pas om 11.00 uur.
Ik parkeer de auto en wandel naar de startlocatie waar ik Wim al snel tegen kom. Even snel wat kletsen, maar dan mijn startnummer ophalen, naar het toilet, de juiste kleding aan, drankjes regelen, insmeren, rugzak vullen, telefoon mee, gelletjes, WC-papier, startnummer bevestigen op de startnummerband, de ontvangen chip met tie-raps bevestigen aan mijn Salomon Speedcrossjes en dan naar de start. Ik heb nog vijf minuten over en praat bij de start nog even met wat andere trailrunners. Ook nog even een foto van Wim gemaakt en dan klinkt de speaker die aftelt van 10 naar 0.
Het is niet super druk en al snel lopen we allemaal achter elkaar op de soms smalle paden. Wim loopt de eerste twee kilometer vlak voor me, maar zodra de hellingen wat steiler worden moet ik gaan wandelen met mijn hamstring en moet ik Wim laten gaan, die dan ook al snel niet meer is te zien.
Na een kilometer of 6 hebben we al de eerste verzorgingspost, die had ik nog niet verwacht. Ik stop even en kijk mijn ogen uit van al het lekkers. Sinaasappel, banaan, Mars, Twix, Snickers, water, energiedrank, helemaal geweldig. Het is hier trouwens allemaal genieten, wat een geweldig parcours. Uiteraard gaan we omhoog en omlaag, maar vaak over boomwortels, stenen, over boomstammen, rennend door de herfstbladeren op de grond, blubber, plassen, geweldig mooie uitzichten, ik geniet van iedere stap. Dit bevalt me toch veel beter dan het mulle zand bij de Duinentrail in Schoorl, maar anderen zullen dat ongetwijfeld weer mooier vinden.
Na een kilometer of 14 zijn we al bij verzorgingspost twee. Ik doe mijn rugzak even af, haal er een flesje met poeder uit en doe daar wat water bij om zo mijn eigen drankje te kunnen maken. Ik heb er nog één bij me, maar die zou ik helaas vergeten te pakken bij post 3.
De paden worden al mooier en mooier, vaak erg smal, bukkend onder takken door, vaak slalommend om boomstammen en struiken. Je moet wel goed uitkijken waar je de voeten neerzet, omdat onder de bladeren wel ineens een boomstronk, boomwortel of steen zou kunnen liggen. Één keer zwik ik mijn rechter voet, maar kan dat gelukkig aardig opvangen en één keer kom ik ten val omdat ik een foto wil maken en daarbij even niet oplet en tegen een steen aan bots met mijn voet en dan gestrekt voorover val. De telefoon vliegt uit mijn hand maar valt zacht tussen de bladeren. Ook krijg ik ineens berichtjes van mijn hardloopmaatjes met de vraag hoe laat ik moet starten. Ik stuur een foto van het parcours en meld gelijk dat ik nog niet op de helft ben. Over en weer even wat chatten, ik heb toch geen haast, was leuk dat ik de berichtjes kreeg.
Ronde de 22 kilometer roept een jongetje dat langs de kant staat tegen zijn vader dat ik op positie 26 lig, dat valt nog niet eens tegen. Een stukje verder lopen ruim 10 lopers een beetje verdwaasd rond, ze weten de route niet meer. Er zijn geen gele pijlen meer te zien en ook de mountainbikers die van rechts komen hebben geen lopers gezien. Ik besluit daarom links te gaan in de hoop zo de juiste route terug te vinden. Na ruim 500 meter zie ik warempel een gele pijl, al ziet die er toch anders uit dan de pijlen van onze route. Ik zie een fietser staan en vraag of hij lopers heeft gezien en ja hoor, aan het einde van het pad links. Als ik daar aan kom komt er net een dame aanrennen en ik loop met haar mee. Hier ben ik al geweest zie ik nu. Ik ben op een eerder gedeelte van het parcours terecht gekomen. We lopen nog even samen en ipv rechtdoor zie ik dat we rechts moeten, daar is het de vorige keer fout gegaan, de lopers zijn allemaal achter elkaar aan gelopen en ik ook.
Nu gaat het verder voorspoedig maar blijkt dat ik met het zoeken, het omlopen en alles bij elkaar veel tijd heb verspeeld, ik kom ook niet echt meer in mijn ritme.
Bij post 3 vergeet zoals gezegd mijn eigen drankje, maar héél erg is dat niet. De voorspelde zon is niet gekomen en we lopen de hele tijd met heerlijk weer en bewolking, super loopweer.
Het parcours wordt mooier en mooier, de heuvels hoger, bruggetjes, trapjes, adembenemend. Ik stop veel voor foto’s en let niet eens op de tijd. Ik vraag een loopster hoeveel kilometer ze op haar horloge heeft staan en dat wijkt ruim 1,5 kilometer af met mijn totaal, dat zal het stuk zijn wat ik ben omgelopen.
Ik verwacht nu toch langzamerhand de finish te zien en zie dan ineens een vierde drankpost. Vreemd, maar wel goed, er zouden er 3 zijn en het zijn er nu 4. Ik pik even een stuk mars en ga dan verder. In het voorbijgaan hoor ik zegen dat het nog 3 kilometer is. De klok staat al op 36,5 , dat is dus ook weer langer dan ze hadden opgegeven. Minus die 1,5 die ik ben omgelopen zou het 35 zijn + de 3 nog te gaan is 38 kilometer.
Het blijken inderdaad nog 3 kilometer te zijn. Tijdens de laatste kilometer belt Dirk me nog om te vragen hoe het was geweest, maar ik was dus nog niet binnen. Eigenlijk nog erg fit kom ik rustig binnen in een tijd net onder de 4.25 , wat heb ik vandaag genoten. Volgend jaar wil ik hier zeker weer gaan lopen. Prima verzorging, alles goed geregeld en een heerlijk parcours.
Na even te hebben gezeten, wat gebeld en wat berichtjes te hebben beantwoord besluit ik de bagger met een washandje was af te wassen en niet te douchen. Er was volgens zeggen verderop wel een douche, maar de verwachting dat die douche daadwerkelijk warm zou zijn na al die lopers was bij mij niet hoog, maar dat had mee kunnen vallen. Nu weer op pad en even over half 6 arriveer ik weer thuis. Het was weer een geweldige dag, al was het jammer dat mijn Avantri maatjes vandaag niet van de partij waren.
