Marathon Rotterdam (1)
Wedstrijdverslag
14 april 2014
Rotterdam
The day after………
Vanaf zaterdag zijn we al aan het feesten, voor de tweede keer is er een gezellige pastaparty op de zolder boven het keukencentrum. De meeste lopers die zondag mee lopen zijn aanwezig, iedereen heeft iets lekkers meegebracht. Een grote pan spaghetti, macaroni, ovenschotels, soep, salades, stokbrood met smeersels en een heerlijk toetje tiramisu.
Er wordt nog even opgewarmd aan de tafeltennistafel of tafelvoetbaltafel.
De volgende ochtend moet iedereen serieus aan de bak.
We verzamelen ons om 8.30 bij het voetbalveld om naar de Capelse Brug te rijden, de metro biedt uitkomst en brengt ons vlakbij de Coolsingel, the place to be!
Via connecties van Cor mogen we weer in de brandweerkazerne verkleden, wat een verademing, een hele gymzaal voor ons zelf.
De stemming zit er goed in, er wordt wat af gelachen. De details laat ik maar achterwege. ;-)
We lopen richting onze startvakken en komen onderweg nog Lee Towers tegen, hij staat uit volle borst het ‘you never walke alone’ te zingen, de kanonnen staan ook al klaar voor het startschot.
Het begint nu aardig te kriebelen, ook voor de 10 kilometer lopers. De startvakken voor deze afstand zijn een flink stuk verder en het is ontzettend druk, zijn we op tijd in ons vak B?
Vorig jaar was een drama, sommige tussenhekken gingen niet open met als gevolg veel boze en onrustige lopers. Nu gaat het prima, in fasen worden we richting de Start geleid.
Voordat we het weten staan we bijna onder de startboog, dit is echt geweldig. Er wordt namelijk in blokken gestart. Cecile, Patrick en ik hebben lekker ruim baan, de start is kippevel, wat een ambiance op de Coolsingel, wat een publiek! Voor we het weten is de eerste kilometer alweer voorbij, de volgende 4 gaan ook lekker. De tussentijd van Patrick en mij is 22.42, mooie tijd op de 5 km. Onderweg nog wat bekende supporters tegengekomen, oa Bianca met dochter Lana, Rob, Simone en haar vader voor de foto’s en vanaf de rand van het Kralingse Bos staan Marcel, Thimo en mijn zus Sonja klaar om een stuk mee te fietsen.
Dit lukt ze heel aardig, ze zijn ook getuige dat ik me verslik in een slokje water, nooit meer doen dus.
Na 5,5 km kan ik Patrick niet meer bijhouden en volg mijn eigen tempo. John komt ook nog voorbij razen, leuk dat hij toch nog 10 km mee kan lopen.
Wat duurt het nu lang voordat de Coolsingel in zicht is, tussen de 6 en 7 kilometer krijg ik het meestal iets zwaarder. Ik geniet ontzettend van het enthousiaste publiek en hoor regelmatig mijn naam roepen. Mijn naam staat op het startnummer en ook op mijn rug, Cor heeft een leuk blauw shirt gesponsord met onze namen achterop.
Eindelijk is de Coolsingel in zicht met heel ver in de verte de rode Finish boog. Ik geloof dat ik niet meer zo makkelijk kijk en versnel naar de eindstreep. Bij 46.29 druk ik heel tevreden mijn klokje in. Gelukkig ben ik snel hersteld, Patrick wacht mij op en samen wachten we op Cecile, Els, Nicky en Monique. Ook zij hebben fantastisch gelopen, zelfs pr's.
We lopen weer richting de kazerne na bijna al onze clubmaatjes te hebben aangemoedigd op het 25 km? punt. Snel verkleden we ons om fris en fruitig weer richting de Coolsingel te gaan om de zinderende finish van de marathonlopers mee te maken. We hebben een mooi plekje achter een tramhokje gevonden ongeveer 400 meter voor de finish. Als eerste zien we Wilco, daarna onze bikkel Michel. We kijken op de klok en zien ondertussen nog meer clubmaatjes voorbij komen.
Ze zijn allemaal blij met onze aanmoedigingen. Waar blijft Cor? We staan startklaar met vlaggetjes (die we ook onder het publiek hebben uitgedeeld) spandoek en grote opblaasbare cijfers ‘100’.
Ja hoor, makkelijk te herkennen in oranje shirt komt Cor voorbij geraasd. Ook helemaal verrast van onze aanmoedigingen versnelt hij naar de Finish. Later blijkt hij zijn PR te lopen met een paar seconden verschil. Hebben onze uitspattingen hem toch laten versnellen om zijn pr te halen?
Helaas kunnen we niet naar de Finish waar ongetwijfeld wat marathonlopers van Avantri en bekenden hem op staan te wachten voor deze bijzondere prestatie. We lopen weer terug naar de kazerne waar we uiteindelijk elkaar allemaal weer tegenkomen. Robin en zijn zus komen uitgeput de kazerne binnenstrompelen na hun eerste marathon. Onderweg naar huis nog even de laatste loper bekeken welke onder ‘zware’ politiebegeleiding richting de eindstreep wordt geleid.
Ik hoef niet nogmaals te zeggen dat we een ontzettend leuke dag hebben gehad, het was echt FANTASTISCH!!!
Groet, Janet
Rotterdam
The day after………
Vanaf zaterdag zijn we al aan het feesten, voor de tweede keer is er een gezellige pastaparty op de zolder boven het keukencentrum. De meeste lopers die zondag mee lopen zijn aanwezig, iedereen heeft iets lekkers meegebracht. Een grote pan spaghetti, macaroni, ovenschotels, soep, salades, stokbrood met smeersels en een heerlijk toetje tiramisu.
Er wordt nog even opgewarmd aan de tafeltennistafel of tafelvoetbaltafel.
De volgende ochtend moet iedereen serieus aan de bak.
We verzamelen ons om 8.30 bij het voetbalveld om naar de Capelse Brug te rijden, de metro biedt uitkomst en brengt ons vlakbij de Coolsingel, the place to be!
Via connecties van Cor mogen we weer in de brandweerkazerne verkleden, wat een verademing, een hele gymzaal voor ons zelf.
De stemming zit er goed in, er wordt wat af gelachen. De details laat ik maar achterwege. ;-)
We lopen richting onze startvakken en komen onderweg nog Lee Towers tegen, hij staat uit volle borst het ‘you never walke alone’ te zingen, de kanonnen staan ook al klaar voor het startschot.
Het begint nu aardig te kriebelen, ook voor de 10 kilometer lopers. De startvakken voor deze afstand zijn een flink stuk verder en het is ontzettend druk, zijn we op tijd in ons vak B?
Vorig jaar was een drama, sommige tussenhekken gingen niet open met als gevolg veel boze en onrustige lopers. Nu gaat het prima, in fasen worden we richting de Start geleid.
Voordat we het weten staan we bijna onder de startboog, dit is echt geweldig. Er wordt namelijk in blokken gestart. Cecile, Patrick en ik hebben lekker ruim baan, de start is kippevel, wat een ambiance op de Coolsingel, wat een publiek! Voor we het weten is de eerste kilometer alweer voorbij, de volgende 4 gaan ook lekker. De tussentijd van Patrick en mij is 22.42, mooie tijd op de 5 km. Onderweg nog wat bekende supporters tegengekomen, oa Bianca met dochter Lana, Rob, Simone en haar vader voor de foto’s en vanaf de rand van het Kralingse Bos staan Marcel, Thimo en mijn zus Sonja klaar om een stuk mee te fietsen.
Dit lukt ze heel aardig, ze zijn ook getuige dat ik me verslik in een slokje water, nooit meer doen dus.
Na 5,5 km kan ik Patrick niet meer bijhouden en volg mijn eigen tempo. John komt ook nog voorbij razen, leuk dat hij toch nog 10 km mee kan lopen.
Wat duurt het nu lang voordat de Coolsingel in zicht is, tussen de 6 en 7 kilometer krijg ik het meestal iets zwaarder. Ik geniet ontzettend van het enthousiaste publiek en hoor regelmatig mijn naam roepen. Mijn naam staat op het startnummer en ook op mijn rug, Cor heeft een leuk blauw shirt gesponsord met onze namen achterop.
Eindelijk is de Coolsingel in zicht met heel ver in de verte de rode Finish boog. Ik geloof dat ik niet meer zo makkelijk kijk en versnel naar de eindstreep. Bij 46.29 druk ik heel tevreden mijn klokje in. Gelukkig ben ik snel hersteld, Patrick wacht mij op en samen wachten we op Cecile, Els, Nicky en Monique. Ook zij hebben fantastisch gelopen, zelfs pr's.
We lopen weer richting de kazerne na bijna al onze clubmaatjes te hebben aangemoedigd op het 25 km? punt. Snel verkleden we ons om fris en fruitig weer richting de Coolsingel te gaan om de zinderende finish van de marathonlopers mee te maken. We hebben een mooi plekje achter een tramhokje gevonden ongeveer 400 meter voor de finish. Als eerste zien we Wilco, daarna onze bikkel Michel. We kijken op de klok en zien ondertussen nog meer clubmaatjes voorbij komen.
Ze zijn allemaal blij met onze aanmoedigingen. Waar blijft Cor? We staan startklaar met vlaggetjes (die we ook onder het publiek hebben uitgedeeld) spandoek en grote opblaasbare cijfers ‘100’.
Ja hoor, makkelijk te herkennen in oranje shirt komt Cor voorbij geraasd. Ook helemaal verrast van onze aanmoedigingen versnelt hij naar de Finish. Later blijkt hij zijn PR te lopen met een paar seconden verschil. Hebben onze uitspattingen hem toch laten versnellen om zijn pr te halen?
Helaas kunnen we niet naar de Finish waar ongetwijfeld wat marathonlopers van Avantri en bekenden hem op staan te wachten voor deze bijzondere prestatie. We lopen weer terug naar de kazerne waar we uiteindelijk elkaar allemaal weer tegenkomen. Robin en zijn zus komen uitgeput de kazerne binnenstrompelen na hun eerste marathon. Onderweg naar huis nog even de laatste loper bekeken welke onder ‘zware’ politiebegeleiding richting de eindstreep wordt geleid.
Ik hoef niet nogmaals te zeggen dat we een ontzettend leuke dag hebben gehad, het was echt FANTASTISCH!!!
Groet, Janet
