OHM Event trail
Wedstrijdverslag
09 juni 2014
Aywaille, Belgie
8 - 6 - 2014 Aiwaylle, Belgie
GENOTEN, GESLOOPT EN VOLDAAN!
Als test in voorbereiding op de Swiss Alpine marathon in Davos in het pinksterweekend "de zwaarste trail van Belgie" gedaan, althans dan hoorden wij (Piet Wuijster en ondergetekende) na afloop. Hier is niets aan gelogen!!
De OHM Event-trail in Aywaille, ca. 20 km. ten zuiden van Luik in het Amblevedal met het gelijknamige riviertje midden in de Belgische Ardennen.
De veelal steile en beboste hellingen zorgen voor een mooie en uitdagende omgeving om aan een trail deel te nemen. Voorafgaand aan de start was er onweer en regen, maar dit was al voor het startschot om 10.00 uur voorbij, de lucht trok open en was er volop ruimte voor de zon en naarmate de wedstrijd vorderde werd het tot uiteindelijk 30 graden celsius! We hebben gekozen voor de 35km, de langste afstand, nog niet precies wetend wat ons te wachten zou staan. Met zo'n 400 andere lotgenoten staan we aan de start en begint het nog even vlak, maar al snel blijkt dat er geen eind aan lijkt te komen aan het aantal beklimmingen en na 10km in 1.14u. en ruim 600 stijgingsmeters (van de in totaal bijna 1800!) op de teller zijn de eerste kilometers geen gemakkelijke! Na weer een lange en soms gevaarlijke afdaling met losliggende keien en boomwortels beginnen de benen langzaamaan te protesteren. Na 20km. is er 1120m geklommem met als doorkomsttijd van 2.33u. Nu komen we bij een stroompje met veelal rotsen, keien en smalle bruggetjes waar oplettendheid is vereist, even niet geconcentreerd en je komt ten val of zwik je een enkel, dat laatste gebeurde mij dan ook een keer. Bij weer een volgende lange en steile helling, waarbij er veel wordt gevraagd van de benen, kan er op de top niet lang worden genoten van het prachtige uitzicht, want de afdaling volgt spoedig, en moet je ondanks de vermoeidheid scherp blijven. De laatste 5 kilometer verwacht ik een goed te behappen parcours, maar niets is minder waar!
Het viaduct waar we op de heenweg vanuit Spa over zijn gekomen had nog een verrassing in petto, onder dit viaduct waren eigenlijk geen fatsoenlijke paden en bijna alles was steil en vol met takken, maar hier had de organisatie geen boodschap aan, we moesten hier toch nog flink klimmen en klauteren om naar de finish te geraken. De benen schreeuwden om rust, maar hadden geen keus! Was nu ondertussen aan het aftellen want ik had het wel gehad zo met de oplopende temperatuur en opkomende kramp, maar een kilometer voor de finish volgde er een volgende verrassing: door de rivier de Ambleve schuin naar de overkant over veelal gladde keien! Tot de knieen in het water! Na mijn binnenkomst zwom hier een hele grote snoek: Piet lag languit in het water!
Nu nog een klein stukje naar de eindstreep, waar mijn benen zo naar snakten! Na 4u.40min. en 36,3km. op het horloge dan toch eindelijk gefinished, wat een tocht! Sommige stukken met deden mij denken aan een bergloop in de Zwitserse Alpen! Piet genoot intenser en langer van de omgeving en finishte net onder de 6 uur. Dit was zeker een van de zwaarste trails tot nu toe en zal nog wel even in herinnering blijven. Weer een ervaring rijker en een goede test voor eind volgende maand in Davos. Na afloop was er zoals in Belgie te doen gebruikelijk live muziek, bier en eten beschikbaar.
We lieten dit ons goed smaken!
Moe maar voldaan keerden we huiswaards.
met sportieve groet,
Wim van der Heiden
Aywaille, Belgie
8 - 6 - 2014 Aiwaylle, Belgie
GENOTEN, GESLOOPT EN VOLDAAN!
Als test in voorbereiding op de Swiss Alpine marathon in Davos in het pinksterweekend "de zwaarste trail van Belgie" gedaan, althans dan hoorden wij (Piet Wuijster en ondergetekende) na afloop. Hier is niets aan gelogen!!
De OHM Event-trail in Aywaille, ca. 20 km. ten zuiden van Luik in het Amblevedal met het gelijknamige riviertje midden in de Belgische Ardennen.
De veelal steile en beboste hellingen zorgen voor een mooie en uitdagende omgeving om aan een trail deel te nemen. Voorafgaand aan de start was er onweer en regen, maar dit was al voor het startschot om 10.00 uur voorbij, de lucht trok open en was er volop ruimte voor de zon en naarmate de wedstrijd vorderde werd het tot uiteindelijk 30 graden celsius! We hebben gekozen voor de 35km, de langste afstand, nog niet precies wetend wat ons te wachten zou staan. Met zo'n 400 andere lotgenoten staan we aan de start en begint het nog even vlak, maar al snel blijkt dat er geen eind aan lijkt te komen aan het aantal beklimmingen en na 10km in 1.14u. en ruim 600 stijgingsmeters (van de in totaal bijna 1800!) op de teller zijn de eerste kilometers geen gemakkelijke! Na weer een lange en soms gevaarlijke afdaling met losliggende keien en boomwortels beginnen de benen langzaamaan te protesteren. Na 20km. is er 1120m geklommem met als doorkomsttijd van 2.33u. Nu komen we bij een stroompje met veelal rotsen, keien en smalle bruggetjes waar oplettendheid is vereist, even niet geconcentreerd en je komt ten val of zwik je een enkel, dat laatste gebeurde mij dan ook een keer. Bij weer een volgende lange en steile helling, waarbij er veel wordt gevraagd van de benen, kan er op de top niet lang worden genoten van het prachtige uitzicht, want de afdaling volgt spoedig, en moet je ondanks de vermoeidheid scherp blijven. De laatste 5 kilometer verwacht ik een goed te behappen parcours, maar niets is minder waar!
Het viaduct waar we op de heenweg vanuit Spa over zijn gekomen had nog een verrassing in petto, onder dit viaduct waren eigenlijk geen fatsoenlijke paden en bijna alles was steil en vol met takken, maar hier had de organisatie geen boodschap aan, we moesten hier toch nog flink klimmen en klauteren om naar de finish te geraken. De benen schreeuwden om rust, maar hadden geen keus! Was nu ondertussen aan het aftellen want ik had het wel gehad zo met de oplopende temperatuur en opkomende kramp, maar een kilometer voor de finish volgde er een volgende verrassing: door de rivier de Ambleve schuin naar de overkant over veelal gladde keien! Tot de knieen in het water! Na mijn binnenkomst zwom hier een hele grote snoek: Piet lag languit in het water!
Nu nog een klein stukje naar de eindstreep, waar mijn benen zo naar snakten! Na 4u.40min. en 36,3km. op het horloge dan toch eindelijk gefinished, wat een tocht! Sommige stukken met deden mij denken aan een bergloop in de Zwitserse Alpen! Piet genoot intenser en langer van de omgeving en finishte net onder de 6 uur. Dit was zeker een van de zwaarste trails tot nu toe en zal nog wel even in herinnering blijven. Weer een ervaring rijker en een goede test voor eind volgende maand in Davos. Na afloop was er zoals in Belgie te doen gebruikelijk live muziek, bier en eten beschikbaar.
We lieten dit ons goed smaken!
Moe maar voldaan keerden we huiswaards.
met sportieve groet,
Wim van der Heiden
