Petzl Night Trail (2)
Wedstrijdverslag
08 februari 2014
Bergschenhoek
Na de leuke ervaring met de Petzl Night Trail van vorig jaar waar ik toen met Arie Visser, Aad van der Poel en Robin Pillekers naartoe was geweest en waar ook Sander Seppen van de partij was hadden we ons voorgenomen om er bij een volgende editie zeker weer bij te zijn.
Nadat de inschrijving open ging hebben we andere clubmaatjes ook enthousiast gemaakt en velen schreven zich ook in, waaronder Piet Wuijster, Michel de Langen, Cécile Malingré, Janet Rietveld, Bea Weijers, Harald Driesse, John van der Linden en Ronald de Ridder.
Peer vond dat het voor Bea en Harald niet goed was in de voorbereiding op Rotterdam en ze haakten af, net als Cécile die dan jarig is.
In de aanloop naar de Night Trail voel ik me knap beroerd. Vorige week bij de 10 van Roodenburg merkte ik al dat ik op het randje balanceerde, misselijk, slappe benen en daar bleef ik de hele week last van houden. Mijn maatjes en ook de collega's op mijn werk konden praten als brugman om aan te geven dat ik beter niet kon gaan lopen in Bergschenhoek, maar ik heb me hier al maanden op verheugd en ga toch. Ik zal het wel gaan zien.
Om 17.10 pik ik Janet op en Aad pik ik netjes op tijd om 17.15 uur op. Robin is wat later, maar we weten hem te vinden op de carpoolplaats in Ammerstol waarna we Hans van Wurmond oppikken voor zijn huis aan de Lekdijk-West in Bergambacht. Om 18.15 uur zijn we ter plekke en we komen daar tal van bekenden tegen, het krioelt er van de hardlopers die allemaal glunderen vanwege het feit dat ze zo dadelijk de modder mogen gaan trotseren. Jawel, modder, gelet op de hoeveelheid water die er de laatste tijd uit de lucht is komen vallen en gelet ook op de foto's voorafgaande aan het evenement zal het extreem blubberig gaan worden. De eerste editie was koud en het sneeuwde, de ondergrond was bevroren en daardoor glibberig, maar deze editie is dus nat, modderig en dan ook glibberig.
Ik heb tegenwoordig twee lampjes. Een Petzl en een Led Lenser. Janet heeft geen goed lampje en leent de Led Lenser, tot volle tevredenheid, beide lampjes geven een zee van licht, dat is wat anders dan vorig jaar, toen was ik vergeten het lampje op te laden en viel het al na een paar kilometer uit.
De vorige editie ging over één afstand van 19 kilometer, deze keer zijn er twee afstanden, een 25,1 en een 16,6 die vooraf was aangekondigd als 15. Voor Janet best ver, ze heeft nog nooit zover gelopen. Maatjes Bea en Cécile zijn afgehaakt en alleen lopen is nog best wel eng in het donker. Hans van Wurmond start slechts 2 minuten voor Janet en wacht haar op zodat ze samen kunnen lopen. Robin Pillekers loopt samen met zijn zus Jacqueline.
Zelf start ik al vroeg, in startgroep 4, maar Aad, Piet en Michel zitten niet zo heel ver achter me. Iedere halve minuut start er een groepje van 7 lopers. Ronald en John zitten wat verder naar achteren.
Nog voor het lopen een paar pilletjes genomen tegen misselijkheid en vol goede moed van start gegaan. Het valt niet tegen, ik kan redelijk tempo. Zodra ik iets harder wil komt er een misselijkheid opzetten en lijkt het of ik over moet geven, daarom iets gas terug genomen, maar het gaat toch best lekker. Het eerste uur is het parcours nog niet heel erg zwaar en ik leg ruim 12 kilometer af. De tweede helft blijkt een héél stuk zwaarder te zijn. Er zijn stukken bij waarbij mijn benen tot net onder mijn knieën wegzakken in de blubber en het is echt zwoegen geblazen. Ik begin te merken dat ik lang niet 100% fit ben en het gaat steeds moeizamer, ook mijn tempo zakt steeds verder af. Ik verbaas me er over dat ik Piet en Michel nog niet heb gezien, dan hadden me al lang voorbij moeten komen was mijn idee. Na ruim 15 kilometer zijn we het spoor bijster. Lopers voor me komen onverrichterzake terug lopen, de route is zoek. Is ben ook al een stukje verkeerd gelopen als de ontbrekende pijl opduikt aan de verkeerde kant van een boom. Is het de wind geweest of heeft er iemand lollig willen zijn ?
We komen nu in heuvelachtig terrein en er is zelfs een heuvel bij die zo glad is dat je er niet kunt lopen, je kunt alleen maar naar beneden glijden en maar hopen dat je niet onderuit zult gaan. Hans blijkt achteraf een aantal keren flink uit te zijn gegleden en heeft zoiets van, dat nooit meer. Janet zit ook onder de bagger maar ziet de lol er wel va in. Niemand is schoon, we zitten allemaal onder de bagger.
De trailschoenen met noppen zijn allemaal zwart en de zool is ook niet meer te zien, vandaar dat ook van de trailschoenen de grip is verdwenen.
We krijgen nog flinke zware stukken met veel klim en daalwerk en het is erg moeizaam. Ik snak naar het einde, de kracht is op. Op zo'n 1,5 kilometer voor de finish komt Piet me voorbij. Bij Piet gaat het allemaal heel soepel lijkt het en ik ben bij lange niet in staat om hem bij te houden. Ik kom nu amper meer vooruit. Ik lig nog even in een deuk als we een kilometer voor de streep een greppel met bagger over moeten springen. Een dame voor me gaat er overheen, ik spring er overheen, maar een loper naast ons neemt een sprong, komt neer, zijn voeten glijden weg en hij gaat languit voorover in de modder. Het is een koddig gezicht en ik kan met moeite mijn lachen inhouden. We helpen de loper overeind en gaan richting finish. Nog één keer een flinke helling omhoog, weer een stuk wandelen, want rennen gaat niet meer, de benen zijn op en ik ben knap misselijk. Als we de finish zien blijken we er nog niet te zijn, we moeten nog een flinke lus maken om Outdoor Valley heen, we moeten nog over een balk heen en uiteindelijk net voor de finish nog over een lange smalle brug die rood is verlicht. Voor me loopt een dame en ik moet inhouden. Even bedacht om de dame in te halen, maar zie het al voor me dat of de dame of ik uit zal glijden en in het water ernaast zal belanden, dus besluit ik maar achter de dame te blijven en kom net onder de 2.30 over de streep, kotsmisselijk, maar voldaan. Ik heb het gehaald. Piet, Michel, Hans en Janet staan bij de streep al met een beker alcoholvrij bier in de hand. Voor de foto pak ik ook een beker aan. Geweldig om mijn maatjes zo te zien, big smile op het gezicht, blubber in gezicht en schoenen en benen die niet meer zijn te zien. GEWELDIG. Wat een belevenis. Hans is wat bedeesd.
We gaan snel naar binnen en kijken elkaar al lachend aan, maken wat foto's en beginnen langzaam de spullen uit te trekken, stijf van de modder. Janet heeft weggooi washandjes meegenomen, dat is slim. Je moet er maar op komen. Douchen doen we niet, de douche is koud en het zijn er maar een paar en het is vreselijk druk.
Ik spreek Pascal van Norden nog even. Vorig jaar was hij verkeerd gelopen en had een aantal kilometer teveel gelopen, dit jaar ging het wederom mis, de eerste 3 lopers waaronder hijzelf lopen bijna 3 kilometer te weinig en ze worden uit de uitslag gehaald.
Na een tijd te hebben zitten kletsen komen Ronald en John binnen. John is geblesseerd geweest en wilde eerst de 16,6 gaan lopen maar heeft ook de 25 gedaan. Hij vond het geweldig net als Ronald. Ze hebben het rustig aan gedaan. Ook Aad is gearriveerd, met een big smile komt hij de kleedruimte binnen, van onder tot boven onder de bagger.
Het is nu wachten op Robin en zijn zus Jacqueline en ja hoor, ook zij hebben het gehaald.
De rest is inmiddels al naar huis. We gaan nog even kijken bij Susanne van Rees die in de massagevrachtauto behulpzaam is om de spieren weer soepel te krijgen. Haar collega Dineke is net bezig met Aad.
Janet en ik nemen een bakje erwtensoep en als Aad komt na zijn massage nemen we nog koffie, thee, chocomel, etc. Nog even gezellig nagekletst en om middernacht gaan we naar huis. Als ik thuis kom is het 00.50 uur en zit een enerverende dag erop.
Ik had het ondanks mijn fysieke problemen voor geen goud willen missen.
Bergschenhoek
Na de leuke ervaring met de Petzl Night Trail van vorig jaar waar ik toen met Arie Visser, Aad van der Poel en Robin Pillekers naartoe was geweest en waar ook Sander Seppen van de partij was hadden we ons voorgenomen om er bij een volgende editie zeker weer bij te zijn.
Nadat de inschrijving open ging hebben we andere clubmaatjes ook enthousiast gemaakt en velen schreven zich ook in, waaronder Piet Wuijster, Michel de Langen, Cécile Malingré, Janet Rietveld, Bea Weijers, Harald Driesse, John van der Linden en Ronald de Ridder.
Peer vond dat het voor Bea en Harald niet goed was in de voorbereiding op Rotterdam en ze haakten af, net als Cécile die dan jarig is.
In de aanloop naar de Night Trail voel ik me knap beroerd. Vorige week bij de 10 van Roodenburg merkte ik al dat ik op het randje balanceerde, misselijk, slappe benen en daar bleef ik de hele week last van houden. Mijn maatjes en ook de collega's op mijn werk konden praten als brugman om aan te geven dat ik beter niet kon gaan lopen in Bergschenhoek, maar ik heb me hier al maanden op verheugd en ga toch. Ik zal het wel gaan zien.
Om 17.10 pik ik Janet op en Aad pik ik netjes op tijd om 17.15 uur op. Robin is wat later, maar we weten hem te vinden op de carpoolplaats in Ammerstol waarna we Hans van Wurmond oppikken voor zijn huis aan de Lekdijk-West in Bergambacht. Om 18.15 uur zijn we ter plekke en we komen daar tal van bekenden tegen, het krioelt er van de hardlopers die allemaal glunderen vanwege het feit dat ze zo dadelijk de modder mogen gaan trotseren. Jawel, modder, gelet op de hoeveelheid water die er de laatste tijd uit de lucht is komen vallen en gelet ook op de foto's voorafgaande aan het evenement zal het extreem blubberig gaan worden. De eerste editie was koud en het sneeuwde, de ondergrond was bevroren en daardoor glibberig, maar deze editie is dus nat, modderig en dan ook glibberig.
Ik heb tegenwoordig twee lampjes. Een Petzl en een Led Lenser. Janet heeft geen goed lampje en leent de Led Lenser, tot volle tevredenheid, beide lampjes geven een zee van licht, dat is wat anders dan vorig jaar, toen was ik vergeten het lampje op te laden en viel het al na een paar kilometer uit.
De vorige editie ging over één afstand van 19 kilometer, deze keer zijn er twee afstanden, een 25,1 en een 16,6 die vooraf was aangekondigd als 15. Voor Janet best ver, ze heeft nog nooit zover gelopen. Maatjes Bea en Cécile zijn afgehaakt en alleen lopen is nog best wel eng in het donker. Hans van Wurmond start slechts 2 minuten voor Janet en wacht haar op zodat ze samen kunnen lopen. Robin Pillekers loopt samen met zijn zus Jacqueline.
Zelf start ik al vroeg, in startgroep 4, maar Aad, Piet en Michel zitten niet zo heel ver achter me. Iedere halve minuut start er een groepje van 7 lopers. Ronald en John zitten wat verder naar achteren.
Nog voor het lopen een paar pilletjes genomen tegen misselijkheid en vol goede moed van start gegaan. Het valt niet tegen, ik kan redelijk tempo. Zodra ik iets harder wil komt er een misselijkheid opzetten en lijkt het of ik over moet geven, daarom iets gas terug genomen, maar het gaat toch best lekker. Het eerste uur is het parcours nog niet heel erg zwaar en ik leg ruim 12 kilometer af. De tweede helft blijkt een héél stuk zwaarder te zijn. Er zijn stukken bij waarbij mijn benen tot net onder mijn knieën wegzakken in de blubber en het is echt zwoegen geblazen. Ik begin te merken dat ik lang niet 100% fit ben en het gaat steeds moeizamer, ook mijn tempo zakt steeds verder af. Ik verbaas me er over dat ik Piet en Michel nog niet heb gezien, dan hadden me al lang voorbij moeten komen was mijn idee. Na ruim 15 kilometer zijn we het spoor bijster. Lopers voor me komen onverrichterzake terug lopen, de route is zoek. Is ben ook al een stukje verkeerd gelopen als de ontbrekende pijl opduikt aan de verkeerde kant van een boom. Is het de wind geweest of heeft er iemand lollig willen zijn ?
We komen nu in heuvelachtig terrein en er is zelfs een heuvel bij die zo glad is dat je er niet kunt lopen, je kunt alleen maar naar beneden glijden en maar hopen dat je niet onderuit zult gaan. Hans blijkt achteraf een aantal keren flink uit te zijn gegleden en heeft zoiets van, dat nooit meer. Janet zit ook onder de bagger maar ziet de lol er wel va in. Niemand is schoon, we zitten allemaal onder de bagger.
De trailschoenen met noppen zijn allemaal zwart en de zool is ook niet meer te zien, vandaar dat ook van de trailschoenen de grip is verdwenen.
We krijgen nog flinke zware stukken met veel klim en daalwerk en het is erg moeizaam. Ik snak naar het einde, de kracht is op. Op zo'n 1,5 kilometer voor de finish komt Piet me voorbij. Bij Piet gaat het allemaal heel soepel lijkt het en ik ben bij lange niet in staat om hem bij te houden. Ik kom nu amper meer vooruit. Ik lig nog even in een deuk als we een kilometer voor de streep een greppel met bagger over moeten springen. Een dame voor me gaat er overheen, ik spring er overheen, maar een loper naast ons neemt een sprong, komt neer, zijn voeten glijden weg en hij gaat languit voorover in de modder. Het is een koddig gezicht en ik kan met moeite mijn lachen inhouden. We helpen de loper overeind en gaan richting finish. Nog één keer een flinke helling omhoog, weer een stuk wandelen, want rennen gaat niet meer, de benen zijn op en ik ben knap misselijk. Als we de finish zien blijken we er nog niet te zijn, we moeten nog een flinke lus maken om Outdoor Valley heen, we moeten nog over een balk heen en uiteindelijk net voor de finish nog over een lange smalle brug die rood is verlicht. Voor me loopt een dame en ik moet inhouden. Even bedacht om de dame in te halen, maar zie het al voor me dat of de dame of ik uit zal glijden en in het water ernaast zal belanden, dus besluit ik maar achter de dame te blijven en kom net onder de 2.30 over de streep, kotsmisselijk, maar voldaan. Ik heb het gehaald. Piet, Michel, Hans en Janet staan bij de streep al met een beker alcoholvrij bier in de hand. Voor de foto pak ik ook een beker aan. Geweldig om mijn maatjes zo te zien, big smile op het gezicht, blubber in gezicht en schoenen en benen die niet meer zijn te zien. GEWELDIG. Wat een belevenis. Hans is wat bedeesd.
We gaan snel naar binnen en kijken elkaar al lachend aan, maken wat foto's en beginnen langzaam de spullen uit te trekken, stijf van de modder. Janet heeft weggooi washandjes meegenomen, dat is slim. Je moet er maar op komen. Douchen doen we niet, de douche is koud en het zijn er maar een paar en het is vreselijk druk.
Ik spreek Pascal van Norden nog even. Vorig jaar was hij verkeerd gelopen en had een aantal kilometer teveel gelopen, dit jaar ging het wederom mis, de eerste 3 lopers waaronder hijzelf lopen bijna 3 kilometer te weinig en ze worden uit de uitslag gehaald.
Na een tijd te hebben zitten kletsen komen Ronald en John binnen. John is geblesseerd geweest en wilde eerst de 16,6 gaan lopen maar heeft ook de 25 gedaan. Hij vond het geweldig net als Ronald. Ze hebben het rustig aan gedaan. Ook Aad is gearriveerd, met een big smile komt hij de kleedruimte binnen, van onder tot boven onder de bagger.
Het is nu wachten op Robin en zijn zus Jacqueline en ja hoor, ook zij hebben het gehaald.
De rest is inmiddels al naar huis. We gaan nog even kijken bij Susanne van Rees die in de massagevrachtauto behulpzaam is om de spieren weer soepel te krijgen. Haar collega Dineke is net bezig met Aad.
Janet en ik nemen een bakje erwtensoep en als Aad komt na zijn massage nemen we nog koffie, thee, chocomel, etc. Nog even gezellig nagekletst en om middernacht gaan we naar huis. Als ik thuis kom is het 00.50 uur en zit een enerverende dag erop.
Ik had het ondanks mijn fysieke problemen voor geen goud willen missen.