Triathlon Noordoostpolder
Wedstrijdverslag
31 augustus 2014
Emmeloord
Vandaag een heel ander soort verslag, ééntje die ik zelf nooit meer had gedacht te schrijven, er zit wel lopen in, maar in dit geval betreft het een kwart triathlon.
In de jaren 80 heb ik een aantal keren meegedaan met de Triathlon in Ammerstol en een paar keer in Den Haag, de Residentie triathlon, daarna heb ik me nooit meer aan zoiets gewaagd.
Hoe kom ik hier zo bij, tja, een paar maanden geleden vertelde Els dat ze ging zwemmen in het zwembad in Schoonhoven en dat leek me ook wel leuk om een keer te doen. Het voelde wel lekker en ik besloot dat wekelijks te gaan doen. De eerste keer was ik al moe na een paar baantjes, maar weken later kon ik moeiteloos 40 en later zelfs 60 baantjes achter elkaar borstcrawl doen. Het voorjaar en het begin van de zomer waren erg warm en niet echt lekker om dan hard te lopen, dan wil het wel eens voorkomen dat ik de fiets pak, dan heb ik meer wind en dat voelt prettiger. Fietsen is voor mij best lastig, ik heb ook geen racefiets meer, maar om te doen is het best leuk. Zwemmen, fietsen, dan kan ik ook wel eens een keer een triathlon gaan doen. Ik hoorde van Ab dat hij mee had gedaan met een triathlon en aldus wil ik me inschrijven. Vol, vol, vol, vol, nergens een plekje. Ik kan we wel op de reservelijst laten plaatsen bij de kwart triathlon in Emmeloord, de triathlon van de Noordoostpolder. Er zullen er wel veel op staan, dus een hoge verwachting heb ik er niet van.
Tijdens mijn heerlijke vakantie, veel wind, regen en koel kom ik lekker aan trainen toe, fietsen, veel lopen en zelfs een keer zwemmen tijdens een hoosbui toen het zwembad verlaten was. Geweldig !
Door de vele heuvels op de Veluwe heb ik wel problemen gekregen met fietsen aan de buitenkant van mijn rechter knie waardoor ik de laatste week niet meer heb gefietst, met het lopen heb ik gelukkig geen last.
In de laatste week kijk ik voor de gein eens op de site van de triathlon in Emmeloord en zie tot mijn verrassing dat ik op de deelnemerslijst sta. Het begint nu wel te kriebelen. Jeetje, waar ben ik aan begonnen, veel te impulsief.
Na de vakantie lees ik in het reglement dat je geen blote billen op schaamstreek mag tonen in de wisselzone, wat nu. Ik besluit dan maar een triathlonpakje te kopen waarin ik kan zwemmen, fietsen en lopen. De week voor de triathlon komt het binnen. De avond voor de wedstrijd pas ik het en het zit goed.
De triathlon zelf begint pas om 13.30 uur, dus ik kan lekker uitslapen. Wat te laat naar bed gegaan, maar ik kan toch mijn uren slaap wel pakken. Mis ! Die stomme kerkklok staat weer te jengelen om 8 uur en ik ben klaarwakker, van mij mag die klepel het begeven. Nu is de nacht dus wel wat kort. Ik blijf nog even liggen, maar dat gaat niets meer worden. Maar opstaan en mijn spulletjes bij elkaar gaan zoeken.
Ik denk deze keer eens overal aan en vertrek om 11.00 uur. De verwachte aankomsttijd is 12.30 uur, dan heb ik nog mooi een uur over. De reis gaat voorspoedig tot ik ineens stil sta op zo'n 10 km voor Emmeloord, de Ketelbrug gaat voor mijn neus open, er moeten héél veel bootjes door, dat kost me een kwartier. Dat is even balen. Vlak voor me zie ik een auto met fietsendrager met daarop een hele snelle racefiets, die zal er ook wel naartoe gaan denk ik. Emmeloord is rechtdoor, maar de TomTom stuurt me rechtsaf van de snelweg naar Nagele. Dat kan ook kloppen, want het evenement is aan de Nagelerweg die parallel loopt aan de Urkervaart waarin we moeten zwemmen. In Nagele aangekomen mag ik niet verder, de weg is afgesloten voor de triathlon. Die is lekker, daar moet ik zelf aan meedoen roep ik, maar ik mag er niet door, de andere afstanden zijn al bezig op de route, de 1/16e en 1/8 triathlon.
Ik moet weer een héél eind omrijden en bereik dan uiteindelijk de startlocatie. Het is al over 13.00 uur en de tijd begint te dringen. Ik krijg de sjorband niet van mijn fiets, maar na wat gewurm gaat de klem open en kan ik me naar de inschrijving begeven. Ik krijg een enveloppe met daarin een aantal stickers met mijn startnummer erop. Een dubbel nummer voor om de handremkabel achter, een nummer voor op mijn fietshelm en een startnummer om op de startband te bevestigen. Fietsend met het nummer op de rug, lopend met het nummer voorop.
Ik kleed me om en zie dat het weer een Cor start gaat worden tot ik hoor van een andere deelnemer dat de start pas om 14.00 is, ik blijk verkeerd te hebben gekeken. Om 13.30 moeten we in het wisselvak zijn, dat had ik gelezen, de start is inderdaad pas om 14.00 uur. Ik heb ineens weer tijd genoeg.
Op het gemak fiets ik naar het wisselvak, leg alles klaar en vraag of een vrijwilliger even een foto van me wil maken voor op facebook. Als ik even op de grond zit bij mij mijn fiets komt er een deelnemer naar me toe met startnummer 178, ik heb mijn fiets op zijn plek gehangen. Foutje, ik heb niet startnummer 178, maar 187, dus even het boeltje oppakken en naar de juiste plaats brengen, waarna ik me meld met de anderen bij de waterkant van de Urkervaart waar we een briefing krijgen. Iedereen moet de groene badmuts opzetten die we hebben gekregen. Iedereen gaat het water in dat slechts 17 graden is, dat is voor mij al een hele overwinning. We mogen even wat wennen aan de temperatuur en even "inzwemmen", de start is nog 5 minuten en gaat vanuit het water bij de punt van twee kano's vandaan. Ik voel een soort wier aan mijn voeten, het lijkt me niet super diep hier.
Ik weet niet wat me overkomt, het nieuwe pakje is vreselijk wennen, ik heb het benauwd, het elastische materiaal drukt flink op mijn borst, ook door het water natuurlijk en ik krijg nauwelijks lucht. Ik probeer een paar slagen en kom er ook achter dat het water aardedonker is, donkerbruin, je kunt niets zien. Ik begin een beetje in paniek te raken en te hyperventileren. Als het startschot klinkt zwem ik helemaal achteraan. Zo goed en zo kwaad als het kan probeer ik toch een paar slagen borstcrawl, maar stik bijna. Dit gaat niets worden. Ik twijfel of ik er maar mee moet gaan stoppen, dit is een kwelling. We hebben op de heenweg stroom mee en op die manier gaat het met schoolslag ook wel, er zijn er meer die dat doen. Het is niet anders, dit kost me veel tijd. Het was al de vraag of ik alles op tijd zou kunnen redden, want een racefiets heb ik dus niet en kan dan ook de snelheid niet halen die anderen rijden.
Na het keerpunt om een gele boei heen hebben we een kleine 500 meter afgelegd, de terugweg is iets langer omdat we voorbij het startpunt zwemmen. Totaal moeten we een kilometer zwemmen. Dit is nog veel gekker, we hebben nu stroming tegen en als ik naar de toeschouwers langs de kant kijk lijkt het wel of ik helemaal niet vooruit kom. Waar ben ik aan begonnen. Ik heb inmiddels de rits van het pak open gezet en stop zelfs even om mijn hele bovenlichaam te ontbloten en ga zo verder. Op deze manier had ik ook gewoon in een zwembroek kunnen zwemmen, maar ja, dat is achteraf.
Als ik na een klein half uur eindelijk aan kom begeef ik me naar mijn fiets. Mijn lange hardloopsokken aantrekken lukt bijna niet. Mijn handen zijn verkleumd en door de vochtige benen krijg ik ze niet aan. Ik ben zo minutenlang bezig en in totaal kost de wissel me ruim 6 minuten waar anderen 2 of 3 minuten nodig hebben. Als ik eindelijk op de fiets zit merk ik dat de conditie er nog wel is en ik probeer rond de 30 km per uur te gaan rijden. Na twee kilometer gaan we een viaduct op, een pittig klimmetje en voel al gelijk de steken in mijn rechter knie. Nee toch, weer een tegenslag. Zal ik er de brui aan geven, ik wil niet teveel risico nemen met het oog op de Jungfrau Marathon. Ik schakel een tandje terug en dat gaat beter. De paar fietsers die nog achter me zitten komen me al snel voorbij en zelfs fietsers die de eerste ronde van 10 er al op hebben zitten halen me in. We rijden 4 rondjes van 40 kilometer, niet bijster inspirerend, 5 heen en 5 terug en dat 4x.
De mooiste fietsen komen me voorbij, al zie ik toch nog een paar anderen die geen racefiets hebben. Na twee rondjes begint de knie weer erg zeer te doen en moet ik weer verder terug schakelen, dit kost me best wel veel tijd. Die 30 km per uur heb ik al lang laten varen, het is nog maar 25 nu. Na 3 ronden haal ik zowaar de fietser voor me in en lig ik niet meer laatste, hij heeft ook geen racefiets. Deze fietser lijkt er een beetje doorheen te zitten.
In de vierde ronde zie ik een fietser lopen met de fiets aan zijn hand, kennelijk materiaalpech en schuif ik weer een plekje op, al maakt de klassering me niets uit. Het zal spannend worden of ik nog wel mag lopen, de klok tikt door. De vierde ronde is een kwelling, de pijn in mijn knie is niet meer te harden, ik laat diverse keren mijn rechter been helemaal naar beneden hangen en schud dan wat met het been om de spanning er wat af te halen. Als ik toch de finish haal. Wie na 16.00 uur nog op de fiets zit wordt van het parcours gehaald. Ik ben net de laatste die op tijd binnen is, de fietser achter krijgt DNF achter zijn naam, pffff, dat is gelukt. Nu eindelijk mijn favoriete onderdeel en maar hopen dat het gaat met de knie.
We lopen hier vier rondjes van 2,5 kilometer, dat had van mij wel langer mogen zijn dan die 10, nu kan ik eindelijk wat goedmaken.
Het gaat best moeizaam, de benen hebben toch al een aardige tik gehad, getraind op de wissel heb ik nooit en de overgang is moeilijk, ik loop een beetje op eieren lijkt het.
Na een paar kilometer haal ik toch wat dames in. De verzorging onderweg is super, op 3 punten van het parcours van 2,5 kilometer staan ze klaar met sponzen en bekertjes water. Inmiddels is het zonnetje er ook bij gekomen, wat dat betreft heb ik geluk gehad, het weer zat echt mee, niet warm en zonnig.
Halverwege kom ik door in 2 uur 25 en heb ik nog 35 minuten voor de laatste 5 kilometer om binnen de limiet te finishen. Dat gaat me zeker lukken.
Net als bij het fietsen heb ik de rits van mijn pak wagenwijd open staan om meer koelte te voelen op het lichaam, dat doen er meer.
Na de derde ronde kom ik over de streep en hoor ik de welbekende speaker Henk Borgmeier rond roepen dat nummer 187 voorbij komt, dat is Cor Terlouw van Avantri, welbekend van de marathon van Rotterdam waar hij dit jaar 3.29.06 liep en hij liep ook de Trail by the Sea in Renesse, een veelzijdige sporter, geeft u hem alstublieft een luid applaus. Dat was wel erg leuk om te horen.
In de vierde ronde haal ik nog 4 lopers in en kom over de streep in 2 uur 50 minuten en 15 seconden als 151e van de 170 starters. Bij de finish nog een hand met winegums genomen, een hersteldrankje, wat appel, sinaasappel en banaan.
Na even uitpuffen en wat drinken wil ik de wisselzone verlaten maar wordt erop gewezen dat ik mijn chip nog in moet leveren aan de andere kant van het vak en krijg daar ook onze herinnering, een zak met grote uien, hahaha, nog nooit meegemaakt.
Onderweg kom ik bij Lelystad op de snelweg langs de KFC en besluit daar maar even te eten. Om 20.15 uur kom ik thuis. Het was een hele ervaring, wel last van mijn knie aan over gehouden en niet verlopen zoals ik had gehoopt. Veel zouden waarschijnlijk al lang zijn uitgestapt, maar dat staat niet in mijn woordenboek, maar of dit nu verstandig was ??? Het was best wel leuk om weer eens mee te maken, maar of ik dat ooit weer een keer ga doen ?
Emmeloord
Vandaag een heel ander soort verslag, ééntje die ik zelf nooit meer had gedacht te schrijven, er zit wel lopen in, maar in dit geval betreft het een kwart triathlon.
In de jaren 80 heb ik een aantal keren meegedaan met de Triathlon in Ammerstol en een paar keer in Den Haag, de Residentie triathlon, daarna heb ik me nooit meer aan zoiets gewaagd.
Hoe kom ik hier zo bij, tja, een paar maanden geleden vertelde Els dat ze ging zwemmen in het zwembad in Schoonhoven en dat leek me ook wel leuk om een keer te doen. Het voelde wel lekker en ik besloot dat wekelijks te gaan doen. De eerste keer was ik al moe na een paar baantjes, maar weken later kon ik moeiteloos 40 en later zelfs 60 baantjes achter elkaar borstcrawl doen. Het voorjaar en het begin van de zomer waren erg warm en niet echt lekker om dan hard te lopen, dan wil het wel eens voorkomen dat ik de fiets pak, dan heb ik meer wind en dat voelt prettiger. Fietsen is voor mij best lastig, ik heb ook geen racefiets meer, maar om te doen is het best leuk. Zwemmen, fietsen, dan kan ik ook wel eens een keer een triathlon gaan doen. Ik hoorde van Ab dat hij mee had gedaan met een triathlon en aldus wil ik me inschrijven. Vol, vol, vol, vol, nergens een plekje. Ik kan we wel op de reservelijst laten plaatsen bij de kwart triathlon in Emmeloord, de triathlon van de Noordoostpolder. Er zullen er wel veel op staan, dus een hoge verwachting heb ik er niet van.
Tijdens mijn heerlijke vakantie, veel wind, regen en koel kom ik lekker aan trainen toe, fietsen, veel lopen en zelfs een keer zwemmen tijdens een hoosbui toen het zwembad verlaten was. Geweldig !
Door de vele heuvels op de Veluwe heb ik wel problemen gekregen met fietsen aan de buitenkant van mijn rechter knie waardoor ik de laatste week niet meer heb gefietst, met het lopen heb ik gelukkig geen last.
In de laatste week kijk ik voor de gein eens op de site van de triathlon in Emmeloord en zie tot mijn verrassing dat ik op de deelnemerslijst sta. Het begint nu wel te kriebelen. Jeetje, waar ben ik aan begonnen, veel te impulsief.
Na de vakantie lees ik in het reglement dat je geen blote billen op schaamstreek mag tonen in de wisselzone, wat nu. Ik besluit dan maar een triathlonpakje te kopen waarin ik kan zwemmen, fietsen en lopen. De week voor de triathlon komt het binnen. De avond voor de wedstrijd pas ik het en het zit goed.
De triathlon zelf begint pas om 13.30 uur, dus ik kan lekker uitslapen. Wat te laat naar bed gegaan, maar ik kan toch mijn uren slaap wel pakken. Mis ! Die stomme kerkklok staat weer te jengelen om 8 uur en ik ben klaarwakker, van mij mag die klepel het begeven. Nu is de nacht dus wel wat kort. Ik blijf nog even liggen, maar dat gaat niets meer worden. Maar opstaan en mijn spulletjes bij elkaar gaan zoeken.
Ik denk deze keer eens overal aan en vertrek om 11.00 uur. De verwachte aankomsttijd is 12.30 uur, dan heb ik nog mooi een uur over. De reis gaat voorspoedig tot ik ineens stil sta op zo'n 10 km voor Emmeloord, de Ketelbrug gaat voor mijn neus open, er moeten héél veel bootjes door, dat kost me een kwartier. Dat is even balen. Vlak voor me zie ik een auto met fietsendrager met daarop een hele snelle racefiets, die zal er ook wel naartoe gaan denk ik. Emmeloord is rechtdoor, maar de TomTom stuurt me rechtsaf van de snelweg naar Nagele. Dat kan ook kloppen, want het evenement is aan de Nagelerweg die parallel loopt aan de Urkervaart waarin we moeten zwemmen. In Nagele aangekomen mag ik niet verder, de weg is afgesloten voor de triathlon. Die is lekker, daar moet ik zelf aan meedoen roep ik, maar ik mag er niet door, de andere afstanden zijn al bezig op de route, de 1/16e en 1/8 triathlon.
Ik moet weer een héél eind omrijden en bereik dan uiteindelijk de startlocatie. Het is al over 13.00 uur en de tijd begint te dringen. Ik krijg de sjorband niet van mijn fiets, maar na wat gewurm gaat de klem open en kan ik me naar de inschrijving begeven. Ik krijg een enveloppe met daarin een aantal stickers met mijn startnummer erop. Een dubbel nummer voor om de handremkabel achter, een nummer voor op mijn fietshelm en een startnummer om op de startband te bevestigen. Fietsend met het nummer op de rug, lopend met het nummer voorop.
Ik kleed me om en zie dat het weer een Cor start gaat worden tot ik hoor van een andere deelnemer dat de start pas om 14.00 is, ik blijk verkeerd te hebben gekeken. Om 13.30 moeten we in het wisselvak zijn, dat had ik gelezen, de start is inderdaad pas om 14.00 uur. Ik heb ineens weer tijd genoeg.
Op het gemak fiets ik naar het wisselvak, leg alles klaar en vraag of een vrijwilliger even een foto van me wil maken voor op facebook. Als ik even op de grond zit bij mij mijn fiets komt er een deelnemer naar me toe met startnummer 178, ik heb mijn fiets op zijn plek gehangen. Foutje, ik heb niet startnummer 178, maar 187, dus even het boeltje oppakken en naar de juiste plaats brengen, waarna ik me meld met de anderen bij de waterkant van de Urkervaart waar we een briefing krijgen. Iedereen moet de groene badmuts opzetten die we hebben gekregen. Iedereen gaat het water in dat slechts 17 graden is, dat is voor mij al een hele overwinning. We mogen even wat wennen aan de temperatuur en even "inzwemmen", de start is nog 5 minuten en gaat vanuit het water bij de punt van twee kano's vandaan. Ik voel een soort wier aan mijn voeten, het lijkt me niet super diep hier.
Ik weet niet wat me overkomt, het nieuwe pakje is vreselijk wennen, ik heb het benauwd, het elastische materiaal drukt flink op mijn borst, ook door het water natuurlijk en ik krijg nauwelijks lucht. Ik probeer een paar slagen en kom er ook achter dat het water aardedonker is, donkerbruin, je kunt niets zien. Ik begin een beetje in paniek te raken en te hyperventileren. Als het startschot klinkt zwem ik helemaal achteraan. Zo goed en zo kwaad als het kan probeer ik toch een paar slagen borstcrawl, maar stik bijna. Dit gaat niets worden. Ik twijfel of ik er maar mee moet gaan stoppen, dit is een kwelling. We hebben op de heenweg stroom mee en op die manier gaat het met schoolslag ook wel, er zijn er meer die dat doen. Het is niet anders, dit kost me veel tijd. Het was al de vraag of ik alles op tijd zou kunnen redden, want een racefiets heb ik dus niet en kan dan ook de snelheid niet halen die anderen rijden.
Na het keerpunt om een gele boei heen hebben we een kleine 500 meter afgelegd, de terugweg is iets langer omdat we voorbij het startpunt zwemmen. Totaal moeten we een kilometer zwemmen. Dit is nog veel gekker, we hebben nu stroming tegen en als ik naar de toeschouwers langs de kant kijk lijkt het wel of ik helemaal niet vooruit kom. Waar ben ik aan begonnen. Ik heb inmiddels de rits van het pak open gezet en stop zelfs even om mijn hele bovenlichaam te ontbloten en ga zo verder. Op deze manier had ik ook gewoon in een zwembroek kunnen zwemmen, maar ja, dat is achteraf.
Als ik na een klein half uur eindelijk aan kom begeef ik me naar mijn fiets. Mijn lange hardloopsokken aantrekken lukt bijna niet. Mijn handen zijn verkleumd en door de vochtige benen krijg ik ze niet aan. Ik ben zo minutenlang bezig en in totaal kost de wissel me ruim 6 minuten waar anderen 2 of 3 minuten nodig hebben. Als ik eindelijk op de fiets zit merk ik dat de conditie er nog wel is en ik probeer rond de 30 km per uur te gaan rijden. Na twee kilometer gaan we een viaduct op, een pittig klimmetje en voel al gelijk de steken in mijn rechter knie. Nee toch, weer een tegenslag. Zal ik er de brui aan geven, ik wil niet teveel risico nemen met het oog op de Jungfrau Marathon. Ik schakel een tandje terug en dat gaat beter. De paar fietsers die nog achter me zitten komen me al snel voorbij en zelfs fietsers die de eerste ronde van 10 er al op hebben zitten halen me in. We rijden 4 rondjes van 40 kilometer, niet bijster inspirerend, 5 heen en 5 terug en dat 4x.
De mooiste fietsen komen me voorbij, al zie ik toch nog een paar anderen die geen racefiets hebben. Na twee rondjes begint de knie weer erg zeer te doen en moet ik weer verder terug schakelen, dit kost me best wel veel tijd. Die 30 km per uur heb ik al lang laten varen, het is nog maar 25 nu. Na 3 ronden haal ik zowaar de fietser voor me in en lig ik niet meer laatste, hij heeft ook geen racefiets. Deze fietser lijkt er een beetje doorheen te zitten.
In de vierde ronde zie ik een fietser lopen met de fiets aan zijn hand, kennelijk materiaalpech en schuif ik weer een plekje op, al maakt de klassering me niets uit. Het zal spannend worden of ik nog wel mag lopen, de klok tikt door. De vierde ronde is een kwelling, de pijn in mijn knie is niet meer te harden, ik laat diverse keren mijn rechter been helemaal naar beneden hangen en schud dan wat met het been om de spanning er wat af te halen. Als ik toch de finish haal. Wie na 16.00 uur nog op de fiets zit wordt van het parcours gehaald. Ik ben net de laatste die op tijd binnen is, de fietser achter krijgt DNF achter zijn naam, pffff, dat is gelukt. Nu eindelijk mijn favoriete onderdeel en maar hopen dat het gaat met de knie.
We lopen hier vier rondjes van 2,5 kilometer, dat had van mij wel langer mogen zijn dan die 10, nu kan ik eindelijk wat goedmaken.
Het gaat best moeizaam, de benen hebben toch al een aardige tik gehad, getraind op de wissel heb ik nooit en de overgang is moeilijk, ik loop een beetje op eieren lijkt het.
Na een paar kilometer haal ik toch wat dames in. De verzorging onderweg is super, op 3 punten van het parcours van 2,5 kilometer staan ze klaar met sponzen en bekertjes water. Inmiddels is het zonnetje er ook bij gekomen, wat dat betreft heb ik geluk gehad, het weer zat echt mee, niet warm en zonnig.
Halverwege kom ik door in 2 uur 25 en heb ik nog 35 minuten voor de laatste 5 kilometer om binnen de limiet te finishen. Dat gaat me zeker lukken.
Net als bij het fietsen heb ik de rits van mijn pak wagenwijd open staan om meer koelte te voelen op het lichaam, dat doen er meer.
Na de derde ronde kom ik over de streep en hoor ik de welbekende speaker Henk Borgmeier rond roepen dat nummer 187 voorbij komt, dat is Cor Terlouw van Avantri, welbekend van de marathon van Rotterdam waar hij dit jaar 3.29.06 liep en hij liep ook de Trail by the Sea in Renesse, een veelzijdige sporter, geeft u hem alstublieft een luid applaus. Dat was wel erg leuk om te horen.
In de vierde ronde haal ik nog 4 lopers in en kom over de streep in 2 uur 50 minuten en 15 seconden als 151e van de 170 starters. Bij de finish nog een hand met winegums genomen, een hersteldrankje, wat appel, sinaasappel en banaan.
Na even uitpuffen en wat drinken wil ik de wisselzone verlaten maar wordt erop gewezen dat ik mijn chip nog in moet leveren aan de andere kant van het vak en krijg daar ook onze herinnering, een zak met grote uien, hahaha, nog nooit meegemaakt.
Onderweg kom ik bij Lelystad op de snelweg langs de KFC en besluit daar maar even te eten. Om 20.15 uur kom ik thuis. Het was een hele ervaring, wel last van mijn knie aan over gehouden en niet verlopen zoals ik had gehoopt. Veel zouden waarschijnlijk al lang zijn uitgestapt, maar dat staat niet in mijn woordenboek, maar of dit nu verstandig was ??? Het was best wel leuk om weer eens mee te maken, maar of ik dat ooit weer een keer ga doen ?
