Ultralauf 56 kilometer (1)
Wedstrijdverslag
10 augustus 2014
Monschau/Konzen
Zomervakantie 2014. In de maand augustus staat voor mij meestal de marathon van Monschau op het programma, een marathon in de prachtige Eifel in Duitsland. Dit jaar zou mijn 10e editie moeten gaan worden, 7 keer de marathon en de afgelopen 2x de ultralauf van 56 kilometer die ook nu weer op het programma staat. Je maakt dan een extra lus voorafgaande aan de marathon van 14 kilometer met flink wat heuveltjes door een prachtig natuurgebied, das Hohe Venn met de hoogste "berg" van de Eifel, 658 meter hoog, de Stehling.
Het is eerst nog maar de vraag of ik wel kan gaan lopen. Gezien de vakantie van Gertjan, onze chef werkplaats, kan ik pas later op vakantie en valt "Monschau" midden in onze eigen vakantie. Vaak ging ik van huis weg en sliep ik in een bedrijfsbus. Andere jaren als we wel op vakantie waren wist ik er altijd wel een draai aan te geven dat we juist op vakantie gingen naar Italië, Zwitserland, Oostenrijk en we eerst Monschau aan zouden doen om op de eerste dag van de vakantie gelijk de marathon mee te pikken.
Dit jaar gaan we naar Beekbergen en na overleg met mijn familie werd besloten dat ik dan maar vanaf de camping naar Monschau zal reizen. Je zoekt het maar uit, wij vermaken ons wel klinkt het.
Nu nog het vervoermiddel. Om de caravan te trekken zijn we met de Fiat Croma op pad gegaan, Ik zal daar dan wel in gaan slapen had ik mijzelf voorgenomen.
Het oude luchtbed was lek dus hier maar even een nieuw luchtbed gekocht in de aanbieding voor slechts 6 euro.
Ik was er ook achter gekomen dat ik al mijn drankjes, gelletjes, etc. was vergeten, maar mijn gelletjes zijn ook bij de AH te krijgen, dus snel 4 gelletjes gekocht. Een dorstlesser had ik in poedervorm nog in mijn tas zitten, ook dat probleem is ondervangen.
Op de dag van vertrek alvast de zitting weggeklapt, wat eigenlijk niet blijkt te kunnen. Als de zitting weg is klap ik de leuning naar voren en zie dat ik met een mega verhoging te maken heb. Wat nou vlakke vloer ! Ik zit met een hoogteverschil van meer dan 30 centimeter. De voorstoel rechts helemaal naar voren geschoven en het luchtbed er al opgepompt ingelegd, opblazen is niet te doen met dit bed, er zit een hele grote vulopening in, juist voor een pomp, die hadden we gelukkig bij ons. Alles opzij schuiven, luchtbed scheef over de achterbank en hoofdsteunen en warempel, de achterklep gaat dicht. Ik ga even "proefliggen" en lig net vrij onder de dakhemel, het zou moeten kunnen zo.
Op donderdag even een stukje gelopen van ruim 14 kilometer en gelijk verdwaald in het bos, vrijdag nog 35 kilometer gefietst, op zaterdag maar even niets gedaan, rusten voor de zware zondag.
Om 16.15 vertrek ik vanaf de camping, ik was 15.45 van plan. Om precies 19.00 uur arriveer ik in Konzen waar de start plaats zal vinden. Ik ben onderweg 2x verkeerd gereden, 1x door mijn verouderde TomTom en 1x door een wegopbreking vlak bij de eindbestemming. Ik wil net als vorig jaar meedoen met de pastaparty. Je betaalt 5 euro en kunt net zoveel spaghetti met keuze uit verschillende sauzen en salade eten als je wilt. Als ik binnen kom hebben ze nog een bordje over hoewel ik eigenlijk net te laat ben, het duurde tot 19.00 uur. Als ik snel eet en een tweede bordje wil nemen is het op en neem ik maar een bord salade met een schep saus, dat is er nog voldoende.
Ik had best trek en het ging er dan ook prima in. Na het eten even naar de inschrijving om mijn startnummer op te halen. Ik ben de enige loper, achteraf realiseer ik me dat het ook eigenlijk al gesloten was, het duurde tot 19.00 uur en zou die nacht pas weer open gaan.
De man bij de uitgifte van de startnummers herkende mijn naam omdat ik vorig jaar had betaald maar ter plekke nogmaals moest betalen omdat de betaling niet stond geregistreerd. Ik had daar later melding van gemaakt en heb het netjes terug gekregen.
De laatst 30 kilometer heb ik op de reservetank gereden, ik zou wel even in Konzen tanken was het plan. De pomp is er en het is na sluitingstijd, maar je kunt met je pas tanken. Vooraf pompnummer ingeven, pas erin, maximaal 80 euro, geen probleem. Wel een probleem ! Declined gaf het apparaat tot 2x toe als melding, wellicht omdat ik uit het buitenland kom ?
Niet getreurd, morgen maar proberen, dan is er weer bediening.
Nu naar het voetbalveld waar ik de auto parkeer op de parkeerplaats naast tal van campers. Op het grasveld naast de parkeerplaats staan tal van tentjes waar diverse lopers overnachten.
Nog even wat drinken, nog wat eten, een boekje lezen, naar het toilet en om 21.45 uur al vroeg gaan liggen en zowaar val ik rond 22.00 uur in slaap. Ik heb mijn alarm op de telefoon ingesteld op 4.15 uur maar om 2 uur wordt ik wakker, het luchtbed is helemaal plat en ik verrek van de pijn in mijn rug. Ik probeer nog wat te slapen door op mijn zij te gaan liggen, maar dat lukt dus niet meer. Als het eindelijk 4.15 uur is sta ik op, ga even naar het toilet en smeer op het gemak 4 boterhammen met overheerlijke gele pruimenjam van Janet (jam van Sjaan).
Nog even rustig gekeken of ik niets was vergeten en daarna lopend op weg naar de startlocatie, die is ruim een kilometer verderop. Rond 5.15 kom ik aan, de start is pas om 6.05 dus ik heb alle tijd om wat te kletsen.
Als ik in de omkleedruimte zit komt Leo Boekestijn uit Den Haag binnen. Hij is enthousiast geraakt door mijn verhalen en wil ook de 56 gaan doen.
Een paar minuten voor de start nog even naar het toilet en op weg naar de start. Vlakbij de start is nog een toiletwagen en als ik die passeer komt net Richard Maquelin uit Capelle eruit. Richard was er ook bij de Veluwezoomtrail en we hebben toen een heel eind met elkaar gelopen.
Na de start besluit Richard het rustig aan te doen en blijft bij mij lopen, dat is wel erg gezellig. We kletsen veel en genieten ondertussen van de prachtige omgeving. Het is eigenlijk erg mooi weer vandaag. Ik had me verheugd op zware bewolking, wellicht regen, maar het is veelal zonnig en zelfs flink zweten. De temperatuur is wel goed, dus héél veel problemen heb ik er niet mee. Richard heeft daarentegen graag warm weer.
Na de mooie eerste lus van 13,8 kilometer worden we omgeroepen als we de start weer passeren om op weg te gaan voor de marathon. Richard loopt iets voor me, die is sterker bergop en we hebben net een aardig heuveltje achter de rug. Nu is het telkens stuivertje wisselen tot in Monschau zelf waar de vriendin van Richard staat te supporteren en een foto maakt. Ik laat me bewust iets terug zakken. Nu krijgen we zware stukken in het parcours met flinke klimmetjes. Na zo'n 26 kilometer haal ik Richard in, hij heeft last van zijn kuit en vreest een scheurtje. Hij gaat het verder bergop rustiger aan doen, veel wandelen om de kuit bergop te ontzien. Ik vervolg mijn weg nu alleen. Het gaat best lekker. Wel al twee weken last van mijn hamstrings. De training van Ad was toch te heftig. Ad gaf nog aan dat als je last hebt van je hamstrings je de oefening beter niet kunt doen. Ik had vooraf geen last, maar na de oefening juist wel. Het is hinderlijk, maar ik kan er mee lopen.
Na ongeveer 33 kilometer haalt de top 3 van de marathon me in, die zijn om 8 uur gestart en hebben die eerste lus van 13,8 niet hoeven te maken. Ongelooflijk hoe snel die mannen lopen. geweldig. De voorgaande twee jaren haalden ze me in bij de 28 en 30 kilometer. Ik ben dus sneller of ze zijn juist langzamer.
Na tal van fikse klimmetjes kom ik aan bij de 42 kilometer en is het beste er wel af, maar ik kan nog steeds een goed tempo blijven lopen, bergop is het toch regelmatig stukken wandelen.
Het vervelendste stuk ik op 8 kilometer van de finish. Na een lange afdaling en mooi lopen langs een water komen we voor een lange klim waar geen einde aan lijkt te komen. De klim is niet super steil, maar is goed voelbaar in je kuiten, zeker na bijna 50 kilometer. De 50 kilometer gaat nog net binnen de 5 uur, dat wijst op een hele mooie tijd. Ik begin de knietjes wat te voelen, maar verder nergens last van.
Een kilometer of 5 voor de finish passeert Mo Idrissi me, hij is lid van de avVN en haalt me altijd wel in, maar nu wel pas aan het einde.
Als ik uiteindelijk finish zie ik dat mijn tijd net onder de 5 uur 40 zit, zo'n 12 minuten sneller dan vorig jaar, best een mooi resultaat. Achteraf 67e van de 182 finishers.
Na een lauwe douche met een triest straaltje eet ik een krentenbol, drink wat en begeef me naar de infostand om mijn gele jubileumshirt op te halen. Bij de infostand blijkt mijn naam niet op de lijst met jubilarissen te staan, maar ik krijg het shirt toch. Richard staat daar ook met zijn vriendin. Richard heeft flink karakter getoond en hem uitgelopen in 6.26 , ook zie ik Leo lopen. Hij is moe, maar blij dat hij het heeft volbracht in 6.22
Nu is het wachten op het fotomoment om met het gele shirt op het podium te verschijnen. Na bijna 1,5 uur wachten gaan we met een grote groep jubilarissen op het podium voor de foto waarna ik snel vertrek naar het voetbalveld en de auto. Het heeft eventjes zachtjes geregend, maar het is al weer zonnig.
Nog even wat eten en drinken, tanken en dat lukt nu, ik koop een Magnum en geniet daarvan tijdens het rijden.
De TomTom wijst we bij Venlo verkeerd en ik kom midden in de stad uit waar ook de weg nog eens is opgebroken, daarna nog eens fout en kom ik op een doodlopend stuk industrieterrein, maar uiteindelijk kom ik om iets over 17.00 uur weer op de camping aan na een geweldige mooie dag. Het blijkt gegoten te hebben op de camping, op het nieuws hoorde ik ook al van veel overlast, maar meer dan een klein buitje in Monschau heb ik niet gehad. Ik neem nu zelfs een lekker zonnetje mee.
Monschau/Konzen
Zomervakantie 2014. In de maand augustus staat voor mij meestal de marathon van Monschau op het programma, een marathon in de prachtige Eifel in Duitsland. Dit jaar zou mijn 10e editie moeten gaan worden, 7 keer de marathon en de afgelopen 2x de ultralauf van 56 kilometer die ook nu weer op het programma staat. Je maakt dan een extra lus voorafgaande aan de marathon van 14 kilometer met flink wat heuveltjes door een prachtig natuurgebied, das Hohe Venn met de hoogste "berg" van de Eifel, 658 meter hoog, de Stehling.
Het is eerst nog maar de vraag of ik wel kan gaan lopen. Gezien de vakantie van Gertjan, onze chef werkplaats, kan ik pas later op vakantie en valt "Monschau" midden in onze eigen vakantie. Vaak ging ik van huis weg en sliep ik in een bedrijfsbus. Andere jaren als we wel op vakantie waren wist ik er altijd wel een draai aan te geven dat we juist op vakantie gingen naar Italië, Zwitserland, Oostenrijk en we eerst Monschau aan zouden doen om op de eerste dag van de vakantie gelijk de marathon mee te pikken.
Dit jaar gaan we naar Beekbergen en na overleg met mijn familie werd besloten dat ik dan maar vanaf de camping naar Monschau zal reizen. Je zoekt het maar uit, wij vermaken ons wel klinkt het.
Nu nog het vervoermiddel. Om de caravan te trekken zijn we met de Fiat Croma op pad gegaan, Ik zal daar dan wel in gaan slapen had ik mijzelf voorgenomen.
Het oude luchtbed was lek dus hier maar even een nieuw luchtbed gekocht in de aanbieding voor slechts 6 euro.
Ik was er ook achter gekomen dat ik al mijn drankjes, gelletjes, etc. was vergeten, maar mijn gelletjes zijn ook bij de AH te krijgen, dus snel 4 gelletjes gekocht. Een dorstlesser had ik in poedervorm nog in mijn tas zitten, ook dat probleem is ondervangen.
Op de dag van vertrek alvast de zitting weggeklapt, wat eigenlijk niet blijkt te kunnen. Als de zitting weg is klap ik de leuning naar voren en zie dat ik met een mega verhoging te maken heb. Wat nou vlakke vloer ! Ik zit met een hoogteverschil van meer dan 30 centimeter. De voorstoel rechts helemaal naar voren geschoven en het luchtbed er al opgepompt ingelegd, opblazen is niet te doen met dit bed, er zit een hele grote vulopening in, juist voor een pomp, die hadden we gelukkig bij ons. Alles opzij schuiven, luchtbed scheef over de achterbank en hoofdsteunen en warempel, de achterklep gaat dicht. Ik ga even "proefliggen" en lig net vrij onder de dakhemel, het zou moeten kunnen zo.
Op donderdag even een stukje gelopen van ruim 14 kilometer en gelijk verdwaald in het bos, vrijdag nog 35 kilometer gefietst, op zaterdag maar even niets gedaan, rusten voor de zware zondag.
Om 16.15 vertrek ik vanaf de camping, ik was 15.45 van plan. Om precies 19.00 uur arriveer ik in Konzen waar de start plaats zal vinden. Ik ben onderweg 2x verkeerd gereden, 1x door mijn verouderde TomTom en 1x door een wegopbreking vlak bij de eindbestemming. Ik wil net als vorig jaar meedoen met de pastaparty. Je betaalt 5 euro en kunt net zoveel spaghetti met keuze uit verschillende sauzen en salade eten als je wilt. Als ik binnen kom hebben ze nog een bordje over hoewel ik eigenlijk net te laat ben, het duurde tot 19.00 uur. Als ik snel eet en een tweede bordje wil nemen is het op en neem ik maar een bord salade met een schep saus, dat is er nog voldoende.
Ik had best trek en het ging er dan ook prima in. Na het eten even naar de inschrijving om mijn startnummer op te halen. Ik ben de enige loper, achteraf realiseer ik me dat het ook eigenlijk al gesloten was, het duurde tot 19.00 uur en zou die nacht pas weer open gaan.
De man bij de uitgifte van de startnummers herkende mijn naam omdat ik vorig jaar had betaald maar ter plekke nogmaals moest betalen omdat de betaling niet stond geregistreerd. Ik had daar later melding van gemaakt en heb het netjes terug gekregen.
De laatst 30 kilometer heb ik op de reservetank gereden, ik zou wel even in Konzen tanken was het plan. De pomp is er en het is na sluitingstijd, maar je kunt met je pas tanken. Vooraf pompnummer ingeven, pas erin, maximaal 80 euro, geen probleem. Wel een probleem ! Declined gaf het apparaat tot 2x toe als melding, wellicht omdat ik uit het buitenland kom ?
Niet getreurd, morgen maar proberen, dan is er weer bediening.
Nu naar het voetbalveld waar ik de auto parkeer op de parkeerplaats naast tal van campers. Op het grasveld naast de parkeerplaats staan tal van tentjes waar diverse lopers overnachten.
Nog even wat drinken, nog wat eten, een boekje lezen, naar het toilet en om 21.45 uur al vroeg gaan liggen en zowaar val ik rond 22.00 uur in slaap. Ik heb mijn alarm op de telefoon ingesteld op 4.15 uur maar om 2 uur wordt ik wakker, het luchtbed is helemaal plat en ik verrek van de pijn in mijn rug. Ik probeer nog wat te slapen door op mijn zij te gaan liggen, maar dat lukt dus niet meer. Als het eindelijk 4.15 uur is sta ik op, ga even naar het toilet en smeer op het gemak 4 boterhammen met overheerlijke gele pruimenjam van Janet (jam van Sjaan).
Nog even rustig gekeken of ik niets was vergeten en daarna lopend op weg naar de startlocatie, die is ruim een kilometer verderop. Rond 5.15 kom ik aan, de start is pas om 6.05 dus ik heb alle tijd om wat te kletsen.
Als ik in de omkleedruimte zit komt Leo Boekestijn uit Den Haag binnen. Hij is enthousiast geraakt door mijn verhalen en wil ook de 56 gaan doen.
Een paar minuten voor de start nog even naar het toilet en op weg naar de start. Vlakbij de start is nog een toiletwagen en als ik die passeer komt net Richard Maquelin uit Capelle eruit. Richard was er ook bij de Veluwezoomtrail en we hebben toen een heel eind met elkaar gelopen.
Na de start besluit Richard het rustig aan te doen en blijft bij mij lopen, dat is wel erg gezellig. We kletsen veel en genieten ondertussen van de prachtige omgeving. Het is eigenlijk erg mooi weer vandaag. Ik had me verheugd op zware bewolking, wellicht regen, maar het is veelal zonnig en zelfs flink zweten. De temperatuur is wel goed, dus héél veel problemen heb ik er niet mee. Richard heeft daarentegen graag warm weer.
Na de mooie eerste lus van 13,8 kilometer worden we omgeroepen als we de start weer passeren om op weg te gaan voor de marathon. Richard loopt iets voor me, die is sterker bergop en we hebben net een aardig heuveltje achter de rug. Nu is het telkens stuivertje wisselen tot in Monschau zelf waar de vriendin van Richard staat te supporteren en een foto maakt. Ik laat me bewust iets terug zakken. Nu krijgen we zware stukken in het parcours met flinke klimmetjes. Na zo'n 26 kilometer haal ik Richard in, hij heeft last van zijn kuit en vreest een scheurtje. Hij gaat het verder bergop rustiger aan doen, veel wandelen om de kuit bergop te ontzien. Ik vervolg mijn weg nu alleen. Het gaat best lekker. Wel al twee weken last van mijn hamstrings. De training van Ad was toch te heftig. Ad gaf nog aan dat als je last hebt van je hamstrings je de oefening beter niet kunt doen. Ik had vooraf geen last, maar na de oefening juist wel. Het is hinderlijk, maar ik kan er mee lopen.
Na ongeveer 33 kilometer haalt de top 3 van de marathon me in, die zijn om 8 uur gestart en hebben die eerste lus van 13,8 niet hoeven te maken. Ongelooflijk hoe snel die mannen lopen. geweldig. De voorgaande twee jaren haalden ze me in bij de 28 en 30 kilometer. Ik ben dus sneller of ze zijn juist langzamer.
Na tal van fikse klimmetjes kom ik aan bij de 42 kilometer en is het beste er wel af, maar ik kan nog steeds een goed tempo blijven lopen, bergop is het toch regelmatig stukken wandelen.
Het vervelendste stuk ik op 8 kilometer van de finish. Na een lange afdaling en mooi lopen langs een water komen we voor een lange klim waar geen einde aan lijkt te komen. De klim is niet super steil, maar is goed voelbaar in je kuiten, zeker na bijna 50 kilometer. De 50 kilometer gaat nog net binnen de 5 uur, dat wijst op een hele mooie tijd. Ik begin de knietjes wat te voelen, maar verder nergens last van.
Een kilometer of 5 voor de finish passeert Mo Idrissi me, hij is lid van de avVN en haalt me altijd wel in, maar nu wel pas aan het einde.
Als ik uiteindelijk finish zie ik dat mijn tijd net onder de 5 uur 40 zit, zo'n 12 minuten sneller dan vorig jaar, best een mooi resultaat. Achteraf 67e van de 182 finishers.
Na een lauwe douche met een triest straaltje eet ik een krentenbol, drink wat en begeef me naar de infostand om mijn gele jubileumshirt op te halen. Bij de infostand blijkt mijn naam niet op de lijst met jubilarissen te staan, maar ik krijg het shirt toch. Richard staat daar ook met zijn vriendin. Richard heeft flink karakter getoond en hem uitgelopen in 6.26 , ook zie ik Leo lopen. Hij is moe, maar blij dat hij het heeft volbracht in 6.22
Nu is het wachten op het fotomoment om met het gele shirt op het podium te verschijnen. Na bijna 1,5 uur wachten gaan we met een grote groep jubilarissen op het podium voor de foto waarna ik snel vertrek naar het voetbalveld en de auto. Het heeft eventjes zachtjes geregend, maar het is al weer zonnig.
Nog even wat eten en drinken, tanken en dat lukt nu, ik koop een Magnum en geniet daarvan tijdens het rijden.
De TomTom wijst we bij Venlo verkeerd en ik kom midden in de stad uit waar ook de weg nog eens is opgebroken, daarna nog eens fout en kom ik op een doodlopend stuk industrieterrein, maar uiteindelijk kom ik om iets over 17.00 uur weer op de camping aan na een geweldige mooie dag. Het blijkt gegoten te hebben op de camping, op het nieuws hoorde ik ook al van veel overlast, maar meer dan een klein buitje in Monschau heb ik niet gehad. Ik neem nu zelfs een lekker zonnetje mee.
