Halve Marathon
Wedstrijdverslag
11 november 2015
Deinze
Halve marathon van Deinze naar Bellum (België)
Vanaf augustus 2014 loop ik al te tobben met een zware blessure aan mijn hamstrings. Hardlopen was lang geen optie. Door veel oefenen in de sportschool werd de boel weer wat sterker en heb ik destijds in maart weer een keer een halve marathon in Lekkerkerk gelopen en in april met héél veel pijn de marathon van Rotterdam, daarna was ik verder van huis en kon ik echt helemaal niets meer. Regelmatig een stuk wandelen en 2 of 3x per week zwemmen. Eerst 40 baantjes, later 60, net voor mijn werk.
Veelal kwam ik op woensdag en zondag alleen de derde helft, puur voor de gezelligheid.
Langzaam ben ik weer begonnen met trainen. Eerst met de beginnersgroep, later met de middelste groep en langzaam voelde ik me sterker worden. Sprinten is er niet meer bij en te snel lopen ook niet. Het bevalt me prima bij de middelste trainingsgroep, op deze manier heb ik ook minder kans dat ik mijzelf weer naar de Filistijnen loop.
Naarmate ik me sterker ga voelen krijg ik ook weer zin om wedstrijdjes te lopen. Met Mandy een 5 en een 10 gelopen, met Janet in Zwitserland een bergloop, met Aad, Janet en Pieter 2 trails gedaan, de Nazomerloop gedaan, wel de wat minder lange afstanden, maar goed, er wordt weer gelopen.
Twee weken geleden nog in Schoorl gelopen met Bea, Aad en Janet en daar voelde ik me al zo sterk dat ik ook regelmatig op de hardloopkalender ga kijken of er wat te lopen valt.
Op zaterdagen is geen optie, maar op mijn vrije dag als er wat is ?
Deze week heb ik vrij op woensdag en niet op donderdag. Ik kijk in de kalender en zie niets tot ik bezig ga met het maken van de hardloopkalender van de Veteranen Nederland en ik een aantal lopen zie staan in België.
België ? Waarom niet ! Het is wel twee uur rijden, maar je moet er wat voor over hebben.
Het gaat hier om een halve marathon van Deinze naar Bellum.
Ik mail de organisator om 2 uur ’s-Nachts en krijg de volgende ochtend reactie dat het beter is om naar de finish te rijden en daar de auto te parkeren, er gaan bussen vanaf de finish naar de start.
Nadat ik dit heb gelezen en de man meldt dat op tijd zijn een must is om nu nog aanspraak te mogen maken op busvervoer, want vol is vol. Ik kijk op de klok. Oei. Als ik nu wegga ben ik met ruim 2 uur rijden al te laat voor de laatste bus schat ik in, die vertrekt om 12.30 vanuit Bellum naar Deinze.
Als ik vertrek is het 10.15 en het is 2.17 rijden. Ik voel een “Cor start” aankomen.
Ik heb de TomTom ingesteld en rijdt dan ook de maximum snelheid volgens de TomTom, dus op de teller een stuk sneller. Langzaam win ik minuutje na minuutje op het schema.
Ik ga in België door een tunnel en moet ineens tol betalen! Dat is vreemd, dat heb ik niet geweten, toch vergeten de juiste melding in de TomTom uit te zetten. Ik betaal 6 euro als tol voor de Liefkenshoektunnel en zie later thuis dat met de creditcard de Belgen een korting hanteren van 1,05 , maar die had ik toch niet bij me gehad.
De “race” tegen de klok gaat verder en uiteindelijk arriveer ik al om 12.15 in Bellum. Snel de auto parkeren en op een drafje naar de sporthal daar. Het is een drukte van belang. Me snel inschrijven, ik betaal 15 euro, dat is nog exclusief de bus. De inschrijving is 15 euro zonder garantie op de bus. Voorinschrijving was 9 euro geweest + 4 euro voor de bus = 13 euro.
Wat neem ik mee naar de start ? Jasje, schoenen, sokken, vaseline, drankje, magnesiumbuisje, water, startnummer + band. Hartslagband!, Hartslagband? O, vergeten, dan maar zonder.
Ik graai alles bij elkaar en geef mijn tas af bij de garderobe en neem een plastic tasje met daarop een sticker met mijn startnummer 702 mee naar de startplaats.
Het is inmiddels 12.30 uur geweest en de bus kan er ieder moment aan komen.
Als de bus er is stappen er allemaal lopers in die een pasje inleveren, hun “garantie” op de bus. Ik meld me ook maar moet wachten. Lopers met pasje gaan voor en als er dan nog ruimte over is in de bus ben ik aan de beurt. Het is even spannend, maar dan blijkt er toch nog genoeg ruimte in de bus en zit ik zelfs vooraan in de bus naast, hoe kan het ook anders, een Belg.
Ik vraag hem hoe het mogelijk is dat er zoveel mensen meedoen aan deze loop en dat op een gewone doordeweekse dag en dan ook nog eens midden op de dag.
Allee, alle Belgen hebben vrij, het is een nationale feestdag geeft hij aan.
Een feestdag ? Ter ere waarvan? Het heeft met een wapenstilstand te maken zegt de Belg waarop ik vraag of het dan om de eerste of tweede wereldoorlog zal gaan. Dat weet ik niet zegt hij weer, waarop ik roep dat het vermoedelijk wel de eerste zal zijn.
In België is Wapenstilstand of Wapenstilstandsdag op 11 november een nationale feestdag. Het is de jaarlijkse herdenking van het einde van de Eerste Wereldoorlog zoek ik later op.
Om 13.00 uur arriveren we bij de atletiekbaan in Deinze en het wemelt daar van de lopers. Uiteindelijk blijken dat er ruim 600 te zijn op de halve marathon.
Ik kleed me om, bevestig mijn startnummer. Twijfel wat ik zal doen met mijn telefoon, maar ik heb de verkeerde legging aan, bij deze gaat het ritsje niet meer open en zou ik de telefoon de hele tijd vast moeten houden. Dat is geen optie waarna ik de telefoon in het tasje met startnummer doe en in een doos doe met startnummers die weer naar de finish gebracht zal worden waarna we na de wedstrijd de tassen weer kunnen halen.
Nog even naar het toilet, snel even plassen. Als ik weer op de baan sta merk ik dat ik toch ook beter de grote boodschap nog even kan gaan doen en weer ga ik naar het toilet. Als ik weer terug ben op de baan is iedereen verdwenen. Ah, de start is blijkbaar niet hier. Ik kijk om me heen en zie nog net een paar lopers wandelen aan het einde van de accommodatie, het hek uit. Ik dribbel achter hen aan en zie bij het uitkomen van het hek de vele lopers klaar staan voor de start. Het is bijna een “Cor start “, al heb ik deze keer nog een paar minuten over.
De start is langs de rivier De Leie, daar zouden we bijna de hele tijd langs lopen.
Wat ga ik lopen ? De halve marathon was vroeger gewoon, maar dat is al héél lang geleden. Zal mijn lichaam dit volhouden, hoe zal het met de blessure zijn? Ik begin twijfels te krijgen. Wat als het niet gaat en ik weer last van de blessure zal krijgen? Ik hoor de criticasters al roepen: zie je wel, ik zei het nog, doe nou rustig aan. Cor, je moet niet meer van die lange afstanden lopen, je wordt ook ouder! Zie je nu wel, nu ben je weer terug bij af, ik heb het je nog zo gezegd!
Twijfel alom, ik wil voor mijzelf wel ruim onder de 2 uur gaan lopen en besluit de stoute schoenen aan te trekken (die had ik dus al aan). Ik ga weg op een schema van 5 minuten per kilometer, dan kom ik rond de 1.45 uur binnen. Maar zien hoelang ik dat tempo vol kan blijven houden.
We hebben een heel eind wind mee en het loopt daardoor erg makkelijk. De kilometertijden zitten ruim onder de 5 minuten en dat zonder al te veel moeite. De 5 kilometer gaat in 23.43 en als ik dit door kan trekken is dat op de 10 rond de 47.30
Ik merk dat dit tempo toch best intensief is en ik deze snelheid in deze lengte nog niet eerder weer heb gelopen, maar ondanks dat kom ik op de 10 inderdaad door rond de 47.30 , 47.25 zelfs. Ik neem rustig wat tijd bij de drankpost en besluit nu definitief dit tempo te laten schieten. We krijgen nu ook stukken tegenwind en ik merk ook dat de benen wat zwaarder beginnen te worden. Als ik nu eens probeer om op het tempo te lopen zoals ik dat vooraf had willen doen, van 5 minuten per kilometer, dan kom ik uit op 1.42.25 en zou het een soort wonder zijn. Niet te vroeg juichen, ik moet er nog ruim 11 lopen.
Het parcours is veel van hetzelfde. Lange rechte stukken langs de rivier. Het weer is lekker om te lopen, zelfs aan de warme kant, maar ik heb allen maar een fel oranje shirt aan, dat was de juiste keuze.
De 15 kilometer gaat in 1.11.50 en gaat nog steeds super, ik heb zelfs nog iets extra gewonnen op het schema. Lekker zo doorgaan, al merk ik dat het steeds wat moeizamer gaat.
Vanaf de 18e kilometer is het harken geblazen, die gaat nog in 4.54 , de 19e in 5.00 rond. Nu waken voor in inzinking. Versnellen gaat niet meer, het is gewoon volgen en in groepjes proberen te schuilen en warempel, dat lukt, ook de laatste kilometers gaan in het gewenste tempo. Met loodzware benen kom ik moe maar héél erg voldaan over de finish in 1.41.49 , wonderbaarlijk!
Nu even uitpuffen na de finish, ik drink wat water bij een stand met kranen waarop staat Eerste Hulp Bij Dorst, leuk gedaan.
Nu mijn tassen maar eens ophalen, dat duurt even. Daarna de prijs in natura ophalen, dat blijkt een Belgische specialiteit te zijn, Vol au Vent, een soort Kippenragout. Ik kreeg twee grote dozen met deze lekkernij waarna ik me ga omkleden. Douchen kan, maar dat is een héél stuk verder weer bij de atletiekbaan. We worden naar een kleedgelegenheid geloodst, één voor de dames en één voor de heren. Er staan allerlei schalen die je buiten kunt vullen met water, er zijn washandjes en daarmee kun je je een beetje opfrissen. Wel apart, nog nooit gezien, maar bij gebrek aan een douche best een leuke optie.
Ik was me met een eigen washandje en gebruik wat water uit één van de schalen, kleed me snel weer aan en begeef me naar de auto om snel naar huis te gaan met het oog op de files bij Antwerpen.
Files bleken er gelukkig niet te zijn aangezien het een nationale feestdag is en er daardoor gelukkig minder drukte is. Ik kom om 18.05 thuis en ben zelfs nog op tijd voor de Ondernemerskringvergadering van 18.30 en kan me ook nog even douche. Om 18.28 arriveer ik daar en loopt alles weer volgens schema. Na de vergadering zelfs nog precies op tijd voor de derde helft bij Avantri. Wat een topdag. Glunderen van oor tot oor.
Deinze
Halve marathon van Deinze naar Bellum (België)
Vanaf augustus 2014 loop ik al te tobben met een zware blessure aan mijn hamstrings. Hardlopen was lang geen optie. Door veel oefenen in de sportschool werd de boel weer wat sterker en heb ik destijds in maart weer een keer een halve marathon in Lekkerkerk gelopen en in april met héél veel pijn de marathon van Rotterdam, daarna was ik verder van huis en kon ik echt helemaal niets meer. Regelmatig een stuk wandelen en 2 of 3x per week zwemmen. Eerst 40 baantjes, later 60, net voor mijn werk.
Veelal kwam ik op woensdag en zondag alleen de derde helft, puur voor de gezelligheid.
Langzaam ben ik weer begonnen met trainen. Eerst met de beginnersgroep, later met de middelste groep en langzaam voelde ik me sterker worden. Sprinten is er niet meer bij en te snel lopen ook niet. Het bevalt me prima bij de middelste trainingsgroep, op deze manier heb ik ook minder kans dat ik mijzelf weer naar de Filistijnen loop.
Naarmate ik me sterker ga voelen krijg ik ook weer zin om wedstrijdjes te lopen. Met Mandy een 5 en een 10 gelopen, met Janet in Zwitserland een bergloop, met Aad, Janet en Pieter 2 trails gedaan, de Nazomerloop gedaan, wel de wat minder lange afstanden, maar goed, er wordt weer gelopen.
Twee weken geleden nog in Schoorl gelopen met Bea, Aad en Janet en daar voelde ik me al zo sterk dat ik ook regelmatig op de hardloopkalender ga kijken of er wat te lopen valt.
Op zaterdagen is geen optie, maar op mijn vrije dag als er wat is ?
Deze week heb ik vrij op woensdag en niet op donderdag. Ik kijk in de kalender en zie niets tot ik bezig ga met het maken van de hardloopkalender van de Veteranen Nederland en ik een aantal lopen zie staan in België.
België ? Waarom niet ! Het is wel twee uur rijden, maar je moet er wat voor over hebben.
Het gaat hier om een halve marathon van Deinze naar Bellum.
Ik mail de organisator om 2 uur ’s-Nachts en krijg de volgende ochtend reactie dat het beter is om naar de finish te rijden en daar de auto te parkeren, er gaan bussen vanaf de finish naar de start.
Nadat ik dit heb gelezen en de man meldt dat op tijd zijn een must is om nu nog aanspraak te mogen maken op busvervoer, want vol is vol. Ik kijk op de klok. Oei. Als ik nu wegga ben ik met ruim 2 uur rijden al te laat voor de laatste bus schat ik in, die vertrekt om 12.30 vanuit Bellum naar Deinze.
Als ik vertrek is het 10.15 en het is 2.17 rijden. Ik voel een “Cor start” aankomen.
Ik heb de TomTom ingesteld en rijdt dan ook de maximum snelheid volgens de TomTom, dus op de teller een stuk sneller. Langzaam win ik minuutje na minuutje op het schema.
Ik ga in België door een tunnel en moet ineens tol betalen! Dat is vreemd, dat heb ik niet geweten, toch vergeten de juiste melding in de TomTom uit te zetten. Ik betaal 6 euro als tol voor de Liefkenshoektunnel en zie later thuis dat met de creditcard de Belgen een korting hanteren van 1,05 , maar die had ik toch niet bij me gehad.
De “race” tegen de klok gaat verder en uiteindelijk arriveer ik al om 12.15 in Bellum. Snel de auto parkeren en op een drafje naar de sporthal daar. Het is een drukte van belang. Me snel inschrijven, ik betaal 15 euro, dat is nog exclusief de bus. De inschrijving is 15 euro zonder garantie op de bus. Voorinschrijving was 9 euro geweest + 4 euro voor de bus = 13 euro.
Wat neem ik mee naar de start ? Jasje, schoenen, sokken, vaseline, drankje, magnesiumbuisje, water, startnummer + band. Hartslagband!, Hartslagband? O, vergeten, dan maar zonder.
Ik graai alles bij elkaar en geef mijn tas af bij de garderobe en neem een plastic tasje met daarop een sticker met mijn startnummer 702 mee naar de startplaats.
Het is inmiddels 12.30 uur geweest en de bus kan er ieder moment aan komen.
Als de bus er is stappen er allemaal lopers in die een pasje inleveren, hun “garantie” op de bus. Ik meld me ook maar moet wachten. Lopers met pasje gaan voor en als er dan nog ruimte over is in de bus ben ik aan de beurt. Het is even spannend, maar dan blijkt er toch nog genoeg ruimte in de bus en zit ik zelfs vooraan in de bus naast, hoe kan het ook anders, een Belg.
Ik vraag hem hoe het mogelijk is dat er zoveel mensen meedoen aan deze loop en dat op een gewone doordeweekse dag en dan ook nog eens midden op de dag.
Allee, alle Belgen hebben vrij, het is een nationale feestdag geeft hij aan.
Een feestdag ? Ter ere waarvan? Het heeft met een wapenstilstand te maken zegt de Belg waarop ik vraag of het dan om de eerste of tweede wereldoorlog zal gaan. Dat weet ik niet zegt hij weer, waarop ik roep dat het vermoedelijk wel de eerste zal zijn.
In België is Wapenstilstand of Wapenstilstandsdag op 11 november een nationale feestdag. Het is de jaarlijkse herdenking van het einde van de Eerste Wereldoorlog zoek ik later op.
Om 13.00 uur arriveren we bij de atletiekbaan in Deinze en het wemelt daar van de lopers. Uiteindelijk blijken dat er ruim 600 te zijn op de halve marathon.
Ik kleed me om, bevestig mijn startnummer. Twijfel wat ik zal doen met mijn telefoon, maar ik heb de verkeerde legging aan, bij deze gaat het ritsje niet meer open en zou ik de telefoon de hele tijd vast moeten houden. Dat is geen optie waarna ik de telefoon in het tasje met startnummer doe en in een doos doe met startnummers die weer naar de finish gebracht zal worden waarna we na de wedstrijd de tassen weer kunnen halen.
Nog even naar het toilet, snel even plassen. Als ik weer op de baan sta merk ik dat ik toch ook beter de grote boodschap nog even kan gaan doen en weer ga ik naar het toilet. Als ik weer terug ben op de baan is iedereen verdwenen. Ah, de start is blijkbaar niet hier. Ik kijk om me heen en zie nog net een paar lopers wandelen aan het einde van de accommodatie, het hek uit. Ik dribbel achter hen aan en zie bij het uitkomen van het hek de vele lopers klaar staan voor de start. Het is bijna een “Cor start “, al heb ik deze keer nog een paar minuten over.
De start is langs de rivier De Leie, daar zouden we bijna de hele tijd langs lopen.
Wat ga ik lopen ? De halve marathon was vroeger gewoon, maar dat is al héél lang geleden. Zal mijn lichaam dit volhouden, hoe zal het met de blessure zijn? Ik begin twijfels te krijgen. Wat als het niet gaat en ik weer last van de blessure zal krijgen? Ik hoor de criticasters al roepen: zie je wel, ik zei het nog, doe nou rustig aan. Cor, je moet niet meer van die lange afstanden lopen, je wordt ook ouder! Zie je nu wel, nu ben je weer terug bij af, ik heb het je nog zo gezegd!
Twijfel alom, ik wil voor mijzelf wel ruim onder de 2 uur gaan lopen en besluit de stoute schoenen aan te trekken (die had ik dus al aan). Ik ga weg op een schema van 5 minuten per kilometer, dan kom ik rond de 1.45 uur binnen. Maar zien hoelang ik dat tempo vol kan blijven houden.
We hebben een heel eind wind mee en het loopt daardoor erg makkelijk. De kilometertijden zitten ruim onder de 5 minuten en dat zonder al te veel moeite. De 5 kilometer gaat in 23.43 en als ik dit door kan trekken is dat op de 10 rond de 47.30
Ik merk dat dit tempo toch best intensief is en ik deze snelheid in deze lengte nog niet eerder weer heb gelopen, maar ondanks dat kom ik op de 10 inderdaad door rond de 47.30 , 47.25 zelfs. Ik neem rustig wat tijd bij de drankpost en besluit nu definitief dit tempo te laten schieten. We krijgen nu ook stukken tegenwind en ik merk ook dat de benen wat zwaarder beginnen te worden. Als ik nu eens probeer om op het tempo te lopen zoals ik dat vooraf had willen doen, van 5 minuten per kilometer, dan kom ik uit op 1.42.25 en zou het een soort wonder zijn. Niet te vroeg juichen, ik moet er nog ruim 11 lopen.
Het parcours is veel van hetzelfde. Lange rechte stukken langs de rivier. Het weer is lekker om te lopen, zelfs aan de warme kant, maar ik heb allen maar een fel oranje shirt aan, dat was de juiste keuze.
De 15 kilometer gaat in 1.11.50 en gaat nog steeds super, ik heb zelfs nog iets extra gewonnen op het schema. Lekker zo doorgaan, al merk ik dat het steeds wat moeizamer gaat.
Vanaf de 18e kilometer is het harken geblazen, die gaat nog in 4.54 , de 19e in 5.00 rond. Nu waken voor in inzinking. Versnellen gaat niet meer, het is gewoon volgen en in groepjes proberen te schuilen en warempel, dat lukt, ook de laatste kilometers gaan in het gewenste tempo. Met loodzware benen kom ik moe maar héél erg voldaan over de finish in 1.41.49 , wonderbaarlijk!
Nu even uitpuffen na de finish, ik drink wat water bij een stand met kranen waarop staat Eerste Hulp Bij Dorst, leuk gedaan.
Nu mijn tassen maar eens ophalen, dat duurt even. Daarna de prijs in natura ophalen, dat blijkt een Belgische specialiteit te zijn, Vol au Vent, een soort Kippenragout. Ik kreeg twee grote dozen met deze lekkernij waarna ik me ga omkleden. Douchen kan, maar dat is een héél stuk verder weer bij de atletiekbaan. We worden naar een kleedgelegenheid geloodst, één voor de dames en één voor de heren. Er staan allerlei schalen die je buiten kunt vullen met water, er zijn washandjes en daarmee kun je je een beetje opfrissen. Wel apart, nog nooit gezien, maar bij gebrek aan een douche best een leuke optie.
Ik was me met een eigen washandje en gebruik wat water uit één van de schalen, kleed me snel weer aan en begeef me naar de auto om snel naar huis te gaan met het oog op de files bij Antwerpen.
Files bleken er gelukkig niet te zijn aangezien het een nationale feestdag is en er daardoor gelukkig minder drukte is. Ik kom om 18.05 thuis en ben zelfs nog op tijd voor de Ondernemerskringvergadering van 18.30 en kan me ook nog even douche. Om 18.28 arriveer ik daar en loopt alles weer volgens schema. Na de vergadering zelfs nog precies op tijd voor de derde helft bij Avantri. Wat een topdag. Glunderen van oor tot oor.
