MARATHON ROTTERDAM EEN WARE AVANTRI INVASIE Hardlopen is booming, dat blijkt. Steeds meer mensen vinden het leuk om een stuk te gaan rennen. In de breedte steeds meer lopers, aan de top is het steeds smaller omdat de lopers steeds minder prestatiegericht zijn, ze geven er niet alles voor op. In mijn geval is dat zeker zo, maar als ik naar de uitslagen van vandaag kijk bij de marathon en kwart marathon, dan regent het PR's en CR's voor ons Avantri-lopers.

De marathonlopers kiezen allemaal voor hun eigen voorbereiding. Argen, Bea en Harald, de "Peerrunners" doen dat op een schema van Peer, helaas moet Bea vanwege haar rug afhaken, ik heb erg met haar te doen. Vorig jaar ging het tijdens de marathon mis en nu zelfs al voor de marathon.

Een grote groep loopt lange duurlopen op de zondag in een groep, weer anderen kiezen voor een eigen benadering, waaronder ikzelf, maar dat heeft eigenlijk met de gezelligheid te maken van de zondag training. Ik heb geen zin om een lange duurloop te doen als mijn maatjes dan aan het trainen zijn en ik ook nog de reuze gezellige "derde helft" moet missen. Ik ben ook al sinds september aan het tobben met mijn hamstrings en dat is de laatste weken weer steeds erger op gaan spelen. Het lijkt zelfs zo erg te worden dat deelname aan mijn 28e marathon van Rotterdam op de tocht komt te staan.

Ik loop de laatste weken niet veel, nog even een kleine test samen met Aad en Harald anderhalve week voor de marathon, maar die pakt niet goed uit, best veel pijn en dat na 16 kilometer.

Wat nu ?
Rust nemen, niet meer trainen en hopen dat de pijn wat zakt zodat ik toch kan lopen! Op de dinsdag en woensdag slaat het noodlot toe lijkt het, ik heb oorpijn en koorts. Weg hoop, geen marathon.

Op mijn werk zijn ze bezorgd, ook mijn Avantri maatjes zijn bezorgd. Je gaat nu toch zeker niet lopen. Ik heb er een hard hoofd in. Als de koorts op donderdag weg is komt de hoop weer terug en naarmate de week vordert besluit ik toch te gaan starten.

Op vrijdag ga ik met Mandy, Aad en Janet naar Rotterdam om onze startnummers op te halen en gelijk de marathon expobeurs te bezoeken. We zijn er uren. We kletsen veel, hebben lol, komen nog tal van Avantrianen tegen waaronder Els met haar dochtertje Indira, Piet en Aria, Reggy en Argen. Na de beurs zoeken we een plekje om wat te eten en zien een Subway restaurant waar we met z'n vieren een lekker broodje nemen en heerlijk in het zonnetje gaan zitten. Met het mooie weer merken Aad en ik naar volle tevredenheid op dat het nationale rokjesdag is, het uitzicht is vaak niet verkeerd.

Op zaterdag nog werken en in de avond gezellig naar de pastaparty van Avantri. De laatste jaren organiseren we deze pastaparty en ook dit keer was het weer reuze gezellig. Deze keer was de locatie onze eigen kantine. De thuisblijvers kozen kennelijk voor een andere voorbereiding op hun marathon, maar ik had dit niet willen missen. Zelfs Bea kwam nog even langs om ons geluk te wensen, hoewel ze het er zelfs erg moeilijk mee had dat ze niet mee kon doen, wat begrijpelijk is. Bea, je bent een kanjer. Tal van lekkere soorten pasta's stonden klaar, vooral Aad was flink bezig geweest. Het was verrukkelijk. Ook de toetjes gingen er grif in. Tijdens de pastaparty kwam voorzitter Ronald Hamaker verrassend binnen en is best een tijd gezellig blijven hangen. Hij sprak de lopers toe om hun een hart onder de riem te steken voor de loop van morgen. Stipt om 21.00 uur sloten we af en kon iedereen zich thuis gaan voorbereiden op hun wedstrijd.

Zondag 12 april 2015 is het dan zover. Ik word al om 8.40 opgehaald door de familie Van der Born en Vincent Uilenberg. Ik loop vandaag in het businessteam mee van Astrid en Peter. De afspraak is dat ik Astrid zal proberen te hazen naar een tijd onder de 4 uur. Ik zie dat voor Astrid op zich wel zitten, ze is in bloedvorm, maar voor mijzelf zie ik dat absoluut niet zitten. Maar kijken hoever ik ga komen.
Bart van der Born rijdt met de Rangerover naar Capelsebrug waar we de auto parkeren en met de metro naar het centrum gaan en ook de anderen van het businessestafetteteam van Peter en Astrid ontmoeten in het Hilton aan de Coolsingel. De laatste jaren gaan we met een grote groep altijd naar de brandweerkazerne bij Leuvehaven, dat mis ik nu en is best jammer, aan de andere kant is dit vreselijk relaxen en ook reuze gezellig. We hebben tijd genoeg en ik kan alles op het gemak regelen.
Voor de start neem ik nog een flinke pijnstiller en smeer beide hamstrings in met biofreeze in de hoop de pijn een tijdje weg te houden. Zo'n half uur voor de start lopen we op het gemak naar beneden en begeven ons naar het startvak.
Er zal vandaag gestart worden in 3 waves, ingedeeld op te verwachten eindtijd. Ik zou starten in wave 1 en Astrid in wave 2, zodat ik heb besloten om samen met Astrid te starten in wave 2, anders gaat hazen niet meevallen. Vlak voor de start als we het vak ingaan zien we Pieter Verhoek en Daphne Lamboo nog staan. Bij hen is iets mis gegaan, ze zouden in de eerste wave starten maar hadden een 2 op hun startnummer. Het duurt uiteindelijk 13 minuten na de start tot wij zelf van start kunnen gaan.

In het begin loopt Pieter even bij ons, maar hij kiest lekker voor zijn eigen race. Daphne sluit zich aan bij Astrid en mij. Astrid zal naast mij ook ieder kwart deel van de marathon worden bijgestaan door een loper uit het estafetteteam, alleen de tweede loper heeft af moeten haken. Oei denk ik nog, maar hopen dat ik het dan tot de helft ga redden, anders heeft Astrid straks helemaal niemand meer bij haar, of wellicht Daphne als ze er bij wil blijven.
Ons tempo is prima met kilometers rond de 5.30 , al denkt Astrid soms dat het of te snel of te langzaam gaat. We zitten goed in ons ritme en laveren goed door de drukte heen. Het parcours is op een aantal punten gewijzigd en dat komt voor ons wat minder snelle lopers niet ten goede. We moeten een heel lang vrij recht stuk over een fietspad en dan met zo'n hele meute geeft opstoppingen waardoor je niet echt lekker door kunt blijven lopen, of je moet door het gras gaan om er voorbij te komen, wat we dan ook veelvuldig moesten doen. Het gaat goed, Astrid en Daphne volgen keurig en zien er nog fris uit. Vanaf de 15 kilometer gaat het voor mij al minder goed, de pijn komt al opzetten. Oh, wat is het dan nog ver.
Tot de halve marathon en het tweede wisselpunt voor het estafetteteam kan ik het gelukkig volhouden, we krijgen nu een haas erbij. We hebben inmiddels de groep met ballonnetjes van 4 uur bijgehaald die eerder dan ons waren gestart. Als we bij die groep kunnen blijven is een tijd onder de 4 uur een feit.

Astrid en Daphne moeten allebei naar het toilet, voor mij gelegenheid om mijn hamstrings wat te masseren en in te smeren. Astrid is snel klaar en gaat met de andere haas alvast op pad, ik wacht even wat langer op Daphne waarna we de achtervolging inzetten op Astrid. En passant halen we Piet en Aria nog in, die lopen nog prima. Piet is haas voor Aria.

Daphne en ik lopen nu kilometertijden van 5.20 /5.25 om weer bij de groep te komen met de groene ballonnetjes van 4 uur. Als we Astrid net voor ons zien lopen is de pijn niet meer te harden en moet ik het rennen even staken. Daphne is dichtbij en kan gelukkig weer aansluiten bij de groep Astrid zodat ze samen verder kunnen. We zitten dan op 24 kilometer.

Voor mij is de lol er nu wel vanaf en gaat het bikkelen en afzien beginnen. Ik stop even, laat mijn broek zakken om de hamstrings weer te masseren en in te smeren en zie Piet en Aria weer voorbij komen. Nog even plassen en dan al strompelend en wandelend mijn tocht voortzetten.
Bij de 25 kilometer wordt ik ingehaald door Jorne vd Dool van avStart. Ik stop ermee zegt hij, geen inhoud meer. Wat zeg ik, kom op, ik trek het ook niet meer, dan gaan we samen verder. Als we doorzetten gaan we het echt wel halen binnen de tijd. Maar nee hoor, Jorne stapt echt uit, dat is jammer, dan maar alleen verder.

Over de Erasmusbrug voor de tweede keer waar ik tegenop strompel. Daarna een afdaling en richting Leuvehaven waar mijn maatjes van Avantri staan om ons aan te moedigen nadat ze zelf de kwart marathon hebben gelopen. Wat fijn om hen te zien. Ik krijg nog een banaan en krentenbol, dat is super, die gaan er wel in. Dat is in Rotterdam slecht geregeld, onderweg krijg je alleen maar drinken, pas na afloop wat te eten in de vorm van een banaan. Dat was in het verleden wel anders.

Het heeft nu weinig meer met rennen te maken. Stukje dribbelen, stukje wandelen, maar langzaam vordert de race wel en kom ik dichter bij de finish van mijn 28e marathon van Rotterdam, nu nog het enige doel. Uitlopen! Bij de 30 kilometer zie ik aan de andere kant van de weg, inmiddels op 40 kilometer, Harald rennen. Ik kijk op de klok en zie dat Harald gaat slagen in zijn missie, een tijd onder de 3.30 , het zou zelfs een 3.27.13 worden.
Nu sjok ik naar de 31 kilometer waar ik Ab, Piet en Marry zie, leuk om ze te zien. Marry heb ik al een hele tijd niet gezien. Nu het zwaarste stuk door het Kralingse Bos, dat gaat een held karwei worden met de pijn in de hamstrings. Het gaat steeds meer pijn doen en lekker doorwandelen is er niet bij. Ik zie wel dat ik tijd genoeg heb om de finish te halen. Mijn tempo ligt zo'n beetje op de 8 minuten per kilometer, dan kom ik zelfs onder de 5 uur uit. Als ik weer terug ben uit het Kralingse Bos en weer op de plaats kom waar Marry en Piet stonden zie ik ze niet meer. Wel zie ik Hassan, onze monteur staan met zijn vriendin. Ik stop even om een praatje te maken en Hassan wandelt een stukje mee. Vorig jaar liep hij zelf mee en debuteerde met een knappe 3.37 Als je in dit tempo loopt zie je wel veel bekenden staan en hebben ze ook alle tijd om te fotograferen, dat is dan weer een voordeel.
Ik zie Anita staan, Jos Koeleman, Mandy en haar man John, diverse klanten, is eigenlijk wel erg leuk, al voel ik me natuurlijk verre van goed. Een blik op mijn klokje laat me zien dat ik zelfs nog onder de 4.45 ga finishen. Mijn slechtste tijd op de marathon van Rotterdam was ooit 4.43.23 uit 1993, deze zal er in de buurt komen.

Als ik al strompelend over de Coolsingel schuifel en over de streep kom staat mijn klokje op 4.42.22 , nog net een minuut onder mijn slechtste tijd ooit, maar nog ruim onder de limiet, al was die destijds 5 uur ipv de huidige 5,5 uur. De kwelling zit erop en ik ben blij dat ik er ben. Ook blij dat ik toch ben gestart, de 28e is binnen. Helemaal niet moe maar wel met veel pijn wandel ik terug naar het Hilton hotel waar ze me allemaal al op zitten te wachten. Hèhè, klinkt het, waar bleef jij nou ? klonk het.

We blijven nog even gezellig hangen waarna we huiswaarts keren. Thuis even douchen en dan naar Astrid en Peter toe die een feestje met pastaparty geven ter gelegenheid van hun beider 50e verjaardag. Hier ontmoet ik veel van onze Avantri toppers en hoor daar hoe ze het er vanaf hebben gebracht. Aad heeft zijn PR verpletterd met 3.46.19, Aria heeft zelfs het podium gehaald als derde bij de dames 65 in 4.27.42, Astrid 3.58.35 , Daphne 3.58.41 , tevens een clubrecord. Mijn missie wat betreft het hazen is voor de helft gelukt, ik heb Astrid en Daphne in het goede tempo kunnen begeleiden, al had ik dat veel liever tot het einde volgehouden, wellicht iets voor een volgende keer als ik weer eens helemaal fit ben. Het blijft nog lang erg gezellig in huize Van der Born.