Meerkamp Avantri
Wedstrijdverslag
05 juli 2015
Schoonhoven
Dit weekend stond de jaarlijkse meerkamp van Avantri op het programma. Ik moest de 10-kamp gaan doen, omdat ik B-Junior ben. Dit is iets wat ik normaal gesproken niet zo heel snel zal gaan doen, omdat ik me meer ben gaan focussen op de werponderdelen. Maar het meerkampen is wel heel belangrijk voor je lichaam, omdat je al je spieren dit weekend gebruikt. Dit weekend beschouw ik altijd als een heel gezellig weekend, want je spreekt met iedereen en je ziet iedereen presteren. De weermannen/-vrouwen hadden een hitte golf voorspelt, iets wat toch al wat fijner is dan een heel weekend regen, maar het betekend wel: drinken, drinken, drinken, drinken….
Zaterdag:
Tijdens het inlopen voelde je het al meteen: het zweet over je voorhoofd heen druppelen… Het is tropisch warm vandaag. Al vanaf het moment dat je aankomt ga je kijken wie je concurrenten kunnen zijn. Ik had de namen wel alvast bekeken op www.atletiek.nu maar daar kan je nog geen gezichten bij halen. Bij aanvang van mijn eerste onderdeel, de 100 meter sprint, zag ik pas wie het allemaal waren. Er waren er een paar uit Gouda bij, die ik half om half al kende en de rest was voor mij onbekend. Leuk! Om ook weer eens andere gezichten te zien, met elk hun eigen onderdeel waar ze goed in zijn. De 100 meter sprint ging wel goed, ik kon lekker starten en was tevreden met een tijd van 13,77 seconden. Hierna was al snel het verspringen aan de beurt, dit ging heel erg goed: de eerste poging gelijk gestart met een sprong van 4,75 meter. Yes, eindelijk!! Dit PR stond al heel lang op 4,40 meter. Super blij!! Hierna ook nog twee goede sprongen gehad van iets onder deze behaalde afstand. De eerste PR van de dag was al binnen!!
Het programma verliep goed, want we konden bijna gelijk door naar het kogelstoten. Na een aantal instoten te hebben gedaan, die niet heel best gingen, toch nog een afstand van 11,22 meter eruit weten te halen. Ik kon me eigen gaan voorbereiden op het polsstokhoogspringen, iets dat ik dit jaar voor het eerst in een wedstrijd moet doen. Na de training van de maandag ervoor, samen met mijn trainer de techniek van de “polsstok-weggooien” en over de lat heen komen, nog eens extra doorgenomen, ben ik toch met wat meer zekerheid aan het polsstokhoogspringen begonnen. De eerste poging ging gelijk goed: Yes! De aanvangshoogte met een soort rol om de lat heen gehaald, op 2 meter. Hierna ben ik helaas niet hoger gekomen. Weer een ervaring rijker! Ik vind het eigenlijk toch best wel een leuk onderdeel!?!?!
Nu kon het lange wachten gaan beginnen op de 400 meter. Ik had een wachtpauze van 3 uur, wat je met die hitte toch wel opbreekt. Gelukkig is er op de atletiekbaan altijd leven tijdens een wedstrijd, er is altijd wel een onderdeel ergens bezig waar je kan gaan kijken, wat de tijd snel verdrijft. Voor de 400 meter toch wel weer eventjes ingelopen, omdat ik lang had stil gezeten. De 400 meter zelf ging niet zo heel erg goed. De start ging wel goed, maar het lopen daarna ging steeds moeilijker en moeilijker. De laatste 60 meter wilde ik zelf wel doorgaan, maar mijn benen dachten van niet, wat het echt loodzwaar maakte!
Voor vandaag was het klaar, moe maar voldaan richting huis, morgen weer een nieuwe dag.
Zondag:
Vandaag, toch wel wat spierpijn van de vorige dag, met name door de 400 meter, weer naar de atletiekbaan gegaan. Ook vandaag was het weer tropisch warm. Ik had één ding vandaag voor ogen: ik mocht vandaag gaan speerwerpen! Maar eerst nog even over een paar hekjes heen springen, de 110 meter Horden was eerst nog aan de beurt. Eerst uiteraard weer goed ingelopen en daarna aan de start van de 110 meter horden verschenen. De hordes stonden op 91 cm, een hoogte die ik nog nooit had getrotseerd, dus ik was benieuwd hoe het zal gaan. En het ging nog beter dan dat ik had verwacht: geen valpartijen of gekke dingen, gewoon netjes over de hekjes heen gesprongen met een vijfpas tussen door en een eind tijd van 20,66 seconden. Dik tevreden over het resultaat.
Nu was er weer een wat grotere pauze tussendoor: 2 uur wachten. Maar ook hier weer: er zijn ook nog andere onderdelen bezig, dus je kan gaan kijken waar je zelf wilt en nieuwe atleten leren kennen. Gelukkig konden we al ongeveer een half uur voor aanvang van de discus gaan inwerpen. De inworpen voelden goed aan dus we konden gaan beginnen. Het weer werd steeds maar heter en heter, gelukkig stonden er genoeg tenten om schaduw op te zoeken. Deze keer was het een mooie constante discus wedstrijd, ze waren allemaal rond de 28/29 meter, en als verste 29,35 meter geworpen. Nu was er opnieuw een grote pauze van 2 uur en dat nog geeneens voor speerwerpen, maar voor het hoogspringen. Vlak voordat het hoogspringen begon, wakkerde de wind stevig aan tot een windhoos, die alle tenten die er stonden deed plat leggen. Één tent was zelfs helemaal kapot gewaaid. Ik ging zelf helpen om de tent waar de spullen van de Avantrianen onder lagen in bedwang te houden, terwijl ik eigenlijk moest gaan inspringen voor hoogspringen, ach, ik vind hoogspringen toch niet zo’n heel geweldig onderdeel. Nadat de tent in bedwang was gehouden en ik verder kon met de wedstrijd was het hoogspringen ondertussen begonnen. Het was wel een heel stuk kouder geworden, dus nu was het echt heel belangrijk om je spieren warm te houden. Ik begon met 1,30 meter, die moest ik wel van mezelf halen, omdat mijn PR 1,40 meter is van de meerkamp van vorig jaar, anders moest ik mezelf toch wel gaan schamen. Maar het tegendeel bewijst: de lat ging steeds hoger en hoger, en uiteindelijk uitgekomen op 1,46 meter! Weer een PR erbij!
Omdat het hoogspringen voor ons iets uitliep, waren de JJA al begonnen met speerwerpen. Dat vond ik best wel jammer, ik wilde zóóóó graag gaan werpen, en dan werd het uitgesteld!!! Natuurlijk begreep ik dat anders de JJA een superlange wachttijd hadden.
Toen was toch het grote moment daar: eindelijk.... het speerwerpen, waar ik het hele weekend naar uit heb gekeken. Het inwerpen ging lekker, mijn aanloop uitgezet en midden op de hardloopbaan mogen beginnen met je aanloop, leuk! Maar helaas, de wedstrijd zelf verliep niet zo heel goed, de meerkamp had er toch wel bij ingehakt. De speren vlogen niet echt, maar tenslotte toch nog uitgekomen op een afstand van 45,26 meter. Een afstand waar ik wel tevreden mee kan zijn, na twee dagen sporten begint toch ongemerkt de moeheid toe te slaan en is de wil soms meer dan je kunnen. Hierna al vrij snel naar de start van de 1500 meter gegaan, wat ik vaak ‘het uitlopen op een hard tempo noem’ van een meerkamp. Naar mijn gevoel ging deze heel erg goed, ik had de laatste ronde nog wat energie over voor een versnelling, maar bij de finish maakte ik iets mee wat ik nog nooit had mee gemaakt: ik zag echt een soort van waas voor mijn ogen. Gelukkig werd ik goed opgevangen door mijn trainer. En de tijd liegt er niet om: 5.19,55 minuten stond er op de teller! Super blij met deze tijd. Toen ik weer een beetje helderder zag, rustig uitgelopen, wat ook heel belangrijk is om de ergste spierpijn te voorkomen. Nu nog de prijsuitreiking: ik was (opnieuw) 7e geworden.
Ik wil aan, de organisatie en iedereen die deze meerkamp mogelijk heb kunnen maken, een gróót compliment geven hoe alles is verlopen.
Het was een super leuke, gezellige en desondanks, zware wedstrijd!
AVANTRI BEDANKT en.....tot volgend jaar!?!
Schoonhoven
Dit weekend stond de jaarlijkse meerkamp van Avantri op het programma. Ik moest de 10-kamp gaan doen, omdat ik B-Junior ben. Dit is iets wat ik normaal gesproken niet zo heel snel zal gaan doen, omdat ik me meer ben gaan focussen op de werponderdelen. Maar het meerkampen is wel heel belangrijk voor je lichaam, omdat je al je spieren dit weekend gebruikt. Dit weekend beschouw ik altijd als een heel gezellig weekend, want je spreekt met iedereen en je ziet iedereen presteren. De weermannen/-vrouwen hadden een hitte golf voorspelt, iets wat toch al wat fijner is dan een heel weekend regen, maar het betekend wel: drinken, drinken, drinken, drinken….
Zaterdag:
Tijdens het inlopen voelde je het al meteen: het zweet over je voorhoofd heen druppelen… Het is tropisch warm vandaag. Al vanaf het moment dat je aankomt ga je kijken wie je concurrenten kunnen zijn. Ik had de namen wel alvast bekeken op www.atletiek.nu maar daar kan je nog geen gezichten bij halen. Bij aanvang van mijn eerste onderdeel, de 100 meter sprint, zag ik pas wie het allemaal waren. Er waren er een paar uit Gouda bij, die ik half om half al kende en de rest was voor mij onbekend. Leuk! Om ook weer eens andere gezichten te zien, met elk hun eigen onderdeel waar ze goed in zijn. De 100 meter sprint ging wel goed, ik kon lekker starten en was tevreden met een tijd van 13,77 seconden. Hierna was al snel het verspringen aan de beurt, dit ging heel erg goed: de eerste poging gelijk gestart met een sprong van 4,75 meter. Yes, eindelijk!! Dit PR stond al heel lang op 4,40 meter. Super blij!! Hierna ook nog twee goede sprongen gehad van iets onder deze behaalde afstand. De eerste PR van de dag was al binnen!!
Het programma verliep goed, want we konden bijna gelijk door naar het kogelstoten. Na een aantal instoten te hebben gedaan, die niet heel best gingen, toch nog een afstand van 11,22 meter eruit weten te halen. Ik kon me eigen gaan voorbereiden op het polsstokhoogspringen, iets dat ik dit jaar voor het eerst in een wedstrijd moet doen. Na de training van de maandag ervoor, samen met mijn trainer de techniek van de “polsstok-weggooien” en over de lat heen komen, nog eens extra doorgenomen, ben ik toch met wat meer zekerheid aan het polsstokhoogspringen begonnen. De eerste poging ging gelijk goed: Yes! De aanvangshoogte met een soort rol om de lat heen gehaald, op 2 meter. Hierna ben ik helaas niet hoger gekomen. Weer een ervaring rijker! Ik vind het eigenlijk toch best wel een leuk onderdeel!?!?!
Nu kon het lange wachten gaan beginnen op de 400 meter. Ik had een wachtpauze van 3 uur, wat je met die hitte toch wel opbreekt. Gelukkig is er op de atletiekbaan altijd leven tijdens een wedstrijd, er is altijd wel een onderdeel ergens bezig waar je kan gaan kijken, wat de tijd snel verdrijft. Voor de 400 meter toch wel weer eventjes ingelopen, omdat ik lang had stil gezeten. De 400 meter zelf ging niet zo heel erg goed. De start ging wel goed, maar het lopen daarna ging steeds moeilijker en moeilijker. De laatste 60 meter wilde ik zelf wel doorgaan, maar mijn benen dachten van niet, wat het echt loodzwaar maakte!
Voor vandaag was het klaar, moe maar voldaan richting huis, morgen weer een nieuwe dag.
Zondag:
Vandaag, toch wel wat spierpijn van de vorige dag, met name door de 400 meter, weer naar de atletiekbaan gegaan. Ook vandaag was het weer tropisch warm. Ik had één ding vandaag voor ogen: ik mocht vandaag gaan speerwerpen! Maar eerst nog even over een paar hekjes heen springen, de 110 meter Horden was eerst nog aan de beurt. Eerst uiteraard weer goed ingelopen en daarna aan de start van de 110 meter horden verschenen. De hordes stonden op 91 cm, een hoogte die ik nog nooit had getrotseerd, dus ik was benieuwd hoe het zal gaan. En het ging nog beter dan dat ik had verwacht: geen valpartijen of gekke dingen, gewoon netjes over de hekjes heen gesprongen met een vijfpas tussen door en een eind tijd van 20,66 seconden. Dik tevreden over het resultaat.
Nu was er weer een wat grotere pauze tussendoor: 2 uur wachten. Maar ook hier weer: er zijn ook nog andere onderdelen bezig, dus je kan gaan kijken waar je zelf wilt en nieuwe atleten leren kennen. Gelukkig konden we al ongeveer een half uur voor aanvang van de discus gaan inwerpen. De inworpen voelden goed aan dus we konden gaan beginnen. Het weer werd steeds maar heter en heter, gelukkig stonden er genoeg tenten om schaduw op te zoeken. Deze keer was het een mooie constante discus wedstrijd, ze waren allemaal rond de 28/29 meter, en als verste 29,35 meter geworpen. Nu was er opnieuw een grote pauze van 2 uur en dat nog geeneens voor speerwerpen, maar voor het hoogspringen. Vlak voordat het hoogspringen begon, wakkerde de wind stevig aan tot een windhoos, die alle tenten die er stonden deed plat leggen. Één tent was zelfs helemaal kapot gewaaid. Ik ging zelf helpen om de tent waar de spullen van de Avantrianen onder lagen in bedwang te houden, terwijl ik eigenlijk moest gaan inspringen voor hoogspringen, ach, ik vind hoogspringen toch niet zo’n heel geweldig onderdeel. Nadat de tent in bedwang was gehouden en ik verder kon met de wedstrijd was het hoogspringen ondertussen begonnen. Het was wel een heel stuk kouder geworden, dus nu was het echt heel belangrijk om je spieren warm te houden. Ik begon met 1,30 meter, die moest ik wel van mezelf halen, omdat mijn PR 1,40 meter is van de meerkamp van vorig jaar, anders moest ik mezelf toch wel gaan schamen. Maar het tegendeel bewijst: de lat ging steeds hoger en hoger, en uiteindelijk uitgekomen op 1,46 meter! Weer een PR erbij!
Omdat het hoogspringen voor ons iets uitliep, waren de JJA al begonnen met speerwerpen. Dat vond ik best wel jammer, ik wilde zóóóó graag gaan werpen, en dan werd het uitgesteld!!! Natuurlijk begreep ik dat anders de JJA een superlange wachttijd hadden.
Toen was toch het grote moment daar: eindelijk.... het speerwerpen, waar ik het hele weekend naar uit heb gekeken. Het inwerpen ging lekker, mijn aanloop uitgezet en midden op de hardloopbaan mogen beginnen met je aanloop, leuk! Maar helaas, de wedstrijd zelf verliep niet zo heel goed, de meerkamp had er toch wel bij ingehakt. De speren vlogen niet echt, maar tenslotte toch nog uitgekomen op een afstand van 45,26 meter. Een afstand waar ik wel tevreden mee kan zijn, na twee dagen sporten begint toch ongemerkt de moeheid toe te slaan en is de wil soms meer dan je kunnen. Hierna al vrij snel naar de start van de 1500 meter gegaan, wat ik vaak ‘het uitlopen op een hard tempo noem’ van een meerkamp. Naar mijn gevoel ging deze heel erg goed, ik had de laatste ronde nog wat energie over voor een versnelling, maar bij de finish maakte ik iets mee wat ik nog nooit had mee gemaakt: ik zag echt een soort van waas voor mijn ogen. Gelukkig werd ik goed opgevangen door mijn trainer. En de tijd liegt er niet om: 5.19,55 minuten stond er op de teller! Super blij met deze tijd. Toen ik weer een beetje helderder zag, rustig uitgelopen, wat ook heel belangrijk is om de ergste spierpijn te voorkomen. Nu nog de prijsuitreiking: ik was (opnieuw) 7e geworden.
Ik wil aan, de organisatie en iedereen die deze meerkamp mogelijk heb kunnen maken, een gróót compliment geven hoe alles is verlopen.
Het was een super leuke, gezellige en desondanks, zware wedstrijd!
AVANTRI BEDANKT en.....tot volgend jaar!?!
