Nazomerloop
Wedstrijdverslag
23 augustus 2015
Schoonhoven
Na de heerlijke 10 kilometer in Capelle bij de Ronde van West smaakte dat naar meer. Veel sneller gelopen daar dan ik dacht dat ik nog kon lopen en in de regen.
Hoe anders zijn de omstandigheden vandaag.
Het plan is om met maatje Mandy te gaan lopen, maar Mandy geeft eerder in de week al aan dat ze met het oog op de warmte besluit om niet de 15 te gaan lopen, maar de 5 kilometer. Een wijs besluit, zeker achteraf, want de omstandigheden waren verre van goed te noemen.
Tijden zijn voor mij niet belangrijk meer, maar lekker lopen zoveel te meer, al zal dat nooit lukken als het zonnig en warm weer is, in mijn geval dan.
Ik ben al vroeg aanwezig omdat ik de auto meebreng waar Gerhard Wortelboer mee over het circuit zal rijden op de 15 kilometer. Het is gezellig om iedereen weer te zien en lekker te kletsen. Uiteindelijk moet ik me nog haasten om op tijd aan de start te komen, maar dat lukt net.
Het nieuwe Avantrishirt onder de kraan gehouden, heerlijk koel voor even, ook mijn hoofd onder de kraan gehouden, dat geeft even verkoeling. Achteraf had ik mijn coolvest aan moeten trekken, dat had langer verkoeling gegeven, maar ja, daar heb ik nu niets meer aan.
De eerste paar kilometer gaan lekker en loop ik 4.43 en 4.41 , het doel is een tijd van gemiddeld tussen de 5.00 en 5.30 , dus wel wat te snel, maar het voelt nog relatief koel door het natte shirt.
Met tijden van 4.55 , 4.59 en 4.54 gaat het nog steeds aardig, maar de lol is er al snel af. De warmte speelt me al snel parten, ik kijk naar de zon, voel de warmte en de benen beginnen te denken dat ik beter niet had kunnen starten op de 15. Vijf kilometer was lang genoeg geweest besef ik zelf ook.
Onderweg zie ik Fred Noorlander al terug wandelen, die houdt het voor gezien. Bij mij komt het woord opgeven niet voor in mijn woordenboek, maar nu zie ik toch onderaan het boek het woord in beeld verschijnen en begin te twijfelen. Mezelf nog langer kwellen of lekker naar de baan gaan en een Radlertje opzoeken.
Na de warme Lekdijk en Broekselaantje krijgen we heerlijk wind tegen en herstel ik weer iets, waarna ik besluit om dan toch maar door te lopen. Ik heb op het stuk wind tegen net Fred Spruit ingehaald, die net als ik vrij snel was begonnen, Fred zelfs nog sneller. Bij De Hem stop ik even bij de drankpost en praat even met Tiny en Patrick waarna ik naar boven wandel, aangemoedigd door Dennis en zijn dochters. Naar wandelen is enerzijds voor de hamstrings, anderzijds om even wat bij te komen. Fred is me weer voorbij gegaan, maar in de buurt van het Broekselaantje haal ik hem weer in. Fred zit er echt doorheen, maar weet ook niet van opgeven.
Ook zie ik hier Nico van den Heuvel ons wandelend tegemoet komen. Een blessure vraag ik hem ? Nee, duizelig van de warmte roept hij. Dat is balen, maar verstandig dat hij is gaan wandelen, al had ik dan die paar honderd meter extra ook gaan wandelen naar het Broekselaantje, want daar was hij al bijna. Die warmte is slopend voor de lopers.
Ik keer de Provincialeweg weer op en zie ineens Liesbeth staan met een bidon, dat komt mooi uit. Ik drink wat en spuit wat water over mijn hoofd.
De kilometertijden zitten nu rond de 6 minuten, maar dat maakt me niet zoveel uit. Als ik voor de laatste keer richting De Hem loop ben ik van plan om een stukje De Hem op te lopen naar de drankpost, maar die hadden ze juist een stukje verplaatst naar de Provincialeweg. Super gedaan, goede actie.
Tiny komt me al tegemoet en gooit een heerlijk bekertje water leeg in mijn nek, daar knap je van op.
Ik kijk even achterom waar Fred zit, maar die zit ver weg, wel zie ik Cees Methorst van de veteranen Nederland akelig dichtbij komen en ook Pieter van Rossum. Ik denk ineens, die komen me niet meer voorbij en ga weer aan het rennen. Een aantal keren kijk ik om, maar het gaatje is groot genoeg, ze komen niet echt meer dichterbij. Voor me zat Hugo de Vries, maar die is al héél lang uit het zicht verdwenen.
Als ik de baan opkom zie ik Lana, Bianca en Els al bij de finish staan. Heerlijk, ik ben er en kan wat gaan drinken. Met een eindtijd van 1.19.30 mag ik nog niet eens mopperen, dat was ook helemaal mijn doelstelling vooraf, al heeft het wel wat zweetdruppeltjes gekost.
Positief is dat ik niet ben uitgestapt en dat de hamstring heel is gebleven. Voldoening heb ik er totaal niet van, want ik heb zeker niet lekker gelopen. Snel maar weer een loopje opzoeken als het wat koeler is.
Na afloop even uitzweten en een heerlijk koel Radlertje, daar knapt een mens van op.
Schoonhoven
Na de heerlijke 10 kilometer in Capelle bij de Ronde van West smaakte dat naar meer. Veel sneller gelopen daar dan ik dacht dat ik nog kon lopen en in de regen.
Hoe anders zijn de omstandigheden vandaag.
Het plan is om met maatje Mandy te gaan lopen, maar Mandy geeft eerder in de week al aan dat ze met het oog op de warmte besluit om niet de 15 te gaan lopen, maar de 5 kilometer. Een wijs besluit, zeker achteraf, want de omstandigheden waren verre van goed te noemen.
Tijden zijn voor mij niet belangrijk meer, maar lekker lopen zoveel te meer, al zal dat nooit lukken als het zonnig en warm weer is, in mijn geval dan.
Ik ben al vroeg aanwezig omdat ik de auto meebreng waar Gerhard Wortelboer mee over het circuit zal rijden op de 15 kilometer. Het is gezellig om iedereen weer te zien en lekker te kletsen. Uiteindelijk moet ik me nog haasten om op tijd aan de start te komen, maar dat lukt net.
Het nieuwe Avantrishirt onder de kraan gehouden, heerlijk koel voor even, ook mijn hoofd onder de kraan gehouden, dat geeft even verkoeling. Achteraf had ik mijn coolvest aan moeten trekken, dat had langer verkoeling gegeven, maar ja, daar heb ik nu niets meer aan.
De eerste paar kilometer gaan lekker en loop ik 4.43 en 4.41 , het doel is een tijd van gemiddeld tussen de 5.00 en 5.30 , dus wel wat te snel, maar het voelt nog relatief koel door het natte shirt.
Met tijden van 4.55 , 4.59 en 4.54 gaat het nog steeds aardig, maar de lol is er al snel af. De warmte speelt me al snel parten, ik kijk naar de zon, voel de warmte en de benen beginnen te denken dat ik beter niet had kunnen starten op de 15. Vijf kilometer was lang genoeg geweest besef ik zelf ook.
Onderweg zie ik Fred Noorlander al terug wandelen, die houdt het voor gezien. Bij mij komt het woord opgeven niet voor in mijn woordenboek, maar nu zie ik toch onderaan het boek het woord in beeld verschijnen en begin te twijfelen. Mezelf nog langer kwellen of lekker naar de baan gaan en een Radlertje opzoeken.
Na de warme Lekdijk en Broekselaantje krijgen we heerlijk wind tegen en herstel ik weer iets, waarna ik besluit om dan toch maar door te lopen. Ik heb op het stuk wind tegen net Fred Spruit ingehaald, die net als ik vrij snel was begonnen, Fred zelfs nog sneller. Bij De Hem stop ik even bij de drankpost en praat even met Tiny en Patrick waarna ik naar boven wandel, aangemoedigd door Dennis en zijn dochters. Naar wandelen is enerzijds voor de hamstrings, anderzijds om even wat bij te komen. Fred is me weer voorbij gegaan, maar in de buurt van het Broekselaantje haal ik hem weer in. Fred zit er echt doorheen, maar weet ook niet van opgeven.
Ook zie ik hier Nico van den Heuvel ons wandelend tegemoet komen. Een blessure vraag ik hem ? Nee, duizelig van de warmte roept hij. Dat is balen, maar verstandig dat hij is gaan wandelen, al had ik dan die paar honderd meter extra ook gaan wandelen naar het Broekselaantje, want daar was hij al bijna. Die warmte is slopend voor de lopers.
Ik keer de Provincialeweg weer op en zie ineens Liesbeth staan met een bidon, dat komt mooi uit. Ik drink wat en spuit wat water over mijn hoofd.
De kilometertijden zitten nu rond de 6 minuten, maar dat maakt me niet zoveel uit. Als ik voor de laatste keer richting De Hem loop ben ik van plan om een stukje De Hem op te lopen naar de drankpost, maar die hadden ze juist een stukje verplaatst naar de Provincialeweg. Super gedaan, goede actie.
Tiny komt me al tegemoet en gooit een heerlijk bekertje water leeg in mijn nek, daar knap je van op.
Ik kijk even achterom waar Fred zit, maar die zit ver weg, wel zie ik Cees Methorst van de veteranen Nederland akelig dichtbij komen en ook Pieter van Rossum. Ik denk ineens, die komen me niet meer voorbij en ga weer aan het rennen. Een aantal keren kijk ik om, maar het gaatje is groot genoeg, ze komen niet echt meer dichterbij. Voor me zat Hugo de Vries, maar die is al héél lang uit het zicht verdwenen.
Als ik de baan opkom zie ik Lana, Bianca en Els al bij de finish staan. Heerlijk, ik ben er en kan wat gaan drinken. Met een eindtijd van 1.19.30 mag ik nog niet eens mopperen, dat was ook helemaal mijn doelstelling vooraf, al heeft het wel wat zweetdruppeltjes gekost.
Positief is dat ik niet ben uitgestapt en dat de hamstring heel is gebleven. Voldoening heb ik er totaal niet van, want ik heb zeker niet lekker gelopen. Snel maar weer een loopje opzoeken als het wat koeler is.
Na afloop even uitzweten en een heerlijk koel Radlertje, daar knapt een mens van op.
