Swissalpine
Wedstrijdverslag
25 juli 2015
Davos
Na een week toch nog een verslag vanuit Mayrhofen, Oostenrijk.
Een mooier begin van je vakantie kun je niet hebben, een halve marathon lopen in Zwitserland met je Avantri maatjes.
Een spontane actie dankzij Aria, ze wist me enthousiast te maken om gewoon een dag eerder op vakantie te gaan. Serfaus is tenslotte heel dichtbij, een overnachting in Davos is zo geboekt.
Vrijdagmiddag komen Marcel, Thimo en ik aan en treffen meteen al het hardloopgroepje, op Nico en z'n gezin na jammergenoeg.
Het begint toch te kriebelen zodra ik m'n startbewijs gehaald heb op de marathonbeurs, de sfeer is al volop te voelen.
'S avonds in het Sporthotel lekker spaghetti gegeten, gezellig met z'n tienen aan tafel. Daarna nog even de stad in, een hele lange straat was autovrij gemaakt voor een eet en drink festijn, erg gezellig.
Rond 23.00 lekker naar bed, dat mag ook wel na een nachtje van 2 uur slaap.
Na een flink ontbijt treffen we Ina en Cor aan in de trein richting Klosters.
We rijden door een prachtig landschap waar we ook mogen gaan lopen.
Deze keer geen 'Cor' start, lekker relaxed lopen we naar een heuvel waar de start is.
En dan hoor ik de muziek van Vangelis, voor mij een heel emotioneel moment.
Met een brok in m'n keel beginnen Cor en ik rustig te lopen, Ina blijft achter ons.
Vanaf de eerste moment begint het Genieten met een grote G!
Ik blijf roepen dat het zo mooi is, we lopen langs een prachtig stromend riviertje.
Het is zo kicken om al die blije hardlopers te zien genieten. Tijd is totaal onbelangrijk.
In het begin moeten we al snel gaan wandelen, het is een aardig stuk omhoog.
Als ik het goed heb zijn het 650 hoogtemeters klimmen en maar 300 meter dalen, beetje jammer. Natuurlijk dalen we liever en suizen we de bergpaadjes af.
Cor verwisselt af en toe z'n batterij van de camera en we nemen wat foto's.
De foto's zijn heel mooi gelukt alhoewel de echte beelden in ons geheugen gegrift staan.
Dit pakken ze ons niet meer af, wat een belevenis!
Als we door een dorpje lopen, staan mensen te bellen met koeienbellen en enthousiast aan te moedigen. Ook als we wandelen blijven ze nog 'hop hop hop' roepen.
We lopen langs mooie oude schuren, snuiven de geur op van de beesten, en horen de koeienbellen rinkelen.
In een dorpje frissen we ons wat op bij een dorpsbron, ook staan sommige mensen water te sproeien. De temperaturen lopen namelijk aardig op, in tegenstelling tot de weersvoorspelling.
Mijn hart maakt steeds een sprongetje bij het zien van al dat moois, wat een machtige natuur heeft Zwitserland.
Cor moet gek van mij geworden zijn hoe vaak ik het woord 'mooi' wel niet gezegd heb.
Bij een afdaling in het bos langs diepe afgronden hebben we gegild van plezier, andere hardlopers deden spontaan mee.
Eigenlijk heb ik nog nooit een halve marathon gelopen, wel een trail van rond 20 kilometer, maar ik ben geen seconde moe geweest.
De laatste 5 kilometer werd het weer een beetje vlak, Davos in zicht.
'Jammer' denk ik bij mezelf, het ging juist zo lekker. Vol goede moed stevenen we af op de klanken van de finish.
Helaas ziet Cor een stoepje over het hoofd en verstapt zich, niet lekker voor zijn hamstrings.
We lopen nu een stuk rustiger naar de finish, samen uit, samen thuis.
Wat een ervaring!!! Dit smaakt naar meer.
Bij de finish staan Cecile en Kees ons toe te gillen, wat leuk om ze te zien.
Er wordt nog van alles uitgedeeld, waaronder alcoholvrij bier. Dit is ook een gewoonte bij de trials, en smaakt best lekker.
De medaille wordt trots in ontvangst genomen.
Helaas kan ik Aad, Piet en Nico niet zien finishen, want we rijden meteen door naar Serfaus.
Ik hoop dat er door het lezen van dit verslag meerdere mensen enthousiast zijn geworden, want het was echt GEWELDIG!. Ik zeg DOEN.
Met sportieve groet, Janet :-)
Davos
Na een week toch nog een verslag vanuit Mayrhofen, Oostenrijk.
Een mooier begin van je vakantie kun je niet hebben, een halve marathon lopen in Zwitserland met je Avantri maatjes.
Een spontane actie dankzij Aria, ze wist me enthousiast te maken om gewoon een dag eerder op vakantie te gaan. Serfaus is tenslotte heel dichtbij, een overnachting in Davos is zo geboekt.
Vrijdagmiddag komen Marcel, Thimo en ik aan en treffen meteen al het hardloopgroepje, op Nico en z'n gezin na jammergenoeg.
Het begint toch te kriebelen zodra ik m'n startbewijs gehaald heb op de marathonbeurs, de sfeer is al volop te voelen.
'S avonds in het Sporthotel lekker spaghetti gegeten, gezellig met z'n tienen aan tafel. Daarna nog even de stad in, een hele lange straat was autovrij gemaakt voor een eet en drink festijn, erg gezellig.
Rond 23.00 lekker naar bed, dat mag ook wel na een nachtje van 2 uur slaap.
Na een flink ontbijt treffen we Ina en Cor aan in de trein richting Klosters.
We rijden door een prachtig landschap waar we ook mogen gaan lopen.
Deze keer geen 'Cor' start, lekker relaxed lopen we naar een heuvel waar de start is.
En dan hoor ik de muziek van Vangelis, voor mij een heel emotioneel moment.
Met een brok in m'n keel beginnen Cor en ik rustig te lopen, Ina blijft achter ons.
Vanaf de eerste moment begint het Genieten met een grote G!
Ik blijf roepen dat het zo mooi is, we lopen langs een prachtig stromend riviertje.
Het is zo kicken om al die blije hardlopers te zien genieten. Tijd is totaal onbelangrijk.
In het begin moeten we al snel gaan wandelen, het is een aardig stuk omhoog.
Als ik het goed heb zijn het 650 hoogtemeters klimmen en maar 300 meter dalen, beetje jammer. Natuurlijk dalen we liever en suizen we de bergpaadjes af.
Cor verwisselt af en toe z'n batterij van de camera en we nemen wat foto's.
De foto's zijn heel mooi gelukt alhoewel de echte beelden in ons geheugen gegrift staan.
Dit pakken ze ons niet meer af, wat een belevenis!
Als we door een dorpje lopen, staan mensen te bellen met koeienbellen en enthousiast aan te moedigen. Ook als we wandelen blijven ze nog 'hop hop hop' roepen.
We lopen langs mooie oude schuren, snuiven de geur op van de beesten, en horen de koeienbellen rinkelen.
In een dorpje frissen we ons wat op bij een dorpsbron, ook staan sommige mensen water te sproeien. De temperaturen lopen namelijk aardig op, in tegenstelling tot de weersvoorspelling.
Mijn hart maakt steeds een sprongetje bij het zien van al dat moois, wat een machtige natuur heeft Zwitserland.
Cor moet gek van mij geworden zijn hoe vaak ik het woord 'mooi' wel niet gezegd heb.
Bij een afdaling in het bos langs diepe afgronden hebben we gegild van plezier, andere hardlopers deden spontaan mee.
Eigenlijk heb ik nog nooit een halve marathon gelopen, wel een trail van rond 20 kilometer, maar ik ben geen seconde moe geweest.
De laatste 5 kilometer werd het weer een beetje vlak, Davos in zicht.
'Jammer' denk ik bij mezelf, het ging juist zo lekker. Vol goede moed stevenen we af op de klanken van de finish.
Helaas ziet Cor een stoepje over het hoofd en verstapt zich, niet lekker voor zijn hamstrings.
We lopen nu een stuk rustiger naar de finish, samen uit, samen thuis.
Wat een ervaring!!! Dit smaakt naar meer.
Bij de finish staan Cecile en Kees ons toe te gillen, wat leuk om ze te zien.
Er wordt nog van alles uitgedeeld, waaronder alcoholvrij bier. Dit is ook een gewoonte bij de trials, en smaakt best lekker.
De medaille wordt trots in ontvangst genomen.
Helaas kan ik Aad, Piet en Nico niet zien finishen, want we rijden meteen door naar Serfaus.
Ik hoop dat er door het lezen van dit verslag meerdere mensen enthousiast zijn geworden, want het was echt GEWELDIG!. Ik zeg DOEN.
Met sportieve groet, Janet :-)
