Swissalpine Marathon Davos, 25 juli 2015

Vorig jaar werden er al plannen gemaakt om met Piet en Aria Wuijster weer de Swissalpine te gaan lopen in Davos. In 2011 heb ik deze megatocht, destijds over 79,1 kilometer, een keer gelopen. Dit jaar zal de tocht iets meer dan 76 kilometer zijn en voor de 30e keer worden georganiseerd. Bij Aad begint het ook te kriebelen en ook Aad schrijft zich in. Nico Koppe heeft ook interesse voor de 76 kilometer en combineert dat met een vakantie met zijn gezin.
In de maanden die volgen weten we Cécile Malingré en Kees van der Heul ook enthousiast te krijgen en ze schrijven zich in voor de 30 kilometer.
Mijn blessure die ik al tijdens de Jungfrau vorig jaar had blijkt veel ernstiger te zijn dan aanvankelijk werd gedacht. Het hele hardlopen staat zelfs op het spel. Ik heb de Swissalpine eigenlijk al uit mijn hoofd gezet, maar naarmate de datum dichterbij komt begin ik langzaam toch al weer wat te rennen, ik kan zelfs ook weer voorzichtig meetrainen.
Ik begin toch voorzichtig te roepen dat ik de 10 wil gaan doen daar, samen met Ina die na haar val met de racefiets ook langzaam weer begint op te krabbelen en ook weer aan het lopen is gegaan. Ina wil eigenlijk geen 10 doen, die eigenlijk maar een 9 is en alleen maar om Davos loopt, maar de 22,3
Ik besluit me ook te richten op de 22,3 kilometer zonder dat tegen iedereen te zeggen, in een later stadium maak ik dat wel bekend waarbij ze gelijk aangeven dat het niet verstandig is. Uiteraard weet ik dat ook, maar ik wil het wel proberen.

Een week voor ons vertrek op de woensdagtraining van Avantri praat Aria met Janet over de Swissalpine. Janet gaat op vakantie naar Serfaus in Oostenrijk en is maar 86 kilometer bij ons vandaan dan. Waarom ga je niet een dag eerder en kom je eerst naar Davos ?
Janet denkt hier over na en is erg enthousiast. Ze bespreekt dat thuis en ja hoor, zo gaat het gebeuren. Janet zal voor het eerst verder gaan lopen dan ooit, nu dan ook de 22,3 , net als Ina en ik.

Nico zit mijn zijn familie al op de camping in Filisur, zo’n 30 kilometer buiten Davos, Piet en Aria vertrekken al een week eerder naar Davos. Kees, Cécile, Aad, Ina en ik vertrekken op donderdagmorgen vroeg rond 4 uur en Janet komt een dag later met haar familie.

Even voor 4 uur ben ik bij Kees waarna we voor 4 uur bij Aad zijn en even over 4 uur bij Cécile. Ina pikken we op bij de McDonalds in IJsselstein waar ze door haar man Dennis wordt gebracht. De familie Spierenburg is op vakantie in Nijkerk en Dennis geeft Ina een lift. Even voor half 5 zijn we daar en met een volle auto hardlopers en bagage gaan we op weg.
Na veel oponthoud in Duitsland en heerlijk weer onderweg komen we rond half 4 aan in Davos. Even een bui gehad in Zuid-Duitsland, verder alleen maar zon gezien. Bij de grens moesten we nog wel twee vignetten kopen, één van Zwitserland, die was verwacht, maar ook één voor Oostenrijk, die kwam onverwachts, al is dat niet zo’n groot bedrag.
We zetten Kees af in zijn hotel en met z’n vieren rijden we naar ons Central Sporthotel en betrekken onze kamers. Aad en ik op een kamer, net als bij de Jungfrau vorig jaar en Cécile en Ina op een kamer, dat viel gelukkig nog te regelen.
We spreken af om nog even in Davos te gaan kijken voor het eten en halen ook gelijk op de marathonbeurs ons startnummer op.
Aangezien ik niet de 78 maar de 22,3 kilometer ga lopen moet ik mijn nummer om laten zetten, maar dat is geen enkel probleem. Geld terug krijgen is er niet bij, dan had ik waarschijnlijk eerder moeten reageren, dat is mijn eigen fout. Jammer dat ik nu geen finisher shirt zal ontvangen. Het is niet anders, ik ben al lang blij dat ik toch nog gelegenheid heb om hier te rennen, dat had ik maande geleden niet verwacht.
We maken wat foto’s en begeven ons naar het hotel om lekker te gaan eten. We zien er allemaal na 2 of 3 uur slaap niet al te fris meer uit, dus trekken we ons bijtijds terug om te gaan slapen.
Na een goede nachtrust zien we er allemaal weer monter uit en na het ontbijt gaan we met 7 man met de kabelbaan naar boven. Het is daar prachtig en we verblijven daar een tijd, wandelen wat, maken foto’s en genieten van het heerlijke weer. Van de weersvoorspelling klopt geen fluit. We zouden slechter weer en regen krijgen, maar het is vooral erg zonnig.
Als we beneden aankomen staat de familie Koppe te wachten met een stel vrienden van de camping en ze gaan op hun beurt met onze kaarten omhoog met de kabelbaan. Onze kaarten hebben we bij het hotel gekregen. Als gast krijg je kaarten voor deze kabelbaan, gratis openbaar vervoer, etc.
Even later komt Janet met man Marcel en zoon Thimo aan in Davos waarna we met elkaar nog even naar de marathonbeurs gaan. Janet haalt haar nummer op en ik meld me bij de Salomon stand. Ik heb een rugzak gewonnen doordat anderen mij hebben opgegeven als referentie om zich aan te melden voor de Swissalpine. Het is een mooie rode functionele rugzak waar ik vast veel plezier van zal hebben.
Het is inmiddels aardig gaan regenen en we schuilen even in het congrescentrum waarna we naar het hotel gaan om te eten. Marcel, Thimo en Janet gaan ook mee. In hun hotel hebben ze logies/ontbijt en het is wel zo gezellig om met z’n tienen te dineren.
Na het eten is het weer droog en gaan we nog even de straat op waar het feest is. Diverse eet en drinktentjes, muziek en veel mensen op de been. Het is best gezellig, maar lang blijven we niet, we moeten morgen vroeg op voor de loop.
We nemen afscheid van elkaar en wensen elkaar een goede nacht toe. Ina, Aad en ik drinken nog een bakkie in de bar van het hotel waarna ook wij ons bed op gaan zoeken.

Aad, Nico, Piet, Kees en Cécile moeten al om 7 uur starten en kunnen dan ook al om 5 uur ontbijten. Aria, Ina en ik zijn dan uiteraard ook klaar wakker en van slapen komt niet veel.
Ik dommel nog wat als Aad na het ontbijt weer op de kamer komt en zijn chip zoekt die hij gelukkig ook weet te vinden.
Nu klaar wakker besluit ik toch dat ik mijn maatjes niet laat starten zonder hen aan te komen moedigen en ik kleed me aan. Als ik bij de baan aan kom blijkt Aria net achter me aan te zijn gekomen en samen moedigen we onze maatjes aan bij de start en maken veel foto’s.
Na de start moeten de lopers een ronde van 4 kilometer maken en komen ze langs ons hotel. Aria en ik wandelen terug naar het hotel en gaan daar staan met het fototoestel in de aanslag om ze daar op te wachten.
Als ze voorbij zijn maakt Aria zich gereed voor haar start om 9.10 uur. Ina en ik gaan ontbijten. Na het ontbijt klopt Ina aan en vraagt of ik mee ga om Aria aan te moedigen, maar ik ben helaas nog niet klaar zodat ze alleen gaat en wat foto’s maakt. Aris gaat voor de marathon en dat is best een pittige uitdaging, hoewel de tijdslimiet zeer ruim is. Het blijven toch 42,195 kilometers en zeker niet vlak.

Als ik eindelijk klaar ben gaan Ina en ik naar het station waar we al om 9.40 uur zijn. We hebben met Janet afgesproken om 9.45 uur, maar we hebben tijd genoeg, de trein zal pas om 10.02 uur vertrekken naar Klosters waar de start van onze 22,3 kilometer zal zijn.
Janet en ik hebben nogal een reputatie van niet op tijd komen, al was ik het deze keer wel. Janet komt aan om 9.55 uur met Marcel en Thimo en gezellig kletsend zitten we in de Rhätische Bahn die ons naar Klosters brengt. Marcel zit achter ons, naast Janet zit een dame. Doordat we veel achterom met Marcel praten geeft de vriendelijke dame aan om van plaatst te wisselen zodat we verder kunnen kletsen. Dit was wel een mooi gebaar.
Het is wederom een zonnige dag en veel warmer dan voorspeld. We kregen gisteren van de organisatie talloze berichtjes via onze telefoon met als voorspelling 16 graden en toch wel grote kans op regen, maar daar is in geen velden of wegen wat van te bekennen.
In Nederland blijkt het noodweer te zijn geweest en Ina kneep hem best wel even omdat haar man en kinderen op de camping zitten, maar alles bleek gelukkig redelijk goed te zijn afgelopen. Wel veel nat geworden, maar geen grote schade.
We hebben nog 45 minuten over als we uit de trein komen en dus alle tijd om ons voor te bereiden. Genietend van het zonnetje en de omgeving, even een toiletbezoek. De filmcamera gereed maken, het leek me leuk om te filmen, al bleek dit achteraf vergeefse moeite. Gisteren nog wel gefilmd boven bij de kabelbaan, maar bij het wisselen van de batterij kennelijk de geheugenkaart aangeraakt waardoor die uit de ruimte wat omhoog is gesprongen en niet goed meer zit waardoor ik kon filmen wat ik wilde, maar er zouden nooit beelden van te zien zijn geweest, al wist ik dat op dat moment helaas nog niet. Ook stond de camera niet op 0 waardoor de beelden van gisteren aardig scheef stonden, in het begin zelfs op zijn kop omdat ik de camera op de kop had gedragen, ahum……..

Onder de prachtige klanken van Vangelis met Conquest of Paradise gaan we op pad. Het gaat al meteen aardig omhoog en het is voor ons “bloedheet”, al valt dat natuurlijk wel mee. Voor mij is het al snel te warm. Het is geen “Cor weer”, maar “Kees weer”. Kees loopt graag met zon en warmte.
Ik loop samen met Janet en ik ga zien of ik dat vol kan houden. Ina loopt achter ons en loopt haar eigen tempo. Als het bij mij niet gaat moet ik me terug laten zakken of gaan wandelen en hopen dat ik dan bij Ina aan kan klampen. Zover zou het niet komen, want het gaat boven verwachting goed. Als we de eerste lange klim hebben gehad gaat het wat naar beneden en lopen we ook in de schaduw. Het is adembenemend mooi onderweg en al zingend en glunderend loop ik over het parcours. Ook Janet heeft het enorm naar haar zin. Bergaf is Janet sneller, bergop ben ik wat sneller, we vullen elkaar zo goed aan. De lange afstand lijkt Janet niet te deren, ze oogt nog behoorlijk fris.
We maken onderweg veel foto’s en genieten met volle teugen.
Het blijft erg zonnig en we maken dan ook gretig gebruik van de langs de weg staande watertrog en douches die over de weg hangen ter afkoeling. Janet en ik gooien bekertjes water over elkaar heen waarna Janet ineens erg krijgt in haar telefoon die in een gordel op haar rug hangt, maar gelukkig niet te erg nat is geworden.
Na een kilometer of 16 begin ik toch wat last te krijgen van mijn hamstrings en moet de paslengte wat verkleinen bergaf. Janet gaat daar juist sneller en ik kan haar eigenlijk niet bijhouden, maar Janet wacht netjes op me. Als we dan weer stukken bergop gaan en we ook moeten wandelen ben ik weer in het voordeel en wacht even op Janet, zo komen we allebei op sommige momenten weer op adem, helemaal super. De laatste drie kilometer voelen we af en toe een spetter, maar echt regenen doet het niet, dat zou wel later gebeuren waardoor Aad, Nico en Piet wel een flinke bui te verwerken kregen.

Na de finish nog even nagenieten en praten met maatjes Cécile en Kees die ons stonden op te wachten. Het werd frisser en we wilden ons om gaan kleden. Inmiddels waren Thimo en Marcel aangekomen na een bezoekje aan de kabelbaan. Met de familie Rietveld begeef ik me naar ons hotel waar ik met Thimo het zwembad in duik terwijl Janet bij ons een lekker bad/douche neemt. Ze moest al uit haar hotel en de familie gaat zo op weg naar hun vakantieadres in Serfaus Oostenrijk.
Na afscheid te hebben genomen van de familie Rietveld nog even gezwommen en naar de sauna geweest met Cécile en Ina waarna we in het begin van de avond naar de baan trokken om de ultralopers binnen te zien komen.
Inmiddels op mijn ipad gekeken of “onze mannen” al voorbij het laatste controlepunt waren gekomen. Dat was wel het geval bij Piet en Nico, maar helaas nog niet bij Aad.
Net voor de 12 uur is verstreken komen Nico en zijn maatje van de camping samen de baan op, een mooie prestatie. Als we op Piet staan te wachten krijg ik een belletje van Aad. Hij is helaas door de wedstrijdleiding uit de strijd gehaald omdat hij net te laat bij de laatste controlepost was aangekomen en dat na 65 kilometer. Bizar! En dan te bedenken dat Aad nog 1 uur 40 over zou hebben gehad voor slechts 11 meest dalende kilometers en ook nog fris en sterk genoeg was. Wat is dat balen.
Piet komt moe maar voldaan aan in 12 uur 12 en nog wat en even later komt ook Aad de baan op. Hij is met de bus terug gekomen.
We gaan terug naar het hotel, Nico gaat terug naar de camping. Aad neemt een lekker bad en ook Piet frist zich op waarna we laat met z’n allen kunnen gaan eten. De obers hebben netjes op ons gewacht en als laatsten sluiten we het diner af.
We gaan bijtijds slapen na een enerverende dag en spreken af om elkaar de volgende ochtend om 8 uur bij het ontbijt te treffen.
We ontbijten nog even met elkaar waarna Aria en Piet gelijk vertrekken. We nemen afscheid en spreken gelijk af dat wij rond 9 uur vertrekken.
We zijn iets vroeger klaar en bellen Kees op dat we eraan komen. Rond 9 uur zijn we bij Kees en weer met z’n vijven gaan we op de terugreis. Eerst nog even een korte stop bij het meer in Davos.
Op het gemak rijden we terug naar huis. Net als op de heenreis wisselen Cécile en ik elkaar af. Onderweg veel vertraging door wegwerkzaamheden en een ongeluk. In de file kreeg ik kramp in de linker hamstrings door de wat krappe houding op de achterbank waarna ik snel weer wisselde met Cécile en achter het stuur kroop.
Onderweg een paar keer gestopt om een bakkie te doen en wat te eten, maar net voor half 11 zijn we dan eindelijk thuis. Wat een mooie dagen en wat een mooie ervaringen.
Wat hadden we onderweg een lol, zelden zoveel gelachen.
Langs deze weg wil ik mijn Avantri maatjes bedanken voor een paar super dagen die ik niet snel zal vergeten.