't is voor niks loop
Wedstrijdverslag
29 november 2015
Geldrop
’t Is voor niks loop Geldrop
Wat een aparte naam voor een loop, die is toch zeker niet echt voor “niks”?
Jazeker, dat is ie wel. Liefst 1200 lopers kunnen er maximaal meedoen verdeeld over de diverse afstanden.
De Stichting ‘t is (voor) niks is op 16 november 2000 opgericht door Lucas Klamer. Vrijwel vanaf de oprichting van LOGO was Lucas lid van LOGO en actief betrokken bij veel activiteiten. De meeste leden kenden Lucas en het was dan ook niet vreemd dat in het bestuur van de Stichting ‘t is voor niks enkele LOGO-leden zitting namen. Op 11 juli 2001 is Lucas, op 48 jarige leeftijd, overleden. Op verzoek van Lucas werd besloten om zijn initiatief voort te zetten. En wel via een jaarlijks te organiseren trimloop en dit te doen in nauwe samenwerking tussen LOGO en het bestuur van de Stichting ‘t is (voor) niks.
Omdat het voor niks is zit de loop al snel vol, iedereen meldt zich massaal aan omdat het toch niets kost. In het verleden kon het dan soms gebeuren dat er maar een paar honderd lopers aan de start stonden en er veel niet op kwamen dagen. Hierdoor konden juist lopers die wel welden lopen niet meedoen. Nu is het zo dat je je netjes af moet melden om voor een volgend jaar in aanmerking te komen voor een startbewijs. Hierdoor zie je dat al snel lopers die op de reservelijst staan toch mee kunnen doen, één van hen was Ina Heikoop. Ina heeft zich later aangemeld dan Aad en ik en stond een week voor de loop nog op reserveplaats 43, maar mocht toch meedoen op de halve marathon.
Ook Arie Visser staat ingeschreven en wel voor de marathon, maar Arie zegt af en besluit de halve zolenloop in Krimpen te gaan lopen.
Een aantal maanden terug hebben Aad en ik het erover gehad en gaf ik stoutmoedig aan dat ik de marathon wilde gaan lopen, belachelijk natuurlijk, ik mocht blij zijn dat ik weer een beetje kon trainen en mee kon trainen. Inschrijven kost niets en ik kan nog altijd kiezen voor de halve marathon. Aad schrijft zich ook in voor de 42,5 zoals het daar heet, dat is dan een “ultraloop”, dat zijn lopen verder dan de marathonafstand.
Het begint nu toch wel te kriebelen. Mijn eerste lange afstand die ik weer pijnvrij ga beginnen sinds het begin van mijn blessure in augustus 2014. Waarom niet een vlakke marathon op asfalt ? Nee, het moet meteen weer een zware marathon zijn, onverhard en heuvelachtig.
Het beloofd echt “Cor weer” te worden. Ze geven harde wind of en veel regen. Door de regen van de laatste tijd zal ook het parcours flink blubberig zijn, dat beloofd veel goeds, dat wordt “genieten”.
Aangezien Aad en ik de hele willen gaan lopen en Ina de halve gaat Ina toch op eigen gelegenheid naar Geldrop. Aad wil onder de 4 uur proberen te lopen en Ina denkt er tussen de 2 en 2,5 uur over te gaan doen, maar in mijn geval is dat onzeker en kon het wel eens 5 uur gaan duren. Ina wilde dat terecht niet afwachten en gaat op eigen gelegenheid. Aad en ik gaan samen.
Even over half 8 ben ik bij Aad en we gaan op pad naar Geldrop. De navigatie heb ik ingesteld en geeft aan 1 uur en een kwartier rijden. Het is rustig onderweg en de reis gaat voorspoedig. Als we vlak voor de Martinus Nijhoffbrug zijn bij Zaltbommel halen we Ina in. In eerste instantie blijft Ina wat achter, maar daarna volgt ze ons en we komen gelijk aan in Geldrop, rond 8.45 uur, waardoor we ruim de tijd hebben om ons voor te bereiden.
In wijkgebouw De Dreef melden we ons. We moesten een printje meenemen van de bevestigingsmail om het startnummer te ontvangen. Bij Ina en Aad geen probleem, bij mij wel even, ik heb thuis geen printer en had de gegevens even overgeschreven, maar na even bij organisator Jan van Gils te zijn geweest kreeg ik goedkeuring en had ook ik mijn startnummer.
Ik kom al gelijk bekenden tegen, dat is altijd leuk. In dit geval Leo Boekestijn uit Den Haag, waar ik gisteren nog mee heb gemaild en elkaar succes hebben gewenst, ik zie Gina Heuser, Hans van Klaveren, Jos Hopman, Ron Dijkhuizen en zijn vrouw Joyce, etc. Allemaal lopers die ik ken van de vele evenementen waar ik in het verleden aan mee heb gedaan. Goed om je weer te zien roepen ze dan.
Ik ben zelf ook reuze blij om er weer tussen te lopen, geweldig. Veel lange afstandslopers, veel trailers, super.
Ik zet twee drankjes in de dozen die naar de verschillende drankposten onderweg gaan. Er zijn drankposten bij de 9, 15, 24 en 31 km en ik zet ze bij de 15 en 31 km.
We begeven ons nu naar sporthal Coevering aan de andere kant van het parkeerterrein en kleden ons om.
Zelf heb ik een thermoshirt met lange mouwen aan met daarover mijn “Cor shirt”. Uiteraard mijn lange kousen en toch mijn normale schoenen. Aad had het er onderweg nog over dat hij zijn speedcrossjes aan zou trekken en ik realiseerde me dat ik ze niet eens mee heb genomen. Achteraf zou dat zeker de beste keuze zijn geweest. Stom !
Omdat we maar 4 drankposten hebben besluit ik om te gaan lopen met mijn “vest”, een kleinere rugzak waar ik een waterzak van 2 liter in mee kan nemen, eventueel wat droge kleding en mijn telefoon en gelletjes.
Ik doe ruim een liter warm water in de zak. Voor in het vak links 7 gelletjes waarvan ik er ieder half uur één wil nemen en rechts mijn telefoon. De gelletjes moet ik nemen met wat water, dus daar is die liter water ook goed voor.
Aad wil zijn speedcrossjes aandoen maar is zijn zooltjes vergeten (waar heb ik dat meer gehoord?), dus worden het zijn mooie witte schoenen. Mijn schoenen zijn zwart, dat is dan wat praktischer.
Na een bezoek aan het toilet zijn we klaar en gaan naar buiten en zien Ina al snel staan. We maken van elkaar wat foto’s en gaan gezellig kletsend naar de start. We sluiten netjes achteraan want we hebben toch geen haast, hoewel Aad wel onder de 4 uur wil lopen.
Om even over 10 uur valt de start en gaan we langzaam op weg. Aad loopt iets voor ons uit, Ina en ik blijven samen lopen tot aan de splitsing rond de 3 kilometer. De eerste 2 kilometers gaan net onder de 6 minuten en bij Aad niet zoveel sneller, hij loopt vlak voor ons.
Na de splitsing loop ik mijn eigen race. Ik ben benieuwd of de boel héél gaat blijven. Al snel haal ik Leo Boekestijn in en maak een foto van hem. Aad loopt daar niet veel voor en ik loop daar langzaam naartoe. Iedere keer als ik pal achter Aad loop zie ik weer wat leuks en maak ik weer een foto. Bij de drankpost rond de 9e kilometer loopt Aad net weg en ik kom daar aan. De 10 kilometer gaat netjes in 56.48 , ruim onder mijn doelstelling van 10 km per uur. De hartslag is keurig en het is ook nog niet echt zwaar. Ik kan Aad makkelijk volgen en verbaas me over het gemak waarmee ik loop.
Tot de drankpost bij 15 zit ik nog rond een minuut achter Aad en laat hem dan gaan. Ik neem mijn drankje, een kleine snelle Jelle, maak wat foto’s, ga even plassen en ga dan op mijn gemak weer op pad. Wat is het hier mooi, heerlijk om te mogen lopen. Bossen, heide, uitgestrekte vlakten, landweggetjes, van alles wat.
Halverwege is de doorkomsttijd 2.02.20 , dat gaat netjes. Gemiddeld wat sneller dan 6 minuten per kilometer en op schema voor een tijd onder de 4.30 , maar het zwaarste moet nog komen………..
Na 25 kilometer begint het te regenen, geen miezer, maar serieuze regen. Het parcours wordt steeds natter en blubberiger, ook de wind lijkt nog wat aan te zetten. Op de open stukken wind tegen is best heftig en kost veel kracht. Ook het uitkijken waar je loopt en het corrigeren kosten kracht. Het is een heroïsch gevecht tegen de elementen en fantastisch om te doen, maar het blijkt al snel dat mijn lichaam en conditie dit nog niet kunnen hebben.
De 25 kilometer gaat in 2.26.10 en met veel geworstel weet ik nog goed te blijven lopen tot 28 in 2.45.19 , maar daarna is het helemaal over. We komen op een brede landweg vol met blubber en één water en glijpartij. Pal tegen de wind in, al glijdend en slenterend door het water zwoeg ik vooruit. Ik passeer de 30 kilometer en kijk op mijn klokje, 3.00.00 , is precies 6 minuten per kilometer, maar de laatste kilometers waren er 2 in een kwartier, dat gaat nog een lange weg worden.
Daarnet bij de drankpost passeerde ik een man die opgaf, hij liep te mopperen en kon niet meer, hij had griep gehad en was niet fit (dan zou je zeggen, ga niet lopen, maar dat zeggen ze tegen mij ook wel eens). Opgeven staat niet in mijn woordenboek. Ik mag er 8 uur over doen, dus de finish halen gaat gewoon gebeuren.
We zwoegen verder en het weer en parcours worden slechter en slechter. Ik ben iedere keer blij als ik de kilometertijd onder de 8 minuten weet te houden, maar veel meer zit er niet in.
Ik begin ook steeds meer last van allerlei lichamelijke ongemakken te krijgen.
Zo is er eerst de hamstring, die doet niet echt pijn, maar voelt wel héél stijf aan, rustig aan doen, niet te gek. Ik begin pijn te voelen aan de binnenkant van mijn rechter knie en ga bewust wat wandelen om die pijn weer te laten verdwijnen. Ook de peesplaat onder de rechter voet begint te zeuren, ik voel blauwe teennagels opkomen en er ontstaat ook een blaar onder mijn rechter voet. De heupen gaan zeer doen, al is dat niet ernstig. Veel ongemakken, maar niet van dien aard dat ik er niet mee verder zou kunnen lopen.
Veel lopers halen me in en ook veel lopers wandelen net als ik soms stukjes, je komt telkens dezelfde lopers tegen, om je heen.
Eindelijk arriveer ik bij de post van 31 kilometer. Ik begin het koud te krijgen. Mijn telefoon heeft een nat bedieningspaneel en foto’s maken is er niet meer bij. Er komt een dun waterfilmpje op het beeldscherm en dan is er niets meer mee te beginnen. De dame achter de kraam veegt het scherm droog, maar dat lukt niet echt. Dan maar niet zeg ik en berg het toestel weer op. Ik neem een heerlijk bakje arme thee en een mini Snelle Jelle en knap daar weer van op. Ik zeg de vrijwilligers gedag en strompel weer verder.
We krijgen nu een vreselijk naar stuk, zeker als je er doorheen zit. Allemaal kleine heuveltjes die af en aan op en neer gaan, erg vermoeiend en zwaar. Het is inmiddels droog geworden en ik kan zelfs weer af en toe een foto maken, al kost het soms minuten om dat voor elkaar te krijgen.
De 35 kilometer is in zicht en ik passer die in 3.42.58 en tel daar dan bij 7x8 = 56 + 500 meter is 4 minuten is dus nog een uur te gaan in een tempo van 8 minuten per kilometer, pffff, dan zit ik rond mijn slechtste marathontijd ooit van 4.43
Tussen de 37 en 38 kilometer steken we de snelweg over en zie ik onder me Leo Boekestijn weer aan komen samen met een Limburgse dame die ik heb ingehaald. De dame zit er doorheen en zolang ze samen blijven lopen halen ze me ook niet in.
Er komen nog een paar lastige klimmetjes aan als je stuk zit, normaal gesproken had je ze wellicht nauwelijks gevoeld, maar nu wel degelijk.
Als ik eindelijk in de straten van Geldrop loop en in de laatste kilometer ben maakt Joyce Dijkhuizen een foto van me, ze heeft de halve gewandeld, haar man Ron heeft me onderweg ingehaald en liep ook de hele marathon.
Op het laatste stuk voor de finish stop ik nog even en maak een foto, kijk op mijn klokje en zie dat ik toch nog iets sneller binnen ben dan verwacht, de klok blijft netto op 4.35.30 staan. Natuurlijk een hele slechte tijd, maar veel meer kon ik er ook niet van verwachten. De afstand was voor mij eigenlijk bij voorbaat al te lang, ook het parcours was nog eens extra zwaar.
Toch ben ik blij dat ik het heb gedaan, ik lijk er niets aan over te hebben gehouden en heb wel genoten van deze extreme omstandigheden.
Ik begeef me naar de sporthal en plof neer op de grond, blijf daar even zitten, bel naar huis en langzaam kom ik wat bij. Even naar het toilet en als ik terugkom is Aad ook binnen gekomen. Aad had super gelopen en inderdaad ruim onder de 4 uur. Grote klasse, Aad is in bloedvorm en voor mij zeker niet meer bij te houden, al was dat ook niet de bedoeling.
Nu even lekker douchen. Ik ga daar ook maar even zitten onder de warme straal, heerlijk, je voelt de vermoeidheid en pijn gewoon wegstromen.
Als herboren kom ik onder de douche vandaan en begin me weer het mannetje te voelen.
Aad had zich nog even laten masseren, maar daar heb ik zelf geen zin in, Ben Gubbels pakt me wel beet dinsdag.
Nog even kijken in het wijkgebouw of ik prijs heb op mijn startnummer, want zelfs dat kan daar nog ook al is alles voor niks. Warempel, ik heb nog prijs ook, een houten kaasplankje met daaraan vast een rekje voor toastjes.
Onvoorstelbaar wat ze daar allemaal voor elkaar krijgen van sponsors. Onderweg was ook alles al top, de verzorgingsposten, de bewegwijzering, er hingen honderden routebordjes, de vrijwilligers, alles was top, grote complimenten aan de organisatie.
Nu op weg naar huis en na Aad weer te hebben afgezet ben ik om 17.00 uur thuis met een grote smile op mijn gezicht. Marathon 106 zit er op, wat ben ik blij. De volgende lange loop zal vermoedelijk mijn 29e marathon van Rotterdam zijn.
Geldrop
’t Is voor niks loop Geldrop
Wat een aparte naam voor een loop, die is toch zeker niet echt voor “niks”?
Jazeker, dat is ie wel. Liefst 1200 lopers kunnen er maximaal meedoen verdeeld over de diverse afstanden.
De Stichting ‘t is (voor) niks is op 16 november 2000 opgericht door Lucas Klamer. Vrijwel vanaf de oprichting van LOGO was Lucas lid van LOGO en actief betrokken bij veel activiteiten. De meeste leden kenden Lucas en het was dan ook niet vreemd dat in het bestuur van de Stichting ‘t is voor niks enkele LOGO-leden zitting namen. Op 11 juli 2001 is Lucas, op 48 jarige leeftijd, overleden. Op verzoek van Lucas werd besloten om zijn initiatief voort te zetten. En wel via een jaarlijks te organiseren trimloop en dit te doen in nauwe samenwerking tussen LOGO en het bestuur van de Stichting ‘t is (voor) niks.
Omdat het voor niks is zit de loop al snel vol, iedereen meldt zich massaal aan omdat het toch niets kost. In het verleden kon het dan soms gebeuren dat er maar een paar honderd lopers aan de start stonden en er veel niet op kwamen dagen. Hierdoor konden juist lopers die wel welden lopen niet meedoen. Nu is het zo dat je je netjes af moet melden om voor een volgend jaar in aanmerking te komen voor een startbewijs. Hierdoor zie je dat al snel lopers die op de reservelijst staan toch mee kunnen doen, één van hen was Ina Heikoop. Ina heeft zich later aangemeld dan Aad en ik en stond een week voor de loop nog op reserveplaats 43, maar mocht toch meedoen op de halve marathon.
Ook Arie Visser staat ingeschreven en wel voor de marathon, maar Arie zegt af en besluit de halve zolenloop in Krimpen te gaan lopen.
Een aantal maanden terug hebben Aad en ik het erover gehad en gaf ik stoutmoedig aan dat ik de marathon wilde gaan lopen, belachelijk natuurlijk, ik mocht blij zijn dat ik weer een beetje kon trainen en mee kon trainen. Inschrijven kost niets en ik kan nog altijd kiezen voor de halve marathon. Aad schrijft zich ook in voor de 42,5 zoals het daar heet, dat is dan een “ultraloop”, dat zijn lopen verder dan de marathonafstand.
Het begint nu toch wel te kriebelen. Mijn eerste lange afstand die ik weer pijnvrij ga beginnen sinds het begin van mijn blessure in augustus 2014. Waarom niet een vlakke marathon op asfalt ? Nee, het moet meteen weer een zware marathon zijn, onverhard en heuvelachtig.
Het beloofd echt “Cor weer” te worden. Ze geven harde wind of en veel regen. Door de regen van de laatste tijd zal ook het parcours flink blubberig zijn, dat beloofd veel goeds, dat wordt “genieten”.
Aangezien Aad en ik de hele willen gaan lopen en Ina de halve gaat Ina toch op eigen gelegenheid naar Geldrop. Aad wil onder de 4 uur proberen te lopen en Ina denkt er tussen de 2 en 2,5 uur over te gaan doen, maar in mijn geval is dat onzeker en kon het wel eens 5 uur gaan duren. Ina wilde dat terecht niet afwachten en gaat op eigen gelegenheid. Aad en ik gaan samen.
Even over half 8 ben ik bij Aad en we gaan op pad naar Geldrop. De navigatie heb ik ingesteld en geeft aan 1 uur en een kwartier rijden. Het is rustig onderweg en de reis gaat voorspoedig. Als we vlak voor de Martinus Nijhoffbrug zijn bij Zaltbommel halen we Ina in. In eerste instantie blijft Ina wat achter, maar daarna volgt ze ons en we komen gelijk aan in Geldrop, rond 8.45 uur, waardoor we ruim de tijd hebben om ons voor te bereiden.
In wijkgebouw De Dreef melden we ons. We moesten een printje meenemen van de bevestigingsmail om het startnummer te ontvangen. Bij Ina en Aad geen probleem, bij mij wel even, ik heb thuis geen printer en had de gegevens even overgeschreven, maar na even bij organisator Jan van Gils te zijn geweest kreeg ik goedkeuring en had ook ik mijn startnummer.
Ik kom al gelijk bekenden tegen, dat is altijd leuk. In dit geval Leo Boekestijn uit Den Haag, waar ik gisteren nog mee heb gemaild en elkaar succes hebben gewenst, ik zie Gina Heuser, Hans van Klaveren, Jos Hopman, Ron Dijkhuizen en zijn vrouw Joyce, etc. Allemaal lopers die ik ken van de vele evenementen waar ik in het verleden aan mee heb gedaan. Goed om je weer te zien roepen ze dan.
Ik ben zelf ook reuze blij om er weer tussen te lopen, geweldig. Veel lange afstandslopers, veel trailers, super.
Ik zet twee drankjes in de dozen die naar de verschillende drankposten onderweg gaan. Er zijn drankposten bij de 9, 15, 24 en 31 km en ik zet ze bij de 15 en 31 km.
We begeven ons nu naar sporthal Coevering aan de andere kant van het parkeerterrein en kleden ons om.
Zelf heb ik een thermoshirt met lange mouwen aan met daarover mijn “Cor shirt”. Uiteraard mijn lange kousen en toch mijn normale schoenen. Aad had het er onderweg nog over dat hij zijn speedcrossjes aan zou trekken en ik realiseerde me dat ik ze niet eens mee heb genomen. Achteraf zou dat zeker de beste keuze zijn geweest. Stom !
Omdat we maar 4 drankposten hebben besluit ik om te gaan lopen met mijn “vest”, een kleinere rugzak waar ik een waterzak van 2 liter in mee kan nemen, eventueel wat droge kleding en mijn telefoon en gelletjes.
Ik doe ruim een liter warm water in de zak. Voor in het vak links 7 gelletjes waarvan ik er ieder half uur één wil nemen en rechts mijn telefoon. De gelletjes moet ik nemen met wat water, dus daar is die liter water ook goed voor.
Aad wil zijn speedcrossjes aandoen maar is zijn zooltjes vergeten (waar heb ik dat meer gehoord?), dus worden het zijn mooie witte schoenen. Mijn schoenen zijn zwart, dat is dan wat praktischer.
Na een bezoek aan het toilet zijn we klaar en gaan naar buiten en zien Ina al snel staan. We maken van elkaar wat foto’s en gaan gezellig kletsend naar de start. We sluiten netjes achteraan want we hebben toch geen haast, hoewel Aad wel onder de 4 uur wil lopen.
Om even over 10 uur valt de start en gaan we langzaam op weg. Aad loopt iets voor ons uit, Ina en ik blijven samen lopen tot aan de splitsing rond de 3 kilometer. De eerste 2 kilometers gaan net onder de 6 minuten en bij Aad niet zoveel sneller, hij loopt vlak voor ons.
Na de splitsing loop ik mijn eigen race. Ik ben benieuwd of de boel héél gaat blijven. Al snel haal ik Leo Boekestijn in en maak een foto van hem. Aad loopt daar niet veel voor en ik loop daar langzaam naartoe. Iedere keer als ik pal achter Aad loop zie ik weer wat leuks en maak ik weer een foto. Bij de drankpost rond de 9e kilometer loopt Aad net weg en ik kom daar aan. De 10 kilometer gaat netjes in 56.48 , ruim onder mijn doelstelling van 10 km per uur. De hartslag is keurig en het is ook nog niet echt zwaar. Ik kan Aad makkelijk volgen en verbaas me over het gemak waarmee ik loop.
Tot de drankpost bij 15 zit ik nog rond een minuut achter Aad en laat hem dan gaan. Ik neem mijn drankje, een kleine snelle Jelle, maak wat foto’s, ga even plassen en ga dan op mijn gemak weer op pad. Wat is het hier mooi, heerlijk om te mogen lopen. Bossen, heide, uitgestrekte vlakten, landweggetjes, van alles wat.
Halverwege is de doorkomsttijd 2.02.20 , dat gaat netjes. Gemiddeld wat sneller dan 6 minuten per kilometer en op schema voor een tijd onder de 4.30 , maar het zwaarste moet nog komen………..
Na 25 kilometer begint het te regenen, geen miezer, maar serieuze regen. Het parcours wordt steeds natter en blubberiger, ook de wind lijkt nog wat aan te zetten. Op de open stukken wind tegen is best heftig en kost veel kracht. Ook het uitkijken waar je loopt en het corrigeren kosten kracht. Het is een heroïsch gevecht tegen de elementen en fantastisch om te doen, maar het blijkt al snel dat mijn lichaam en conditie dit nog niet kunnen hebben.
De 25 kilometer gaat in 2.26.10 en met veel geworstel weet ik nog goed te blijven lopen tot 28 in 2.45.19 , maar daarna is het helemaal over. We komen op een brede landweg vol met blubber en één water en glijpartij. Pal tegen de wind in, al glijdend en slenterend door het water zwoeg ik vooruit. Ik passeer de 30 kilometer en kijk op mijn klokje, 3.00.00 , is precies 6 minuten per kilometer, maar de laatste kilometers waren er 2 in een kwartier, dat gaat nog een lange weg worden.
Daarnet bij de drankpost passeerde ik een man die opgaf, hij liep te mopperen en kon niet meer, hij had griep gehad en was niet fit (dan zou je zeggen, ga niet lopen, maar dat zeggen ze tegen mij ook wel eens). Opgeven staat niet in mijn woordenboek. Ik mag er 8 uur over doen, dus de finish halen gaat gewoon gebeuren.
We zwoegen verder en het weer en parcours worden slechter en slechter. Ik ben iedere keer blij als ik de kilometertijd onder de 8 minuten weet te houden, maar veel meer zit er niet in.
Ik begin ook steeds meer last van allerlei lichamelijke ongemakken te krijgen.
Zo is er eerst de hamstring, die doet niet echt pijn, maar voelt wel héél stijf aan, rustig aan doen, niet te gek. Ik begin pijn te voelen aan de binnenkant van mijn rechter knie en ga bewust wat wandelen om die pijn weer te laten verdwijnen. Ook de peesplaat onder de rechter voet begint te zeuren, ik voel blauwe teennagels opkomen en er ontstaat ook een blaar onder mijn rechter voet. De heupen gaan zeer doen, al is dat niet ernstig. Veel ongemakken, maar niet van dien aard dat ik er niet mee verder zou kunnen lopen.
Veel lopers halen me in en ook veel lopers wandelen net als ik soms stukjes, je komt telkens dezelfde lopers tegen, om je heen.
Eindelijk arriveer ik bij de post van 31 kilometer. Ik begin het koud te krijgen. Mijn telefoon heeft een nat bedieningspaneel en foto’s maken is er niet meer bij. Er komt een dun waterfilmpje op het beeldscherm en dan is er niets meer mee te beginnen. De dame achter de kraam veegt het scherm droog, maar dat lukt niet echt. Dan maar niet zeg ik en berg het toestel weer op. Ik neem een heerlijk bakje arme thee en een mini Snelle Jelle en knap daar weer van op. Ik zeg de vrijwilligers gedag en strompel weer verder.
We krijgen nu een vreselijk naar stuk, zeker als je er doorheen zit. Allemaal kleine heuveltjes die af en aan op en neer gaan, erg vermoeiend en zwaar. Het is inmiddels droog geworden en ik kan zelfs weer af en toe een foto maken, al kost het soms minuten om dat voor elkaar te krijgen.
De 35 kilometer is in zicht en ik passer die in 3.42.58 en tel daar dan bij 7x8 = 56 + 500 meter is 4 minuten is dus nog een uur te gaan in een tempo van 8 minuten per kilometer, pffff, dan zit ik rond mijn slechtste marathontijd ooit van 4.43
Tussen de 37 en 38 kilometer steken we de snelweg over en zie ik onder me Leo Boekestijn weer aan komen samen met een Limburgse dame die ik heb ingehaald. De dame zit er doorheen en zolang ze samen blijven lopen halen ze me ook niet in.
Er komen nog een paar lastige klimmetjes aan als je stuk zit, normaal gesproken had je ze wellicht nauwelijks gevoeld, maar nu wel degelijk.
Als ik eindelijk in de straten van Geldrop loop en in de laatste kilometer ben maakt Joyce Dijkhuizen een foto van me, ze heeft de halve gewandeld, haar man Ron heeft me onderweg ingehaald en liep ook de hele marathon.
Op het laatste stuk voor de finish stop ik nog even en maak een foto, kijk op mijn klokje en zie dat ik toch nog iets sneller binnen ben dan verwacht, de klok blijft netto op 4.35.30 staan. Natuurlijk een hele slechte tijd, maar veel meer kon ik er ook niet van verwachten. De afstand was voor mij eigenlijk bij voorbaat al te lang, ook het parcours was nog eens extra zwaar.
Toch ben ik blij dat ik het heb gedaan, ik lijk er niets aan over te hebben gehouden en heb wel genoten van deze extreme omstandigheden.
Ik begeef me naar de sporthal en plof neer op de grond, blijf daar even zitten, bel naar huis en langzaam kom ik wat bij. Even naar het toilet en als ik terugkom is Aad ook binnen gekomen. Aad had super gelopen en inderdaad ruim onder de 4 uur. Grote klasse, Aad is in bloedvorm en voor mij zeker niet meer bij te houden, al was dat ook niet de bedoeling.
Nu even lekker douchen. Ik ga daar ook maar even zitten onder de warme straal, heerlijk, je voelt de vermoeidheid en pijn gewoon wegstromen.
Als herboren kom ik onder de douche vandaan en begin me weer het mannetje te voelen.
Aad had zich nog even laten masseren, maar daar heb ik zelf geen zin in, Ben Gubbels pakt me wel beet dinsdag.
Nog even kijken in het wijkgebouw of ik prijs heb op mijn startnummer, want zelfs dat kan daar nog ook al is alles voor niks. Warempel, ik heb nog prijs ook, een houten kaasplankje met daaraan vast een rekje voor toastjes.
Onvoorstelbaar wat ze daar allemaal voor elkaar krijgen van sponsors. Onderweg was ook alles al top, de verzorgingsposten, de bewegwijzering, er hingen honderden routebordjes, de vrijwilligers, alles was top, grote complimenten aan de organisatie.
Nu op weg naar huis en na Aad weer te hebben afgezet ben ik om 17.00 uur thuis met een grote smile op mijn gezicht. Marathon 106 zit er op, wat ben ik blij. De volgende lange loop zal vermoedelijk mijn 29e marathon van Rotterdam zijn.
