Bellagio sky race
Wedstrijdverslag
23 oktober 2016
Bellagio Italie
Een trail van 26 km is toch een makkie!!!
Na mijn iets mindere ervaring in de Swiss Alpine, uitgevallen met knie klachten, en lang daarna niet lekker kunnen trainen door diezelfde knie, in ieder geval geen stukken langer dan 10 a 12 km. Was het de bedoeling om tijdens mijn vakantie in Italië daar toch iets te gaan lopen. De bedoeling was om samen met Tiny en Harald een wedstrijdje te doen daar. Helaas is dat er niet van gekomen. Er was in en straal van 100 km niets fatsoenlijks te vinden. In de 9 dagen dat ik bij de familie Driesse te gast was is er ook niet heel veel getraind welgeteld 8 a 9 km. In de dagen dat ik naar Pompei was heb ik zelfs nog korter gelopen wel 5 hele km. Er was ook bijna niet te lopen over het trottoir of tussen de auto’s door het is levensgevaarlijk om daar te lopen.
Nu had vriend Cor gelukkig nog wel iets gevonden voor op de terugweg. Bij het Comomeer in de plaats Bellagio was een trail te doen van 14 en 27 km, Met heel veel moeite ingeschreven voor deze trail omdat dat met een telefoon niet makkelijk gaat. Alles was nl in het Italiaans en geen letter in het Engels of Duits. Ook de voorwaarden en regels stonden in het Italiaans. Later thuis bleek dat er toch een Engelse talige versie bestond maar jammer genoeg niet voor Android.
14 km is dan wel iets aan de korte kant want met 27 is het dubbel genieten toch. Het aantal deelnemers was gelimiteerd tot 450 voor de 27 km en zat bijna vol dus dag inschrijving zou wel eens niet meer kunnen. Maar het is toch gelukt want ik stond bij de deelnemers. Zelfs helemaal voorop, als je naam met dubel aa begint dan sta je al gauw vooraan. Er zouden ongeveer 1650 hoogte meters in zitten, nou die zijn we wel gewend dus het werd de langste afstand. Op de Donderdag voor D Day gearriveerd in Bellagio, ruim op tijd dus. De eerste vergissing was al dat de trail niet op zaterdag was maar op Zondag dus heel gauw een dag hotel bij geboekt wat nog net ging, ik had de laatste kamer.
Ik had verwacht dat er wel iets te doen zou zijn in zo’n toeristische omgeving, Helaas het seizoen was dus afgelopen, de kano verhuur was al gesloten, een fiets was niet meer te huren, Er waren zelfs hotels gesloten. Het parkoers verkennen was nog een optie maar met een rotte knie geen goed idee ik heb me maar gespaard voor de wedstrijd. Op een gegeven moment kreeg ik een mail van de organisatie in het Italiaans over een medisch attest, nu bleek dat na enig onderzoek je niet mag lopen in Italië zonder attest. Ja en die had ik niet, dus bij het ophalen van het startnummer op zaterdag gaf dat grote problemen men wilde zelfs het inschrijf geld al terug geven tenzij ik iets kon regelen. Maar als je die hebt ook thuis niet kan je niets regelen. Er schoot me iets te binnen, ik had het KNAU pasje bij me, en met een hoop bluf is het me gelukt om ze te overtuigen dat ik gekeurd was. Pfff ik kreeg het nummer 348 mee, wat een geluk anders was alles voor niets geweest.
D Day. Zondag 07:00 voor ontbijt was het nog te vroeg, maar ik had nog wat broodjes met beleg over van de dag ervoor en een paar ontbijt repen. Flesje water erbij en smullen maar. De auto was de avond ervoor al ingeladen, zo ook een tas voor de loop. Het was toch niet echt vroeg toen ik bij het hotel vertrok, ik had al een paar dagen slecht geslapen door het betonnen bed waar ik in sliep mijn rug was het er dan ook niet mee eens.
Toen ik bij de start kwam was het best al wel druk de 14 km zou om 8:45 starten en de 27 km om 9:00. Dus tas afgeven en klaar maken voor de start, waar het fout gegaan is weet ik niet maar alles startte tegelijk. In die tijd begon het ook te regenen niet hard gelukkig. Het startvak werd van voor af gevuld ipv van achteraf en zie maar eens 1000 man/vrouw zover te krijgen dat ze doorlopen naar achteren. Dat duurde dus even. 9:15 het startschot, een kolonne van 1000 man/vrouw begaf zich op weg.
Het eerste stuk asfalt dat gaat best de eerste klim dient zich ook gelijk aan, de hartslag blijft redelijk al is de stijging best pittig, daarna een stuk gras wat ook langzaam oploopt. En de weg weer over, Een scherpe bocht en een smal steegje doemt op met allemaal ronde keitjes en heel steil voor mijn gevoel. De eerste km ging in 6:06 min De eerste wandel momenten zijn er al. Aan het eind van het steegje weer een stukje asfalt. Daarna het bos in over een lange trap met alweer keitjes en ontbrekende treden, ook erg ongelukkig om op te lopen want de treden zijn soms 50 cm breed en 15 hoog dat varieerde heel erg dus geen ritme te vinden. De tweede km was al in 8:00 min. Aan het einde van de trap wordt het een bospad en het werd ook steeds steiler en steiler. Het meeste was ook singel trail. De km tijden liepen dan ook behoorlijk op.
Nu had ik in gedachte om er 3,5 uur over te doen Na 3 km heb ik dat “schema” maar vaarwel gezegd km 3 in 7:41 min, km 4 in 14:49 min, km 5 in 9:48 min, km 6 in 19:24 min, Ik dacht dat ik heel wat gewend was maar dit was wel heel extreem. Het pad soms 30 cm breed liep ook wel langs flinke afgronden en met de regen was het best wel glad soms. Km 7 in 15:18 min, km 8 in 13:17 min. Toch geen moment gedacht om over te gaan naar de 14 km die op een gegeven moment afboog, nee ik wilde stoer doen en doen wat ik wilde doen. De weg naar de top lag voor me en open. Achteraf krijg je dan toch wel een beetje spijt. km 9 in 11:56 min, km 10 in 12:10 min, km 11 in 18:15 min. Hier begon het ook nog te sneeuwen met grote vlokken natte sneeuw dus het bleef niet liggen, de topper was km 12 die ging in schrik niet 31:04 min, Dit had niets met trails lopen te maken maar alles met bergbeklimmen, maar de top was bereikt en de afdaling kon ingezet worden en ook wat tijd goedmaken.
Helaas over een smalle richel op een bergkam was het pad niet best meer door uitstekende stenen, losse stenen en losgelopen bagger van alle voorgangers, na deze bergkam de echte afdaling, Jammer genoeg was die net zo steil als de heenweg dus het ging wel makkelijker maar niet echt heel veel sneller. Met de klim stonden de kuiten op klappen maar tijdens de afdaling de bovenbenen, zodat het dribbelen meer kon ik echt niet, afgewisseld moest worden met wandelen en zelfs dat deed zeer. Het gekke was dat ik op de wat vlakkere stukken toch wel weer een redelijk tempo kon maken en diverse mensen inhaalde die mij weer inhaalde op de steilere stukken. Het werd ook steeds stiller om me heen maar de weg was heel goed aangegeven dus geen probleem. Het laatste stuk was die zelfde eerder aangeven trap weer aanwezig maar nu naar beneden, ook naar beneden gaf die problemen door ontbrekende stukken. De rest was geen probleem meer dat ging over asfalt en fatsoenlijke paden naar de finish. Na 5:19:00 eindelijk de boog en de streep.
De organisatie was voortreffelijk onderweg en na afloop. Onderweg 8 drankposten sommige alleen water en sportdrank en sommige met banaan, sinaasappel, rozijnen, gedroogde vijgen, suikerklontjes, warme thee, cola. En na afloop zelf een heerlijke pasta maaltijd. En aangezien deze sukkel alleen een jasje voor onderweg op de top mee had, en geen gel of andere reepjes heb ik ruim genomen van alles onderweg, vooral de vijgen waren welkom een enorme voedingswaarde hebben die, en vullen de energie goed aan die hebben me er doorheen gekregen.
Of ik dit nog een keer doe, ik weet het nog niet, wel moet er dan eerst flink getraind gaan worden. Van de knieën heb ik gelukkig totaal geen last gehad. Dit geeft me wel weer moed voor de volgende wedstrijd. Op naar de droomtijdloop in Delft op Zondag 30-10-16. Dit gaat zeker een toptijd worden!!!!!!!!!!
Tot het volgende verslag.
Bellagio Italie
Een trail van 26 km is toch een makkie!!!
Na mijn iets mindere ervaring in de Swiss Alpine, uitgevallen met knie klachten, en lang daarna niet lekker kunnen trainen door diezelfde knie, in ieder geval geen stukken langer dan 10 a 12 km. Was het de bedoeling om tijdens mijn vakantie in Italië daar toch iets te gaan lopen. De bedoeling was om samen met Tiny en Harald een wedstrijdje te doen daar. Helaas is dat er niet van gekomen. Er was in en straal van 100 km niets fatsoenlijks te vinden. In de 9 dagen dat ik bij de familie Driesse te gast was is er ook niet heel veel getraind welgeteld 8 a 9 km. In de dagen dat ik naar Pompei was heb ik zelfs nog korter gelopen wel 5 hele km. Er was ook bijna niet te lopen over het trottoir of tussen de auto’s door het is levensgevaarlijk om daar te lopen.
Nu had vriend Cor gelukkig nog wel iets gevonden voor op de terugweg. Bij het Comomeer in de plaats Bellagio was een trail te doen van 14 en 27 km, Met heel veel moeite ingeschreven voor deze trail omdat dat met een telefoon niet makkelijk gaat. Alles was nl in het Italiaans en geen letter in het Engels of Duits. Ook de voorwaarden en regels stonden in het Italiaans. Later thuis bleek dat er toch een Engelse talige versie bestond maar jammer genoeg niet voor Android.
14 km is dan wel iets aan de korte kant want met 27 is het dubbel genieten toch. Het aantal deelnemers was gelimiteerd tot 450 voor de 27 km en zat bijna vol dus dag inschrijving zou wel eens niet meer kunnen. Maar het is toch gelukt want ik stond bij de deelnemers. Zelfs helemaal voorop, als je naam met dubel aa begint dan sta je al gauw vooraan. Er zouden ongeveer 1650 hoogte meters in zitten, nou die zijn we wel gewend dus het werd de langste afstand. Op de Donderdag voor D Day gearriveerd in Bellagio, ruim op tijd dus. De eerste vergissing was al dat de trail niet op zaterdag was maar op Zondag dus heel gauw een dag hotel bij geboekt wat nog net ging, ik had de laatste kamer.
Ik had verwacht dat er wel iets te doen zou zijn in zo’n toeristische omgeving, Helaas het seizoen was dus afgelopen, de kano verhuur was al gesloten, een fiets was niet meer te huren, Er waren zelfs hotels gesloten. Het parkoers verkennen was nog een optie maar met een rotte knie geen goed idee ik heb me maar gespaard voor de wedstrijd. Op een gegeven moment kreeg ik een mail van de organisatie in het Italiaans over een medisch attest, nu bleek dat na enig onderzoek je niet mag lopen in Italië zonder attest. Ja en die had ik niet, dus bij het ophalen van het startnummer op zaterdag gaf dat grote problemen men wilde zelfs het inschrijf geld al terug geven tenzij ik iets kon regelen. Maar als je die hebt ook thuis niet kan je niets regelen. Er schoot me iets te binnen, ik had het KNAU pasje bij me, en met een hoop bluf is het me gelukt om ze te overtuigen dat ik gekeurd was. Pfff ik kreeg het nummer 348 mee, wat een geluk anders was alles voor niets geweest.
D Day. Zondag 07:00 voor ontbijt was het nog te vroeg, maar ik had nog wat broodjes met beleg over van de dag ervoor en een paar ontbijt repen. Flesje water erbij en smullen maar. De auto was de avond ervoor al ingeladen, zo ook een tas voor de loop. Het was toch niet echt vroeg toen ik bij het hotel vertrok, ik had al een paar dagen slecht geslapen door het betonnen bed waar ik in sliep mijn rug was het er dan ook niet mee eens.
Toen ik bij de start kwam was het best al wel druk de 14 km zou om 8:45 starten en de 27 km om 9:00. Dus tas afgeven en klaar maken voor de start, waar het fout gegaan is weet ik niet maar alles startte tegelijk. In die tijd begon het ook te regenen niet hard gelukkig. Het startvak werd van voor af gevuld ipv van achteraf en zie maar eens 1000 man/vrouw zover te krijgen dat ze doorlopen naar achteren. Dat duurde dus even. 9:15 het startschot, een kolonne van 1000 man/vrouw begaf zich op weg.
Het eerste stuk asfalt dat gaat best de eerste klim dient zich ook gelijk aan, de hartslag blijft redelijk al is de stijging best pittig, daarna een stuk gras wat ook langzaam oploopt. En de weg weer over, Een scherpe bocht en een smal steegje doemt op met allemaal ronde keitjes en heel steil voor mijn gevoel. De eerste km ging in 6:06 min De eerste wandel momenten zijn er al. Aan het eind van het steegje weer een stukje asfalt. Daarna het bos in over een lange trap met alweer keitjes en ontbrekende treden, ook erg ongelukkig om op te lopen want de treden zijn soms 50 cm breed en 15 hoog dat varieerde heel erg dus geen ritme te vinden. De tweede km was al in 8:00 min. Aan het einde van de trap wordt het een bospad en het werd ook steeds steiler en steiler. Het meeste was ook singel trail. De km tijden liepen dan ook behoorlijk op.
Nu had ik in gedachte om er 3,5 uur over te doen Na 3 km heb ik dat “schema” maar vaarwel gezegd km 3 in 7:41 min, km 4 in 14:49 min, km 5 in 9:48 min, km 6 in 19:24 min, Ik dacht dat ik heel wat gewend was maar dit was wel heel extreem. Het pad soms 30 cm breed liep ook wel langs flinke afgronden en met de regen was het best wel glad soms. Km 7 in 15:18 min, km 8 in 13:17 min. Toch geen moment gedacht om over te gaan naar de 14 km die op een gegeven moment afboog, nee ik wilde stoer doen en doen wat ik wilde doen. De weg naar de top lag voor me en open. Achteraf krijg je dan toch wel een beetje spijt. km 9 in 11:56 min, km 10 in 12:10 min, km 11 in 18:15 min. Hier begon het ook nog te sneeuwen met grote vlokken natte sneeuw dus het bleef niet liggen, de topper was km 12 die ging in schrik niet 31:04 min, Dit had niets met trails lopen te maken maar alles met bergbeklimmen, maar de top was bereikt en de afdaling kon ingezet worden en ook wat tijd goedmaken.
Helaas over een smalle richel op een bergkam was het pad niet best meer door uitstekende stenen, losse stenen en losgelopen bagger van alle voorgangers, na deze bergkam de echte afdaling, Jammer genoeg was die net zo steil als de heenweg dus het ging wel makkelijker maar niet echt heel veel sneller. Met de klim stonden de kuiten op klappen maar tijdens de afdaling de bovenbenen, zodat het dribbelen meer kon ik echt niet, afgewisseld moest worden met wandelen en zelfs dat deed zeer. Het gekke was dat ik op de wat vlakkere stukken toch wel weer een redelijk tempo kon maken en diverse mensen inhaalde die mij weer inhaalde op de steilere stukken. Het werd ook steeds stiller om me heen maar de weg was heel goed aangegeven dus geen probleem. Het laatste stuk was die zelfde eerder aangeven trap weer aanwezig maar nu naar beneden, ook naar beneden gaf die problemen door ontbrekende stukken. De rest was geen probleem meer dat ging over asfalt en fatsoenlijke paden naar de finish. Na 5:19:00 eindelijk de boog en de streep.
De organisatie was voortreffelijk onderweg en na afloop. Onderweg 8 drankposten sommige alleen water en sportdrank en sommige met banaan, sinaasappel, rozijnen, gedroogde vijgen, suikerklontjes, warme thee, cola. En na afloop zelf een heerlijke pasta maaltijd. En aangezien deze sukkel alleen een jasje voor onderweg op de top mee had, en geen gel of andere reepjes heb ik ruim genomen van alles onderweg, vooral de vijgen waren welkom een enorme voedingswaarde hebben die, en vullen de energie goed aan die hebben me er doorheen gekregen.
Of ik dit nog een keer doe, ik weet het nog niet, wel moet er dan eerst flink getraind gaan worden. Van de knieën heb ik gelukkig totaal geen last gehad. Dit geeft me wel weer moed voor de volgende wedstrijd. Op naar de droomtijdloop in Delft op Zondag 30-10-16. Dit gaat zeker een toptijd worden!!!!!!!!!!
Tot het volgende verslag.
