Bergracetrail marathon
Wedstrijdverslag
03 juli 2016
Lunteren
Na de geslaagde wedstrijd van afgelopen woensdag in Bleiswijk met Pieter Verhoek en Aad, waar Aad en ik de 15 hebben gelopen is het nu tijd voor het serieuze werk, de laatste grote test voor de Swissalpinen nog vier weken en behalve de Ultratrail in Vaals is er niet zo heel veel duurwerk gedaan, zeker niet door mij, Aad loopt vaker in de week, al blijven de lange duurlopen ook uit.
De laatste in Davos, onze megaloop over ruim 76 kilometer eind juli.
We hebben 3 weken geen dag vrij gehad behalve de zondag, daardoor ook maar 2x per week gelopen op de woensdagen en zondagen behalve vorige week in Waddinxveen, maar toen heb ik op woensdag niet getraind.
Aad en ik hadden ons al vroeg ingeschreven voor de Bergracetrail in Lunteren, een trail over 3 ronden van 14 kilometer en per ronde zo'n ruim 200 hoogtemeters. We hebben het er vorige week op de training nog even over gehad en Harald heeft ook zin om te gaan lopen en zou er over denken. Dat denken duurde niet lang, want Harald gaf het dezelfde dag al door dat hij mee ging.
Op zaterdag belde Wim van der Heiden me op of hij mee kon rijden, hij wilde ook graag de marathon gaan lopen. Nu zijn we met 4, ook allemaal Swissalpine lopers van de ruim 76 kilometer, Piet Wuijster is de vijfde op de langste afstand en is al druk aan het trailen in Zwitserland.
Ik pik Aad en Harald om 9 uur op bij Aad thuis en daarna rijden we naar Benschop om Wim op te pikken, dat is dan rond 9.15 , we hebben een uurtje nodig om er te komen en om 10.10 zijn we gearriveerd. We parkeren de auto een eind weg, het is al vrij druk en we moeten nog een kwartiertje lopen naar de startlocatie.
Als we het terrein opkomen zien we links gelijk 4 dixies en ik stop gelijk om wat gewicht weg te brengen, de anderen lopen door.
Na het toiletbezoek wandel ik het terrein verder op, op weg naar de grote tent midden in de natuur waar we ons moeten melden. Ik zie en loper naar me toekomen, het is Dirk de Wit uit Dalem, hij gaat de 28 kilometer lopen.
Het is links en rechts al flink modderig na de regenval van de laatste tijd en ook nu hangt er een inktzwarte lucht boven ons. Aad had al op buienradar gekeken en gezien dat het rond de start nog even flink zou gaan regenen. We zien wel of dat gaat komen.
We halen onze startnummers op, Wim schrijft zich nog in, waarna het aantal deelnemers op de marathon slechts 35 telt, erg weinig. Op alle afstanden samen zouden er ruim 600 lopers starten, erg veel, daar had de organisatie geen rekening mee gehouden.
Ik ga op zoek naar water voor in mijn running vest, daar zit een waterzak in waar twee liter water in past. Nergens water te bekennen. Ik vraag het na bij de organisatie, maar nee hoor, geen water. Balen zeg, en nu ?
Ik krijg van Wim nog een flesje met een restant water, dat is tenminste iets, maar veel te weinig.
Inmiddels is het beginnen met regenen en niet zo zachtjes ook. De lopers zoeken beschutting in de tent en het is daar dan ook erg druk.
Ik zit nog steeds te ballen dat ik niet van thuis water mee heb genomen als ik er op attent wordt gemaakt dat er een mega grote straal water van het dak van de tent stroomt. Wauw, ik pak gelijk mijn waterzak en vul hem al snel met regenwater, toch gelukt, ik heb water voor onderweg.
Ik neem 4 gelletjes mee, wat te eten voor onderweg en mijn fototoestel.
Ik kleed me nu pas om en er wordt al omgeroepen dat we ons naar de start moeten begeven. Door al dat getreuzel zal je zien dat ik nog te laat kom ook. Snel een banaantje, Banaantje? Ik kan hem niet vinden, Aad kijkt ook nog even in mijn tas, maar nee, die blijkt nog thuis te liggen. Dan maar een snelle Jelle. Ik wandel naar de start al etende en als de start klinkt is de snelle Jelle nog niet op, maar ik heb geen haast en ga als laatste op pad.
Al meteen gaat het flink omhoog. Ik haal een paar lopers in en als ik me lekker naar beneden laat vallen in een afdaling loop ik samen met een dame. We komen bij een vrijwilliger die roept dat we terug moeten, we hebben nu al een bordje gemist. We keren terug en ja hoor, foutje bedankt, bordje gemist. Weer als nummer laatst krijg ik een paar flinke klimmetjes en afdalingen te verwerken als we ineens weer bij die zelfde man zijn. Nu wel de goede route genomen, waarna ik zeg dat het daarnet dus veel korter was geweest. De man lacht en zegt dat dit nu net niet de bedoeling is.
Ik heb inmiddels twee lopers achter me gelaten en kom bij een kruising waar 1 lint hangt. Rechtdoor of rechtsaf ? Geen pijl te zien, dan maar rechtdoor. Het is even zoeken voor ik weer op de route zit, was kennelijk toch rechts geweest.
Even later zie ik een pijl voor rechtdoor, maar verder komt niets meer. Ik vraag een dame die met een hondje aan het wandelen is , of er lopers langs zijn gekomen, maar dat blijkt niet zo te zijn geweest. Als ik terug loop komt van de andere kant één van de twee lopers aan die achter me zaten. Weer zoeken we en wandelen toch weer de richting op van de dame met hond, maar niets en we keren weer om. Als we weer een eind terug zijn gelopen komen de eerste lopers van de 28 kilometer er al aan, is een groepje van 5 en ook die lopen onze kant op. Dan moet dat dus toch goed zijn en we keren weer terug en ik loop helemaal door tot aan een weg, maar daar ook geen bewegwijzering. Dat kan dus niet goed zijn. we keren weer helemaal terug en de groep loopt snel voor ons uit en gaat op een gegeven moment ergens links en warempel, in de verte hangt weer een lintje. Dit heeft veel tijd en extra meters gekost en we liggen inmiddels weer ver achteraan. Achteraf blijkt de één of andere geinbodem pijlen weg te hebben gehaald. Hij is fijn.
Het wordt al blubberiger en blubberiger. Mega plassen waar je niet omheen kunt, dan maar er dwars doorheen, nat worden de voeten toch wel.
In een afdaling ga ik zelfs nog onderuit, maar weet dat op te vangen met mijn handen, ik gleed achterover.
We komen weer langs de startlocatie maar gaan daar rechtdoor waarna we de eerste drankpost tegen komen. even snel wat drinken en dan verder.
Inmiddels heb ik de twee lopers weer achter me. Het is een mooi parcours, veel omhoog en omlaag, mooie bospaden. Takken van bomen hangen vaak erg laag waardoor er regelmatig gebukt moet worden. De blubber zit al over de hele zool van mijn Speedcross 3 van Salomon, made in China. Dat is goed te merken, de kwaliteit is toch wat minder. een dunnere zool, al heb ik dat opgevangen met mijn eigen zooltjes, maar ook heb ik al een gebroken veter en het buitenwerk van de schoen vertoont al scheurtjes.
De speedcross is eigenlijk te smal voor mijn brede voeten waardoor mijn voet samengeknepen wordt en de ballen onder mijn voet een naad vertonen waar een blaar op komt, dat is ook nu het geval, dat loopt niet lekker. Ook heb ik een vergroeiing van mijn knokkel onder mijn grote teen, dat is ook erg gevoelig in zo'n smalle schoen, maar met gewone schoenen is helemaal niet te doen op dit parcours.
Door de zool met modder is er weinig grip op de blubber hellingen en is het net een ijsbaan naar beneden.
Na een mooi stuk bos staan we ineens voor een stuk woestijn lijkt het , het Wekeromse zand is ineens een flink contrast en ook pittig om te lopen. Het mulle zand kost veel kracht. Aan alle kanten halen lopers me nu in, ik denk dat het lopers zijn die 1 rondje van 14 lopen, ze hebben geen waterzak of rugzak bij zich.
Na het zand merk ik ineens dat mijn horloge op pauze staat. Het slangetje met mondstuk van de waterzak heeft precies het pauzeknopje ingedrukt. Dat is jammer, nu weet ik niet precies de afstand en hoe lang dat heeft geduurd. Snel zet ik het horloge weer aan.
Weer volgt een mooi stuk bos met hellingen en afdalingen, deze keer korte glooiingen. Als ik eindelijk bij de finish kom staat mijn horloge precies op 14 kilometer. Een flink stuk omgelopen en het horloge heeft stil gestaan, dat heft elkaar op wat betreft afstand, maar ik heb natuurlijk denk ik wel een kilometer zeker teveel gelopen.
Ik stop bij de finish even om wat te drinken, goed mijn afval weg en ga weer vol goede moed op pad. Ik zie net de huldiging van de 14 kilometer.
Na het zwaarste gedeelte haal ik eindelijk weer een loper in die ik de eerste kilometer ook al net voor me heb gehad.
Als ik verderop verkeerd ga loop ik ook weer bijna een kilometer teveel eer ik weer terug ben op het pad en duurt het weer een tijd voor ik de loper weer heb ingehaald, daarna zou ik hem niet meer zien.
Op dezelfde plek waar ik de vorige keer ben weggegleden gaat het nu ook weer mis en ik beland op de zijkant van mijn kont, de dame achter me zal wel hebben gelachen.
Weer even stoppen bij drankpost 3. Ik giet een bekertje water over mijn hoofd en het zweet druipt er gelijk vanaf, heerlijk. De dame achter de drankpost tafel zegt dat dit niet had gehoeven, want er komt zo regen. Ze heeft gelijk, al snel daarna begint het eerst zachtjes te regenen en later begint het echt hard te regenen.
Het parcours wordt zwaarder en zwaarder. Het is één grote modderpoel. Soms blijkt de plas zo diep dat je er tot over je enkels in weg zakt. Het is zwoegen en ik begin het toch al knap te voelen. De laatste tijd weinig rust gehad en veel gewerkt, het lichaam is moe en dat is nu vooral te merken, ik ben gewoon moe. De benen willen nog wel, maar het lichaam denkt daar anders over.
Ik luister als zo vaak niet naar mijn lichaam en wil door, het lichaam moet maar naar mij luisteren.
Voordeel van de regen is dat het zand nu minder mul is en dan ook beter is om op te lopen.
Zonder verder problemen kom ik bij de finish na ronde 2 en zie al veel lopers bij de finish staan. Aad, Wim of Harald zie ik niet, die zijn gelukkig door denk ik dan.
Ik stop even, drink wat, zoek naar voedsel in mijn vest en ja hoor, een snelle Jelle met chocolade die ik een keer bij een loopje heb gekregen, die gaat er goed in.
Als ik net ben begonnen met ronde 3 hoor ik de speaker in de verte roepen dat er nog twee lopers moeten komen en of die niet willen overwegen om te stoppen omdat ze na 5 uur en 40 minuten, om klokslag 17.00 uur al gaan beginnen met opruimen.
Ik kijk mop mijn klokje en zie dat dit zelfs voor mij nog een hele toer gaat worden, de vorige ronde ging in bijna 2 uur en nog eens 2 uur zou precies kunnen dan, maar dat ga ik nooit redden, ik ben moe en loop zelfs af en toe te knikkebollen. De ogen willen dicht.
Ik loop steeds voorzichtiger, maar ook krijg ik steeds meer moeite om mijn voeten op te tillen wat me een struikelpartij oplevert, maar meer dan knietje aan de grond is het niet gelukkig. Als ik bij de drankpost kom zijn ze al aan het opruimen, maar er is nog wel een bekertje voor me. Even verder vraagt een man naar mijn nummer, nummer 4 roep ik en gelijk hoor ik de man telefoneren en roept dat startnummer 4 net voorbij is gekomen en de laatste is .
De laatste ? Dat zal toch niet, ik heb minimaal 3 lopers achter me, of zouden die zijn gestopt ? Dan hebben ze toch gehoor gegeven aan de organisatie denk ik dan.
Als ik weer bij de woestijn kom zie ik links een loper zitten aan een picknicktafel. Het kan gewoon een hardloper zijn en ik vraag hem of hij ook meeloopt in de wedstrijd. Ja geeft hij aan, maar ik ben moe en neem even pauze en eet een boterhammetje.
Lig je laatste vraagt de loper, die Cock vd Kaaij blijkt te heten. Ik vertel hem dat dit best zou kunnen, al moeten er nog lopers achter me zitten, maar die zijn misschien gestopt.
Even denk ik erover om naast hem te gaan zitten en even een tukkie te doen, maar dat doen we toch maar niet.
Het is nu echt zwoegen om door de inmiddels weer steeds muller wordende zandhopen te komen, maar dat lukt. Na het zand komen weer mooie stukken bos met veel omhoog en omlaag, maar dat gaat wel steeds moeizamer.
Op zo'n 5 a 6 kilometer voor de finish gaat het mis. Ik ziet een boomstronk over het hoofd, of wat aannemelijker is, ik til mijn voeten gewoon niet hoog genoeg op, ik sla over de kop en beland op mijn rechter zij. Meteen schiet de kramp in beide kuiten door het stoten tegen de boomstronk.
Ik blijf een tijdje zitten, een beetje gedesillusioneerd en probeer de kramp uit de kuiten te krijgen. Na een tijdje lukt dat, ik klim overeind en strompel verder. Nog een stukje duinlandschap en dan nog 4 kilometer door de bossen op weg naar de finish.
Als ik eindelijk de laatste helling naar beneden loop naar de finish zie ik Aad, Harald en Wim al staan, alle nog aanwezige lopers applaudisseren, dat is erg sportief en doet me goed.
De dame die als speaker dienst doet roept om dat Cock va Kaaij binnenkomt, maar corrigeert dat, nee, het is Cor Terlouw, dan heeft hij Cock vd Kaaij ingehaald roept ze.
Dat was ook niet zo moeilijk als hij rustig een boterhammetje zat te eten.
Een zestal minuten later komt ook Cock van de Kaaij binnen en blijken er van de 35 lopers slechts 25 de finish te hebben gehaald.
Wim heeft het geweldig gedaan. Hij heeft ook zo'n 3 kilometer omgelopen en kwam toch uit op een geweldig mooie tijd van 4.46.32, goed voor een 12e plaats. Als hij niet om had gelopen was dat waarschijnlijk de 8e plaats geweest.
Aad heeft het ook keurig gedaan en blijkt maar eens te meer goed in vorm met een tijd van 5.14 20 , Harald liep een mooie 5.32.57 , mijn eindtijd kwam uit op 5.51.22 , mijn slechtste marathontijd ooit, maar het was met recht ook de zwaarste marathon die ik ooit heb gelopen.
Na afloop de ravage bij mijn voeten eens bekijken. Een blaar onder mijn rechter voet, twee grote blauwe teennagels, er hangen links en rechts wat vellen bij, maar geen gekke dingen verder. Geen last van de hamstrings gehad. De hartslag is keurig laag gebleven doordat ik erg langzaam heb gelopen. Met een gemiddeld tempo van 8 minuut 30 per kilometer kan dat ook niet anders. Al met al net eens ontevreden, al moet er een wonder voor nodig zijn om in de Swissalpine binnen de 13 uur de finish te halen. Ik vrees met grote vrezen.
Met die ijzeren wil en doorzettingsvermogen zit het wel goed, maar dat is bekend. Bij mij gaat veel op karakter.
Ik vind nog een bon voor een paar lange Bergrace Compressie sokken, maar alles is al ingepakt en ik krijg ze niet meer. Ik moet maar een mailtje sturen, dan sturen ze die wel na.
Ik heb ook nog een consumptiemunt, maar ook die is niet meer te gebruiken, ook de bar is al weg. Dan had ik toch wat meer door moeten lopen.
We wandelen weer een kwartier naar de auto en ik bel even naar huis dat ik daar rond 19.00 uur zal zijn.
Ik bleek een misrekening te maken, want ik heb dat kwartier wandelen niet meegerekend.
Ik breng de anderen thuis en kom zelf thuis om 19.15 na een zware dag.
Marathon 108 zit er weer op.
Lunteren
Na de geslaagde wedstrijd van afgelopen woensdag in Bleiswijk met Pieter Verhoek en Aad, waar Aad en ik de 15 hebben gelopen is het nu tijd voor het serieuze werk, de laatste grote test voor de Swissalpinen nog vier weken en behalve de Ultratrail in Vaals is er niet zo heel veel duurwerk gedaan, zeker niet door mij, Aad loopt vaker in de week, al blijven de lange duurlopen ook uit.
De laatste in Davos, onze megaloop over ruim 76 kilometer eind juli.
We hebben 3 weken geen dag vrij gehad behalve de zondag, daardoor ook maar 2x per week gelopen op de woensdagen en zondagen behalve vorige week in Waddinxveen, maar toen heb ik op woensdag niet getraind.
Aad en ik hadden ons al vroeg ingeschreven voor de Bergracetrail in Lunteren, een trail over 3 ronden van 14 kilometer en per ronde zo'n ruim 200 hoogtemeters. We hebben het er vorige week op de training nog even over gehad en Harald heeft ook zin om te gaan lopen en zou er over denken. Dat denken duurde niet lang, want Harald gaf het dezelfde dag al door dat hij mee ging.
Op zaterdag belde Wim van der Heiden me op of hij mee kon rijden, hij wilde ook graag de marathon gaan lopen. Nu zijn we met 4, ook allemaal Swissalpine lopers van de ruim 76 kilometer, Piet Wuijster is de vijfde op de langste afstand en is al druk aan het trailen in Zwitserland.
Ik pik Aad en Harald om 9 uur op bij Aad thuis en daarna rijden we naar Benschop om Wim op te pikken, dat is dan rond 9.15 , we hebben een uurtje nodig om er te komen en om 10.10 zijn we gearriveerd. We parkeren de auto een eind weg, het is al vrij druk en we moeten nog een kwartiertje lopen naar de startlocatie.
Als we het terrein opkomen zien we links gelijk 4 dixies en ik stop gelijk om wat gewicht weg te brengen, de anderen lopen door.
Na het toiletbezoek wandel ik het terrein verder op, op weg naar de grote tent midden in de natuur waar we ons moeten melden. Ik zie en loper naar me toekomen, het is Dirk de Wit uit Dalem, hij gaat de 28 kilometer lopen.
Het is links en rechts al flink modderig na de regenval van de laatste tijd en ook nu hangt er een inktzwarte lucht boven ons. Aad had al op buienradar gekeken en gezien dat het rond de start nog even flink zou gaan regenen. We zien wel of dat gaat komen.
We halen onze startnummers op, Wim schrijft zich nog in, waarna het aantal deelnemers op de marathon slechts 35 telt, erg weinig. Op alle afstanden samen zouden er ruim 600 lopers starten, erg veel, daar had de organisatie geen rekening mee gehouden.
Ik ga op zoek naar water voor in mijn running vest, daar zit een waterzak in waar twee liter water in past. Nergens water te bekennen. Ik vraag het na bij de organisatie, maar nee hoor, geen water. Balen zeg, en nu ?
Ik krijg van Wim nog een flesje met een restant water, dat is tenminste iets, maar veel te weinig.
Inmiddels is het beginnen met regenen en niet zo zachtjes ook. De lopers zoeken beschutting in de tent en het is daar dan ook erg druk.
Ik zit nog steeds te ballen dat ik niet van thuis water mee heb genomen als ik er op attent wordt gemaakt dat er een mega grote straal water van het dak van de tent stroomt. Wauw, ik pak gelijk mijn waterzak en vul hem al snel met regenwater, toch gelukt, ik heb water voor onderweg.
Ik neem 4 gelletjes mee, wat te eten voor onderweg en mijn fototoestel.
Ik kleed me nu pas om en er wordt al omgeroepen dat we ons naar de start moeten begeven. Door al dat getreuzel zal je zien dat ik nog te laat kom ook. Snel een banaantje, Banaantje? Ik kan hem niet vinden, Aad kijkt ook nog even in mijn tas, maar nee, die blijkt nog thuis te liggen. Dan maar een snelle Jelle. Ik wandel naar de start al etende en als de start klinkt is de snelle Jelle nog niet op, maar ik heb geen haast en ga als laatste op pad.
Al meteen gaat het flink omhoog. Ik haal een paar lopers in en als ik me lekker naar beneden laat vallen in een afdaling loop ik samen met een dame. We komen bij een vrijwilliger die roept dat we terug moeten, we hebben nu al een bordje gemist. We keren terug en ja hoor, foutje bedankt, bordje gemist. Weer als nummer laatst krijg ik een paar flinke klimmetjes en afdalingen te verwerken als we ineens weer bij die zelfde man zijn. Nu wel de goede route genomen, waarna ik zeg dat het daarnet dus veel korter was geweest. De man lacht en zegt dat dit nu net niet de bedoeling is.
Ik heb inmiddels twee lopers achter me gelaten en kom bij een kruising waar 1 lint hangt. Rechtdoor of rechtsaf ? Geen pijl te zien, dan maar rechtdoor. Het is even zoeken voor ik weer op de route zit, was kennelijk toch rechts geweest.
Even later zie ik een pijl voor rechtdoor, maar verder komt niets meer. Ik vraag een dame die met een hondje aan het wandelen is , of er lopers langs zijn gekomen, maar dat blijkt niet zo te zijn geweest. Als ik terug loop komt van de andere kant één van de twee lopers aan die achter me zaten. Weer zoeken we en wandelen toch weer de richting op van de dame met hond, maar niets en we keren weer om. Als we weer een eind terug zijn gelopen komen de eerste lopers van de 28 kilometer er al aan, is een groepje van 5 en ook die lopen onze kant op. Dan moet dat dus toch goed zijn en we keren weer terug en ik loop helemaal door tot aan een weg, maar daar ook geen bewegwijzering. Dat kan dus niet goed zijn. we keren weer helemaal terug en de groep loopt snel voor ons uit en gaat op een gegeven moment ergens links en warempel, in de verte hangt weer een lintje. Dit heeft veel tijd en extra meters gekost en we liggen inmiddels weer ver achteraan. Achteraf blijkt de één of andere geinbodem pijlen weg te hebben gehaald. Hij is fijn.
Het wordt al blubberiger en blubberiger. Mega plassen waar je niet omheen kunt, dan maar er dwars doorheen, nat worden de voeten toch wel.
In een afdaling ga ik zelfs nog onderuit, maar weet dat op te vangen met mijn handen, ik gleed achterover.
We komen weer langs de startlocatie maar gaan daar rechtdoor waarna we de eerste drankpost tegen komen. even snel wat drinken en dan verder.
Inmiddels heb ik de twee lopers weer achter me. Het is een mooi parcours, veel omhoog en omlaag, mooie bospaden. Takken van bomen hangen vaak erg laag waardoor er regelmatig gebukt moet worden. De blubber zit al over de hele zool van mijn Speedcross 3 van Salomon, made in China. Dat is goed te merken, de kwaliteit is toch wat minder. een dunnere zool, al heb ik dat opgevangen met mijn eigen zooltjes, maar ook heb ik al een gebroken veter en het buitenwerk van de schoen vertoont al scheurtjes.
De speedcross is eigenlijk te smal voor mijn brede voeten waardoor mijn voet samengeknepen wordt en de ballen onder mijn voet een naad vertonen waar een blaar op komt, dat is ook nu het geval, dat loopt niet lekker. Ook heb ik een vergroeiing van mijn knokkel onder mijn grote teen, dat is ook erg gevoelig in zo'n smalle schoen, maar met gewone schoenen is helemaal niet te doen op dit parcours.
Door de zool met modder is er weinig grip op de blubber hellingen en is het net een ijsbaan naar beneden.
Na een mooi stuk bos staan we ineens voor een stuk woestijn lijkt het , het Wekeromse zand is ineens een flink contrast en ook pittig om te lopen. Het mulle zand kost veel kracht. Aan alle kanten halen lopers me nu in, ik denk dat het lopers zijn die 1 rondje van 14 lopen, ze hebben geen waterzak of rugzak bij zich.
Na het zand merk ik ineens dat mijn horloge op pauze staat. Het slangetje met mondstuk van de waterzak heeft precies het pauzeknopje ingedrukt. Dat is jammer, nu weet ik niet precies de afstand en hoe lang dat heeft geduurd. Snel zet ik het horloge weer aan.
Weer volgt een mooi stuk bos met hellingen en afdalingen, deze keer korte glooiingen. Als ik eindelijk bij de finish kom staat mijn horloge precies op 14 kilometer. Een flink stuk omgelopen en het horloge heeft stil gestaan, dat heft elkaar op wat betreft afstand, maar ik heb natuurlijk denk ik wel een kilometer zeker teveel gelopen.
Ik stop bij de finish even om wat te drinken, goed mijn afval weg en ga weer vol goede moed op pad. Ik zie net de huldiging van de 14 kilometer.
Na het zwaarste gedeelte haal ik eindelijk weer een loper in die ik de eerste kilometer ook al net voor me heb gehad.
Als ik verderop verkeerd ga loop ik ook weer bijna een kilometer teveel eer ik weer terug ben op het pad en duurt het weer een tijd voor ik de loper weer heb ingehaald, daarna zou ik hem niet meer zien.
Op dezelfde plek waar ik de vorige keer ben weggegleden gaat het nu ook weer mis en ik beland op de zijkant van mijn kont, de dame achter me zal wel hebben gelachen.
Weer even stoppen bij drankpost 3. Ik giet een bekertje water over mijn hoofd en het zweet druipt er gelijk vanaf, heerlijk. De dame achter de drankpost tafel zegt dat dit niet had gehoeven, want er komt zo regen. Ze heeft gelijk, al snel daarna begint het eerst zachtjes te regenen en later begint het echt hard te regenen.
Het parcours wordt zwaarder en zwaarder. Het is één grote modderpoel. Soms blijkt de plas zo diep dat je er tot over je enkels in weg zakt. Het is zwoegen en ik begin het toch al knap te voelen. De laatste tijd weinig rust gehad en veel gewerkt, het lichaam is moe en dat is nu vooral te merken, ik ben gewoon moe. De benen willen nog wel, maar het lichaam denkt daar anders over.
Ik luister als zo vaak niet naar mijn lichaam en wil door, het lichaam moet maar naar mij luisteren.
Voordeel van de regen is dat het zand nu minder mul is en dan ook beter is om op te lopen.
Zonder verder problemen kom ik bij de finish na ronde 2 en zie al veel lopers bij de finish staan. Aad, Wim of Harald zie ik niet, die zijn gelukkig door denk ik dan.
Ik stop even, drink wat, zoek naar voedsel in mijn vest en ja hoor, een snelle Jelle met chocolade die ik een keer bij een loopje heb gekregen, die gaat er goed in.
Als ik net ben begonnen met ronde 3 hoor ik de speaker in de verte roepen dat er nog twee lopers moeten komen en of die niet willen overwegen om te stoppen omdat ze na 5 uur en 40 minuten, om klokslag 17.00 uur al gaan beginnen met opruimen.
Ik kijk mop mijn klokje en zie dat dit zelfs voor mij nog een hele toer gaat worden, de vorige ronde ging in bijna 2 uur en nog eens 2 uur zou precies kunnen dan, maar dat ga ik nooit redden, ik ben moe en loop zelfs af en toe te knikkebollen. De ogen willen dicht.
Ik loop steeds voorzichtiger, maar ook krijg ik steeds meer moeite om mijn voeten op te tillen wat me een struikelpartij oplevert, maar meer dan knietje aan de grond is het niet gelukkig. Als ik bij de drankpost kom zijn ze al aan het opruimen, maar er is nog wel een bekertje voor me. Even verder vraagt een man naar mijn nummer, nummer 4 roep ik en gelijk hoor ik de man telefoneren en roept dat startnummer 4 net voorbij is gekomen en de laatste is .
De laatste ? Dat zal toch niet, ik heb minimaal 3 lopers achter me, of zouden die zijn gestopt ? Dan hebben ze toch gehoor gegeven aan de organisatie denk ik dan.
Als ik weer bij de woestijn kom zie ik links een loper zitten aan een picknicktafel. Het kan gewoon een hardloper zijn en ik vraag hem of hij ook meeloopt in de wedstrijd. Ja geeft hij aan, maar ik ben moe en neem even pauze en eet een boterhammetje.
Lig je laatste vraagt de loper, die Cock vd Kaaij blijkt te heten. Ik vertel hem dat dit best zou kunnen, al moeten er nog lopers achter me zitten, maar die zijn misschien gestopt.
Even denk ik erover om naast hem te gaan zitten en even een tukkie te doen, maar dat doen we toch maar niet.
Het is nu echt zwoegen om door de inmiddels weer steeds muller wordende zandhopen te komen, maar dat lukt. Na het zand komen weer mooie stukken bos met veel omhoog en omlaag, maar dat gaat wel steeds moeizamer.
Op zo'n 5 a 6 kilometer voor de finish gaat het mis. Ik ziet een boomstronk over het hoofd, of wat aannemelijker is, ik til mijn voeten gewoon niet hoog genoeg op, ik sla over de kop en beland op mijn rechter zij. Meteen schiet de kramp in beide kuiten door het stoten tegen de boomstronk.
Ik blijf een tijdje zitten, een beetje gedesillusioneerd en probeer de kramp uit de kuiten te krijgen. Na een tijdje lukt dat, ik klim overeind en strompel verder. Nog een stukje duinlandschap en dan nog 4 kilometer door de bossen op weg naar de finish.
Als ik eindelijk de laatste helling naar beneden loop naar de finish zie ik Aad, Harald en Wim al staan, alle nog aanwezige lopers applaudisseren, dat is erg sportief en doet me goed.
De dame die als speaker dienst doet roept om dat Cock va Kaaij binnenkomt, maar corrigeert dat, nee, het is Cor Terlouw, dan heeft hij Cock vd Kaaij ingehaald roept ze.
Dat was ook niet zo moeilijk als hij rustig een boterhammetje zat te eten.
Een zestal minuten later komt ook Cock van de Kaaij binnen en blijken er van de 35 lopers slechts 25 de finish te hebben gehaald.
Wim heeft het geweldig gedaan. Hij heeft ook zo'n 3 kilometer omgelopen en kwam toch uit op een geweldig mooie tijd van 4.46.32, goed voor een 12e plaats. Als hij niet om had gelopen was dat waarschijnlijk de 8e plaats geweest.
Aad heeft het ook keurig gedaan en blijkt maar eens te meer goed in vorm met een tijd van 5.14 20 , Harald liep een mooie 5.32.57 , mijn eindtijd kwam uit op 5.51.22 , mijn slechtste marathontijd ooit, maar het was met recht ook de zwaarste marathon die ik ooit heb gelopen.
Na afloop de ravage bij mijn voeten eens bekijken. Een blaar onder mijn rechter voet, twee grote blauwe teennagels, er hangen links en rechts wat vellen bij, maar geen gekke dingen verder. Geen last van de hamstrings gehad. De hartslag is keurig laag gebleven doordat ik erg langzaam heb gelopen. Met een gemiddeld tempo van 8 minuut 30 per kilometer kan dat ook niet anders. Al met al net eens ontevreden, al moet er een wonder voor nodig zijn om in de Swissalpine binnen de 13 uur de finish te halen. Ik vrees met grote vrezen.
Met die ijzeren wil en doorzettingsvermogen zit het wel goed, maar dat is bekend. Bij mij gaat veel op karakter.
Ik vind nog een bon voor een paar lange Bergrace Compressie sokken, maar alles is al ingepakt en ik krijg ze niet meer. Ik moet maar een mailtje sturen, dan sturen ze die wel na.
Ik heb ook nog een consumptiemunt, maar ook die is niet meer te gebruiken, ook de bar is al weg. Dan had ik toch wat meer door moeten lopen.
We wandelen weer een kwartier naar de auto en ik bel even naar huis dat ik daar rond 19.00 uur zal zijn.
Ik bleek een misrekening te maken, want ik heb dat kwartier wandelen niet meegerekend.
Ik breng de anderen thuis en kom zelf thuis om 19.15 na een zware dag.
Marathon 108 zit er weer op.
