Na de halve natuurmarathon van vorige week stond er vandaag weer een halve marathon op het programma. De halve marathon in Utrecht.

Deze halve marathon heeft toch iets speciaals. Ik ga hem samen lopen met Mandy, dit zal voor haar de eerste halve marathon gaan worden.

Om 10 uur ben ik in Lopik om Mandy op te pikken. Mandy is best wel zenuwachtig, maar dat is logisch, dat had ik zelf niet anders en nog bij de marathon van Rotterdam.
We rijden naar Nieuwegein en pakken de tram naar Utrecht Centraal. Ik kijk mijn ogen uit op het station, dat is mega. Vanaf de hal lopen we naar buiten en pakken de bus naar de sporthal in het Science Park in Utrecht waar we ons om kunnen kleden. Ondanks dat er staat in de folder dat de bus gratis is voor hardlopers moeten we afrekenen voor de rit, de chauffeur is niet op de hoogte. Later horen we hem bellen met de centrale en horen we het antwoord dat de lopers op vertoon van hun startnummer inderdaad gratis mogen reizen,l maar we hebben dat maar zo gelaten. Het was goed zo.
Als we arriveren bij de sporthal hebben we nog 45 minuten tot aan de start en alle tijd om ons rustig om te kleden.
Als we klaar zijn heeft Mandy nog twee paarse shirts van de Goudse Verzekeringen die ik haar heb gegeven op haar 50e verjaardag in haar surprise. De shirts komen nu goed van pas om ons wat warmer aan te kleden tot aan de start en ook om naar de start te wandelen, want dat is nog een kleine kilometer verderop.
Bij de start nog even geplast en we gaan op zoek naar startvak B. We zien E, we zien F, maar nog geen B. We wandelen naar voren maar zien daar alleen maar F, dan maar terug en naar de andere kant en ja hoor, D, C en dan B.
Een loper wil ook het vak in maar heeft geen B op zijn startnummer staan. Hij vraagt nog wel hoe snel de lopers in dit vak lopen, waarna de vrijwilliger als antwoord geeft, onder de 1.30 uur. We kijken elkaar aan en hebben sterk de indruk dat we helemaal verkeerd staan. Mandy heeft bij de inschrijving nog de verwachte tijd doorgegeven en kreeg toch de B, dat is vreemd. We kijken om ons heen en zien toch nog meer lopers staan die we wat minder snel inschatten. Het zal wel goed zijn dan.
We geven de paarse shirts af aan een dame buiten het hek en vragen haar of ze de shirts onder een aanhanger wil leggen in de hoop dat ze er na afloop nog zullen liggen, al is het geen ramp als ze weg zouden zijn.

Het aftellen is begonnen en we gaan op pad. Best spannend. Hoe zal het ons vergaan. Vooraf heeft Mandy aangegeven dat ze heeft gedroomd van een tijd binnen de 2.15 uur en daar dik tevreden mee zal zijn, maar het zou geweldig zijn om 2.06 te lopen, een tempo van iets onder de 6 minuten per kilometer uitgaande van de 21,1 kilometer.
Na het startschot schieten alle lopers links en rechts om ons heen en zonder het goed en wel te beseffen lopen we toch wat sneller dan we wilden.
We openen in 5.19 en ik trap op de rem, al merk ik toch weer dat we langzaam met de meute weer wat mee versnellen. Kilometer 2 gaat in 5.38 , dan volgt 5.48 en een 5.55 , dan hebben we het juiste tempo te pakken. We lopen eerst wat buiten het centrum, maar na 5 kilometer rennen we het centrum binnen en na 6 kilometer lopen we onder de Domtoren door, dat is toch wel een machtig gezicht. Het is best mooi in het centrum. Parkje hier, stukje natuur daar, oude mooie huizen, ik geniet er met volle teugen van.

Voorbij de 6 kilometer staat Anna, de dochter van Mandy, samen met haar vriend Vincent. Ze fietsen een stukje met ons mee over het fietspad, wij op de weg. Dit is leuk om te doen. Een stukje verder voel ik een tikje op mijn linker schouder. Géjan Timmerman haalt ons in. Géjan heeft in Ammerstol gewoond en op de middelbare school bij me in de klas gezeten. Leuk om hem hier te zien. Mandy voorspelde het vooraf al, je zult wel weer bekenden tegenkomen.
Net voor de 10 kilometer geef ik een appelmoesgelletje aan Mandy. Ze verbruikt best wel calorietjes en die kunnen we op deze manier wat aanvullen.
Bij de 10 kilometer staat John, de man van Mandy. Hij is op de racefiets gekomen en maakt foto's als we voorbij komen. Later fiets hij parallel aan ons en maakt nog meer foto's. Ik zie Mandy echt genieten, dat doet mij ook goed.
De 10 kilometer komen we door in 58.16 , ruim 1,5 minuut onder het schema, dat zat puur in de eerste kilometers.
Het begint nu best wel te regenen en het wordt daardoor kouder en ook de wind voelt nu kouder aan, maar Mandy en ik voelen ons daar beter van.
Na zo'n 13 kilometer merk ik dat Mandy wat achter blijft, het gaat wat moeizamer. Ik geef haar een bekertje water aan, ze heeft wat last van het gelletje dat ze op moet boeren en niet lekker is gevallen, ook het koude water is geen succes. Warme thee hebben ze niet, alleen ook wat koude energiedrank.
Ik kijk voor me en zie ineens Ron van Lamoen lopen en roep hem. Hij roept naar me of ik ook aan het hazen ben, dat doet hij ook. Leuk om Ron weer eens te zien. Al weer een bekende dus.
De kilometers 14 en 15 gaan boven de 6.10 , daarna gaan we bewust langzamer lopen. Het heeft geen zin om je kapot te lopen. Ons tempo van 6.30 bevalt Mandy op dat moment beter en ze kan dat dan ook blijven lopen zonder op een hoop te gaan.
Na 17 kilometer zitten we nog op het schema rond de 6 minuten per kilometer, maar dat laten we schieten. Netjes uitlopen en ook proberen onder de 2.15 te blijven.
Af en toe een héél klein stukje wandelen om de zware kuiten wat te ontzien maar verder gaat alles prima. Ik vreesde voor een algehele inéénstorting, maar Mandy loopt verstandig naar haar eigen mogelijkheden. Ze kan het goed doseren zonder echt kapot te gaan waardoor ik zie dat er zelfs een kans is om onder de 2.10 te komen, al zal dat zwaar gaan worden.
Bij de 19 kilometer zien we aan twee kanten van de weg fotografen zitten en horen ineens roepen dat het super gaat. Het is Monique Baan die ineengedoken achter haar camera dik aangekleed ons al aan heeft zien komen en ons op de foto zet namens marathonfoto.nl , erg leuk. Nu maar hopen dat de foto's zijn gelukt.
Het is nu aftellen en ik doe dat aan de hand van nog zoveel rondjes op onze Avantri baan, door Mandy zo geliefd.
Als we het laatste rechte stuk op komen zitten we nog net onder de 2.09 , maar het is nog best ver. Ik probeer Mandy nog te motiveren en nog een versnelling teweeg te brengen en dat lukt. We gaan echt weer sneller en dat heeft effect. We komen over de finish in een prachtige 2.09.56 bij het halve marathon debuut van Mandy.
John staat ons al op te wachten en maakt nog een paar leuke foto's. We krijgen beiden een zakje krentenbollen en John pakt ook de paarse shirts die er nog netjes liggen. Lekker, want anders koelen we snel af. Mandy is moe, maar toch voldaan en we zijn beiden blij dat het is gelukt. Niet in de 2.06 , maar zeer ruim onder de 2.15
We wandelen naar de medailleuitgifte en dan weer de kleine kilometer terug naar de sporthal en ik zie dat het met Mandy verbazingwekkend goed gaat. Geen gesjok of gehink, maar nog steeds een vastberaden tred. Super, ze is dus goed fit.
We nemen een lekkere douche en hebben allebei trek gekregen. We gaan met de bus terug naar Utrecht Centraal en nemen een lekkere zak patat bij Bram Ladage op Hoog Catharijne. Daarna nog een lekkere Cappuccino bij de AH to go en we kunnen er weer tegenaan. Even over 5 uur zet ik Mandy weer thuis af en zelf ben ik rond half 6 thuis na een heerlijke dag.
Volgende week wacht weer een halve met Aad in Hazerswoude, zo'n beetje de laatste voorbereiding op Rotterdam.