Na de marathon in Dingle de hele week langs de Wild Atlantic Way gereden, de westkust van Ierland. Heerlijk koel weer, veel wind, bijna iedere dag wat regen. Marloes en ik genieten er volop van. De eerste paar dagen nog wat stijve benen gehad van de marathon, maar verder nergens last van gehad. Ik was niet voluit gegaan en voelde me verder prima. Op onze Bed and Breakfast adressen hebben we bijna overal WiFi en zodoende maar eens gekeken of er hier nog ergens wat te lopen valt. Er zijn veel minder loopjes dan in Nederkand, maar ik weet toch een evenement te vinden in Killinkere, regio Cavan, op zijn Iers Cillin Cheir.
Met Marloes even besproken of het goed is als ik misschien nog een loop ga doen. Komt dat een beetje uit dan? Het blijkt redelijk op de route te liggen. We zijn inmiddels in Sligo beland en daar vandaan is het nog 130 kilometer en we rijden die richting op. Even een stuk de grotere weg gepakt om op 10 september in de avond te overnachten in Virginia, 8 km vanaf de startplaats.

De start is pas om 12.00 uur. We ontbijten om 9 uur en gaan om 10.10 uur op pad en zijn er al om half 11. We zijn dus veel te vroeg. Ik moet me nog inschrijven en zie iedereen naar me kijken als ik me inschrijf. Een Nederlander???
Het is een kleinschalige loop die voor het eerst wordt georganiseerd en ook voor het goede doel is. De inschrijving is dan ook vrij fors met 35 euro, al was de voorinschrijving goedkoper, maar dat was nu geen optie.
Bij de inschrijftafel ontvang ik tot mijn verbazing een leuk knalgeel functioneel shirt, in een favoriete kleur, uniek voor mij. Buiten Ierland is er niemand die zo'n shirt heeft.
We kijken buiten wat rond en als ik me omkleed blijft Marloes in de kantine zitten met een e-reader. De weersverwachting was een paar dagen geleden dat ik de hele tijd in de regen zou gaan lopen met een straffe wind. Dat laatste klopt, maar van regen is totaal geen sprake, de zon schijnt zelfs. Geen " Cor weer" dus, maar wel een lekkere temperatuur van 17 graden bij de start.
Zo'n Nederlander aan de start blijkt een bezienswaardigheid, want iedereen kijkt naar me en sommigen komen een praatje maken. Ik spreek met een Ier die een tijdje in Arnhem heeft gewerkt. Hij woont op een paar kilometer van de start en gaat zijn eerste halve marathon lopen.
Bij de start staan alle lopers bij elkaar, de 5 kilometer, de 10 en de halve marathon. De lopers voor de halve marathon worden naar voren geroepen. Er komt een fotografe op een trapje voor de start staan. De eerste rij lopers moet wat zakken zodat iedereen op de foto past, alle 44 lopers.
Als we starten is het al bijna 12.10, maar zodra het startschot klinkt schiet iedereen er vandoor en lijk ik wel stil te staan. Nu wil ik ook niet snel starten, want het belooft een zwaar parcours te worden en dat een week na Dingle, dus niet te gek.
Het blijken allemaal goed getrainde lopers te zijn. Is ook niet zo gek,want als je in Ierland gaat hardlopen is er niets vlak. De heuvels die voor mij pittig zijn doen de anderen niets lijkt het. Waar ik eerst de verwachting heb dat er een aantal lopers terug zal zakken blijkt dat totaal niet het geval. Erger nog, de gaten worden steeds groter. Er zakt 1 loper gelijk iets terug en even later halen twee lopers mij weer in en verder zie ik onderweg de lopers voor me steeds verder weglopen en is het gat naar achteren naar de paar langzamere lopers ook groter aan het worden.
De eerste vijf kilometer zijn het makkelijkste, daarin zitten veel daalmeters, die gaan dan ook net binnen de 25 minuten. Het parcours gaat nu flink omhoog, het is zwoegen geblazen. Ik kies mijn eigen ritme zonder risico om me op te blazen en loop de 10 kilometer rond de 52.30 , ik heb dan al 3 drankposten gehad. Bij de drankposten krijg ik een fles water van een halve liter en er is ook een drankpost waar je zoete snoepjes krijgt aangereikt. Uiteindelijk blijken er 6 drankposten te zijn ipv de beloofde 4, maar ik klaag niet, dit is lekker. Ik zweet behoorlijk door de inspanningen.
Er zitten toch redelijk wat puistjes in het parcours en ik ga de kuitjes best voelen.
Met nog vijf kilometer te gaan zie ik achter me een loper langzaam naderen, al wordt dat gat niet snel kleiner. Ik kijk af en toe eens om en probeer de loper voor te blijven. Ik hoef niet voluit te gaan om dat voor elkaar te krijgen, ik ben wat sterker en loop zelfs nog wat uit.
In de laatste kilometer haal ik nog een loper in die er doorheen lijkt te zitten. Als ik uiteindelijk binnen kom staat de klok op 1.52.36 , maar geeft mijn horloge een afstand aan van 20,79 kilometer, dan zou de halve marathon ruim 300 meter minder zijn geweest, al weet ik niet hoe betrouwbaar dit hier is. De telefoon heeft hier soms ook geen gps, wellicht het horloge ook niet. De loper achter me komt binnen en blijkt een dame te zijn die om de tijd vraagt. Ze had gehoopt me in te halen, maar ik was net te snel zegt ze.
De dame bij de finish feliciteerd me en vraagt of ik die Nederlander ben. Blijft wel erg leuk.
In de totaaluitslag blijk ik als 36e binnen te zijn gekomen van de 44 finishers. Die Ieren zijn best snel zeg, want ik heb toch goed mijn best gedaan.
Bij de finish had ik Marloes verwacht voor de nodige foto's, maar die had het koud gekregen en was weer naar binnen gegaan. Er stond ook een straf windje en in de schaduw was het best fris.
Ik kom de sporthal in en zie een heleboel tafels staan met allerlei soorten eten en drinken. Ik vraag of het "for free" is en dat blijkt zo. Would you like tea or coffee ? Dat is service! Ik kies voor koffie en krijg een mega beker. Ik neem een cupcake en een biscuit met chocolade, neem ook een cupcake voor Marloes mee en ga even bij Marloes zitten. Ik keer nog even terug voor een banaantje en ga dan naar de kleedkamer.
Er was iets met de douche. Een Ier had me voor de wedstrijd wat gezegd, maar in dat plat Iers was dat binnensmondse gemompel nauwelijks te verstaan. Is ie wel warm ? Ik vraag aan een paar anderen of de douche warm is. Er is stoom te zien, dus dat zal wel goed zitten zeggen ze.
Als ik ga douchen kan ik net mijn haar uitspoelen en daarna stopt de douche ermee. Hoe vaak ik ook op de knop druk, meer dan een paar druppels die langs de buis naar beneden lopen is er niet bij. Het laatste beetje schuim droog ik af met een poloshirt aangezien ik maar 1 handdoek heb meegenomen van huis en die vorige week in Dingle al had gebruikt, maar dit blijkt ook goed te werken.
Ik had niet verwacht om na de marathon nog een loop te doen.
Als ik in de kantine terug kom is net de prijsuitreiking aan de gang en we wachten daar even op. Daarna nog even een cupcake en muffin gepakt en Marloes ook nog een cupcake. Als we naar de auto wandelen hoor ik een hoop herrie achter me. Als ik omkijk zie ik een grote plastic vuilnisbak aan komen rollen. Door de storm was die omgewaaid en rolde nu mijn kant op. Even de bak weer overeind en klem gezet en weer op pad.
Op naar Dublin na een geweldig leuke ervaring. Erg aardige mensen de Ieren.