Al weken staat bij veel Avantrianen alles in het teken van de 10e april, DE MARATHON VAN ROTTERDAM.

Bij mij is dat al 29 jaar een vast gegeven, maar het lijkt wel of er steeds meer Avantrianen meegaan naar loopstad nummer 1, Rotterdam!

De één loopt zijn/haar trainingen alleen, de ander gewoon bij de club, anderen trainen met elkaar, iedereen doet het op zijn/haar manier. Of er nu een marathon wordt gelopen of een kwart marathon, allemaal gaan we naar Rotterdam.

Dit jaar staan er maar liefst 26 Avantrianen aan de start, op de kwart marathon zijn dat: Ab, Pauline, Daphne, Saskia, Monique, Alexandra, Ben, Stefanie, Mandy, Robert en Gemmeke.
Op de marathon starten Michel, Wilko, Aad, Robert, Jan, Alfred, John, Ruben, Harald, Argen, Nico, Jacob, Pieter, Piet en ikzelf.

Voorafgaande aan de marathon hebben we traditioneel de pastaparty. Ook nu was die weer erg gezellig en het is jammer dat de snelle mannen die altijd mijden, zelfs de Kenianen hebben op zaterdagavond nog een pastaparty in Rotterdam.

Op zondagmorgen spreken we al om 7.45 uur af bij Linquenda en al meteen zit de stemming er goed in. Met een grote groep gaan we naar metrostation Capelsebrug waar we al een groepje zien staan met Piet, Wilko en Michel. Als we de metro binnen komen is het groepje al vertrokken, ze hebben niet op ons gewacht en trekken kennelijk hun eigen plan. Bij de metro zien we Hilly en Andy van avStart, die gaan voor hun eerste marathon. Met de groep komen we aan op de Coolsingel en wandelen op het gemak naar de brandweerkazerne Baan bij metrostation Leuvehaven, de anderen zien we net voor ons naar binnen gaan.
Ik mag zelf op uitnodiging de kazerne gebruiken, maar inmiddels gebruiken we hem allemaal. Het is een prima locatie, er is toezicht op de spullen, de deur is dicht en gaat alleen open als je op een bel drukt en iemand je binnen laat. We kunnen ons omkleden in een grote sportzaal en er zijn na afloop warme douches. Ook kan er naar behoeven gebruik gemaakt worden van de kantine en toilet.
Iedereen doet alles op het gemak, we hebben tijd genoeg. Het gaat de snelle mannen toch niet snel genoeg, die willen snel richting start. Michel roept dat we nog een foto moeten maken, is wel erg leuk. Ik trommel snel iedereen op en als we buiten komen zijn de vogels al gevlogen, de snelle mannen konden niet wachten, waarna we met de anderen een foto hebben gemaakt. Jan, Robert en Piet waren wel van de partij.
We lopen weer terug de sporthal in en regelen de laatste zaken, nog even naar het toilet, drankjes klaar, kleding op orde, gelletjes, startnummers, etc.
Aad en ik zijn de laatsten. Aad heeft startwave 2 maar heeft zijn nummer voorzien van een gekopieerd stickertje met startwave 1, hij start dan gelijk met de toppers, de andere marathonlopers hebben dat ook gedaan voor zover ze geen startwave 1 hadden. Mij boeit dat niet zo, een tijd is voor mij absoluut van ondergeschikt belang, het gaat mij puur om het uitlopen.
Aad gaat dus later het startvak in maar staat gewoon naast de snelle mannen van Avantri, ik zit in het gedrang van lopers die van de andere kant komen en nog snel het juiste startvak in willen en publiek dat richting start wil. Vreemd dat alles elkaar dan tegenkomt. Waarom niet wachten met het publiek erlangs laten tot de lopers zijn gestart.
Aangezien ik geen haast heb blijf ik gezellig staan praten in het zonnetje. Zonnetje??? Ja, helaas voor mij is het zonnig, geen wolkje aan de lucht, maar ook best wel warm voor de tijd van het jaar. Nog niet bij de start zelf, maar het zou snel warmer gaan worden, dus helaas zeker geen Cor weer, maar wel leuk voor het publiek.

Het eerste startschot klinkt en ik sta naast het startvak waar ik moet zijn, wave 3. Als eindelijk iedereen langzaam de gaten opvult van de lopers die al zijn gestart kan ik het startvak binnen en sta naast een Marco en een Fleur. Marco heeft al vaker een marathon gelopen en Fleur is debutante en komt uit Alkmaar. Ze willen net onder de 4 uur gaan lopen en ik geef aan dat ik daar ook op weg zal gaan, een tempo rond de 5.35 per kilometer. Mogen we dan met je mee lopen is de vraag. Natuurlijk, geen probleem.
Fleur is wat zenuwachtig, is logisch, dat had en heb ik zelf ook.
Startschot twee klinkt na 10 minuten en we schuiven weer wat op, nu staan we helemaal achteraan de Coolsingel, net voor de Hofpleinvijver.
Na startschot 3 plassen we nog even en wandelen richting start, we hebben geen haast, de tijd gaat toch pas tellen als we over de streep komen. Marco en Fleur gaan dus ook maar wandelen. Als we starten zijn er sinds de eerste start bijna 25 minuten voorbij.

De eerste kilometers gaan vrij constant in 5.34 , 5.39 , 5.33 , 5.37 en 5.39 waarna de eerste drankpost volgt. Fleur en Marco roepen dan dat het vreselijk knap is dat we zo netjes op schema lopen.
Als we kilometer 6 lopen in 5.33 zie ik dat Fleur eraf is gegaan, ze liep al flink te hijgen en het tempo was haar toch te hoog. Ik had haar al aangegeven dat ze niet bij ons moest blijven als dat haar te machtig was, daarvoor is het nog veel te lang. Uiteindelijk zou Fleur niet onder de 4 uur gaan komen, maar net onder de 5 uur. Het was voor haar te warm ook.
We hebben nu een lekker windje in het gezicht en ik besluit daarvan te profiteren en schroef het tempo iets op met 5.26 , 5.25 , 5.25 , 5.28 , 5.29 , 5.26 , 5.24 , 5.23 , 5.29 en 5.19 , de 15 gaat netjes in 1.22.22.
Het begint nu al warmer te worden en ik begin het minder leuk te vinden. WAAROM ???
Iedere keer als Rotterdam komt is het ineens een stuk warmer dan de periode daarvoor.
Zonder er erg in te hebben laat ik het tempo zakken en draai mijn kilometers, maar die gaan nu weer tussen de 5.30 en 5.40 , de halve marathon gaat in 1.57.07 , nog steeds onder het beoogde schema van 4 uur, al weet ik daar al dat gezien het weer ik niet onder de 4 uur zal gaan lopen. Het begint steeds warmer te worden. Ziekenauto's gaan af en aan, ik zie lopers langs de kant liggen en dat is niet bepaald een leuk gezicht. Veel lopers drinken te weinig en komen in de problemen. Zelf drink ik genoeg maar met de zon zweet ik er zoveel uit dat ik dat niet aan kan drinken. Ook komt er water in en gaan er zout en mineralen uit, die vul ik dan te weinig aan, alleen in mijn gelletjes zit daar wat van in.
Als we de Erasmusbrug op lopen hoef ik niet te wandelen. In een rustige dribbel gaat het voort. Het is nu afzien geblazen. De bovenbenen spelen op en gaan steeds zeerder doen. Ik haal op de top Fred Spruit in en zeg hem gedag. Fred kijkt verdwaasd op en groet terug.
Gaat het vraag ik hem ? Nee, helemaal niet, ik stap zo uit. Uitstappen ?? Nee toch zeg ik hem, dat doe je toch niet. Je hebt nog 2,5 uur voor 15 kilometer, desnoods wandel je hem uit. Maar nee, ik zag Fred later helaas niet terug in de uitslagen. Jammer, dat zou mij dan niet overkomen, aangezien opgeven niet in mijn woordenboek staat, al had dat zeker vorig jaar een betere optie geweest, toen heb ik heel wat pijn geleden.
Voorbij de 27 kilometer staan de maatjes van Avantri die de kwart marathon hebben gelopen me aan te moedigen. Super dat ze op ons wachten, dat geeft een heerlijk gevoel.
Tot aan de 30 kilometer gaat het hardlopen nog net. Als ik op de Boezemstraat bij Piet, Marry en Wim kom is het op. De bovenbenen staan op springen en ik wandel een stukje. Ik geef mijn heupgordel af aan Marry en steek het laatste gelletje bij me.
Het is nu harken geblazen. Stukje hardlopen, stukje wandelen, al wrijvend over de bovenbenen in de hoop dat de pijn dan wat minder gaat worden. Al wandelend probeer ik wel zoveel mogelijk te genieten van het enthousiaste publiek , de apart uitziende lopers waaronder de gasten van Aloha in hun hawaiiaanse rokjes en ontbloot bovenlijf.
Veel bekenden zie ik niet, achteraf bleek dat toch met mijn starttijd te maken te hebben. Zodra de anderen voorbij waren stapten ze weer in de metro, er zat tenslotte wel 25 minuten tussen.
Vanaf 37 kilometer is het schema van 4 uur overboord en richt ik me maar op 4.15 , al maakt me dat niet zoveel uit, 4 uur of 4.30 , is allemaal ruim voor de 5.30 binnen.
Bij de 39 passeer ik Piet en Marry weer en strompel er langzaam langs.
Bij de 40 kilometer de laatste drankpost en daar passeert aan de andere kant bij de 30 kilometer de laatste loper in koers langzaam de mat van de 30 kilometer. Deze loper heeft nog een lijdensweg te gaan. Die gaat nooit op tijd binnen komen.
Weer hoor ik ziekenauto's gaan en de rillingen lopen over mijn rug. Is lopen wel goed voor je ? Er zouden vanwege de warmte en de zon verrassend veel uitvallers zijn en dat ondanks de lekker vroege start. Volgende keer starten we dan maar om 8 uur, dat is nog prettiger.
Bij de kubuswoningen ronde de 41 kilometer wandel ik weer een stukje. Ik zie mijn collega Theo staan met zijn vrouw en dochter. Zijn zoon Sander loopt mee en zou ongeveer dezelfde tijd lopen dan ikzelf, maar ik zie hem niet, hij is in wave 2 gestart. Hij zou ook in wave 3 starten maar is ook een startvak vooruit geglipt.
Zo'n 700 meter voor de streep staan mijn maatjes me weer op te wachten. Ik ben denk ik in trance, want bij hun eerste geschreeuw schijn ik helemaal niet te hebben gereageerd, maar ineens hoor ik Mandy schreeuwen. Ze staan links en voor de bocht, ik had ze op het rechte eind van de Coolsingel verwacht. Ik wandel even naar hem toe, praat even kort en strompel dan verder. De laatste meters.
Net door de bocht staat Nicky links me aan te moedigen. Super dat ze er ook is. Als ik het lijntje van 500 meter passeer wacht ik nog héél even tot 400 meter en begin dan te versnellen. Ik denk dat ik zeker nog zo'n 30 lopers inhaal in die laatste 400 meter en ik probeer nog om onder de 4.10 uit te komen en waarempel, de klok staat op 4.09.43 als ik de meet passeer.
De hartslag is op dat moment het hoogste van de hele marathon, slechts 158, wat al aangeeft dat mijn lichaam het makkelijk aan kon en ik niet te diep heb hoeven te gaan, maar de bovenbenen horen ook bij dat lichaam en die denken er anders over en doen flink pijn.
Ik ben helemaal niet moe, gek gezegd, maar loop toch te strompelen naar het einde van het finishvak. Ik neem een banaan, een flesje drinken en neem ook de medaille in ontvangst. Het is wel een groot en zwaar exemplaar deze keer.
Nu nog ruim een kilometer terug wandelen naar de brandweerkazerne, dat is op zich niet zo gek, dan loop je er weer wat uit.
Piet, Aria, Robert, John en Aad zijn er nog. Piet heeft rustig met Nico en zijn vrouw Carola gelopen maar is net voor hen binnen gekomen in 4.08 en zat dus net voor me. Aad liep net boven de 4 uur. John een nette 3.32 en Robert een rustige 3.37
Aad heeft het ook moeilijk gehad en ook last van de bovenbenen gehad. Robert en Piet roepen dat het helemaal niet warm was en dat ze helemaal geen last hebben gehad, die kunnen er blijkbaar beter tegen.
Inmiddels zijn onze supporters ook binnengekomen en komt ook Hans van Wurmond binnen, hij heeft een nette 4.04 gelopen.

Ik ben blij dat mijn 29e marathon weer goed is afgelopen. Geen blessures, nog best fit en nog een redelijke tijd ook.

Na een lekkere douche wandelen Aad, Pieter, Mandy en ik naar de metro.
Op het perron en daarna in de metro belt RTV-Krimpenerwaard me voor een interview. Het is best rumoerig om me heen en soms slecht te verstaan, maar het lukt toch.
Uit de metro wandelen we weer terug naar de auto van Aad en rijden naar huis. Aad vergeet af te slaan bij Bergambacht om me thuis te brengen maar ik stap uit bij de bushalte en wandel het laatste stukje wel naar huis, is goed voor mijn herstel.

Het was weer een heerlijke dag en een fantastische happening. Blij met mijn maatjes van Avantri die dit mede mogelijk hebben gemaakt. Op naar mijn jubileum volgend jaar: de 30e !!!