Petzl Night Trail
Wedstrijdverslag
06 februari 2016
Bergschenhoek
Vandaag weer een hoogtepunt in het loopjaar, de Petzl Night Trail in Bergschenhoek, een evenement waar ik echt naar uit kijk.
De laatste tijd best veel wedstrijdjes en prestatielopen gedaan, veel samen met Aad, dat bevalt prima en is voor ons beiden een prima training voor het zware lange werk wat verder in het jaar nog gaat komen.
Het is op een zaterdag, dus moet ik eerst nog werken. De start is om 19.00 uur en ik schat in dat we drie kwartier moeten rijden. Een uur van tevoren aanwezig is altijd prettig, al is dat bij mij meestal niet het geval, alleen als ik met anderen ben. Vorige week in Hazerswoude was ik met Aad ook lekker op tijd en hadden we tijd voor een bakkie vooraf.
Mijn moeder vraagt of ik niets moet eten. Eten ? Oei, helemaal niet aan gedacht. Ik heb nog 1 boterham over en mijn moeder heeft nog een paar mini snelle Jelle's, die neem ik mee. Ik eet ook nog snel een krentenbol.
Aad is er om 16.45 uur, ik sluit af en we gaan even naar mijn huis om de spullen te pakken en me even om te kleden en in wat sportievere kleding te hijsen. Mijn tas was verder al gepakt. Ik maak nog snel even een boterhammetje klaar voor onderweg en pik een grote snelle Jelle mee en wat drinken, daarmee moet het maar lukken.
We zijn lekker op tijd en arriveren rond 18.00 uur al, we hebben nog een uur. We halen eerst ons startnummer op, voor Aad 74, voor mij 75. Achter de tafel staat Kim Baner, een goede kennis in de trailwereld die ik heb leren kennen toen ze bij ons op de zaal sliep bij de X-Trail. Ze loopt vandaag niet mee, maar zit in de organisatie.
We nemen een bak koffie en lopen daarna op het gemak naar een bijgebouw waar we ons op de zolder omkleden en waar even later ook Michel, Harald en Piet verschijnen.
Al ruim van tevoren heb ik afgelopen week mijn beide lampjes opgeladen, want bij de eerste keer dat dit evenement werd georganiseerd had ik dat niet gedaan met als gevolg al een lege lamp na een paar kilometer. Nu blijkt Aad geen nieuwe batterijen in zijn lampje te hebben gedaan en het is dan ook de vraag of hij dat tot het einde na zo'n 2,5 uur zal gaan redden. Aad gokt het erop, al had hij ook mijn lampje kunnen lenen. Vorig jaar leende ik het nog uit aan Janet, maar die loopt deze keer niet mee. Janet is vorig jaar aardig kapot gegaan en wil dat niet nog eens meemaken.
We maken ons gereed, nemen wat foto's, waarna Aad en ik ons naar de start begeven. Nog even plassen en bij de start zien we ook de anderen weer. Piet, Harald en Michel starten in groep 2, dat is vanaf 19.07 uur waar de lopers in groepjes van ca. 8 man starten en dat om de 15 seconden. Zo was het ook bij ons in de eerste startgroep vanaf 19.00 uur zodat we al na een paar minuten aan de beurt waren.
Vanaf de start zat ik al meteen in een heerlijk tempo.
Ik merk achter me dat Aad een stuk minder makkelijk loopt dan mij en besluit me iets in te houden, dat is misschien ook niet zo onverstandig, want het is 25 kilometer en de omstandigheden konden wel eens zwaar zijn.
We halen Ronald Tertoolen uit Vlaardingen nog in, ook een trailer en marathonloper die ik heb leren kennen bij de opnames van de film De Marathon, een mede figurant.
Ons tempo is de eerste 10 kilometer iedere keer zo rond de 5.20 per kilometer en ik voel me nog steeds geweldig en geniet met volle teugen. Aad had in het begin wat moeite om mijn tempo te volgen, maar is nu goed op dreef en volgt nu makkelijk, zo oogt het. Gelukkig maar, nu kunnen we lekker doorlopen. Ik vraag aan Aad of hij weet waar de eerste drankpost zal zijn. Aad weet het ook niet. Stom eigenlijk, niet eens naar gekeken. Het is vaak zo bij trails dat de drankposten schaars zijn, al zal hij toch zo wel komen, wellicht halverwege, rond de 12 of 13 kilometer ?
Na een kilometer of 15 begint het gebrek aan voeding, maar vooral vocht me een beetje op te breken lijkt het. De benen voelen zwaarder en zwaarder en ook het tempo zakt. Ook het parcours lijkt zwaarder te worden, er komen steeds meer klimmetjes en het is aanpoten geblazen.
Eindelijk voorbij de 18 kilometer hebben we de eerste en enige drankpost,pfffff. Even stoppen, wat eten en vooral wat drinken. Bekertjes zijn er niet, dit in verband met de rommel die de lopers vaak achterlaten. Hoe nu drinken. Ik vouw de handen in elkaar en probeer op deze manier wat te drinken, maar ideaal is het niet. Ik drink dan ook veel te weinig, al is het maar zeer de vraag of zo'n drankpost wel zin heeft, zo dicht bij de finish en pas na ruim 18 kilometer, maar goed. Het is onze eigen schuld dat we niet eerder hebben gekeken wat er aan drankposten zou zijn, anders had ik zeker een bidon meegenomen. Is gewoon stom en dat als ervaren loper en trailer(t).
Na de drankpost kom ik moeizaam op gang en Aad vraagt of het nog wel gaat. Ja hoor, het gaat wel en ik versnel weer wat, maar zodra de eerste flinke heuvels opdoemen is het over en moet ik wandelen. Ik geef aan tegen Aad dat hij zelf maar door moet lopen, maar Aad is ook niet zo fris meer en blijft bij me. Inmiddels is Michel ons voorbij gegaan en hebben we de eerste pittige hellingen achter ons gelaten en gaat het weer redelijk. We lopen nog steeds samen, maar nu met Aad op kop.
Zodra er weer veel heuvels aan komen zak ik ver terug en geef wederom aan dat Aad er maar alleen vandoor moet gaan en dat ik nog minuten zal gaan verspelen door te wandelen en Aad gaat dan eindelijk alleen door. Ik wil geen blok aan het been zijn en Aad in de weg zitten. Ik kom er vanzelf wel een keer. Aad is al snel verdwenen en ik zwoeg verder, dan weer dribbelend, dan weer wandelend. De benen willen niet echt meer en het is harken geblazen, maar met kilometers in de 7 minuten kom ik er ook. Ik verwacht ieder moment Piet en Harald voorbij te zien komen, maar dat blijft uit. Bij eerdere edities was dit wel het geval.
De laatste kilometer is zwaar. Je ziet de finishlocatie en je denkt dat je er bijna bent, maar dan moet je rechtsaf en gaat in een hele wijde boog pas naar de finish toe. De laatste halve kilometer is helemaal zwaar, ik sta bijna vast in de blubber en kan me samen met een andere loper nog net staande houden. We zakken tot over onze enkels weg in de glibberige derrie, maar o, o, wat is dit leuk. Na 2.30.20 en 25,3 kilometer kom ik eindelijk over de finish. Vooraf het doel gesteld van 2.30 op de 25. Doordat het net wat langer was, toch dik tevreden en volop genoten, al baal ik wel van die stommiteit door geen drinken mee te nemen. Dit gaat me niet meer gebeuren. Ik heb al héél veel dingen meegemaakt die verkeerd zijn gegaan, maar altijd maar één keer.
Michel en Aad staan me al op te wachten met een Erdinger alcoholvrij biertje in de hand. Ik lust geen bier en ga op zoek naar water. Ik zie pas water in de kantine in de kleedkamer en wandel daarna weer terug naar de finish om Harald, Piet, Aad en Michel op te zoeken maar zie hen niet waarna ik besluit weer naar de kleedlocatie te gaan, want ik begin het koud te krijgen in mijn korte mouwtjes. Om te lopen was dit de juiste keuze, korte mouwen en korte broek, want het was absoluut niet koud, maar nu in de wind na ruim 25 kilometer en bezweet begin ik het toch koud te krijgen.
De anderen zijn er nog niet en als ik me aan het opfrissen ben komen ze eraan. Piet en Harald zaten vlak achter elkaar rond de 2.37 uur, inderdaad helemaal niet zo ver achter ons. Ze hadden ook volop genoten.
Na het omkleden gaan we nog even naar buiten waar de andere trailers ook staan en nemen een bak erwtensoep, want we hebben best trek gekregen.
Echt warm is het daar niet en we gaan in de kantine zitten om even bij te komen. Als we weg gaan merk ik dat ik misselijk begin te worden. We gaan even naar het BMS massageteam uit Schoonhoven olv Dineke van Nooten dier daar in een vrachtauto hun massageruimte onder hebben gebracht. Aad zou zich eerst laten masseren, maar ziet daar toch vanaf. Hij zal de massage nog tegoed houden.
De misselijkheid is nog heviger geworden en ik ga nog even terug naar de kantine naar het toilet terwijl Aad de auto oppikt.
Echt opknappen doe ik niet, maar dat zien we thuis wel. Onderweg gaat het van kwaad tot erger en het zweet breekt me aan alle kanten uit. Mijn huidskleur is niet van wit te onderscheiden en bij Lekkerkerk zet ik de auto aan de kant, stap uit en ga wat in de wind staan waar ik iets van opknap. Aad rijdt verder en brengt me thuis waarna hij er ook snel weer vandoor gaat. Het is net 23.30 geweest en Aad moet morgen weer training geven.
Ik ga eerst naar het toilet maar overgeven lukt niet, dan maar een uurtje op de bank gaan liggen en daar knap ik van op.
Marloes vraagt of ik soms wat verkeerds heb gegeten. Alleen een bekertje erwtensoep zeg ik.
Ja, dat is stom. Een lege maag, een leeg lichaam en dan zware erwtensoep. Jij bent ook niet wijs zegt ze, natuurlijk komt het daarvan. Hoe kun je dat nou doen ?
Marloes zal wel gelijk hebben, ik heb daar geen kijk op. Ik had honger en krijg erwtensoep aangeboden. Tja, ook weer een leer voor een volgende keer.
Toch kijk ik terug op weer een hele mooie belevenis en volgend jaar ben ik er zeker weer bij.
Aankomende zondag wacht de 10 van Roodenburg in Lekkerkerk, dat is weer héél wat anders.
Bergschenhoek
Vandaag weer een hoogtepunt in het loopjaar, de Petzl Night Trail in Bergschenhoek, een evenement waar ik echt naar uit kijk.
De laatste tijd best veel wedstrijdjes en prestatielopen gedaan, veel samen met Aad, dat bevalt prima en is voor ons beiden een prima training voor het zware lange werk wat verder in het jaar nog gaat komen.
Het is op een zaterdag, dus moet ik eerst nog werken. De start is om 19.00 uur en ik schat in dat we drie kwartier moeten rijden. Een uur van tevoren aanwezig is altijd prettig, al is dat bij mij meestal niet het geval, alleen als ik met anderen ben. Vorige week in Hazerswoude was ik met Aad ook lekker op tijd en hadden we tijd voor een bakkie vooraf.
Mijn moeder vraagt of ik niets moet eten. Eten ? Oei, helemaal niet aan gedacht. Ik heb nog 1 boterham over en mijn moeder heeft nog een paar mini snelle Jelle's, die neem ik mee. Ik eet ook nog snel een krentenbol.
Aad is er om 16.45 uur, ik sluit af en we gaan even naar mijn huis om de spullen te pakken en me even om te kleden en in wat sportievere kleding te hijsen. Mijn tas was verder al gepakt. Ik maak nog snel even een boterhammetje klaar voor onderweg en pik een grote snelle Jelle mee en wat drinken, daarmee moet het maar lukken.
We zijn lekker op tijd en arriveren rond 18.00 uur al, we hebben nog een uur. We halen eerst ons startnummer op, voor Aad 74, voor mij 75. Achter de tafel staat Kim Baner, een goede kennis in de trailwereld die ik heb leren kennen toen ze bij ons op de zaal sliep bij de X-Trail. Ze loopt vandaag niet mee, maar zit in de organisatie.
We nemen een bak koffie en lopen daarna op het gemak naar een bijgebouw waar we ons op de zolder omkleden en waar even later ook Michel, Harald en Piet verschijnen.
Al ruim van tevoren heb ik afgelopen week mijn beide lampjes opgeladen, want bij de eerste keer dat dit evenement werd georganiseerd had ik dat niet gedaan met als gevolg al een lege lamp na een paar kilometer. Nu blijkt Aad geen nieuwe batterijen in zijn lampje te hebben gedaan en het is dan ook de vraag of hij dat tot het einde na zo'n 2,5 uur zal gaan redden. Aad gokt het erop, al had hij ook mijn lampje kunnen lenen. Vorig jaar leende ik het nog uit aan Janet, maar die loopt deze keer niet mee. Janet is vorig jaar aardig kapot gegaan en wil dat niet nog eens meemaken.
We maken ons gereed, nemen wat foto's, waarna Aad en ik ons naar de start begeven. Nog even plassen en bij de start zien we ook de anderen weer. Piet, Harald en Michel starten in groep 2, dat is vanaf 19.07 uur waar de lopers in groepjes van ca. 8 man starten en dat om de 15 seconden. Zo was het ook bij ons in de eerste startgroep vanaf 19.00 uur zodat we al na een paar minuten aan de beurt waren.
Vanaf de start zat ik al meteen in een heerlijk tempo.
Ik merk achter me dat Aad een stuk minder makkelijk loopt dan mij en besluit me iets in te houden, dat is misschien ook niet zo onverstandig, want het is 25 kilometer en de omstandigheden konden wel eens zwaar zijn.
We halen Ronald Tertoolen uit Vlaardingen nog in, ook een trailer en marathonloper die ik heb leren kennen bij de opnames van de film De Marathon, een mede figurant.
Ons tempo is de eerste 10 kilometer iedere keer zo rond de 5.20 per kilometer en ik voel me nog steeds geweldig en geniet met volle teugen. Aad had in het begin wat moeite om mijn tempo te volgen, maar is nu goed op dreef en volgt nu makkelijk, zo oogt het. Gelukkig maar, nu kunnen we lekker doorlopen. Ik vraag aan Aad of hij weet waar de eerste drankpost zal zijn. Aad weet het ook niet. Stom eigenlijk, niet eens naar gekeken. Het is vaak zo bij trails dat de drankposten schaars zijn, al zal hij toch zo wel komen, wellicht halverwege, rond de 12 of 13 kilometer ?
Na een kilometer of 15 begint het gebrek aan voeding, maar vooral vocht me een beetje op te breken lijkt het. De benen voelen zwaarder en zwaarder en ook het tempo zakt. Ook het parcours lijkt zwaarder te worden, er komen steeds meer klimmetjes en het is aanpoten geblazen.
Eindelijk voorbij de 18 kilometer hebben we de eerste en enige drankpost,pfffff. Even stoppen, wat eten en vooral wat drinken. Bekertjes zijn er niet, dit in verband met de rommel die de lopers vaak achterlaten. Hoe nu drinken. Ik vouw de handen in elkaar en probeer op deze manier wat te drinken, maar ideaal is het niet. Ik drink dan ook veel te weinig, al is het maar zeer de vraag of zo'n drankpost wel zin heeft, zo dicht bij de finish en pas na ruim 18 kilometer, maar goed. Het is onze eigen schuld dat we niet eerder hebben gekeken wat er aan drankposten zou zijn, anders had ik zeker een bidon meegenomen. Is gewoon stom en dat als ervaren loper en trailer(t).
Na de drankpost kom ik moeizaam op gang en Aad vraagt of het nog wel gaat. Ja hoor, het gaat wel en ik versnel weer wat, maar zodra de eerste flinke heuvels opdoemen is het over en moet ik wandelen. Ik geef aan tegen Aad dat hij zelf maar door moet lopen, maar Aad is ook niet zo fris meer en blijft bij me. Inmiddels is Michel ons voorbij gegaan en hebben we de eerste pittige hellingen achter ons gelaten en gaat het weer redelijk. We lopen nog steeds samen, maar nu met Aad op kop.
Zodra er weer veel heuvels aan komen zak ik ver terug en geef wederom aan dat Aad er maar alleen vandoor moet gaan en dat ik nog minuten zal gaan verspelen door te wandelen en Aad gaat dan eindelijk alleen door. Ik wil geen blok aan het been zijn en Aad in de weg zitten. Ik kom er vanzelf wel een keer. Aad is al snel verdwenen en ik zwoeg verder, dan weer dribbelend, dan weer wandelend. De benen willen niet echt meer en het is harken geblazen, maar met kilometers in de 7 minuten kom ik er ook. Ik verwacht ieder moment Piet en Harald voorbij te zien komen, maar dat blijft uit. Bij eerdere edities was dit wel het geval.
De laatste kilometer is zwaar. Je ziet de finishlocatie en je denkt dat je er bijna bent, maar dan moet je rechtsaf en gaat in een hele wijde boog pas naar de finish toe. De laatste halve kilometer is helemaal zwaar, ik sta bijna vast in de blubber en kan me samen met een andere loper nog net staande houden. We zakken tot over onze enkels weg in de glibberige derrie, maar o, o, wat is dit leuk. Na 2.30.20 en 25,3 kilometer kom ik eindelijk over de finish. Vooraf het doel gesteld van 2.30 op de 25. Doordat het net wat langer was, toch dik tevreden en volop genoten, al baal ik wel van die stommiteit door geen drinken mee te nemen. Dit gaat me niet meer gebeuren. Ik heb al héél veel dingen meegemaakt die verkeerd zijn gegaan, maar altijd maar één keer.
Michel en Aad staan me al op te wachten met een Erdinger alcoholvrij biertje in de hand. Ik lust geen bier en ga op zoek naar water. Ik zie pas water in de kantine in de kleedkamer en wandel daarna weer terug naar de finish om Harald, Piet, Aad en Michel op te zoeken maar zie hen niet waarna ik besluit weer naar de kleedlocatie te gaan, want ik begin het koud te krijgen in mijn korte mouwtjes. Om te lopen was dit de juiste keuze, korte mouwen en korte broek, want het was absoluut niet koud, maar nu in de wind na ruim 25 kilometer en bezweet begin ik het toch koud te krijgen.
De anderen zijn er nog niet en als ik me aan het opfrissen ben komen ze eraan. Piet en Harald zaten vlak achter elkaar rond de 2.37 uur, inderdaad helemaal niet zo ver achter ons. Ze hadden ook volop genoten.
Na het omkleden gaan we nog even naar buiten waar de andere trailers ook staan en nemen een bak erwtensoep, want we hebben best trek gekregen.
Echt warm is het daar niet en we gaan in de kantine zitten om even bij te komen. Als we weg gaan merk ik dat ik misselijk begin te worden. We gaan even naar het BMS massageteam uit Schoonhoven olv Dineke van Nooten dier daar in een vrachtauto hun massageruimte onder hebben gebracht. Aad zou zich eerst laten masseren, maar ziet daar toch vanaf. Hij zal de massage nog tegoed houden.
De misselijkheid is nog heviger geworden en ik ga nog even terug naar de kantine naar het toilet terwijl Aad de auto oppikt.
Echt opknappen doe ik niet, maar dat zien we thuis wel. Onderweg gaat het van kwaad tot erger en het zweet breekt me aan alle kanten uit. Mijn huidskleur is niet van wit te onderscheiden en bij Lekkerkerk zet ik de auto aan de kant, stap uit en ga wat in de wind staan waar ik iets van opknap. Aad rijdt verder en brengt me thuis waarna hij er ook snel weer vandoor gaat. Het is net 23.30 geweest en Aad moet morgen weer training geven.
Ik ga eerst naar het toilet maar overgeven lukt niet, dan maar een uurtje op de bank gaan liggen en daar knap ik van op.
Marloes vraagt of ik soms wat verkeerds heb gegeten. Alleen een bekertje erwtensoep zeg ik.
Ja, dat is stom. Een lege maag, een leeg lichaam en dan zware erwtensoep. Jij bent ook niet wijs zegt ze, natuurlijk komt het daarvan. Hoe kun je dat nou doen ?
Marloes zal wel gelijk hebben, ik heb daar geen kijk op. Ik had honger en krijg erwtensoep aangeboden. Tja, ook weer een leer voor een volgende keer.
Toch kijk ik terug op weer een hele mooie belevenis en volgend jaar ben ik er zeker weer bij.
Aankomende zondag wacht de 10 van Roodenburg in Lekkerkerk, dat is weer héél wat anders.
