Trail by the Sea in Burgh-Haamstede.

Zondag 21 februari, een onstuimige dag.
Na de vele regen op zaterdag wel even op de weerberichten gekeken hoe het er op zondag uit zal gaan zien, maar na 10.00 uur is het droog in Burg-Haamstede !
Burgh-Haamstede? Jawel, we gaan met een grote groep van Avantri naar Zeeland om daar deel te nemen aan de Trail by the Sea.
Piet, Aad, Janet, Pieter Verhoek, Pieter van Rossum, John, Michel, Harald, Robert en ik lopen de halve marathon, Pauline en Gemmeke de 14 kilometer.
Piet, Robert, Pieter Verhoek, John en Michel zijn al een dag eerder vertrokken naar Burgh-Haamstede en hebben daar een huisje geboekt. Pauline en Gemmeke zijn samen en de anderen komen met de bus van Pieter van Rossum.

Het heeft er even somber uitgezien of ik wel mee zou kunnen doen, het was wellicht zelfs beter geweest om niet te gaan lopen, aangezien ik de afgelopen week nog een aantal dagen koorts heb gehad en verre van fit ben en om dan zo’n zware trail te gaan doen is niet aan te raden, maar zoals zo vaak wint mijn enthousiasme het van het verstand en besluit ik toch mee te gaan. De koorts is weg, ben alleen nog flink verkouden, maar dan gaat het tenminste goed los zitten.

Op zondagmorgen wandel ik vanuit huis naar de bushalte aan de Provincialeweg en als ik daar aan kom wandelen rond 9.10 uur komt het VW busje van Pieter aanrijden, Harald, Aad en Janet al op de achterbank, zodat ik de rechter zetel helemaal voor mij alleen heb. Mijn tas vol met héél veel looprommel, volgens mij deze keer niets vergeten, dat moet goed komen.
Het is al gezellig in het busje, dus dat moet helemaal goed komen vandaag, we hebben er veel zin in.
Voor Janet is het best wel ver, een halve marathon en ook nog eens zo’n zware, ik ben benieuwd hoe dat zal gaan en ook hoe het mezelf zal vergaan, ik ben enthousiast, maar heb er een héél hard hoofd in.
Rond 10.30 arriveren we in Burgh-Haamstede en volgen de oranje gekliederde kartonnen bordjes met Trail by the Sea en komen uit bij een parkeerterrein van waaruit er pendelbussen rijden naar de startlocatie.
Als we zijn afgezet door de buschauffeur is het nog een stukje wandelen naar de voetbalvereniging van Burgh-Haamstede, de svDFS. Als we daar aankomen rond 10.50 uur hebben we nog bijna een uur tot aan onze start op 11.45 uur, maar zien we alle lopers die de 14 kilometer en marathon gaan lopen al zenuwachtig heen en weer lopen, zij starten om 11.00 uur.
Fred Noorlander tikt me al op de schouder en is van de partij, we zien Marian Bakker en Erik Tolhoek waar we even mee praten en ook Pascal van Norden die zelfs vlak voor de start nog even met ons praat. Ik kom ook kennissen uit de trailwereld tegen die ik heb leren kennen als Kim Baner, Renate de Wilde en anderen, is leuk om ze weer te zien.
De kantine van de voetbalvereniging is veel te klein, maar dat hebben ze getracht op te vangen door tenten aan de kantine vast te maken. Dat scheelt wel, maar nog steeds is het allemaal wel erg krapjes met al die lopers. Aanvankelijk was er een korte en lange afstand, dat werden een halve en hele marathon en nu is er ook een 14 kilometer waardoor er nog veel meer deelnemers zijn. Twee van die deelnemers zijn Pauline en Gemmeke die we in de tent tegen komen, op weg naar de start. Even bijkletsen en ze veel plezier te wensen en dan gaan wij ook maar aanstalten maken en begeven we ons naar de kleedkamers.
Het is paniek in de tent, alle toiletten zitten verstopt en links en rechts klinkt gemor. Ik zie een paar dames staan die kennelijk wachten bij een toilet. Verstopt ? Nee hoor. Deze niet, het blijkt de kleedkamer voor de scheidsrechter te zijn bij de voetbalwedstrijden. Even aansluiten en dit gaat goed. Nog alle tijd om me verder voor te bereiden. Drankje hier, pilletje daar, even smeren. Drankje ? Oei, toch wat vergeten, het drankje wat ik vanmorgen klaar heb gemaakt staat nog op het keukenblad, stom. Het zal eens niet zo zijn, al valt dit nog redelijk mee.

We zijn allemaal klaar, het wachten was op mij, hoewel even later anderen er nog even vandoor gaan voor een sanitaire stop, waarna we onze tassen in gaan leveren bij een aparte tent op het voetbalveld. We zien alle anderen ook, zodat we met 10 man leuk op de foto kunnen, dat kwam goed uit. We wandelen naar de start en daar is het een chaos. De speaker blijft maar herhalen: achteruit, achteruit. Welke kant gaan we eigenlijk op ? We staan verkeerd, we staan nu aan de verkeerde kant van de startstreep en krijgen dan waarschijnlijk ook geen tijdsregistratie bij de start, dat wordt ook omgeroepen. We lopen vervaarlijk door het hellende graskant langs een slootje maar slagen erin om ons halverwege de grote groep te posteren.
Na het startschot lopen Aad, Janet en ik naast elkaar door de straten van Burgh-Haamstede en blijkt dat ik nog een plastic windvanger aan heb die ik uittrek en verderop weggooi. De eerste kilometers zijn niet leuk, allemaal klinkers en verhard en ook nog in één lang lint van lopers. Eigenlijk veel te druk en we willen zand, duinen en bos, geen straatstenen.
Na een aantal kilometer komen we gelukkig in onverhard terrein, het eerste zand is een feit. Meteen slaat de sfeer om en hoor je ook de lopers om ons heen enthousiast worden. Het feest gaat beginnen. Harald en Pieter van Rossum zijn inmiddels ook bij ons gekomen en met vijf man lopen we gezellig verder. Het waait flink, windkracht 6 of 7, maar het is inderdaad droog en zelfs vrij warm, met zo’n 10 of 11 graden waar je bij veel lopers ziet dat ze veel te warm zijn gekleed en de eerste jasjes, handschoenen, mutsen en dergelijk gaan uit. In mijn geval had ik een buff om mijn hoofd die ik dan laat zakken naar mijn nek, dat is niet eens zo onverstandig na mijn verkoudheidsverschijnselen. Wat extra bescherming rond de nek kan geen kwaad, zeker met die harde wind.

Mijn telefoon heeft het begeven, maar ik heb wel een fototoestel meegenomen en blijf regelmatig even staan om wat foto’s te maken. Wel valt er dan iedere keer een gaatje wat ik vrij snel weer dicht kan lopen, vooral heuveltje op voel ik me sterk. We draaien het strand op en het is genieten van de grote schuimkoppen en het woeste water. Het strand is vrij hard en zeker langs de waterkant loopt het prima, daar haal ik mijn maatjes ook weer bij.
Na 9 kilometer hebben we de eerste bevoorradingspost. Ik neem een stuk sinaasappel, een stuk banaan, twee bekertjes water en maak wat foto’s waarna ik weer flink aan de bak moet om het gaatje te dichten. Dit kost wel iedere keer extra kracht, maar vooralsnog gaat het nog goed.
We krijgen nu best flinke heuveltjes te verduren en het is op en neer. Soms lopen we bergje op in file maar daar raas ik dan langs omdat ik veel kracht heb omhoog. Boven maak ik foto’s en sluiten we weer bij elkaar aan.
Dat heen en weer draven begint toch langzaam zijn tol te eisen. Maar ongestoord rennen en vliegen, versnellingen, stilstaan voor foto’s en inhalen kost toch veel kracht voor mijn niet erg fitte lichaam en het begint steeds moeizamer te gaan. Het duurt nu ook steeds langer voordat ik na een foto het gat heb gedicht.
We staan op de top van de duinen en kijken uit op de onstuimige zee, een prachtig gezicht. Janet begint ook goed te voelen dat een halve marathon onder deze condities best zwaar en ver is en bij haar begint het toch ook goed voelbaar te worden. We stoppen even voor een foto en Janet gaat er al snel vandoor. Ik maak nog meer foto’s en op het strand is het mooier en mooier. Het water staat nu echt aan de duinrand zodat er eigenlijk geen strand meer is. Ik maak er een foto van en merk niet dat er een golf komt waardoor er ineens een golf water over mijn voeten spoelt en alles dus drijfnat is, maar dat mag de pret niet drukken. Er volgt een leuk stuk strand en ik zie mijn maatjes in de verte lopen, maar loop bijna niet in. Bij de duinopgang die vrij steil is heb ik nog genoeg kracht over om toch weer aan te sluiten en met Aad en Janet lopen we zo verder naar de tweede bevoorradingspost op 17 kilometer. Na de 17 kilometer gaat het tempo toch flink omlaag, vooral vanwege de stukken mul zand waar Janet en ik het lastig mee hebben, al kunnen we nog steeds blijven rennen, soms af en toe een stukje wandelen. De laatste kilometers komen de andere Avantrianen ons voorbij maar blijven we wel bij hen in de buurt en met 10 man zo’n beetje gelijk gaan we over de finish na toch wel een hele mooie ervaring.
Moe maar voldaan doen we ons tegoed aan de pinda’s, winegums, water, ontbijtkoek, etc. bij de finish. We ontvangen een medaille en krijgen een T-shirt als aandenken.
Voor de dames is dat een mooi blauw shirt, voor de heren een gewone witte. De blauwe was in mijn ogen veel mooier, maar helaas. Janet was er blij mee.
Bij de finish kwamen we ook een groep lopers van avStart tegen, dat was ook erg leuk, die zaten vlak achter ons en ook zij hadden enorm genoten.
Een fotograaf klampt ons aan en wil een foto van ons allemaal maken, dat is een goed idee en we stemmen daarmee in.
Als we weer bij de kantine aankomen is de sfeer prima. Er staat een grote groep muzikanten op het voetbalveld die vrolijke bekende melodietjes laten horen van o.a. The Beatles. Ze zijn gekleed als Kelten en heten Doe Mar Wa en komen uit Bakel. Een erg goed gezelschap en na later blijkt in die regio ook erg bekend. Ze worden veel geboekt bij allerlei evenementen.
Vermoeide been of niet, we staan daar allemaal weer lekker te swingen.
We nemen een douche en doen ons na afloop tegoed aan een kopje soep waar we bij ons startnummer een bon voor hadden ontvangen. Ook zat er een bon bij voor thee of koffie, ook die bon gebruiken we, waarna we weer naar de pendelbus wandelen die ons naar de auto brengt.
Het is inmiddels al bijna 4 uur als we in de auto zitten. Tussen 4 en half 5 zal ik waarschijnlijk gebeld gaan worden door Erik Rietvelt van RTV Krimpenerwaard om te vragen hoe het evenement was gegaan. Rond half 5 als we in de buurt van Spijkenisse rijden gebeurt dat ook en kan ik er wat over vertellen. Het ging ook nog even over de 10 van Roodenburg en ook nog wat reclame gemaakt voor de aankomende Halve Natuurmarathon. Tijdens het gesprek reden we nog door een tunnel en was het even spannend, maar de verbinding werd niet verbroken.
Toen ik werd afgezet in Bergambacht was het bijna kwart over 5 en hadden we er weer een hele dag op zitten, maar wel een hele mooie dag. We hebben genoten.