Op 13 maart lopen veel Avantrianen de Halve Natuurmarathon in Lekkerkerk, of één van de andere afstanden, de 5 of 10 kilometer.
Ab komt met het grandioze idee om met een groep het parcours van de halve marathon alvast te gaan verkennen en te gaan lopen.
Aanvankelijk zouden er 8 of 9 lopers zijn en zou er desgewenst in tempo's van 5.30 , 6.00 en 6.30 per kilometer gelopen gaan worden.
Ik ben verre van fit, maar zo'n leuke loop met mijn maatjes laat ik niet voorbij gaan.
Aad en Janet pikken me om 9.45 uur thuis op, ik loop ze alvast tegemoet, maar als ze langsrijden schreeuw ik nog en zwaai, maar ze zien me niet, waardoor ik snel weer terug naar huis ren om bij ze in te stappen.
Even voor 10 uur zijn we bij de Hooiberg in De Loet en zien daar veel meer lopers staan die mee gaan doen.
Ik zie Harald, Tiny, Richard (broer van Harald), Mandy, Arie, Ruud vd Velde, Hans van Wurmond, Piet Wuijster, Nico vd Heuvel, Cornelis Verboom, Aad, Janet, Ab zelf uiteraard en nog een man die ik niet ken.

Vanaf de Hooiberg gaan we aanvankelijk als één grote groep op pad, maar al snel worden het twee groepjes. Het eerste groepje loopt een tempo rond de 6 minuten per kilometer, de andere groep net wat langzamer.
In het begin is het nog wat fris, maar al snel begint het zonnetje meer kracht te krijgen en worden we warm van het lopen waarna mouwen worden opgestroopt, jasjes uitgaan en handschoenen uit worden gedaan. Zelf heb ik me ook wat te warm aangekleed, maar echt last heb ik er niet van, wel doe ik de mouwen omhoog.
We hebben absoluut geen haast en wachten netjes op elkaar, houden hekken open voor elkaar. Bij pitstops van Janet en van mij worden we ook weer opgewacht zodat de groep intact blijft. Tiny, Ruud en Richard zijn eerder afgeslagen en lopen uiteindelijk zo'n 11 kilometer. Harald en Mandy lopen samen in groepje 2 en Ab loopt een paar keer van de ene naar de andere groep tot het gat te groot begint te worden en Ab bij groep 2 blijft.
Op sommige plekken is het parcours behoorlijk blubberig en glibberig, maar dat mag de pret niet drukken, dat hoort er juist bij en maakt het zo'n leuk evenement. Lopen in de ons zo bekende natuur van "onze" polder.
Als we uit de weilanden komen is bij mij het beste er wel af en moet ik flink mijn best doen om aan te haken. Het is nog een kleine 5 kilometer en de lopers vooraan gaan serieus versnellen naar kilometers in 5.15/5.20 .
Ik kijk eens naar Janet die zichtbaar ook wat moeite lijkt te hebben met de afstand en het tempo, maar in tegenstelling tot vorige week weet ze nu van geen wijken en kan ze probleemloos volgen. Hans heeft het tempo niet kunnen volgen en heeft moeten afhaken, al had Hans er al wat op zitten en zou daarna ook nog wat verder lopen, hij wilde een duurloop van 30 kilometer doen en dit was 21.
We komen al lachend over de streep na een heerlijke, ontspannen en prachtige halve Natuurmarathon. We trekken wat droogs aan en lopen terug naar De Hooiberg waar we met bijna allemaal nog gezellig aan een picknicktafel gaan zitten met onze thermoskannen met heet water, koffie, thee, chocomel, de roze koeken van Ab, winegums van Aad, etc. Het is een waar feestmaal en de calorietjes gaan er lekker in.
 
Na dit gezellig samenzijn is het tijd om naar huis te gaan en ik zie het gezicht van Mandy betrekken. Er bekruipt haar een erg onzeker gevoel. Ze denkt dat ze de sleutel van haar auto in de kofferbak heeft neergelegd en de klep dicht heeft gegooid en dat alles nu op slot zit.
Tassen, jaszakken, alles nakijken, maar nee, geen sleutel.
Nu zijn er meer mensen die wel eens zo'n probleem hebben gehad (ik noem deze keer geen namen) , daar zou je het van verwachten, maar ondergetekende is blij dat hij het deze keer eens niet was, al is het sneu voor Mandy.
De paniek is nergens voor nodig, Mandy rijdt gewoon met Aad, Janet en mij mee naar Bergambacht. Met de oude Opel Vivaro karren Mandy en ik naar Lopik om daar de reservesleutel op te pikken waarna we weer naar De Loet rijden en Mandy de auto mee kan nemen. De sleutel bleek inderdaad in de kofferbak te liggen. Met enige vertraging arriveren Mandy en ik weer thuis.
Het was het einde van weer een hele gezellige loop. Ab bedankt voor de uitnodiging, het was top.