Vandaag 22 oktober staat er eens heel wat anders op het programma, de Bellagio Skyrace in Bellagio Italië bij het Comomeer.
Vorig jaar was Aad bij Harald en Tiny geweest in Italië en zocht een leuke loop in die omgeving. Na wat zoeken kwam ik toen op deze Bellagio Skyrace uit die Aad toen heeft gedaan.
De loop is goed bevallen al baalde Aad er wel van dat het uitzicht zo slecht was. Het is daar erg mooi en bij helder weer is er een fantastisch mooi uitzicht.
Dit jaar wil Aad hem weer doen. Ik heb een weekje vrij genomen en ga dit jaar zelf ook meedoen. Hij is zwaar ondanks de 28 kilometer, veel hoogtemeters. We gaan het ervaren.

We vertrekken al op vrijdagmorgen vroeg vanaf Schiphol met Easyjet. Aad pikt me op om 4.50 uur maar moet een paar keer aanbellen. De wekker een tik gegeven en niet opgestaan denk ik, want ipv om 4 uur op te staan en wat te eten komt het daar dus niet van. Snel de spullen meepakken die ik al klaar had staan en nog slaapdronken in de auto. We rijden naar een parkeerplaats buiten Schiphol naar een flydrive en worden dan met een busje naar Schiphol gebracht. We zijn netjes op tijd en moeten nog een tijd wachten voor we gaan vliegen.
We hebben een voorspoedige vlucht en landen op Malpenza, een vliegveld buiten Milaan. Met een bus rijden we een uurtje naar het centrum van Milaan en van daaruit lopen we naar het echte centrum en zien zo al wat van Milaan waarna we ons hotel op gaan zoeken na met de metro al een stuk de juiste richting op te zijn gereden.
We hebben een mooi hotel voor die ene nacht. Na een heerlijk ontbijt checken we uit maar laten de bagage nog even staan in het hotel zodat we met lege handen makkelijker kunnen reizen door Milaan. We gaan vandaag naar het San Siro Stadion. Na het stadionbezoek nog naar de Dom in het centrum en van daaruit willen we nog naar het circuit Monza, maar na een treinrit blijkt dit toch te ver weg te liggen en komen we in tijdnood. Dus maar weer terug naar het hotel om de koffers te halen en te reizen naar Bellagio.
Eerst weer naar de metro met de trolliebus, dan de metro naar de trein, dan de trein naar Como en dan nog eens met de bus naar Bellagio. We komen nog maar net op tijd, maar we treffen het. De buschauffeur wacht op ons als we de kaartjes kopen en komt ons zelfs tegemoet met de bus. Het is me het ritje wel. Het is één grote smalle slingerweg van Como naar Bellagio. Inchecken in het hotel kan tot 21.00 uur, maar dat gaan we waarschijnlijk niet redden. Aad neemt contact op met het hotel en ze geven daar aan dat we op een punt voor Bellagio maar uit de bus moeten stappen en dat ze ons daar op zullen pikken en naar het hotel gaan brengen.
Zo werd alles dus inderdaad geregeld en kwamen we even na 21.00 uur aan in het hotel.
Op de kamer nog even een bakkie doen. Wat TV kijken en dan maar eens gaan slapen, want morgen wacht ons een zware wedstrijd.

Al vroeg staan we op. De start is om 9 uur en vanaf 6.30 uur kunnen we ons startnummer al ophalen. We wandelen voor 7 uur al naar de sporthal toe en pikken onze spullen op inclusief een leuk blauw functioneel shirt. Het is een beetje miezerig en vannacht heeft het veel geregend. Het parcours zal dan wel glad en blubberig zijn geworden. Trailschoenenweer dus.
Weer terug in het hotel snel gaan ontbijten en daarna snel onze spullen aantrekken en de rugzak klaarmaken. De tijd begint toch te dringen, het is nog een aardig stukje wandelen naar de start, daar had ik niet op gerekend, ik dacht dat de start bij de sporthal zou zijn.
De start blijkt in het centrum van Bellagio te zijn en tal van supporters staan al paraat langs het parcours. Een aantal vrijwilligers zien ons aankomen en sommeert ons om wat sneller te lopen omdat er zo gestart gaat worden. Als we bij der start aansluiten hebben we nog 1,5 minuut over, een Cor start dus. Meteen na de start stokt de groep, we hebben een wegversmalling, maar daarna komt alles op gang.
In het begin is het afwachten, ik weet niet wat me te wachten staat. De afspraak is in ieder geval dat ik bij Aad ga blijven. Aad is al een hele tijd geblesseerd en het is maar zeer de vraag of hij het gaat redden. Hoe zal zijn voet het houden ?
Weer zit alles dicht en is het mistig om ons heen door de laaghangende bewolking. Voor Aad wederom geen uitzicht over het Comomeer dus.
We hebben geen enkele haast en nemen er goed de tijd voor, nemen af en toe rust, maken wat foto's en genieten toch van het mooie parcours.
De klimmetjes zijn pittig en lang, maar wel te doen.
Na zo'n ruim 7 kilometer komt er een mogelijkheid om af te slaan voor de halve race. Aad twijfelt erg. Zij voet doet zeer en ook conditioneel heeft hij een flinke veer gelaten de laatste maanden. Toch gaat hij door en we genieten verder van de race. Na een mooi deel met wat dalen komen we aan bij een controlepost.
Finito zegt de man daar. Finish. Wat finish zeg ik, we zitten op 11 kilometer en moeten er 28 !!!
De Italianen willen ons aan het verstand brengen dat we moeten stoppen omdat we kennelijk een tijdslimiet hebben overschreden waarvan we niet eens wisten dat die bestond. Ik verstond ineens geen Engels en Italiaans al helemaal niet en begin tegen de mensen in het Nederlands te praten.
Voor Aad hoeft het allemaal niet meer, hij is moe en heeft pijn. Verder gaan heeft geen enkele zin meer. Ik wil wel graag verder, ik ben topfit. Één van de vrijwilligers weet mijn bedoeling en zegt in het Engels dat ik door mag gaan maar wel mijn startnummer af moet doen. Dit doe ik dan en stop het in mijn rugzakje.
Nu begint de zwaarste kilometer. een klim van ruim een kilometer die ik met handen en voeten moet zien te volbrengen. Af en toe even stoppen om bij te komen en dan weer verder. ik haal ook wat lopers in en als ik boven ben versnel ik serieus en haal nog veel meer lopers in. Ik besluit mijn startnummer weer op te doen, maar draai het bij iedere drankpost wel van de vrijwilligers af, wie weet hebben ze mijn nummer wel doorgegeven. Nummer 21 mag niet meer verder. Dat risico wil ik niet lopen.
Na een heerlijke afdaling volgen aan het einde nog een paar hele lastige kilometers van glibberige stenen en bagger, een stuk dat ik voornamelijk wandelend afleg om niet onderuit te gaan. De laatste twee kilometer gaat over asfalt en weer richting de finish. Nog een eindspurt en wat lopers inhalen en zie Aad al staan. Inmiddels is het zonnetje gaan schijnen. Ik kom best nog wel fit over de streep in 4.49.19 , ruim op tijd.
Nog even wat uitpuffen, terug naar het hotel en even naar het centrum van Bellagio. Het is heerlijk weer en we nemen zelfs een ijscoupe op een terrasje, daarna wat eten en een bakkie koffie toe.
Op maandag na een heerlijk ontbijt gaan we naar Como. Het is zonnig weer en we hebben mooie uitzichten over het meer, vandaag dus wel.
Het is tijd om naar Milaan terug te keren. De busreis vanaf Bellagio hebben we al weer gehad, maar de trein naar Milaan duurt nog best lang en heeft ook nog vertraging. Als we eindelijk in Milaan aan zijn gekomen hebben we honger. Snel even wat eten voordat we terug rijden naar vliegveld Malpenza. Het eten op het station is niet best. Voor 3 euro een klein bakje taaie patatjes die al uren zijn warm gehouden en Aad een stukje pizza. Nu naar de bus. Balen, net weg, weer een half uur wachten dan maar op de bus van 17.50 uur. Ons vliegtuig vertrekt om 20.00 uur, dat moet lukken.
Als we eindelijk in de bus zitten is het avondspits en gaat alles erg traag. Het verkeer zit muurvast en de klok lijkt steeds sneller te gaan. Om 19.15 komen we aan op Malpenza bij terminal 2, de Easyjet terminal, maar wij vertrekken met Vuelling vanaf terminal 1, die blijkt nog kilometers verderop te liggen en we gaan weer de snelweg op. Aad ziet het al niet meer zitten en ziet al een doomscenario voor zich dat we moeten overnachten en een andere vlucht moeten regelen. Ik begin hem ook wel te knijpen, maar zolang het nog niet onmogelijk is blijf ik hoop houden.
Als we er eindelijk zijn is het al 19.30 uur en moeten we al boarden. We pakken snel de koffer uit de bus. Een dame die Aad vraagt om ook haar koffer te pakken blijft teleurgesteld en verbluft achter, we laten de koffer van haar voor wat hij is en zetten het op een looppas over de luchthaven door de vertrekhal en taxfreeshops heen. Als we eindelijk aansluiten bij de goede rij is het 19.45 uur en mogen we nog mee. Het is gelukt. Pffff. Weer een Cor start dus.
Uiteindelijk is het druk op de vertrekbanen en moeten we wachten tot 20.25 uur voordat we op kunnen stijgen.
Na een voorspoedige vlucht snel naar de flydrive stalling bellen dat ze ons op kunnen komen halen. Dat is wel even een afknapper, het busje laat ruim een half uur op zich wachten, maar uiteindelijk komt ook dat goed.
Nu naar huis waar we rond 1 uur in de nacht arriveren.
Onze ogen hebben moeite om open te blijven. Het was een zeer zwaar weekend, maar het was wel een heerlijk weekend.
Het enge smetje voor mij was dat Aad de strijd helaas heeft moeten staken. Het is te hopen dat na al die maanden van blessureleed voor Aad weer mooie dingen aan gaan breken. Dit duurt al veel te lang.