Na de mooie maar zware Bellagio Sky Race in Italië bij het Comomeer met Aad best wel flink last gehad van mijn bovenbenen. Ben heeft er alles aan gedaan om de boel weer soepel te krijgen, maar de hele week nog last gehad, woensdag daarom ook niet wezen trainen, want vandaag staat er weer een nieuw evenement op het programma, de Devil's Trail, het Rijk van Nijmegen.
Ik ga vandaag net als bij de Hoge Veluwe Trail samen met Ina op pad. Ik loop de Diablo Trail over 33 kilometer, Ina loopt de Moenen Trail over 22 kilometer. Astrid is ook van de partij en loopt eveneens de Moenen Trail.
Deze keer rijden we met een Fiat Ducato bus. Hierin is het warm en kun je makkelijk omkleden, want het belooft vandaag frisjes te worden.
Voor mijn doen zijn we redelijk op tijd, ik heb nog een half uur over voor de start, Ina en Astrid hebben nog een uur langer tot aan de start, al heb ik Astrid voor mijn start helaas niet gezien.
Een kwartier voor de start ben ik helemaal klaar en is het wachten. Wat kletsen met Ina die een tijd moet wachten, wat om me heen kijken, maar het is best fris in mijn korte mouwtjes met een guur waterkoud windje, brrrrr. Maar snel starten dan.

Vanaf de start gaat het eigenlijk best lekker. Het is lekker loopweer, beetje regen, veel wind, heerlijke ingrediënten voor een mooie trail.
Het is vandaag heel veel bos, dat is toch mijn favoriete ondergrond.
Na een kilometer of 7 lijkt het noodlot toe te slaan. Ik stap op het pad op bladeren, dat kan niet anders, alle paden zijn bezaaid met bladeren, maar helaas ligt er iets onder de bladeren en mijn rechter voet klapt flink om ik zwik hevig en gelijk schiet de pijn door mijn voet. Ik schreeuw het even uit van schrik en weet niet eens wat ik heb geroepen, maar zal niet fraai zijn geweest.
En nu? Voorzichtig proberen mijn voet neer te zetten. Auw, dat doet pijn. Beetje hinken en steeds even de voet proberen neer te zetten. Naarmate de voet weer warm wordt en de doorbloeding weer op gang komt kan ik weer voorzichtig gaan rennen al blijft de voet best wel pijn doen. Het is nog best een eind rennen en ik ga onbewust een stuk voorzichtiger lopen, vooral bij het neerzetten van mijn rechter voet.
De eerste 10 kilometer gaan nog in 55 minuten, daarna laat ik het een beetje lopen. Het blijft genieten, maar met de pijnlijke voet gaat het toch rustiger, af en toe een foto maken dan maar.
De drank/verzorgingsposten zijn goed verzorgd. Winegums, diverse soorten fruit, koeken, diverse soorten drank, super geregeld allemaal.
De 20 kilometer gaat in 1 uur 59 en helemaal vanzelf gaat het al niet meer. Ben niet super fit vandaag, maar die 33 kilometer moet wel gaan lukken. Wel blijft het genieten van de geweldig mooie natuur onderweg. Dit is wel één van mijn mooiste gebieden in Nederland om te rennen.
De 25 kilometer gaat in 2 uur 32, voor het eerst zit ik gemiddeld boven de 6 minuten per kilometer, maar dat gemiddelde zal zeker nog verder omlaag gaan. Ik moet af en toe zelfs een stukje wandelen om de kuiten wat te ontspannen, ook gaat de voet steeds meer pijn doen.
Inmiddels is de 33 kilometer bij de lopers gekomen die de 22 kilometer lopen, het laatste deel is voor beide afstanden hetzelfde. Ik blijk nog wel in de voorhoede van de 22 te lopen gezien het tempo waarmee ze me voorbij razen.
De 30 kilometer gaat in 3 uur 10, het tempo zakt zelfs naar 8 minuten per kilometer en ik kijk achter me of ik Astrid of Ina aan zie komen, maar dat blijkt nog niet het geval.
Als ik eindelijk binnen ben in 3.25.27 zit ik er best een beetje doorheen. Nu maar wachten op Astrid en Ina, dan kan ik gelijk een foto van hen maken.
Ik sta te rillen bij de finish met mijn telefoon in de aanslag, maar ik zie Astrid en Ina nog niet komen. Ik wacht zo een kwartier en krijg het steeds moeilijker. De benen verkrampen, de koude wind speelt me parten, ik sta te rillen als een rietje en kan het niet langer volhouden om te wachten en begeef me naar de bus om me snel te ontdoen van de natte kleding en wat warms aan te trekken. Ik ben helemaal verkleumd.
Zo'n 5 minuten later krijg ik een appje van Ina waar ik ben. In de bus, waarna Ina ook gelijk doorkomt naar de bus. Astrid is ook binnen en zat zo'n 3 minuten achter Ina, 2 uur 41 om 2 uur 44.
Ik heb helaas de kroning van Astrid als koningin gemist. Astrid werd koningin omdat ze alle Devil's Trails van dit seizoen had gelopen. Zonde, was een leuke foto geweest.
Nu snel naar een restaurant op zoek voor een lekkere warme bak koffie, dit werden er uiteindelijk zelfs twee. Heerlijk bijkomen.
Daarna naar huis en even een coldpack op de enkel doen, die is flink pijn gaan doen.
Het zal mij benieuwen of alles weer hersteld zal zijn voor de marathon van volgende week in Sint Oedenrode.