Marathon Rotterdam 9 april 2017

Vandaag is net als ieder jaar op loopgebied voor mij de belangrijkste dag van het jaar.
DE MARATHON VAN ROTTERDAM, dit jaar al weer mijn 30e deelname.
Twee jaar geleden leek mijn laatste loopuur daar, maar gelukkig gaat alles de laatste tijd weer een stuk beter. Wel in de aanloop naar deze marathon de nodige pijntjes aan de rechter heup, rechter bil, onderrug en linker lies.
Al bij fysio Kees Bakker geweest om het SI gewricht rechts los te maken, dat bleek vast te zitten, maar na twee pogingen geen succes. Op de maandag voor de marathon naar Baarn geweest naar Joke van der Hoeven, een dame waar mijn moeder altijd naartoe gaat met tal van probleempjes en warempel, op een hele simpele manier krijgt ze het SI gewricht met gemak los en krijg ik weer hoop.
Op dinsdag en woensdag begint de pijn flink toe te nemen, de spieren hebben na 3 maanden met een vastzittend SI gewricht gelopen te hebben weer moeite om op de juiste plaats te komen, dit geeft weer flink pijn, maar langzaam begint de pijn af te nemen.

Op vrijdag eerst naar Ben om de spieren nog wat soepeler te krijgen en de pijn in mijn rechter bil even goed aan te pakken, daarna met Aad en Janet naar de marathonbeurs in het WTC gebouw op de Coolsingel, is als vanouds erg gezellig, alk waren we andere jaren met veel meer lopers. We komen daar wel Argen en Reggie tegen en ook nog wat lopers van de avStart en nog wat bekende lopers die ik regelmatig tegenkom bij de trails.
We halen onze startnummers op en ook nog wat nummers van andere Avantrianen waar we de startbewijzen van mee hadden gekregen, kijken nog wat verder rond op de beurs en gaan in de buurt op zoek naar een gezellig adresje om wat te eten en te drinken, dat lukt. Daarna weer naar huis en weer aan het werk.

Op zaterdag een gewone werkdag en ik merk dat de pijntjes langzaam aan het verdwijnen zijn. Zou het dan toch gaan lukken ? Dit jaar geen pastaparty. We hadden de hoop dat anderen het stokje een keer over zouden nemen, maar nu Aad en ik niets hebben georganiseerd is er niemand anders opgestaan helaas, wij hadden er niet echt tijd voor dit jaar. Thuisgekomen alvast de tas gepakt, dan hoef ik op zondag alleen nog een paar kleine dingetjes te regelen.

Zondagmorgen, de wekker staat op 7 uur, de laatste dingetjes nog even regelen en zorgen dat ik voor 8 uur bij Linquenda ben, ik ga nu eens niet te laat komen. Janet heeft ook de beste bedoelingen, maar moet nog flink tempo lopen om er om 8 uur te zijn, maar ze is niet de laatste, dat zijn Kevin en Carla.
Het is gezellig met elkaar, als lopers zijn daar Aad, Janet, Carla, Saskia van Wijk, nog een Saskia die ik niet ken, Stefanie met haar man, Carla met haar zoon, Pieter, Raymond, Kevin, Pieter Verhoek en ikzelf. De anderen zijn al op eigen gelegenheid op pad.
We zijn rond half 9 bij Capelsebrug waar we de auto parkeren en waar we Daphne ontmoeten. Daphne stuurt een berichtje naar Janet en laat weten dat ze een kleine parkeerschade heeft opgelopen aan haar auto en dat met de andere bestuurder moet regelen. Dit kost wat tijd, maar we hebben geen haast en we gaan wat later op pad. Bij Capelsebrug komen we al veel bekenden tegen, supporters en lopers.
We gaan naar het centrum en stappen uit bij Beurs waarna we naar Leuvehaven wandelen naar de brandweerkazerne waar we al jaren onze kleedruimte hebben. Gezellig met elkaar, je kan er heerlijk douchen na afloop en er is ook een kantine om wat te eten of te drinken, er is ruimte genoeg en de ruimte is afgesloten.
De meesten van de aanwezige lopers gaan voor de kwart marathon, Aad, de andere Saskia en ik gaan voor de marathon.
Saskia heeft een sticker met wave 4, oorspronkelijk had ik een sticker voor wave 3 en Aad wave 1. Aad heeft wat stickers gemaakt met een 1 erop die we over onze nummers pakken zodat we alle drie in wave 1 kunnen starten. Is gezelliger en ook beter met de warmte van vandaag. Het zal vandaag ruim 20 graden gaan worden, absoluut geen “Cor weer” en afzien. Als je dan 20 of 30 minuten eerder mag starten is dat alleen maar mooi meegenomen.
Saskia van Wijk en Stefanie met haar man gaan al eerder weg, die willen vroeg aan de start staan, de anderen wandelen op het gemak richting start, maar eerst maken we bij Leuvehaven nog een groepsfoto. We wandelen tot de hoek Coolsingel waar de kwart marathonlopers rechtsaf slaan en Aad, Saskia en ik doorwandelen naar onze start in wave 1. We komen Tiny en Bea nog tegen en knuffelen even waarna we verder lopen en Peer nog tegenkomen. We zijn op tijd en komen makkelijk in het goede startvak.
Saskia vraagt wat onze plannen zijn. We gaan weg op een schema rond de 4 uur, maar met de warmte mag het best wat langer duren. Het is voor ons een training. Heel blijven en niet kapot gaan is het devies en lekker lopen, maar wel uitlopen natuurlijk. Of dat in 4 of 5 uur gaat is niet belangrijk.
Het doel van Saskia is 4.15 al zal dat met deze warmte hoogstwaarschijnlijk niet gaan lukken.

Lee Towers zingt zijn You’ll never walk alone, daarna klinkt het kanonschot en bezorgt ons kippenvel. De zenuwen zijn toch nog steeds aanwezig, zeker bij Saskia. Saskia heeft nog nooit een wedstrijd gelopen en zeker geen marathon. Ze loopt deze marathon ter nagedachtenis aan een overleden vriendin en loopt dus met veel emotie. Wat zal dit voor haar zwaar worden. Maar hopen dat ze dit gaat redden.

Na de start lopen we al meteen het juiste tempo van 5.40 of iets sneller, maar Saskia blijft netjes bij ons. Het tempo bevalt haar wel en zolang het goed gaat is het wel zo gezellig met elkaar.
Aad heeft de knie ingepakt en dat lijkt goed te gaan, bij mij zijn de pijntjes allemaal verdwenen, ook dat lijkt dus goed te gaan. Saskia heeft hartritmestoornissen en wacht nog op de uitslag. Ondertussen start ze doodleuk op deze marathon, wat een klasbak en doorzetter, maar is niet verstandig wellicht, maar ja, dat doe ik ook niet altijd zeggen de anderen, dus ik zeg even niets.

De eerste 5 gaan in 27.58 en we zitten bij De Kuip. Bij de drankpost rustig even stoppen, goed drinken en meteen een zoutcapsule naar binnen werken.
De 10 gaat in 55.40 en bij de drankpost herhalen we het ritueel van de eerste drankpost. Verstandig omgaan met de warmte, zeker al in het begin.
Met de warmte lijkt het nog mee te vallen, al is het al wel flink zweten.
De 15 gaat in 1.23.39 , nog steeds gaat het voortreffelijk. Bij 18 kilometer gaat Aad langzaam versnellen en Saskia zegt dat ze niet harder wil gaan lopen en Aad niet bij kan houden. Ik geef aan dat de vader van Aad daar vermoedelijk ergens langs de kant staat, die woont in de buurt, Aad wil hem even gedag gaan zeggen en zo was het ook. Aad was wat vooruit gelopen en stond bij zijn vader langs de kant. Op het moment dat we er weer aan komen schuift Aad weer aan, ik zeg zijn vader nog even gedag.
De 20 gaat in 1.51.22 , de halve marathon in 1.57.15 , Saskia krijgt het hier iets moeilijker maar bikkelt nog steeds door en blijft bij ons.
Ik begin nu toch al wat last van de warmte te krijgen al is dat nog niet te merken aan het tempo. Saskia laat nu een klein gaatje vallen en bij de 25 waar Aad en ik 2.19.48 lopen blijft ze wat achter. Dit is het moment waar Aad en ik even een plaspauze inlassen, die hadden we een tijdje in gedachten. Als we weer terugkeren op het parcours komt Saskia er net weer aan en lopen we weer met elkaar verder. Ik merk dat Aad is verlost van zijn plasdrang en het tempo op gaat voeren. Ik voel me best goed maar heb geen zin om me op een hoop te lopen en zeg tegen Aad dat hij maar alleen verder moet gaan. Als de benen en conditie goed zijn en je wilt dat proberen, dan moet ik niet in de weg lopen en zo doen we dat dan ook. Aad laat ons “staan” en gaat er vandoor.
Bij de 27 staan de kwartmarathonlopers ons aan te moedigen en blijf ik even staan voor een banaantje, wat drinken en een praatje. Joh, doorlopen, je tijd! , maar daar maak ik me niet te druk om. Saskia rent door en ik ga weer op pad om haar bij te halen.
Een paar honderd meter verder komt Saskia het parcours weer op, ze heeft even bij haar man en kinderen gestaan die als supporter aanwezig zijn. We geven elkaar een “high five” hoewel we elkaar eigenlijk nauwelijks kennen, we hebben wel een “klik” lijkt het.
Bij de 29 kilometer zien we de lopers aan de andere kant passeren die daar de 40 kilometer er al op hebben zitten en ik kijk of ik Wilko of Michel ergens zie, maar helaas. Saskia geeft aan dat ik maar door moet rennen en dat ze het nu flink zwaar heeft, ze moet een stukje gaan wandelen. Geen probleem toch, dan wandel ik gezellig een stukje mee. Verbaasd vraagt Saskia of ik niet toch door moet lopen voor mijn eigen tijd van 4 uur, maar blijf netjes bij haar, is geen enkel probleem.
De 30 kilometer gaat netjes in 2.52.02 al moet het zwaarste deel nog komen.
We komen nu op de Boezemstraat langs de supporters van Avantri. Ik zie Piet en Marrie al springen op een container, ik zie Piet Wuijster die even mee rent en vraagt of ik nog wat nodig heb, maar alles gaat goed en Piet laat zich terug zakken, super om het zo aan te bieden. Ik zie Pieter van Rossum en Hans van Wurmond die wat foto’s van ons maakt. Wat een menigte langs de kant, onvoorstelbaar. Het is daar altijd druk, maar met dit mooie weer nog een tikkie drukker. Saskia glundert en geniet ook zichtbaar van haar eerste marathonervaringen.
We gaan nu het Kralingse Bos in en Saskia geeft aan dat ze weer een stukje moet wandelen. Is wederom geen enkel probleem. De stukjes wandelen zijn kort en daartussen lopen we een aantal kilometers hard, gaat echt goed. Op deze manier halen we toch veel lopers in die het moeilijk hebben, staan te rekken, last hebben van kramp of gewoon uitstappen omdat ze op zijn.
Wij hebben geen enkel probleem gelukkig en genieten van de entourage. We zien een groep van MTK staan en van avStart met even later Ab Buitendijk die een foto van ons maakt.
De korte wandelpauzes vervelen geen moment en het is zelfs gezellig om lekker te kletsen onderweg. Tussen de 33 en 34 komen we langs de Lekkerkapel waar een vriendin van Saskia in meespeelt en ze zwaait. Ik hoor een gil en zie een klant lopen, even later weer een schreeuw en loopt Ronald de Ridder op het pad naast de weg en moedigt me aan. Leuk dat hij er is, sneu dat hij niet meer kan rennen.
Bij de 34 lijkt het kaarsje bij Saskia wat uit te gaan en is het even wat langer wandelen, of nee, weer even iets rennen, want daar is de drankpost en dan weer even wandelen. Het is toch geweldig dat je bij me blijft zegt Saskia, iets wat ik als vanzelfsprekend zie, maar is natuurlijk voor veel lopers niet het geval. We kenden elkaar niet en hadden ook niets afgesproken, maar het voelt goed.
De 35 gaat in 3.23.54 en nog steeds zitten we op het schema om binnen die 4.15 te komen, ondanks de warmte. Ik zeg dat ook en geef ook aan dat het gewoon super gaat, veel beter dan in mijn eigen eerste marathon.
Ondanks dat het wat moeizamer gaat en we iets meer wandelen zakt het tempo helemaal niet echt in elkaar, er is dan ook helemaal geen sprake van instorten.
We komen nu weer terug op de Boezemstraat en ik zie Aria Wuijster, Piet en Marrie weer, ook Hans van Wurmond maakt weer foto’s en ik zie Hassan, onze monteur. Leuk dat hij er ook is.
Als we weer een stukje wandelen hoor ik Arie van Buren van Start schreeuwen dat we zo de 4.15 niet gaan halen waarna Saskia meteen weer begint te rennen. We stoppen weer even bij de 40 kilometerpost en nemen daar goed de tijd. Nog even lekker drinken, stukje wandelen en dan op pad. We zitten daar op 4.00.01 en hebben nog steeds kans op die 4.15
Onder de kubuswoningen door zijn we bij 41 en horen ineens een schreeuw, Monique Baan neemt een foto van ons, al is het op het laatste moment, de foto bleek ook nog gelukt, was in een flits.
Ik zeg tegen Saskia dat we voor de bocht nog even een stukje moeten gaan wandelen omdat we de laatste 500 meter op de Coolsingel alleen maar moeten rennen, dan is wandelen geen optie. Het bleek een korte pauze, want Saskia kreeg vleugels en wilde meteen weer rennen.
Als we de Coolsingel opdraaien ben ik op zoek naar onze maatjes maar zie ze niet zo snel, wel hoor ik links van me geschreeuw en zie Nicky van der Graaf, leuk om haar weer te zien. De anderen spot ik niet, maar bleken er achteraf vlak naast te hebben gestaan en hebben ook flink lopen schreeuwen. Stom dat ik ze niet heb gezien.
Saskia ruikt de finish en begint echt serieus te versnellen, waar haalt ze het vandaan. Links en rechts vliegen we de lopers voorbij, de laatste 500 meter gaan in een tempo onder de 4.30 per kilometer, onvoorstelbaar. We halen Richard Maquelin ook nog in die ons bij probeert te houden en de grootste moeite heeft. Rechts zie ik op de tribune Robbert Jan Neven nog staan schreeuwen en zwaai terug. Robbert Jan heeft mijn VIP kaarten gebruikt om op de tribune te komen en alle lopers te zien. Hij had het reuze naar zijn zin gehad. Nu hopen dat Robbert Jan ook weer aansluit bij ons.
Bij de finish gaan de armen bij Saskia de lucht in en volgt de ontlading. Ze draait zich om en we vallen elkaar in de armen. Het is gelukt. Geweldig en zelfs nog binnen de 4.14 , Saskia 4.13.56 en ik 4.13.58 , kennelijk was Saskia iets achter me over de start gekomen.
Een reuze knappe prestatie van Saskia en zelf netjes heel gebleven zonder veel last. Dik tevreden.
Ook blij voor Saskia, dit gaf me veel meer voldoening dan zelf een kwartier snelle lopen en wellicht net onder de 4 uur te lopen en helemaal kapot zijn, dit gaf me een kik.
We lopen langs de hekken. Even later zien we Argen staan. Argen heeft een keurige 4.03 gelopen en staat te praten met Bea, Tiny en Peer.
Aad zie ik niet, Harald ook niet, maar die zaten netjes op 4.08 en 4.07, niet eens zo gek ver voor ons.

Met Argen en Saskia loop ik naar de medaille-uitgifte en ben blij met deze 30e plak. Nog even een banaantje, wat drinken en we nemen afscheid van Argen die elders heeft afgesproken.
Saskia en ik lopen weer richting Leuvehaven, maar bij de Beurs nemen we afscheid. Ik moet opschieten, anders ben ik te laat bij de huldiging op de Coolsingel, die is om half 4. Saskia wil naar haar man en kinderen en nog even poseren bij een beeld als symbool voor haar vriendin.

Snel naar de brandweerkazerne Baan waar Daphne, Aad, Pieter Verhoek en Janet op me wachten. Snel even douchen en dan op pad naar de huldiging. Daphne gaat er vandoor, die moet nog veel regelen voor de operatie aan haar voet morgen.
Het is even zoeken, maar we vinden tijdig de juiste plaats van de huldiging.
Er mag maar 1 supporter met me mee, de anderen moeten achter een hek blijven kijken. Er moest zelfs legitimatie aan te pas komen. Gelukkig had Aad die bij zich en kon hij mee. Pieter en Janet keken van een afstandje toe. We komen nu bij de andere lopers van de huldiging en het is veelvuldig handen schudden. Ik zie Richard Maquelin wederom, die liep zijn 10e keer Rotterdam. Willem van Ek zijn 25e. Ook de andere 2 lopers van de 30 die ik 5 jaar geleden ook al naast me had staan op het podium. Achter ene ander hek aan de andere kant van de straat hoor ik een schreeuw en zie ik Robert Hofman staan die even wil komen kijken bij de huldiging.
Na de 10, 15, 20 en 25 keren deelname en bijpassende huldigingen is het nu de beurt aan de 30e keer jubilarissen.
Mijn naam wordt luid omgeroepen en als ik het podium op loop krijg ik meteen een roos in mijn handig gedrukt en een doosje met een mooie herinneringspin met daarop 30 en 5 sterren. Een mooi aandenken. Het jubileumshirt hadden we al gehad en hadden bijna alle jubilarissen al aan, ik dus ook. Nog een paar zoenen van twee knappe dames, een soort rondemissen en wachten op de andere 2. Daarna volgden nog een aantal foto’s en mochten we weer van het podium.
We lopen naar Pieter en Janet en blijven nog even kijken naar de lopers die binnen komen. Leuk om zo rustig in het zonnetje te blijven kijken. We wandelen nu richting Leuvehaven om onze spullen op te halen en blijven ondertussen nog even wachten op de laatste loper, dat is altijd een speciaal moment. Vol emoties draait de laatste loopster, Kelly, de Coolsingel op en kan het huilen niet stoppen. Wij pikken de spullen op en gaan met de metro weer terug naar Capelsebrug. Aad rijdt terug, want om half 6 gaat RTV Krimpenerwaard bellen en moet ik paraat zijn, maar dat telefoontje is nooit gekomen helaas, kennelijk vergeten.

In de avond nog even wat zitten chatten, foto’s bekeken en gelijk eens op startnummer gekeken wie Saskia was, dat bleek Saskia Nobel-De Regt te zijn, bij velen in Schoonhoven bekend als lerares en turnlerares. Janet kent haar ook goed. Wel grappig. Inmiddels kennen we elkaar wel beter.
Er is weer een einde gekomen aan een heerlijke maar enerverende dag.