Na de Devil's Trail in Nijmegen staat er een week later al weer een uitdaging te wachten, de Marathon van Rooi. Dit is de derde editie van dit oorspronkelijk bedoelde éénmalige evenement wat 10 jaar geleden de eerste editie kende. In 2007 stond ik daar met o.a. Wimmie Nobel, André Pruijssers en Arie Visser. De tweede editie was in 2012 en liep ik met Ger Kooijman, dit keer de derde editie ging ik alleen op pad.
Ik ben niet echt heel vroeg zie ik, dat overkomt me bijna nooit. Maar snel even mijn startnummer ophalen en omkleden. Geen tijd voor een bakkie, dus snel naar buiten en richting de start.
Bekenden zie ik aanvankelijk niet echt, maar bij het verlaten van de kantine kom ik Stefanie Nijman van avStart tegen. Ze had gezien dat ik op de startlijst stond, maar verder geen bekenden. Als ik bij de start kom hebben we nog 3 minuten over, maar even later komt het bericht dat we 5 minuten later starten, dus achteraf nog ruim op tijd.
Als ik bij de start sta zoek ik Stefanie op en vraag wat ze wil gaan lopen voor tijd. Ze wil proberen een PR te lopen en liefst ook nog net onder de 4 uur, haar PR is 4.03 , gelopen in Rotterdam dit jaar.
Ik mik zelf ook altijd op 4 uur en hoop er dan ook net onder te komen en geef dat dan ook aan , waarop Stefanie vraagt of we dan niet samen kunnen lopen. Ze heeft moeite met het vlak lopen van een race en kan slecht het zelfde tempo vast houden, iets wat mij meestal wel goed af gaat.
Het is ook nog eens gezellig en zo besluiten we dus samen te lopen.
Bij de start is het erg zonnig en de lucht strak blauw. Pfff, geen Cor weer dus, maar we doen het toch rustig aan. Mijn doel is een tempo van 5.30 zodat er nog wat ruimte overblijft voor een licht verval, dat tempo bevalt Stefanie ook wel.
De eerste 10 kilometer gaan netjes in 54.36 , een fractie onder de richttijd en we lopen allebei prima. Het zonnetje is inmiddels verdwenen en er komt steeds meer bewolking opzetten, heerlijk om te rennen natuurlijk, zeker voor mij.
De 20 kilometer gaat in 1.49.06 , nog steeds een fractie onder de richttijd en nog geen spoortje van verval, het gaat lekker. Stefanie is blij met mijn vaste tempowerk en lijkt super fit.
De halve marathon gaat in 1 uur 55 en we gaan onverstoorbaar verder.
Inmiddels maken de druppels zelfs even plaats voor kleine hagelstenen, het moet niet gekker worden.
Stefanie lijkt het een klein beetje lastig te krijgen met dit tempo en ik laat het iets zakken, het heeft geen zin om haar kapot te lopen. De 25 kilometer gaat nog steeds netjes in 2.16.17 , de 5.30 is nog steeds ons tempo en we hebben op het schjema 4 uur een aardige marge opgebouwd. We hebben inmiddels een groepje lopers achter ons hangen die het tempo wel prima vinden.
De 30 kilometer gaat in 2.44.20 al gaan de kilometer langzaam richting de 5.40, wat nog steeds het beoogde tempo is en niets om ons zorgen over te maken.
Stefanie geeft aan dat ik maar moet gaan als ik wil versnellen, het beste is er een beetje af, maar dat wil ik absoluut niet. Ik blijf bij Stefanie lopen en merk dat mijn benen het nu langzaam ook aan het begeven zijn. Bij de 35 kilometer moeten we voor het eerst het schema 5.30 loslaten en komen we door in 3.13.05 , al is dat maar een fractie. Ik strompel nog een paar kilometer verder en moet dan echt even een stukje gaan wandelen. Stefanie wil op haar beurt ook solidair met mij zijn en ook gaan wandelen en bij mij blijven, maar dat heb ik haar snel uit haar hoofd gepraat. Ze kan een geweldig PR lopen en ik zorg er wel voor dat ik ook binnen de 4 uur binnen zal zijn, geen enkel probleem. Ik heb alleen geen zin om me kapot te lopen, ik heb deze maand nog twee marathons staan. Stefanie is op het einde fitter dan ikzelf.
Langzaam loopt Stefanie bij me weg al zie ik haar de hele tijd nog voor me. De laatste 3 kilometer is het harken geblazen en wandel ik steeds meer kleine stukjes. De 40 kilometer gaat precies in 3 uur 44 , nog 16 minuten over voor ruim 2 kilometer, dat moet makkelijk lukken.
Dit is ook makkelijk gelukt en ik kom binnen in 3.56.59 netto, Stefanie in een prachtige 3.53-er, een dik PR derhalve. Allebei dik tevreden dus.
De kramp trekt snel naar mijn knieholtes en ik ga even liggen om de pijn te laten zakken. Na een kwartiertje gaat het wel weer en wil ik gaan douchen, maar die blijkt koud te zijn, dan maar snel naar huis en thuis douchen.
Het was weer een heerlijke en geslaagde dag. Tot dusverre gaat mijn drukke programma nog volgens plan, maar ik ben er nog lang niet, op 19 en 26 nog twee marathons op het programma met maar 1 week ertussen.