Genieten!

Aan het eind van een weekje vakantie in Oostenrijk op 1 juli een marathon gelopen in het grensgebied van Vorarlberg en Tirol, met start in Silbertal en finish in Sankt Anton am Arlberg. Deze marathon wordt voor de 15e keer georganiseerd en is kleinschalig. In totaal zijn er ongeveer 900 deelnemers. Het aantal hoogtemeters is 1600m. en is middenzwaar te noemen, al dacht ik vooraf dat deze gemakkelijker zou zijn.
's Morgens werden we, geregeld door de organisatie om 6.00 uur met de bus van St. Anton naar startplaats Silbertal gebracht en start Hetty om 8.00 uur voor haar 33,3 km. met 1190 hoogtemeters. Het regent pijpenstelen en net voordat het startschot heeft geklonken van de 33 km word het droog, het is een graad of 14 en dus fantastisch loopweer! Om 8.30 uur start de marathon en de sfeer is geweldig, de mensen zijn erg enthousiast en alles is goed geregeld, en er kunnen tassen met kleding / schoenen worden meegegeven met een vrachtauto naar de finishplaats.
Na een plaatselijke omloop van ca. 4 km. volgt er een klim van 17 km. van 850 naar 1950m. hoogte, best lang, vooral het laatste gedeelte is pittig! Probeer op souplesse en als een "hertje" met kleine sprongetjes / stapjes en rechte rug omhoog te lopen met zo min mogelijk energieverspilling. We lopen in het bos, het ruikt fris en een riviertje stroomt naast en onder ons, heerlijk! We zijn nu op het halve marathonpunt. Ik merk wel dat er in de voorbereiding te weinig heuveltraining is gedaan!
Eenmaal boven volgt er een "pad" dat meer lijkt op een ruig maanlandschap dan een pad voor hardlopers, er moet over rotsblokken, door modder ( na de vele regenval ) en over watervalletjes worden gestapt / gesprongen, erg technisch dus en oppassen voor enkels en andere ledematen! Natte voeten gegarandeerd! We zitten nu op km 23 en voel me goed.
Na deze obstakels nu beginnen aan een heerlijke lange afdaling, deze is 7 km lang en denk nog aan het "wieltje" van Dorethea de trailcoach uit het oosten van het land, de bovenbenen nauwelijks optillend en kleine stappen om de klappen tijdens het dalen beter op te vangen, het gaat als een zonnetje! Eenmaal bij km 31 aangekomen wordt het ritme hevig verstoord door een flinke klim, dit haalt je rigoureus uit je flow en de zon breekt door! Na deze klim volgt er ( hoe kan het ook anders ) een afdaling over een kronkelpad. We komen aan bij een prachtig stuwmeer, de Verwallsee. We zitten nu op km 34.
Het laatste stuk naar de eindstreep door de Rosannaschlucht langs een verfrissend stroompje in het bos en volgen er nog enkele venijnige "bultjes". Ik haal enkele lopers bij welke mij hiervoor al hadden ingehaald en wil deze ook perse voorblijven! Het gaat niet meer zo soepel. Uiteindelijk lukt het de "concurrenten" voor te blijven en finish in 4.32.02 in Sankt Anton. Zonder pijntjes of andere ongemakken een marathon uitgelopen, heerlijk toch? Wat wil een mens nog meer!
Hetty heeft de 33,3 km keurig in 4.22.35 gelopen. Ook dit parcours was niet eenvoudig, want het zwaarste gedeelte van de marathon heeft ook zij moeten afleggen! Proficiat!
Het is rond 13.00 uur en het zonnetje komt door! Wat wil een mens nog meer!
Genieten dus met een hoofdletter G!

met sportieve groet,
Wim van der Heiden