Wat een avontuur!!!

Dit jaar vieren wij onze vakantie in Serfaus, een prachtig bergdorp in Oostenrijk.
Marcel vroeg zich af of er niet een leuke wedstrijd in de buurt was, dus gingen we actief op zoek naar een leuk evenement.
Ik gooide het ook in de groep met wat maatjes, waarna Cor een leuke trail vond in het Pitz gebergte. Slechts 65 km verder, dus goed te doen.

De start is al om 9.00 uur dus dat is vroeg uit de veren om rond 1,5 uur te rijden en op tijd te zijn voor de briefing.
Zo te horen staat mij nog wat te wachten, terwijl ik de kortste afstand van 15 km wil lopen. Noodnummers, sms codes en waarschuwingen vliegen om je oren.
Terwijl ik het startvak inloop is er nog tassencontrole of je uitrusting in orde is, een drinkbeker en telefoon is verplicht.
Ik sta op mijn gemak te wachten in het vak en kijk om me heen, de meeste lopers bezitten poles.
Ze liggen in de auto, geleend van Frank. Toch besluit ik ze niet mee te nemen omdat ik een hekel heb aan lopen met bagage, een rugzakje is voor mij al meer dan genoeg.

Het startschot gaat en een paar honderd lopers verdeeld over verschillende afstanden gaan dapper beginnen aan een 'monstertocht'.
Al snel beland ik in een stau, het is meteen klauteren op enorme rotsblokken, rustig wachtend op je beurt. Best wel eng zo zonder stokken dus grijp ik af en toe iemand vast voor de nodige steun.
Ik doe er een uur over om boven bij de lift te komen, en heb slechts 3 kilometer afgelegd.
Heel verrassend staan daar Marcel en Thimo mij daar aan te moedigen, wat leuk! Zij zijn met de gondelbaan naar boven gegaan.
Eenmaal boven dacht ik het ergste te hebben gehad, maar niets is minder waar.
Na een leuk rondje om de Rifflsee, komt er weer een enorme klim. De paadjes zijn supersmal en het is bijna onmogelijk om elkaar te passeren.
Ik durf absoluut niet naar beneden te kijken en ik moet goed op de keien letten.
Maar toch gebeurt het, ik val keihard op mijn knie. Gelukkig rol ik niet naar beneden!
Meteen diverse lopers om me heen vragend of het gaat, ik sta wat krakend op en ga verder. Ik heb tenslotte geen keuze, en moet nog de berg af.

Het parcours is zo adembenemend prachtig, geen woorden voor! Soms loop je tussen de koeien en schapen door, het gerinkel van de bellen maken het idyllische plaatje compleet.
En dan loop ik met wat andere lopers per ongeluk verkeerd, we werden er gelukkig snel op gewezen door iemand van de organisatie die daar in de buurt was.
Oeps, dat wordt een linke afdaling over een erg steile alm met veel rotsen en beekjes, soms ook glad door de modder en de schapenstront.
Blij dat ik er was, ik voelde me echt een geit en moest er stiekem innerlijk om lachen.
Grappig dat ik als enige Nederlandse start op deze afstand, totaal geen bergen gewend maar wel de vlakke polders.

De laatste kilometers zijn in zicht, ik zie al een riviertje stromen welke leidt naar het dorpje met de Finish! Onderweg maak ik nog een praatje met een Duitser en loop rustig een paar kilometer met hem mee.
Toch heb ik nog wat energie om te versnellen, de weg is eindelijk redelijk vlak na 12 km.
Wat een trail, maar wat heb ik genoten! Ik geloofde zelf bijna niet waar ik mee bezig was, zo extreem zwaar maar ook zo trots dat ik de finish gehaald had.
De tijd stopte voor mij op 3 uur en 1 minuut, en ruim 16 kilometer afgelegd.

Eenmaal 'thuis' in ons hotel, snel de zwemkleding gepakt om heerlijk te zwemmen in een vrij koud meertje, lekker voor de vermoeide spieren.
Daarna nog een sauna gepakt en nog wat gezwommen in het warme zwembad, mijn dag kan niet meer stuk.
Deze geweldige trail zal ik niet snel vergeten en zou deze willen aanraden aan mijn trailende hardloopmaatjes.

En nu met de beentjes omhoog en zo lekker slapen.
Groet, Janet