Jaarlijks organiseert Arie Visser met zijn companen Ruud en Gijs de RAG Cross die staat voor hun voorletters.
Zoals ook dit jaar weer hebben ze weer wat wijzigingen aangebracht, het is iedere keer weer een verrassing, maar ze krijgen het iedere keer weer voor elkaar om er een leuke happening van te maken.
Deze keer staan er zo'n 50 lopers aan de start. De lopers betalen niets, iedereen mag meedoen.
Er worden rondjes gelopen die vooraf 4000 lang zouden zijn, maar achteraf 4150 meter waren. Maximaal 4 ronden konden worden afgelegd.

De RAG Cross staat meestal voor lekker veel blubber, dat was een week vooraf bij de verkenning van het parcours al goed te zien, al zou deze editie er heel anders uit gaan zien. De blubber maakte plaats voor een harde ondergrond vanwege de vorst en het parcours veranderde daardoor van lekker zacht naar keihard. Uitkijken geblazen dus.

Het weer is heerlijk. Het is lekker fris, het zonnetje schijnt, echt heerlijk gezond winterweer en fantastisch om te rennen. Vooraf van Ben Gubbels en collega's op het werk al waarschuwingen gehad om goed uit te kijken. Ga gewoon op de weg lopen, dit is te link met het oog op vooral Rotterdam.
Aanhoren doe ik iedereen, maar soms/meestal sla ik de goed bedoelde adviezen ten onrechte in de wind omdat de wil groter is.
Zo ook nu.

Vooraf is er een speech van Arie Visser die als vanouds in zijn korte broek en shirtje aan de start staat. Arie waarschuwt de lopers voor het harde ongelijke parcours en maakt een geintje over een verzwikte enkel dan maar in het ijs houden om te koelen, woorden die later maar al te waar zouden blijken te zijn.

Namens Avantri staan er toch nog aardig wat lopers aan de start, Wim van Beuzekom, Peter den Hartog, Derk Roest, Aad van der Poel, Pieter van Rossum, Mandy Milikan, Janet Rietveld, Nico Koppe, Ab de Kluijver, Nico van den Heuvel, Arie Visser, Sander Seppen, Liesbeth Steehouwer, Remco Roest, Piet Wuijster en ikzelf.

Na de start bleek Arie niets teveel te hebben gezegd. Het parcours was rampzalig in het begin. Ik bedenk me dat ik op deze manier geen 16,6 kilometer wil gaan lopen. Het is uitkijken om niet te zwikken, je schommelt heen en weer en moet de hele tijd naar beneden kijken om te zien of er geen rare kuilen of hobbels zijn.
Ik doe het in het begin relatief rustig aan en loop samen met Janet. Ook Janet heeft het lastig op dit parcours en doet het wat rustiger aan, mede voor haar voet wel zo verstandig. Ik versnel dan flink en haal Wim, Pieter en later ook Aad in en loop een snel laatste deel van ronde 1 en een vrij snelle tweede ronde. De derde ronde krijg ik al twee keer een kleine waarschuwing doordat ik ineens lichtjes zwik, wat verder in de ronde is het wel raak en ik zwik aardig door. Het zal de vermoeidheid zijn en mede daardoor laat ik het tempo flink zakken. Aad lijkt ontketend te zijn en loopt snel in. Piet Wuijster loopt voor me. Ronde 2 loop ik in op Piet, maar ronde 3 niet meer en in ronde vier loopt Piet weer verder uit. Aad haalt me ook in het begin van ronde 4 weer in en ik kan en wil niet volgen. Ik vertrouw mijzelf niet meer op dit parcours en vrees dat het zo dadelijk mis gaat als ik maar doorjakker.
Ik loop de vierde ronde op het gemak uit en ben blij dat ik er ben.

Aad en Janet staan bij de finish, Aad heeft heerlijk gelopen, maar bij mij is het beste er toch wel af. Ik heb ook last van de rechter enkel en Janet grist de Buff van Aad weg en bind daarmee een stuk ijs om mijn enkel. Het stuk ijs blijkt gebruikt te zijn voor Mandy die echt flink door haar enkel is gegaan.
Mandy is opgevangen door Liesbeth en Rinus van Meijeren. Al snel blijkt het er niet goed uit te zien. Liesbeth rijdt de auto het pad op en legt samen met Janet de fiets in de auto waarna ze zich melden bij de HAP, daar bleek het goed mis te zijn en blijkt Mandy haar enkel te hebben gebroken. Wat een pech en wat een domper op zo'n leuk evenement.

Aad en ik zijn meegereden met Janet. Het plan is om terug te gaan lopen. Janet neemt de tassen dan weer mee. Ik voel eerst nog even aan de enkel, die is iets dikker en licht gevoelig, maar ik het er het laatste rondje ook op kunnen lopen, dus waarom niet de laatste 8,5 kilometer naar huis. Janet vertrekt met de tassen nadat ze ons even heeft afgezet bij Restaurant De Loet waar ik eerst nog even naar het toilet ga en waar we Wim, Derk, Peter en Piet treffen, onze "overkanters".
Even wat staan kletsen en dan op pad.
Het is heerlijk weer, het zonnetje heeft al best kracht gekregen en mijn jasje gaat dan ook al om het middel, een shirtje met korte mouwen is voldoende. In een tempo rond de 6 minuten per kilometer lopen we naar Bergambacht waarna ik Aad het laatste stuk terug breng naar Schoonhoven. Gelijk nog even bij Mandy langs, maar die blijkt niet thuis. Achteraf bleek ze in het ziekenhuis te zitten met Liesbeth waar ze in het gips moest.

Mandy, langs deze weg een heel goed en voorspoedig herstel gewenst.