Vandaag staat marathon 120 op het programma. De Ronde Venen marathon in Abcoude. Deze marathon is er voor de eerste keer en is georganiseerd door de broers Michael en Frans Woerden die ik al heel lang ken. Het zijn erg bekende lopers waardoor er flink veel animo is voor de loop die ook als duo is af te leggen. De één loopt en de ander fiets en je wisselt elkaar dan af.
Aad heeft zich ook ingeschreven voor de hele marathon, maar door zijn blessureleed van de laatste maanden was dit geen optie. De halve wellicht, maar meer zeker niet.
Vriendin Ina wil graag met me mee om te lopen en lost daarmee ons probleem op. Ze gaat samen met Aad als duoloper van start. Inschrijven als duo kan niet meer, daarom dan maar op het startnummer van Aad lopen.
Aad zal dan starten en trachten de halve marathon te volbrengen waarna Ina de andere helft zal gaan lopen. Mocht Aad het niet redden zal Ina eerder overnemen.
Als voorbereiding loopt Aad eerst nog de cross in Reeuwijk en dat gaat goed, maar of dat verstandig is ??? Velen zeggen dat ik juist niets moet zeggen omdat ikzelf ook niet altijd de meest wijze beslissing neem, maar goed.
De start is om 10.00 uur en we vertrekken om 8.15 bij Ina vandaan met haar fiets achter in de Fiat Duacto waarin we voorin met 3 man kunnen zitten. Ruim op tijd arriveren we in Abcoude en vinden snel een parkeerplaats. Nu op zoek naar The Green Duck, een pub/restaurant, die is ook al snel gevonden. We halen ons startnummer op en ik zie al tal van bekenden als Leo Boekestijn, Richard Maquelin, maar ook Lydia Rehorst. Lydia wilde op het laatst ook meedoen, maar de inschrijving was al gesloten. Via via kon ik regelen dat ze nog mee kon doen, blij dat het nog is gelukt.
Na het omkleden brengen we de tassen terug naar de Fiat Ducato en ik kom de ouders van Lydia tegen en kan hen de weg wijzen naar de start. Ina is inmiddels al met alle andere fietsers van de duoloop naar het startpunt van de fietsers vertrokken en Aad en ik begeven ons naar de start. Ik heb netjes mijn rugzakje met water om maar kom erachter dat ik mijn gelletjes ben vergeten. Snel weer terug naar de bus en de gelletjes pakken,. Ik ben nog net op tijd terug voor de start en zie de fietsers al komen die iets eerder zullen starten. Ik maak een foto van Ina en meld me bij de start waar ook Pascal van Norden al klaar staat.

Na de start gaat het al vanaf het begin iets te snel. Ik loop samen met Lex de Boer en we lopen kilometers rond de 5.10/5.15 , ik had willen starten rond de 5.30 per kilometer. Wel even de hartslag in de gaten houden, maar die voelt goed. Ik besluit het eens anders aan te pakken dan maar, de eerste 10 in 5.10 per kilometer, de tweede 10 in 5.20 , de derde 10 in 5.30 en de laatste 12 in 5.40 , dan moet ik ruim onder de 4 uur binnen komen, zo'n 9 minuten.
De eerste 10 gaan netjes in het juiste tempo, in 51.38 , maar de tweede 10 in 5.20 gaat nog net lukken, de 20 gaat in 1.45.11 waar het 1.45 uur rond had moeten zijn. Daarna gaat het al snel mis. De halve marathon gaat in 1.50.39 en Aad is al die tijd niet te zien geweest. Ik zie Ina ook niet staan bij het halve marathon punt. Zou er iets zijn mis gegaan of ligt Aad ver achter?
Achteraf bleek Aad helemaal niet zover achter me te hebben gezeten, slechts een minuut of 5. Ina was bij het wisselpunt, maar ze hebben elkaar niet snel genoeg gezien waardoor er wat tijd verloren is gegaan al maken ze zich daar allebei totaal niet druk om.

Inmiddels loop ik in erg open terrein langs de Vinkeveense Plassen en is het pittig om te lopen. Het gaat allemaal erg moeizaam vandaag. Ik was bij de start al moe door gebrek aan nachtrust en vrees dan ook dat het helemaal niets gaat worden.
Ik moet na de 25 kilometer af en toe al kleine stukjes wandelen, dat is lang geleden dat ik zo vroeg al moest gaan wandelen.
De 30 kilometer gaat in 2.45.04 , nog steeds mogelijk om de marathon onder de 4 uur te lopen, maar mijn lichaam denkt daar duidelijk anders over. 12 x 6 minuten= 72 minuten, nog een minuutje voor de 195 meter, dan moet ik met een tempo van 6 minuten vlak net onder de 4 uur kunnen lopen, maar dat lukte dus helemaal niet. Hert lichaam voelde leeg, wellicht een aantal factoren die me parten hebben gespeeld. Duidelijk vermoeid, maar ook te weinig gedronken, de wellicht te snelle start, het werd hem niet vandaag.
Per kilometer zakt mijn tempo weg. Ik loop nu al kilometertijden rond de 6.30 en 7 minuten. Na zo'n 35 kilometer krijgen we een natuurgebied Botshol, daar weet je niet wat je meemaakt. Het is een prachtig gebied maar door de regenval van de laatste tijd slecht begaanbaar. Het is soppig, blubberig en het is een kunst om op de been te blijven wat een aantal lopers dan ook niet is gelukt.
Als we na 38 kilometer eindelijk het moeras verlaten hoor ik ineens Aad, hij staat naast de fiets. Ze zitten dus toch nog in de race, gelukkig maar. Aad maakt wat foto's en ik kijk eens naar het gebied waaruit ik ben gekomen en zie warempel Ina al aankomen. die is snel gegaan zeg en ik langzaam, dat is natuurlijk ook zo.
Ik probeer weer te gaan rennen, maar het gaat niet van harte. Na 39 kilometer komt Ina aangestormd en zegt gedag samen met Aad als fietser. Ik stuur Ina door, denk om je tijd en Ina gaat door. Zo'n 500 meter verder zie ik Ina ineens langs de kant staan en ze zegt, ik loop met je mee, wat kan mij die tijd nou schelen, het is toch veel leuker om met elkaar over de streep te komen ?
En Aad vraag ik? Die heb ik naar de finish gestuurd om de fiets weg te brengen, die komt er zo ook aangelopen zegt Ina.
Op ruim een halve kilometer voor de finish zie ik Aad zitten wachten en zodra we langs rennen sluit Aad aan.
Ik probeer nog wat aan te zetten, maar dat gaat niet van harte.
Als we dan uiteindelijk in 4.12.27 over de streep komen weet ik niet hoe snel ik op een bankje moet gaan zitten. Ina zit naast me en slaat haar jas om me heen. De organisatie slaat warmtefolie om me heen en ik krijg ook snel een bekertje bouillon in mijn handen. Van alle kanten komen mensen naar ons toe om te helpen. Ik ben leeg, maar verder is er niets ernstigs.
Na even te hebben gezeten gaat het weer wat beter en strompel ik naar The Green Duck waar we wat drinken.
Na een tijdje ineen te hebben gezeten in The Green Duck sta ik weer op en wat stram loop ik met Aad en Ina naar de Fiat Ducato waar we ons verder omkleden. Ideaal zo'n bus. Je staat beschut, je hebt de ruimte en staat niet te kijk.
Na deze ervaring keren we weer terug naar Schoonhoven.
Ondanks de moeizame marathon kijk ik terug op een mooie belevenis. Het is een prachtig parcours, de verzorging was geweldig, zeker voor herhaling vatbaar.
Volgende week wederom een marathon, 't is voor niks in Geldrop. Ik heb er een zwaar hoofd in hoe ik zal herstellen van deze zware beproeving.