Salland Trail
Wedstrijdverslag
11 maart 2017
Nijverdal
11 maart 2017, een zware dag.
Vandaag staat de Salland Trail op het programma, waar ik me heb ingeschreven voor de 75 kilometer. Gekkenwerk volgens iedereen en in feite is dat ook zo. Ik ben gek op het rennen door de mooie natuur en het kan me niet lang genoeg duren, maar mijn lichaam denkt daar vaak anders over. Mijn koppie wint het meestal van mijn lichaam, al is dat meestal niet verstandig.
Achterliggende gedachte is het kunnen behalen van 3 punten die nodig zijn om mee te mogen doen aan de Montblanctrail. Met de 3 punten van vandaag en de 4 punten van de Swissalpine van vorig jaar zou dat net genoeg zijn, al zou later blijken dat ik er geen 7 nodig heb, maar 8, dat is aangepast.
Na de marathon in Bergschenhoek en de prachtige Jutbergtrail is dit het derde grote evenement wat betreft de afstand in 1 maand tijd. Aan de conditie ligt het niet, die lijkt prima. Snelheid zit er niet veel in, maar mijn lichaam kan het lang volhouden ondanks tal van blessures die ik al heb gehad. Nu ook weer last van mijn rechter heup, maar ik kan er mee rennen. Pijn is er, maar pijn is fijn hoor ik wel eens, zolang het geen kwaad kan is het me dat waard.
Maatje Aad laat verstek gaan en kiest wijs voor een halve marathon in Dordrecht en loopt morgen mee bij de Halve Natuurmarathon in Lekkerkerk. Wel zijn Piet Wuijster en Nico Koppe van de partij, Nico eveneens de 75 kilometer, Piet op de 50 kilometer.
Om 6.10 uur pikken Carola en Nico Koppe me thuis op waarna we Martin ophalen, een loper uit Stolwijk die de 25 kilometer gaat lopen. Piet gaat op eigen gelegenheid, de 50 start pas 2 uur later en zo vroeg daar zijn is nergens voor nodig. Geslapen heb ik niet veel, ik lag maar te woelen en te piekeren of ik wat vergeten was klaar te leggen. O ja, magnesium. Even naar beneden om te pakken. Pas om 1.30 uur val ik in slaap en de wekker staat al weer op 5.15 uur, een korte nacht, maar ik ben deze week wel wat vroeger gaan slapen dan anders, maar hopen dat dit genoeg was.
n het begin gaat de rit prima, maar zodra we een beetje in de buurt van Nijverdal komen begint de navigatie van Nico kuren te krijgen en stuurt ons de gekste paadjes op, ook onverharde paden, net of we al met de trail bezig waren. Dan de telefoon er maar even bij gepakt en ja hoor, nu gaat het goed. Ook de navigatie weet het weer en die maar weer gevolgd. Vlak bij de startlocatie, zwembad Het Ravijn, de thuishaven van eredivisie waterpoloclub ZPC Het Ravijn uit Nijverdal/Hellendoorn gaat het weer mis met de navigatie. Kennelijk zijn de wegen daar de laatste jaren wat omgelegd, want waar de navigatie links aangeeft kunnen we niet links. Weer even zoeken en ja hoor, we zijn er. Het is al ruim na 8 uur en we moeten om 8.45 uur starten, dus maar snel ons startnummer ophalen en ons klaarmaken.
Op zich lijkt het allemaal niet veel werk, wel even omkleden, maar het running vest heb ik gisteren voor het naar bed gaan al gepakt en zelfs al gevuld met water. Slechts 1 laag kleding, want ze geven zonnig weer op en bij de start is het al 8 graden. Nu vaseline op de tepels ! Vaseline ? Oei, de pot staat nog thuis, dan maar even wat lenen.
Nico is al even klaar en roept dat we nu toch moeten gaan. We zijn nog op tijd en kunnen zelfs nog wat foto's maken.
Voor Nico is het een makkie vandaag om op tijd binnen te komen. Nico is veel fitter en sneller. Voor mij is de tijd wel erg krap. Je moet na 6 uur bij de 50 kilometer zijn, anders mag je niet verder, de eindlimiet van 9 uur is al helemaal niet haalbaar denk ik.
Wat doe jij als je 2 uur op me moet wachten vraag ik Nico ? Lekker douchen en zwemmen, maak je maar geen zorgen, ik vermaak me wel zegt hij.
We wensen elkaar succes en gaan naar de start. Ook Richard Maquelin uit Capelle a/d IJssel is van de partij, dat is leuk.
Ik heb de juiste kledingkeuze gemaakt, het is al vanaf de start warm zat. De eerste 10 kilometer gaan iets binnen het uur, het parcours is al mooi daar.
Carola staat voor het eerst bij 12 kilometer, maar als ik daar aankom is ze er niet. Nico ligt dan al ver voor en Carola zal na de doorkomst van Nico zijn vertrokken naar het volgende punt waar ze ons voorbij kan zien komen, dat is de 2e drankpost waar we twee keer aan komen, na ruim 20 kilometer en na zo'n 34 kilometer.
Tussen de 16 en 18 treffen we een waardeloos stuk parcours waar we vlak langs het water lopen en waar we over een smal, hobbelig weggetje moeten lopen. Uitkijken om je niet te verstappen of om je evenwicht te verliezen en in het water te vallen. Na dit pad nog een rot stukje over stukken land waarna ik Carola zie staan bij de drankpost. De 20 kilometer gaat in 2 uur, al weet ik dat ik dit tempo nooit vol ga houden.
De organisatie gaf ter info aan dat we 99% onverhard zouden lopen, maar dat klopt zeker niet, we hebben best al wat stukken asfalt gehad.
Bij de drankpost geven ze aan dat we nu een prachtig stuk te lopen krijgen en daar is geen woord teveel van beloofd, dit was echt de moeite waard. Hoogtemeters zijn er ook genoeg, we beklimmen namelijk de Holterberg, Haarlerberg, Sprengenberg – inclusief de Koningsbelten (75m), Noetselerberg, Nijverdalse Berg, Hellendoornse Berg, Eelerberg, Lemelerberg en Archemerberg, een stijging van ruim 850 meter.
We lopen prachtig over de heide, zandheuvels, flinke klimmetjes. Zwaar, maar wel erg mooi. Ook lopen we veel door het bos. Door de vele bladeren zijn de korte stronkjes niet of nauwelijks te zien waardoor ik twee keer val. 1 keer gewoon op de knietjes, een tweede keer echt finaal over de kop, ook stoot ik mijn tenen een aantal keren fors, ik voel al dat de nagels weer flink blauw zijn geworden, ook heb ik een flinke blaar aan de onderkant van mijn voet aan de voorkant. Om dat wat te ontlasten loop ik te wringen in de schoenen om de pijn wat weg te krijgen.
Ik heb na de 12 kilometer ook een pijnstiller genomen omdat de pijn in de heup best hevig werd, een paracetamol van 500 gram, niet te gek, maar dat had wel enigszins effect, de pijn werd iets minder.
Waar ben ik aan begonnen, twee keer gevallen, beurse tenen, een blaar, pijn in de heup, het beste is er daardoor ook al af, maar we moeten nog maar 45 kilometer. Bij de drankpost even wat cola en bouillon gedronken, wat winegums, gomballen, banaan, sinaasappel, even bijtanken en dan weer rustig op pad. Ik zal en moet die 50 halen binnen de 6 uur, uitstappen is geen optie, staat niet in mijn woordenboek, DNF heb ik nog niet achter mijn naam staan en gaat nu ook niet gebeuren, IK GA VERDER.
Na de mooie Lemelerberg gaat we weer richting Hellendoorn. De wegen zijn weer iets vlakker, ook helaas weer wat stukken asfalt, die 99% is echt onzin, is wellicht 85% onverhard.
Mijn lichaam begint te wennen aan het tempo en de pijntjes en gaat een soort op de automatische piloot. Snel gaat het niet, maar in dit tempo ga ik het net redden om binnen de 6 uur terug te zijn bij de start en dus op de 50 kilometer. Carola heb ik niet meer gezien, Nico loopt natuurlijk al een uur voor me, dan is het logisch dat ze niet op mij gaat staan wachten, dan mist ze Nico bij een volgend punt. Af en toe komen er wat lopers voorbij, maar verder blijven de afstanden tussen de lopers redelijk gelijk.
Na 50 kilometer kom ik door in ruim 5 uur en 44 minuten. IK BEN OP TIJD, JIPPIE !!!, nu MAG ik door.
Om me heen zie ik tal van lopers die roepen dat ze er mee stoppen. Het is welletjes voor vandaag. Geen moment denk ik daaraan. Ik heb niet voor niets mijn best gedaan om op tijd weer terug te zijn, nu ga ik door ook.
Even de waterzak bijvullen, colaatje, andere drankjes, goed eten en ineens komt Richard Maquelin eraan. Hij had al last van zijn enkel en was er nu weer doorheen gegaan. Het was welletjes, hij denkt eraan om te stoppen. Ik heb nu lang genoeg bij de drankpost gestaan en ga weer op pad.
We volgen nu een mountainbikeroute. Omhoog, omlaag, omhoog, omlaag, het gaat op en neer en het is erg bochtig. Vreemd genoeg komen er ook allerlei mountainbikers voorbij, luid bellend. Waarom hebben ze dit niet vrij gehouden ? Of hebben ze dat wel gedaan en zijn de mountainbikers fout ? Voor me valt een loper die uit moet wijken voor de fietsers die voorbij razen, luid foeterend. Eigenlijk kan dit niet en is het link. Je kan maar zo een fikse blessure oplopen. Bij de loper viel het gelukkig mee.
We lopen ook langs pretpark Hellendoorn en langs een park met allemaal glijbanen, zal best leuk zijn om daar eens een dagje naartoe te gaan. Onderweg maak ik toch nog wat foto's, de 9 uur ga ik toch niet halen, daarvoor ben ik tever heen, het lichaam begint een beetje op te raken.
Bij de 60 kilometer ga ik even 5 minuutjes zitten om wat te eten en te drinken en moed te verzamelen voor de laatste zware 15 kilometer. Het is nu harken en aftellen geblazen. Nu ik éénmaal al zover ben gekomen moet en zal ik het uitlopen ook.
Na het mountainbikepad lopen we weer lekker door de bossen en ik loop achter een loper met een rood shirt. Het is wel goed opletten waar je je voeten neerzet, zeker als je wat vermoeider begint te worden. Ik kijk veel naar de grond en kijk af en toe voor me en zie dat we rechtdoor moeten, daar loopt het rode shirt.
Huh, wat is dat nou, ik kom dichter bij de loper. Dit is geen hardloper, maar een oudere wandelaar met gewone wandelschoenen. Volgens mij ga ik verkeerd zeg ik tegen de man. Ja, dat klopt, ze zijn daarstraks rechtsaf gegaan.
Shit, dat is balen. Nog meer lopen nu ik al verrot ben. Het is niet anders, dit kan er ook nog wel bij. Ik blijk toch ruim een halve kilometer om te hebben gelopen.
Bij de 60 zie ik ook ineens Richard weer aankomen. Jij zou toch stoppen ?? Dat was ik ook van plan, maar mijn maatje zegt, die man uit Bergambacht is geblesseerd en gaat ook door, waarom jij niet ?? Daarom ben ik door gegaan zegt Richard. Zijn leus is, pijn gaat voorbij, je finish blijft en daar heeft hij helemaal gelijk in, dat is ook mijn motto.
Stuivertje wisselend lopen we nu samen op. We hebben allebei pijn en zijn op, maar we zijn vastberaden. We lopen nu echt in de achterhoede. We zijn al gerustgesteld dat we zeker in de uitslag komen als we hem uitlopen, dus is de druk wat minder. dat we die 9 uur niet gaan halen wisten we bij de 50 al, maar dat maakt nu niets meer uit. Er is maar één ding belangrijk nu. UITLOPEN !
Bij de 69 kilometer ongeveer zien we de laatste drankpost, maar ipv linksaf naar de post moeten we eerst nog een grote lus maken om er te komen, dat is een tegenvaller. Richard schiet bij me weg, ik kan hem niet meer volgen. Bij de drankpost aangekomen maak ik wat foto's en neem een flinke beker cola en wat te eten. Het is nog ruim 4 kilometer naar de finish, pffff. Nu nog kracht vinden.
Richard is al vertrokken en ik ga ook op pad richting finish. De cola heeft wonderen gedaan, ik voel de krachten weer terug komen en kan blijven rennen zonder veel te wandelen waardoor ik na een kilometer Richard weer in weet te halen, die heeft echt het beste gehad en kan me niet volgen.
Ondanks het zweten en de warmte blijft het lichaam redelijk fit, wellicht omdat ik ieder uur een zoutcapsule heb genomen. Dit is een soort probeersel, maar lijkt goed uit te pakken.
Ik kijk op mijn klokje en zie dat ik nog wel onder de 9 uur 30 kan eindigen. Ik versnel nog wat en ja hoor, het lichaam doet wat ik wil en we gaan sneller.
Een kilometer voor de streep moeten we een drukkere weg oversteken langs pretpark Hellendoorn en mag ik niet gelijk oversteken. De vrijwilliger vertrouwd mijn snelheid niet om op tijd voor de auto's over te steken na 74 kilometer. Hoe kan dat nou ?
Als de weg vrij is steek ik over en zet weer een versnelling in. Ik vraag aan een vrijwilliger of het nog 1 kilometer is. Nee, het is nog verder. Oh jee, dat is natuurlijk het stuk wat ik extra heb gelopen. Nog maar versnellen en ja hoor, mijn lichaam werkt alweer mee. Heerlijk gaat het nu, als vanzelf leg ik de laatste ruime kilometer af als in een roes, ik heb het gevoel dat ik zo nog een hele tijd door kan rennen. Voor me krijg ik zowaar nog een wit shirtje in het zicht. Lang geen loper meer gezien buiten Richard. Zou ik die nog in kunnen halen ? Weer even aanzetten en ja hoor, het gaat nu snel. Het laatste afdalinkje en dan een recht stuk weg richting toegangshek van het zwembad en tevens de finish. Op 200 meter voor de finish haal ik de loper in. De man zet een knop om zoals ik Piet Wuijster eens heb zien doen bij de Swissalpine en geeft ineens flink gas. Huh, waar haalt hij dat vandaan denk ik ? Nog wat versnellen en ik win iets terrein waarna bij de loper alle remmen los gaan en hij me met gemak voorblijft. Ik had geen zin om het risico te lopen op een blessure, maar de loper was erg blij dat hij me voor was gebleven. Zo zegt hij, dat kost me morgen een paar stijve benen. Achteraf zat de man ruim voor me wat nettotijd betreft en had ik rustig voor hem kunnen finishen, maar het was wel een leuke finish zo in 9 uur 28 minuten en 24 seconden. Ruim een minuut later komt Richard binnen, ook nog net onder de 9.30 uur, daarna nog twee lopers waarvan de laatste bijna 10 uur nodig heeft gehad. De tijd maakt me niets uit nu, ik voel me toch een soort held. Mijn mentaliteit heeft me er weer doorheen gesleept.
Als ik na de finish even ga zitten merk ik bij het opstaan dat het toch niet vanzelf gaat. Ik strompel naar de kleedruimte waar ik wat belletjes pleeg en dan maar snel naar Nico, Carola en Martin ga, want die zitten al lang op me te wachten. Douchen doe ik dan thuis wel.
Nico heeft geweldig gelopen en zat inderdaad de gedachte 2 uur voor me, ruim 7 uur 29.
Piet liep de 50 in 5.46 uur, net zoiets dan mijn tijd, al zou Piet een dag later ook nog de halve Natuurmarathon gaan lopen, daar moet ik dan nu even niet aan denken.
Bij inlevering van het startnummer ontvang ik een consumptiebon die Carola voor me in gaat wisselen voor een lekkere warme chocolade met slagroom,mmmmmmmm, die gaat er wel in.
Even voor 20.00 uur vertrekken we en Carola brengt ons nu thuis waar we om 21.40 uur aankomen.
Het was een hele belevenis vandaag en ondanks alle negatieve en goedbedoelde adviezen van vrienden en familie ben ik toch blij dat ik dit heb gedaan. Het was een risico met het zicht op de marathon van Rotterdam op 9 april, maar hetw as het waard nu het goed is afgelopen.
Nijverdal
11 maart 2017, een zware dag.
Vandaag staat de Salland Trail op het programma, waar ik me heb ingeschreven voor de 75 kilometer. Gekkenwerk volgens iedereen en in feite is dat ook zo. Ik ben gek op het rennen door de mooie natuur en het kan me niet lang genoeg duren, maar mijn lichaam denkt daar vaak anders over. Mijn koppie wint het meestal van mijn lichaam, al is dat meestal niet verstandig.
Achterliggende gedachte is het kunnen behalen van 3 punten die nodig zijn om mee te mogen doen aan de Montblanctrail. Met de 3 punten van vandaag en de 4 punten van de Swissalpine van vorig jaar zou dat net genoeg zijn, al zou later blijken dat ik er geen 7 nodig heb, maar 8, dat is aangepast.
Na de marathon in Bergschenhoek en de prachtige Jutbergtrail is dit het derde grote evenement wat betreft de afstand in 1 maand tijd. Aan de conditie ligt het niet, die lijkt prima. Snelheid zit er niet veel in, maar mijn lichaam kan het lang volhouden ondanks tal van blessures die ik al heb gehad. Nu ook weer last van mijn rechter heup, maar ik kan er mee rennen. Pijn is er, maar pijn is fijn hoor ik wel eens, zolang het geen kwaad kan is het me dat waard.
Maatje Aad laat verstek gaan en kiest wijs voor een halve marathon in Dordrecht en loopt morgen mee bij de Halve Natuurmarathon in Lekkerkerk. Wel zijn Piet Wuijster en Nico Koppe van de partij, Nico eveneens de 75 kilometer, Piet op de 50 kilometer.
Om 6.10 uur pikken Carola en Nico Koppe me thuis op waarna we Martin ophalen, een loper uit Stolwijk die de 25 kilometer gaat lopen. Piet gaat op eigen gelegenheid, de 50 start pas 2 uur later en zo vroeg daar zijn is nergens voor nodig. Geslapen heb ik niet veel, ik lag maar te woelen en te piekeren of ik wat vergeten was klaar te leggen. O ja, magnesium. Even naar beneden om te pakken. Pas om 1.30 uur val ik in slaap en de wekker staat al weer op 5.15 uur, een korte nacht, maar ik ben deze week wel wat vroeger gaan slapen dan anders, maar hopen dat dit genoeg was.
n het begin gaat de rit prima, maar zodra we een beetje in de buurt van Nijverdal komen begint de navigatie van Nico kuren te krijgen en stuurt ons de gekste paadjes op, ook onverharde paden, net of we al met de trail bezig waren. Dan de telefoon er maar even bij gepakt en ja hoor, nu gaat het goed. Ook de navigatie weet het weer en die maar weer gevolgd. Vlak bij de startlocatie, zwembad Het Ravijn, de thuishaven van eredivisie waterpoloclub ZPC Het Ravijn uit Nijverdal/Hellendoorn gaat het weer mis met de navigatie. Kennelijk zijn de wegen daar de laatste jaren wat omgelegd, want waar de navigatie links aangeeft kunnen we niet links. Weer even zoeken en ja hoor, we zijn er. Het is al ruim na 8 uur en we moeten om 8.45 uur starten, dus maar snel ons startnummer ophalen en ons klaarmaken.
Op zich lijkt het allemaal niet veel werk, wel even omkleden, maar het running vest heb ik gisteren voor het naar bed gaan al gepakt en zelfs al gevuld met water. Slechts 1 laag kleding, want ze geven zonnig weer op en bij de start is het al 8 graden. Nu vaseline op de tepels ! Vaseline ? Oei, de pot staat nog thuis, dan maar even wat lenen.
Nico is al even klaar en roept dat we nu toch moeten gaan. We zijn nog op tijd en kunnen zelfs nog wat foto's maken.
Voor Nico is het een makkie vandaag om op tijd binnen te komen. Nico is veel fitter en sneller. Voor mij is de tijd wel erg krap. Je moet na 6 uur bij de 50 kilometer zijn, anders mag je niet verder, de eindlimiet van 9 uur is al helemaal niet haalbaar denk ik.
Wat doe jij als je 2 uur op me moet wachten vraag ik Nico ? Lekker douchen en zwemmen, maak je maar geen zorgen, ik vermaak me wel zegt hij.
We wensen elkaar succes en gaan naar de start. Ook Richard Maquelin uit Capelle a/d IJssel is van de partij, dat is leuk.
Ik heb de juiste kledingkeuze gemaakt, het is al vanaf de start warm zat. De eerste 10 kilometer gaan iets binnen het uur, het parcours is al mooi daar.
Carola staat voor het eerst bij 12 kilometer, maar als ik daar aankom is ze er niet. Nico ligt dan al ver voor en Carola zal na de doorkomst van Nico zijn vertrokken naar het volgende punt waar ze ons voorbij kan zien komen, dat is de 2e drankpost waar we twee keer aan komen, na ruim 20 kilometer en na zo'n 34 kilometer.
Tussen de 16 en 18 treffen we een waardeloos stuk parcours waar we vlak langs het water lopen en waar we over een smal, hobbelig weggetje moeten lopen. Uitkijken om je niet te verstappen of om je evenwicht te verliezen en in het water te vallen. Na dit pad nog een rot stukje over stukken land waarna ik Carola zie staan bij de drankpost. De 20 kilometer gaat in 2 uur, al weet ik dat ik dit tempo nooit vol ga houden.
De organisatie gaf ter info aan dat we 99% onverhard zouden lopen, maar dat klopt zeker niet, we hebben best al wat stukken asfalt gehad.
Bij de drankpost geven ze aan dat we nu een prachtig stuk te lopen krijgen en daar is geen woord teveel van beloofd, dit was echt de moeite waard. Hoogtemeters zijn er ook genoeg, we beklimmen namelijk de Holterberg, Haarlerberg, Sprengenberg – inclusief de Koningsbelten (75m), Noetselerberg, Nijverdalse Berg, Hellendoornse Berg, Eelerberg, Lemelerberg en Archemerberg, een stijging van ruim 850 meter.
We lopen prachtig over de heide, zandheuvels, flinke klimmetjes. Zwaar, maar wel erg mooi. Ook lopen we veel door het bos. Door de vele bladeren zijn de korte stronkjes niet of nauwelijks te zien waardoor ik twee keer val. 1 keer gewoon op de knietjes, een tweede keer echt finaal over de kop, ook stoot ik mijn tenen een aantal keren fors, ik voel al dat de nagels weer flink blauw zijn geworden, ook heb ik een flinke blaar aan de onderkant van mijn voet aan de voorkant. Om dat wat te ontlasten loop ik te wringen in de schoenen om de pijn wat weg te krijgen.
Ik heb na de 12 kilometer ook een pijnstiller genomen omdat de pijn in de heup best hevig werd, een paracetamol van 500 gram, niet te gek, maar dat had wel enigszins effect, de pijn werd iets minder.
Waar ben ik aan begonnen, twee keer gevallen, beurse tenen, een blaar, pijn in de heup, het beste is er daardoor ook al af, maar we moeten nog maar 45 kilometer. Bij de drankpost even wat cola en bouillon gedronken, wat winegums, gomballen, banaan, sinaasappel, even bijtanken en dan weer rustig op pad. Ik zal en moet die 50 halen binnen de 6 uur, uitstappen is geen optie, staat niet in mijn woordenboek, DNF heb ik nog niet achter mijn naam staan en gaat nu ook niet gebeuren, IK GA VERDER.
Na de mooie Lemelerberg gaat we weer richting Hellendoorn. De wegen zijn weer iets vlakker, ook helaas weer wat stukken asfalt, die 99% is echt onzin, is wellicht 85% onverhard.
Mijn lichaam begint te wennen aan het tempo en de pijntjes en gaat een soort op de automatische piloot. Snel gaat het niet, maar in dit tempo ga ik het net redden om binnen de 6 uur terug te zijn bij de start en dus op de 50 kilometer. Carola heb ik niet meer gezien, Nico loopt natuurlijk al een uur voor me, dan is het logisch dat ze niet op mij gaat staan wachten, dan mist ze Nico bij een volgend punt. Af en toe komen er wat lopers voorbij, maar verder blijven de afstanden tussen de lopers redelijk gelijk.
Na 50 kilometer kom ik door in ruim 5 uur en 44 minuten. IK BEN OP TIJD, JIPPIE !!!, nu MAG ik door.
Om me heen zie ik tal van lopers die roepen dat ze er mee stoppen. Het is welletjes voor vandaag. Geen moment denk ik daaraan. Ik heb niet voor niets mijn best gedaan om op tijd weer terug te zijn, nu ga ik door ook.
Even de waterzak bijvullen, colaatje, andere drankjes, goed eten en ineens komt Richard Maquelin eraan. Hij had al last van zijn enkel en was er nu weer doorheen gegaan. Het was welletjes, hij denkt eraan om te stoppen. Ik heb nu lang genoeg bij de drankpost gestaan en ga weer op pad.
We volgen nu een mountainbikeroute. Omhoog, omlaag, omhoog, omlaag, het gaat op en neer en het is erg bochtig. Vreemd genoeg komen er ook allerlei mountainbikers voorbij, luid bellend. Waarom hebben ze dit niet vrij gehouden ? Of hebben ze dat wel gedaan en zijn de mountainbikers fout ? Voor me valt een loper die uit moet wijken voor de fietsers die voorbij razen, luid foeterend. Eigenlijk kan dit niet en is het link. Je kan maar zo een fikse blessure oplopen. Bij de loper viel het gelukkig mee.
We lopen ook langs pretpark Hellendoorn en langs een park met allemaal glijbanen, zal best leuk zijn om daar eens een dagje naartoe te gaan. Onderweg maak ik toch nog wat foto's, de 9 uur ga ik toch niet halen, daarvoor ben ik tever heen, het lichaam begint een beetje op te raken.
Bij de 60 kilometer ga ik even 5 minuutjes zitten om wat te eten en te drinken en moed te verzamelen voor de laatste zware 15 kilometer. Het is nu harken en aftellen geblazen. Nu ik éénmaal al zover ben gekomen moet en zal ik het uitlopen ook.
Na het mountainbikepad lopen we weer lekker door de bossen en ik loop achter een loper met een rood shirt. Het is wel goed opletten waar je je voeten neerzet, zeker als je wat vermoeider begint te worden. Ik kijk veel naar de grond en kijk af en toe voor me en zie dat we rechtdoor moeten, daar loopt het rode shirt.
Huh, wat is dat nou, ik kom dichter bij de loper. Dit is geen hardloper, maar een oudere wandelaar met gewone wandelschoenen. Volgens mij ga ik verkeerd zeg ik tegen de man. Ja, dat klopt, ze zijn daarstraks rechtsaf gegaan.
Shit, dat is balen. Nog meer lopen nu ik al verrot ben. Het is niet anders, dit kan er ook nog wel bij. Ik blijk toch ruim een halve kilometer om te hebben gelopen.
Bij de 60 zie ik ook ineens Richard weer aankomen. Jij zou toch stoppen ?? Dat was ik ook van plan, maar mijn maatje zegt, die man uit Bergambacht is geblesseerd en gaat ook door, waarom jij niet ?? Daarom ben ik door gegaan zegt Richard. Zijn leus is, pijn gaat voorbij, je finish blijft en daar heeft hij helemaal gelijk in, dat is ook mijn motto.
Stuivertje wisselend lopen we nu samen op. We hebben allebei pijn en zijn op, maar we zijn vastberaden. We lopen nu echt in de achterhoede. We zijn al gerustgesteld dat we zeker in de uitslag komen als we hem uitlopen, dus is de druk wat minder. dat we die 9 uur niet gaan halen wisten we bij de 50 al, maar dat maakt nu niets meer uit. Er is maar één ding belangrijk nu. UITLOPEN !
Bij de 69 kilometer ongeveer zien we de laatste drankpost, maar ipv linksaf naar de post moeten we eerst nog een grote lus maken om er te komen, dat is een tegenvaller. Richard schiet bij me weg, ik kan hem niet meer volgen. Bij de drankpost aangekomen maak ik wat foto's en neem een flinke beker cola en wat te eten. Het is nog ruim 4 kilometer naar de finish, pffff. Nu nog kracht vinden.
Richard is al vertrokken en ik ga ook op pad richting finish. De cola heeft wonderen gedaan, ik voel de krachten weer terug komen en kan blijven rennen zonder veel te wandelen waardoor ik na een kilometer Richard weer in weet te halen, die heeft echt het beste gehad en kan me niet volgen.
Ondanks het zweten en de warmte blijft het lichaam redelijk fit, wellicht omdat ik ieder uur een zoutcapsule heb genomen. Dit is een soort probeersel, maar lijkt goed uit te pakken.
Ik kijk op mijn klokje en zie dat ik nog wel onder de 9 uur 30 kan eindigen. Ik versnel nog wat en ja hoor, het lichaam doet wat ik wil en we gaan sneller.
Een kilometer voor de streep moeten we een drukkere weg oversteken langs pretpark Hellendoorn en mag ik niet gelijk oversteken. De vrijwilliger vertrouwd mijn snelheid niet om op tijd voor de auto's over te steken na 74 kilometer. Hoe kan dat nou ?
Als de weg vrij is steek ik over en zet weer een versnelling in. Ik vraag aan een vrijwilliger of het nog 1 kilometer is. Nee, het is nog verder. Oh jee, dat is natuurlijk het stuk wat ik extra heb gelopen. Nog maar versnellen en ja hoor, mijn lichaam werkt alweer mee. Heerlijk gaat het nu, als vanzelf leg ik de laatste ruime kilometer af als in een roes, ik heb het gevoel dat ik zo nog een hele tijd door kan rennen. Voor me krijg ik zowaar nog een wit shirtje in het zicht. Lang geen loper meer gezien buiten Richard. Zou ik die nog in kunnen halen ? Weer even aanzetten en ja hoor, het gaat nu snel. Het laatste afdalinkje en dan een recht stuk weg richting toegangshek van het zwembad en tevens de finish. Op 200 meter voor de finish haal ik de loper in. De man zet een knop om zoals ik Piet Wuijster eens heb zien doen bij de Swissalpine en geeft ineens flink gas. Huh, waar haalt hij dat vandaan denk ik ? Nog wat versnellen en ik win iets terrein waarna bij de loper alle remmen los gaan en hij me met gemak voorblijft. Ik had geen zin om het risico te lopen op een blessure, maar de loper was erg blij dat hij me voor was gebleven. Zo zegt hij, dat kost me morgen een paar stijve benen. Achteraf zat de man ruim voor me wat nettotijd betreft en had ik rustig voor hem kunnen finishen, maar het was wel een leuke finish zo in 9 uur 28 minuten en 24 seconden. Ruim een minuut later komt Richard binnen, ook nog net onder de 9.30 uur, daarna nog twee lopers waarvan de laatste bijna 10 uur nodig heeft gehad. De tijd maakt me niets uit nu, ik voel me toch een soort held. Mijn mentaliteit heeft me er weer doorheen gesleept.
Als ik na de finish even ga zitten merk ik bij het opstaan dat het toch niet vanzelf gaat. Ik strompel naar de kleedruimte waar ik wat belletjes pleeg en dan maar snel naar Nico, Carola en Martin ga, want die zitten al lang op me te wachten. Douchen doe ik dan thuis wel.
Nico heeft geweldig gelopen en zat inderdaad de gedachte 2 uur voor me, ruim 7 uur 29.
Piet liep de 50 in 5.46 uur, net zoiets dan mijn tijd, al zou Piet een dag later ook nog de halve Natuurmarathon gaan lopen, daar moet ik dan nu even niet aan denken.
Bij inlevering van het startnummer ontvang ik een consumptiebon die Carola voor me in gaat wisselen voor een lekkere warme chocolade met slagroom,mmmmmmmm, die gaat er wel in.
Even voor 20.00 uur vertrekken we en Carola brengt ons nu thuis waar we om 21.40 uur aankomen.
Het was een hele belevenis vandaag en ondanks alle negatieve en goedbedoelde adviezen van vrienden en familie ben ik toch blij dat ik dit heb gedaan. Het was een risico met het zicht op de marathon van Rotterdam op 9 april, maar hetw as het waard nu het goed is afgelopen.
