Na de euforie van de Zugspitz Trail over ruim 100 kilometer is er veel gebeurd. De meesten weten wel wat er is gebeurd en ik zal er hier dan ook niet op terug komen.
Door diverse breuken in mijn gezicht was ik bijna twee maanden niet in staat om hard te lopen en ben ik er noodgedwongen een tijd uit geweest. Op 19 juni ging het mis.
In de periode dat ik op bed lag heb ik voor mezelf een doel gesteld, ik wil op 13 augustus de Ultralauf in Monschau gaan doen, een loop van 56 kilometer. Aad gaat niet meer zover, dat heeft hij zichzelf beloofd, maar de marathon wil hij wel gaan lopen, dat is zijn maximale afstand.
Het herstel van de breuken herstelt niet snel genoeg en ik heb nog flink last van vooral de neus en jukbeen met lopen. Ook Aad heeft grote problemen en kan ook al even niet lopen.
Na de Zugspitze is Aad doorgegaan met lopen en trainen en heeft hij veel last gekregen van zijn voet aan de buitenkant. Het gaat spannend worden. Kunnen we wel lopen in Monschau ?

Na een duurloopje van 16 kilometer waarna ik kapot was en een paar trainingen bij Avantri besluit ik toch te gaan lopen in Monschau. Ik heb gezien dat je op weinig training en een ijzeren wilskracht ook de 100 kilometer kunt lopen, we zien wel hoever ik ga komen. Aad gaat definitief niet lopen maar gaat wel mee voor de gezelligheid en support.
Het plan is om op zaterdag 13 augustus te vertrekken rond 15.00 uur. Ik ben weer wat te laat, maar even na 15.30 uur gaan we weg vanuit Schoonhoven om rond 18.00 uur aan te komen in Konzen waar de start van de Monschau marathon plaats zal vinden.
We gaan eerst aan de pasta. Voor 5 euro per persoon mag je net zoveel pasta en salade eten als je wilt. Allebei nemen we twee volle borden pasta en een bord salade waarna we ons startnummer op gaan halen. Dat kan die avond nog tot 19.00 uur en we zijn nog net op tijd, anders hadden we dat in de nacht moeten doen.
We ontvangen ons startnummer na betaling, dat lukte niet online, daarom ter plekke en ontvangen een draagtasje met een aantal folders en ook een leuk functioneel shirt. Een grijze deze keer met gele fluor letters erop. Grijs heb ik nog niet veel.
We gaan nu ruim een kilometer verder naar het voetbalterrein waar we achter het voetbalveld op een groot grasveld ons tentje neer mogen zetten tegen een tarief van 5 euro pp.
Het gras is enorm hoog, het heeft de hele dag geregend en we hebben dan ook al drijfnatte voeten als we maar in de buurt van de tent komen om op te zetten. Uit de schoenen en sokken en op blote voeten en badslippers dan maar.
We lezen nog wat, sturen nog wat berichtjes en gaan dan slapen rond 22.45 uur. Mijn start is al om 6.05 voor de Ultralauf, de 56 kilometer.
De telefoons staan op spaarstanden om nog wat stroom over te houden voor de wekker. We zetten hem allebei, je weet maar nooit.
Na een lang stuk slapen denk ik dat het al tijd is en kijk op mijn horloge, 00.15 uur. Pfff, maar even geslapen. Om 1.30 uur weer wakker en daarna nog een aantal keer. Zijn dat de zenuwen ?
Na een slechte nacht voor de wekker wakker en die maar vast uit gezet, maar die van Aad gaat wel netjes af.
Ik laat Aad maar weer gaan slapen en stap zelf in de auto waar ik mijn spullen pak en 3 boterhammen met aardbeienjam eet waarna ik op het gemak ruim een kilometer wandel naar de startlocatie.
Even voor 5 uur ben ik daar en begeef me naar de turnzaal waar we met veel lopers in kunnen om ons om te kleden.
Ik heb tijd genoeg om alles netjes te regelen.

Het is even voor 6 uur en ik wandel rustig naar de start. Ik hoor veel Nederlanders om me heen, ik zie ook Mo Idrissi en Leo Boeckestein uit Den Haag, die kom je allebei vaker tegen.
Belgen hoor ik, maar hoor ook Frans praten, maar dat kunnen natuurlijk ook Belgen zijn.
Er zouden uiteindelijk 174 mannen en 54 vrouwen de finish halen en zeker nog lopers die zijn uitgevallen, dus we staan met zo'n 250 lopers aan de start.
Het is droog en super weer om te lopen. Rond de 11 graden en niet veel wind, ook zal het niet echt warm gaan worden vandaag met een max van 15 graden. Zou in Rotterdam ook heerlijk zijn geweest.
Nu eerst maar kijken hoe het zal gaan met de pijn in mijn neus en hoe ik het eerste rondje van 14 kilometer verteer. Hoe fit ben ik na de ellende van de afgelopen maanden, de slechte nachtrust, het gepieker.
De wil is groot en ik kan dan veel bereiken blijkt uit het verleden. Natuurlijk ben ik er niet klaar voor en het is gekkenwerk, maar ik wil en moet dit van mezelf doen. Weer iets positiefs doen.

Na het rondje van 14 kilometer kom ik door rond de 1.24 uur, een net tempo van 6 minuten per kilometer en het gaat nog lekker. Hartslag blijft rond of onder de 140, benen voelen goed en de pijn van mijn neus is uit te houden. Nu begint de marathon, de extra ronde van 14 vooraf zorgt voor de ultralauf van 56 kilometer.
De marathon zelf start om 8 uur en de lopers halen ons naderhand vanzelf wel in.
Wat is het genieten om weer te kunnen lopen. Genieten van iedere kilometer. Ook tijd om na te denken. De mooie maanden na de marathon van Rotterdam tot en met de Zugspitze en daarna de zwarte maanden. Mijn vrienden van Avantri hebben me door deze moeilijke periode heen geholpen samen met familie en goede kennissen, daar ben ik iedereen zeer dankbaar voor.

Ik loop door Monschau heen en geniet van de mooie omgeving. Als ik 25 kilometer heb gelopen begint het parcours zwaar te worden. Er moet veel geklommen worden en dan is het tijd om stukken te wandelen, anders ga ik de finish zeker niet halen. De eerste lopers van de marathon halen me in alsof ik stil sta, maar ik stoor me er niet aan, ik loop mijn eigen race.
Na de klim komt uiteraard een afdaling. Dat loopt lekker en ik herstel weer wat. Het tempo van 6 minuten per kilometer is al lang uit zicht, maar dat was ook niet echt het doel. Uitlopen en proberen te genieten en vooral heel blijven.
De marathon kan ook gelopen worden in estafettevorm met 4 lopers. Het eerste wisselpunt lag even na de 10 op de marathon, voor mij dan na ruim 24 kilometer, het tweede wisselpunt ligt tussen de 34 en 35 kilometer. Er is daar ook een drankpost en je kunt er ook voldoende voeding tot je nemen. Als ik rustig langs de post wandel hoor ik ineens Aad roepen dat ik wel door moet lopen voor de foto. Geweldig dat Aad er staat, hij is met de Opel Combo op pad gegaan om me onderweg te spotten. Petje af dat je zo enthousiast kunt zijn als je zelf zo graag had gelopen en dat nu niet kunt.
Aad vraagt hoe het gaat. Het gaat redelijk, begin de bovenbenen wat te voelen, maar de hartslag blijft goed en ik heb het nog niet echt zwaar gehad. Op pad dan maar weer.
Er volgt nu een heerlijk stuk van geleidelijk dalen en mooie paden door de bossen. Geweldig om hier te lopen. Ik merk dat ik best wel wat lopers inhaal nu, ik lijk frisser dan hen, wonderbaarlijk.
Naar het 28 kilometerpunt en voor mij dan het marathonpunt is best lastig. Het is een aardige klim die ik helemaal wandel. Is een stuk van ruim een kilometer. Boven aangekomen neem ik wat cola, sinaasappel, banaan en en paar stukjes chocolade. Ik wandel nog even en begin dan weer te rennen. Weer volgt een heerlijk stuk door de dichte bossen en langs een riviertje. De glimlach gaat niet meer van mijn gezicht. Ik haal nog steeds af en toe een loper in, dat voelt goed.
Op 8 kilometer van de finish volgt een zware klim. Als je er al zo'n eind op hebt zitten is een klim van een paar kilometer van flink vals plat niet fijn. Ik wandel daar zo'n twee kilometer achter elkaar en diverse lopers halen me in. Ook zijn er wandelaars die de marathon doen die me inhalen. Als ik eindelijk boven ben is het nog zo'n 6 kilometer naar de finish. Het is nu veelal dalen en ik blijk goed te zijn hersteld van het wandelen. Waar ik de kracht vandaan haal weet ik niet, maar ik loop nu kilometertijden van 5.30 en haal de ene na de andere loper in. Ik ruik de finish. IK GA HET NOG HALEN OOK. Wauw !
Onderweg kom ik Aad nog een paar keer tegen en roep dat ik rond de 7 uur ga binnenkomen, dat heb ik al bijgesteld naar 6.30 uur, maar ook dat moet ik herzien, ik ga een poging doen om op de 6.15 binnen te komen.
Ik versnel nog wat en kom nog fris over de finish na 6.14,03 , wat ben ik vreselijk blij. Het is me weer gelukt. Dit geeft een enorme boost.

Na de finish weer naar de turnhal en even douchen. Aad wacht me op en we kletsen nog wat. Na de douche mijn oorkonde ophalen. Een groepsfoto met lopers die de Monschau Marathon 10x of meer hebben gelopen sla ik over, geen idee hoe lang we dan moeten wachten.
Nu eerst eens wat eten.
Een aantal zaken zijn dicht, maar we komen een hotel/restaurant tegen waar we stoppen voor een Wiener Schnitzel en een bakkie toe. Aardige mensen daar, ze maken een praatje met ons en zeggen ons zelfs gedag als ze weg gaan. De eigenaar heeft kennissen in Leiden en oefent woorden Nederlands.

We rijden terug naar het voetbalveld en halen daar de tent en wat spullen op, waarna Aad ons weer op wegbrengt naar huis. Onderweg nog even tanken en een bakkie doen.
Radio even aan om het voetbal te volgen. Feyenoord wint, ook dat nog, de dag is echt helemaal geslaagd.
Om 19.00 uur zijn we weer bij Aad waar we nog even ene bakkie doen, daarna naar huis om Richard te begroeten.

Het blijkt eens te meer dat een mens meer kan dan hij/zij denkt als de wil er is. Het zal niet altijd verstandig zijn om signalen van het lichaam te negeren, maar deze keer was ik er erg blij mee.