Airborne Freedom Trail
Wedstrijdverslag
08 september 2018
Arnhem
Na het moeizame lopen van de afgelopen maanden na het avontuur in Oostenrijk en de veel te warme zomer waarin ik niet of nauwelijks heb gelopen staat er vandaag een lange trail op het programma.
Al heel lang geleden ingeschreven en de afstand niet aangepast naar een lagere afstand, dat zou veel verstandiger zijn, maar ja, in mijn geval doe ik vaker dingen die niet altijd even verstandig zijn.
Vandaag loop ik de Airborne Freedom Trail in Arnhem, een trail van 44 kilometer die start op de Ginkelse Heide en die als eindpunt de Brug bij Arnhem heeft.
Dit alles heeft te maken met de tweede wereldoorlog en verteld het verhaal van de parachutisten, veelal Canadezen, Amerikanen en Engelsen die werden gedropt boven de Ginkelse Heide en die met ander droppingen bij oa Wolfheeze er voor moesten zorgen de brug bij Arnhem te veroveren op de Duitsers om zodoende te zorgen dat de Duitsers niet door konden dringen naar Nijmegen. Ina loopt de 28 kilometer vanaf Wolfheeze.
We gaan vroeg weg en zijn dan ook netjes op tijd. We halen onze startnummers op en regelen ook nog even busvervoer terug vanaf de finish naar de startlocatie, dat hadden we nog niet gedaan. We betalen hiervoor achteraf 10 euro pp, waar het er vooraf maar 5 waren geweest en achteraf zijn we niet eens gecontroleerd en hadden we zo mee kunnen rijden, maar goed, dat is achteraf.
Achter de desk van de organisatie zit Toon Verkerk van de avVN (Veteranen Nederland), ik heb hem lang niet gezien en we maken even een praatje en stel Ina aan hem voor.
Na het omkleden op het gemak naar de pendelbus die me naar de Ginkelse Heide brengt. Daar verzamelen zo'n 170 lopers zich en worden we toegesproken door een voormalig legerofficier die het relaas vertelt van wat zich destijds in september 1944 heeft afgespeeld. In 3 groepen van ruim 50 lopers worden we een legertent ingeleid en is het aardedonker. We moeten onze ogen dicht doen en er klinkt een stem. Stel je eens voor, het is september 1944, je staat op het punt uit een vliegtuig te springen in een land wat niet het jouwe is en je weet niet of er een morgen is, het is een onzekere sprong. Je hoort de hartslag van je kornuiten of is het de jouwe ? Sommige lopers krijgen rillingen over de rug, daarna gaat de tent open en wensen ze ons succes bij de Airborne Freedom Trail die veel delen laat zien van Operatie Market Garden.
Ik start om 13.00 uur, Ina zal om 14.30 uur starten in Wolfheeze voor haar 28 kilometer, dat is voor mij rond km 16 op mijn route, de laatste 28 lopen we dezelfde route, dus wij lopen dezelfde route als de 28 met vooraf een extra stuk van 16 kilometer. Echt snel loop ik niet en het is dan ook maar de vraag of ik op tijd bij Ina ben om samen te lopen.
Na verschillende prachtige routes en stukken historie waarbij ik verschillende foto's maak arriveer ik ruim na 14.30 uur in Wolfheeze en is iedereen daar al lang vertrokken. Het duurt tot de tweede drankpost voor mij op het 25 km punt en voor Ina op het 9 km punt voordat we elkaar zien. Ina ziet me aan komen als ze wat staat te drinken en wacht even op me, waarna we samen verder lopen. Voor beiden is de afstand ver zat. De 28 was voor mij genoeg geweest en de 18 voor Ina, maar dan missen we wel mooie delen van het parcours en de bijbehorende historie. Achteraf zijn we toch blij dat we dit hebben gedaan.
We stoppen regelmatig voor een foto, lezen de grote canvas doeken die zijn geplaatst bij bezienswaardigheden uit de oorlog en beleven zo een stukje van wat zich toen heeft afgespeeld. Uiterst leerzaam, eens heel wat anders, een mooie route en ook nog eens relaxen omdat er helemaal geen tijd meeloopt. Om 19.00 uur worden we weer terug verwacht en wat je tussendoor doet is niet van belang.
Ondanks het rustige van de loop blijft de afstand natuurlijk wel hetzelfde en gaan we de kilometers best voelen, maar we halen het zonder al te veel problemen. In Arnhem aangekomen bezoeken we ook nog het militaire kerkhof en leggen daar een kruisje wat we bij de start mee hebben gekregen, we drinken en eten daar voor het laatst wat en gaan op pad voor het laatste stukje.
Om 18.30 uur arriveren we bij de John Frost brug in Arnhem, genoemd naar luitenant-kolonel John Frost die erin was geslaagd om een oprit van de brug in te nemen en die een tijd heeft verdedigd tegen een grote Duitse overmacht om te wachten op ondersteuning die uiteindelijk veel te laat kwam.
Toon Verkerk is de speaker en ziet ons komen. Hij roept, daar heb je Cor Terlouw met zijn Ina, ze hebben elkaar toch gevonden, dat was leuk om zo te horen. We mochten ook even door de speaker doorgeven wat we van deze fantastische loop vonden waarna we ons naar de pendelbus begeven die de laatste lopers weer terugbrengt naar startlocatie Papendal.
We nemen daar een lekkere douche en rijden samen weer terug naar huis. Wat een belevenis en wat een rust. Lopen zonder je om de tijd te bekommeren, gewoon heerlijk lopen.
Arnhem
Na het moeizame lopen van de afgelopen maanden na het avontuur in Oostenrijk en de veel te warme zomer waarin ik niet of nauwelijks heb gelopen staat er vandaag een lange trail op het programma.
Al heel lang geleden ingeschreven en de afstand niet aangepast naar een lagere afstand, dat zou veel verstandiger zijn, maar ja, in mijn geval doe ik vaker dingen die niet altijd even verstandig zijn.
Vandaag loop ik de Airborne Freedom Trail in Arnhem, een trail van 44 kilometer die start op de Ginkelse Heide en die als eindpunt de Brug bij Arnhem heeft.
Dit alles heeft te maken met de tweede wereldoorlog en verteld het verhaal van de parachutisten, veelal Canadezen, Amerikanen en Engelsen die werden gedropt boven de Ginkelse Heide en die met ander droppingen bij oa Wolfheeze er voor moesten zorgen de brug bij Arnhem te veroveren op de Duitsers om zodoende te zorgen dat de Duitsers niet door konden dringen naar Nijmegen. Ina loopt de 28 kilometer vanaf Wolfheeze.
We gaan vroeg weg en zijn dan ook netjes op tijd. We halen onze startnummers op en regelen ook nog even busvervoer terug vanaf de finish naar de startlocatie, dat hadden we nog niet gedaan. We betalen hiervoor achteraf 10 euro pp, waar het er vooraf maar 5 waren geweest en achteraf zijn we niet eens gecontroleerd en hadden we zo mee kunnen rijden, maar goed, dat is achteraf.
Achter de desk van de organisatie zit Toon Verkerk van de avVN (Veteranen Nederland), ik heb hem lang niet gezien en we maken even een praatje en stel Ina aan hem voor.
Na het omkleden op het gemak naar de pendelbus die me naar de Ginkelse Heide brengt. Daar verzamelen zo'n 170 lopers zich en worden we toegesproken door een voormalig legerofficier die het relaas vertelt van wat zich destijds in september 1944 heeft afgespeeld. In 3 groepen van ruim 50 lopers worden we een legertent ingeleid en is het aardedonker. We moeten onze ogen dicht doen en er klinkt een stem. Stel je eens voor, het is september 1944, je staat op het punt uit een vliegtuig te springen in een land wat niet het jouwe is en je weet niet of er een morgen is, het is een onzekere sprong. Je hoort de hartslag van je kornuiten of is het de jouwe ? Sommige lopers krijgen rillingen over de rug, daarna gaat de tent open en wensen ze ons succes bij de Airborne Freedom Trail die veel delen laat zien van Operatie Market Garden.
Ik start om 13.00 uur, Ina zal om 14.30 uur starten in Wolfheeze voor haar 28 kilometer, dat is voor mij rond km 16 op mijn route, de laatste 28 lopen we dezelfde route, dus wij lopen dezelfde route als de 28 met vooraf een extra stuk van 16 kilometer. Echt snel loop ik niet en het is dan ook maar de vraag of ik op tijd bij Ina ben om samen te lopen.
Na verschillende prachtige routes en stukken historie waarbij ik verschillende foto's maak arriveer ik ruim na 14.30 uur in Wolfheeze en is iedereen daar al lang vertrokken. Het duurt tot de tweede drankpost voor mij op het 25 km punt en voor Ina op het 9 km punt voordat we elkaar zien. Ina ziet me aan komen als ze wat staat te drinken en wacht even op me, waarna we samen verder lopen. Voor beiden is de afstand ver zat. De 28 was voor mij genoeg geweest en de 18 voor Ina, maar dan missen we wel mooie delen van het parcours en de bijbehorende historie. Achteraf zijn we toch blij dat we dit hebben gedaan.
We stoppen regelmatig voor een foto, lezen de grote canvas doeken die zijn geplaatst bij bezienswaardigheden uit de oorlog en beleven zo een stukje van wat zich toen heeft afgespeeld. Uiterst leerzaam, eens heel wat anders, een mooie route en ook nog eens relaxen omdat er helemaal geen tijd meeloopt. Om 19.00 uur worden we weer terug verwacht en wat je tussendoor doet is niet van belang.
Ondanks het rustige van de loop blijft de afstand natuurlijk wel hetzelfde en gaan we de kilometers best voelen, maar we halen het zonder al te veel problemen. In Arnhem aangekomen bezoeken we ook nog het militaire kerkhof en leggen daar een kruisje wat we bij de start mee hebben gekregen, we drinken en eten daar voor het laatst wat en gaan op pad voor het laatste stukje.
Om 18.30 uur arriveren we bij de John Frost brug in Arnhem, genoemd naar luitenant-kolonel John Frost die erin was geslaagd om een oprit van de brug in te nemen en die een tijd heeft verdedigd tegen een grote Duitse overmacht om te wachten op ondersteuning die uiteindelijk veel te laat kwam.
Toon Verkerk is de speaker en ziet ons komen. Hij roept, daar heb je Cor Terlouw met zijn Ina, ze hebben elkaar toch gevonden, dat was leuk om zo te horen. We mochten ook even door de speaker doorgeven wat we van deze fantastische loop vonden waarna we ons naar de pendelbus begeven die de laatste lopers weer terugbrengt naar startlocatie Papendal.
We nemen daar een lekkere douche en rijden samen weer terug naar huis. Wat een belevenis en wat een rust. Lopen zonder je om de tijd te bekommeren, gewoon heerlijk lopen.
