8 april 2018, de marathon van Rotterdam, mijn 31e deelname. Het is wederom een warme editie. Na trainen in heerlijke temperaturen onder nul of tussen de 0 en 10 graden is het alsof de duvel er mee speelt, maar net als vorig jaar slaat het weer ineens om en gaan we weer een warme marathon van Rotterdam krijgen. Dat gaat weer afzien worden, maar die 31e keer moet ik ook weer gewoon over de finish komen binnen de limiet van 5.30 uur, al zijn ze daar niet zo streng in. Door de 5 startwaves zit er een verschil van een half uur tussen wave 1 en wave 5, derhalve hanteren ze een binnenkomsttijd tot 16.00 uur, 6 uur na de start om 10.00 uur, wat dan in mijn ogen niet helemaal eerlijk is, want iemand uit startwave 5 heeft een half uur minder tijd dan iemand uit startwave 1, maar goed, zover hoop ik niet dat het gaat komen.

Al 30 jaar haal ik op de vrijdag voor de marathon mijn startnummer op, vaak met een groepje en kom ik ook nog eens leden tegen van Avantri, maar dit jaar loopt dat anders. Mijn collega Gertjan heeft 3 weken vrij en ik moet dan werken, vriendin Ina heeft ineens een vergadering en kan ook niet op vrijdag.
Met Ina afgesproken dat ze me om 17.15 oppikt op mijn werk op de zaterdag voor de marathon waarna we naar Capelsebrug rijden en verder naar het centrum reizen met de metro.
Dit gaat allemaal prima. In het beursgebouw/WTC bel ik Super Marathon Masters John van Gilst en Willem van Ek, beiden hebben een kaart beloofd voor op de genodigden tribune op de Coolsingel. Zelf heb ik er ook 2, dan heb ik er 4 en kunnen 3 dochters van Ina en mijn zoon Richard op de tribune zitten en ons aanmoedigen bij de finish. John zit aan de pastaparty in het restaurant daar, Willem loopt op de expobeurs.
We halen onze startnummers op en ook gelijk dat van Kees van der Heul die helaas geblesseerd is, maar wel graag zijn shirt wil ontvangen. Ik krijg mijn eigen nummer bij de speciale desk voor Super Marathon Masters en als ik bij de Helpdesk sta voor mijn tribunekaartjes zie ik warempel Peer van Dijk binnen komen lopen. Geweldig. Leuk om hem hier te zien. We lopen even naar Ina toe en maken een praatje samen met Willem van Ek. Peer is hier ter begeleiding van een aantal lopers die ook gaan lopen morgen.
We nemen afscheid en we gaan met Willem de expobeurs op.
Veel hebben we niet nodig. Ik zit zonder magnesium en koop een aantal buisjes powerbar, ook nog twee tubes icepower voor mijn moeder en dan zijn we snel klaar. We hebben niet veel tijd en de meeste stands zijn al aan het afbreken en opruimen. We komen langs het restaurant en ik heb eigenlijk best trek. Ina lust ook wel wat.
Ten tijde van de voorinschrijving heb ik een mailtje gehad waarin ik in de gelegenheid werd gesteld om me aan te melden voor de pastaparty speciaal voor de Super Marathon Masters. Dit doe ik eigenlijk nooit omdat ik er altijd al op vrijdag ben en ook omdat we dit jaren bij Avantri zelf organiseerden, maar dat doen we al een paar jaar niet meer.
Ik vertel bij de entree dat ik Super Marathon Master ben en dat ik geen ticket heb omdat ik me niet heb aangemeld. De dame roept er een man bij en geeft aan dat ik de ticket niet heb, maar op deze beurs opent de kreet Super Marathon Master alle deuren lijkt het wel en zo ook nu. We mogen aanschuiven en krijgen allebei een bord pasta, we kiezen voor bolognese. We bestellen er een drankje bij en na het eerste bordje leeg te hebben gegeten lust ik nog wel een bordje. Dit is geen probleem, ook een tweede drankje niet en na gegeten te hebben kunnen we zonder te hoeven betalen weer naar huis. Ze regelen veel voor de Super Marathon Masters. Gratis inschrijving, vanaf 25 deelnames ook 2 tribunekaartjes met consumptiebonnen, gewoon de medaille en het deelnemers t-shirt, deze pastaparty, elke 5 jaar een huldiging op de Coolsingel met een pin, een speciaal jubileumshirt en een bos bloemen.

Het is zondag de 8e april, de hoop op een verandering in het weer is vervlogen. Ze hebben het wel eens mis met de voorspelling, maar als het warm gaat worden is het ook warm. Bah, daar gaan we weer. Voor Ina is het nog veel erger, die kan er helemaal niet tegen en zij gaat harder lopen in verhouding dan ikzelf.
De kwart marathon lopers hebben al om 7.30 afgesproken om te vertrekken, dat zijn Ab de Kluijver, Aad van der Poel, Janet Rietveld, Raymond Lesage, Pieter van de Rhee, Alexandra Lingen, Carla Zwijnenburg, Karin Nas, Mariska Voskuil en Annette van der Giessen. Voor ons is dat veel te vroeg, we starten ook nog eens in wave 5, dat is om 10.30 uur. Zo vroeg gaan we dus niet, we vertrekken om 8.45 uur en komen in Rotterdam aan om 9.30 uur.
Op de marathon starten Michel de Langen, Ruben van Bruggen, Wim en Hetty van der Heiden, Piet Wuijster, Harald Driesse, Wilko Schuijff, Nico en Carola Koppe, Argen van Rijk, Peter Hofman, Frank van Bruggen,Saskia van Wijk, Stefanie Lorwa, Yvonne van der Hoeven, Ina en ikzelf. Ina is dan geen lid meer van Avantri.
Vanaf metrostation Beurs wandelen Ina en ik naar de brandweerkazerne Baan waar we al jaren omkleden. Een toplocatie, niet druk, genoeg ruimte, een kantine, een heerlijke douche na afloop, kortom geweldig.
We komen vlakbij de kazerne Stafanie Lorwa, Yvonne van der Hoeven en Saskia van Wijk tegen die hun eerste marathon gaan lopen. Het schiet al op richting 10 uur en Stefanie zegt dat ze om 10 uur in het startvak moeten staan. Dit zal gelden voor wave 1 en zeker niet voor wave 5 denk ik dan, anders zijn wij zelf veel te laat. Wel zijn ze dan op tijd om het kanonschot te horen en het gezang van icoon Lee Towers die zijn versie van You'll never walk alone ten gehore brengt, oorspronkelijk gezongen door Gerry & The Pacemakers uit mijn geboortejaar 1963.
Ina en ik lopen de trappen op naar de sportzaal waar we ons om kunnen kleden, er is bijna niemand meer. De meesten zijn al van start, dat zijn de kwart marathon lopers, de marathonlopers staan al voor de Erasmusbrug voor hun start zo dadelijk.
De Erasmusbrug, in tegenstelling tot alle eerdere edities dus geen start meer vanaf de Coolsingel, dit om sneller weg te komen voor de lopers, ook om makkelijker in de startvakken te komen denk ik, want als je zoals ik altijd wat later bent moet je door de supporters heen wurmen om bij de startvakken te komen. Het zal mij benieuwen of dit beter gaat werken.
Om 10.15 uur verlaten we de kazerne, maken daar wat selfies en ook neemt een andere loopster ons op de foto waarna we op het gemak naar de start wandelen. Nog even naar het toilet, daarna gaan we het vak met startwave 5 in waar ik ineens een bekend gezicht zie. Tineke Hartveld van Avantri staat bij de toegang en laat ons het vak binnen, leuk om haar hier tegen te komen.
We sluiten aan bij de lopers en achter ons zijn nog meer lopers die pas op het laatste moment het vak binnen gaan. De te verwachten starttijd is 10.28 , maar dat gaat wat later worden blijkt. Met de opzwepende begintune gaan we van start en als we even op pad zijn zie ik ineens Lee Towers staan die deelnemers een "high-five" geeft. Die buitenkans laat ik me niet ontnemen en ik geef Lee een "high-five". Ina ziet het op het laatste moment en is te laat om mijn voorbeeld te volgen. jammer dan, Aboutaleb wacht wel bij de finish, dan geef ik die een hand.
Het is nu al snikheet zodra de zon schijnt, dat gaat een zware editie worden. Vandaag ben ik haas en pakezel. Ik heb een rugzakje op met water, gelletjes, een flesje met drank, zoutcapsules, appelmoesjes, etc. Ina moet zo weinig mogelijk ballast meesjouwen, dat regel ik vandaag.
Zenuwen hebben we gelukkig niet meer, die waren er wel wat op de expobeurs gisteren, maar vreemd genoeg zijn die bij ons beiden weg. Gewoon lekker gaan lopen en zien waar we uit komen. De toptijd die we een paar weken in gedachten hadden van 4.30 gaat het zeker niet worden, met die warmte is dat zeker niet reëel. Tempo wat bijstellen dan maar.
De eerste 5 kilometer gaat in 29.35, de 10 net boven het uur, in 1.00.18. Tot zoverre gaat het goed. We moeten even plassen en nemen daar de tijd voor waarna we verder gaan. We hadden Stefanie, Saskia en Yvonne ingehaald maar tijdens de sanitaire stop haalden ze ons weer in. Bij het 15 kilometerpunt noteren wij 1 uur 34 en halen we Stefanie en Yvonne weer in, Saskia zit daar een fractie voor.
De 20 kilometer gaat nog steeds goed, ik neem af en toe een zoutcapsule en geef er ook 1 aan Ina. Wat drinken uit de waterzak, een appelmoesje onderweg en we noteren daar 2.08 , het gaat nog lekker, maar ik merk al wel dat het erg warm begint te worden. De zon brandt en als die niet schijnt is het benauwd en drukkend, geen ideale omstandigheden voor lopers als Ina en mij helaas.
Bij de halve marathon weer even stoppen, plassen, eten, drinken en weer rustig op pad. Dit gaat goed tot 23 waarna Ina aangeeft dat het moeizamer gaat worden. We wandelen een stukje en rennen dan weer verder. Bij Ina beginnen de darmen wat op te spelen en dat is niet fijn. Rustig aan dan maar, temporiseren, stukjes wandelen en heel blijven. We hebben tijd genoeg, dat is het probleem niet. We genieten van het enthousiaste publiek en ik merk dat ik ondanks dat we stukjes wandelen glunder van oor tot oor. De 25 kilometer gaat in 2.44.05
Mijn marathon, zo voelt dat nog steeds en om hier te lopen is gewoon een feest, warm of koud, goed getraind of slecht getraind, het maakt niet uit, Rotterdam loop ik.
We wandelen nu rustig de Erasmusbrug op, eten wat, drinken wat en geven de kuiten wat rust. Tussen de 27 en 28 kilometer komen we weer langs de brandweerkazerne en zien we onze maatjes staan. We hebben best wel wat honger, wellicht kunnen we bij hen nog wat eten ?
We stoppen even, nemen een eierkoek en zien ook Linda Kleinendorst staan. Linda is de vrouw van René en loopt voor de eerste keer een marathon. Ze zit er helemaal doorheen en heeft 20 minuten stil gestaan, duizelig, een beetje van de kaart. Ze heeft 20 kilometer met Nico en Carola mee gelopen en boven haar tempo gelopen wat haar nu is opgebroken met de warmte. Ze heeft tegen een politieagent al gezegd dat ze stopt en heeft haar ouders laten bellen dat ze is gestopt. Het is niet anders.
Ik geef aan dat het nog "maar" 15 kilometer is en als ze stevig door gaat stappen en af en toe een stukje kan gaan rennen ze dat nog wel zal gaan halen, zo deed ik het vroeger ook altijd. Ik ging dan ook altijd te snel van start en zat dan vanaf 25 of 30 stuk, waarna ik moest gaan wandelen.
Linda besluit mee te gaan en ondanks de lichamelijke problemen is ze blij dat we haar meenemen, anders was ze gestopt. Stoppen is geen optie zeg ik altijd, maar het moet natuurlijk wel verantwoord zijn.
We komen bij het 30 kilometerpunt aan en zien aan de andere kant net Nico en Carola passeren bij hun 40 kilometer, ze gaan goed.
We lopen nu de Boezemweg op en komen aan bij het vaste punt waar Ab de Kluijver staat met Piet van Wijngaarden en Wim van Beuzekom. We maken even een praatje, nemen wat dropjes en gaan weer op pad.
Bij Linda schiet ineens de kramp in haar kuit, Ina hoort dat niet en loopt door met de muziek in haar oor. Linda probeert het weer en weer stil staan, wat rekken en langzaam verder het heuveltje op naar het 30 kilometer punt wat we afleggen in 3.26.05
Linda heeft het lastig, ik probeer de kuit wat te masseren, Ina is daar even gestopt en we wachten op elkaar. De ronde Kralingse Plas gaat niet snel. Het is wandelen, dribbelen, wandelen, dribbelen, we spreken veel lotgenoten en sommige bekenden langs de kant. Linda ziet een bekende politie-agent op de motor, Ina een collega die haar een banaan geeft, het is eigenlijk reuze gezellig. Linda roept dat dit eigenlijk veel leuker is dan maar achter een tijd aanjakkeren, dit is een heel ander soort beleving. Wat ben ik blij dat jullie er bij zijn zegt ze. We gaan gezellig verder.
Bij de 34 kilometer naderen we het videoscherm met boodschappen waarop Nico en Carola Koppe een boodschap hebben ingesproken voor Linda om haar te steunen. Het gaat steeds beter bij Linda, maar ook met Ina, de dip lijkt weg en we lopen weer meer hard dan wandelen. Kilometer voor kilometer strepen we weg. De 35 gaat in 4.09.52 en de limiet van 5.30 gaan we makkelijk halen. Linda is in wave 1 gestart en zal dat niet redden, maar ze heeft het voordeel dat ze er dan 6 uur over mag doen en gaat da met gemak halen, geen enkel probleem. Nu opgeven gaat zeker niet gebeuren.
We feesten en dansen mee met de uitzinnige supporters. Terug op de Boezemstraat is het één groot feest. Ina loopt te swingen voor me en heeft er duidelijk veel lol in. Ze kan absoluut sneller nu zie ik, maar we blijven netjes bij elkaar. Nog een paar keer een stukje wandelen en we zijn bij de 40 kilometer in 4.50.41
Nu hardlopen tot aan de Kubus woningen, stukje wandelen, dan richting Coolsingel, nog even een klein stukje wandelen voor de bocht zodat we op de Coolsingel gewoon hardlopend de finish gaan halen.
Vlakbij de finish staan mijn zoon Richard en de dochters Kim, Sarah en Patricia van Ina, de vierde dochter Esther is er helaas niet bij. Ina stopt even langs de kant om haar dochters te knuffelen en te bedanken voor hun support, Linda en ik wachten even waarna we arm in arm met z'n drietjes op een rij over de finish gaan. Wat is dit geweldig, nummer 31 zit er op, voor Ina nummer 2 en voor Linda de eerste. Wat hebben we genoten. We komen binnen in een tijd van 5.07.03u .

Na afloop worden er nog wat foto's gemaakt, krijgen we een roos, een medaille, banaan, sinaasappel, een flesje drank en lopen we in het zonnetje terug naar onze kleedgelegenheid. Voor Linda is dat het Stadhuisplein, voor ons weer terug naar de kazerne. Dit is nog best een stuk wandelen, maar in het zonnetje zeer aangenaam. Het is genieten om met dit weer door het centrum te wandelen. De duizenden mensen die gezellig vertoeven op de vele terrasjes, het geroezemoes, in één woord geweldig.
Na een lekkere douche stappen we in de metro en gaan op weg naar onze kinderen die geduldig wachten bij de McDonalds voorbij Capelsebrug.
Ze waren er al om 12 uur en inmiddels is het 18.00 uur als we arriveren bij metrostation Schenkel waar onze auto staat na eerst een stuk in de verkeerde metro te hebben gezeten. We zaten in lijn C maar die bracht ons bij De Terp en niet bij Schenkel zodat we eerst weer terug moesten van De Terp naar Capelsebrug. Er werd netjes op ons gewacht waarna we de maaltijd en drankjes bij de McDonalds goed lieten smaken. De 3000 calorietjes maar weer wat aanvullen en de vochtbalans weer wat op peil brengen.
Nu de hoogste tijd om naar huis te gaan. Wat een heerlijk dag, wat een geweldig mooi evenement is dit toch.