Dit weekend een weekend waar we lang naar uit hebben gekeken. Met we bedoel ik dan Ina, haar meiden en ik. We gaan met 5 dames en 1 man op stap naar Gulpen voor de Koning van Spanje Trail maar met elkaar ook een leuk weekend beleven met een dagje Maastricht, zwembad, etc, we hebben er zin in.

Op vrijdag 4 mei rijden we in eerste instantie met de dochters Patricia en Sarah naar ons geboekte huisje van Roompot in Schin op Geul, een mooi park met mooi uitzicht. De dichters Kim en Esther komen vanavond, Kim moet nog werken.
We zijn netjes op tijd, laden de spullen uit en rijden nog even naar Gulpen voor wat boodschappen. We rijden nog even een rondje door de mooie omgeving en nemen gelijk een kijkje bij de start waar ik vanavond naartoe moet.
We eten wat waarna ik alleen naar de startlocatie ga en de auto een plekje weet te geven, het is al best druk.

Daar aangekomen meld ik me op het gezellige plein met kraampjes, startnummeruitgave en catering. Al meteen zie ik tal van bekenden van Avantri, Michel de Langen en zijn vrouw Kitty, Aria en Piet Wuijster, Nico en Carola Koppe, Argen en Reggy van Rijk. Michel, Piet en Nico gaan de ultimate rennen, het hele weekend, dat doe ik niet. Vanavond de Nighttrail van 17 kilometer die achteraf 17,9 bleek te zijn en zondag de ruim 23. Aanvankelijk zouden Ina en ik op zondag de 43 gaan doen, maar gezien de warmte dit weekend, mijn blessure en de wachtende dames was het een wijze beslissing om die terug te brengen naar 23 kilometer.

Met een aardige groep starten we en ik ben al gelijk in mijn element. Ik start aanvankelijk nog rustig vanwege de pijn in mijn achillespees, maar als die warm is wordt de pijn minder en kan ik wat versnellen. Het gaat lekker en ook de temperatuur is prima om te lopen. Van een Nighttrail is in het begin nog geen sprake, het is nog licht, al is het in het bos al wel wat donkerder. Door de vele ongelijke maar mooie heuvels begin ik toch veel last van mijn rechter achillespees te krijgen en wandel bergop wat stukjes. Op zo'n 5 km voor de finish halen Michel en Nico me in, ik probeer op het vlakke te volgen, dat gaat goed, maar zodra het omhoog gaat voel ik de steken weer en ga weer wandelen. Is balen, deze blessure duurt al lang en zal nog wel even duren, ik vrees voor de Ultraloop in Salzburg op 16 juni.
Nico en Michel zijn uiteindelijk een minuut eerder bij de finish, maar ik ben nog best wel tevreden en heb vooral genoten. Bij de finish praten we nog even kort met elkaar, er staat geen alcohol vrij bier of Limburgse vlaai op ons te wachten deze keer, nu is dat tegen betaling verkrijgbaar, ook geen medaille, wel een leuke buff.
Ik ga snel nog even naar de startnummertafel om de loop van Ina en mij van zondag om te zetten van 43 naar 23, er werd bij de start omgeroepen dat dit kon na afloop van de race. Daar aangekomen bleek alles al opgeruimd de laptop werd toch tevoorschijn gehaald en het werd geregeld.
Als ik terugloop naar de finish zijn de anderen verdwenen en is het daar donker en erg rustig. Ik ga terug naar de auto en als ik zit hoor ik de speaker de aankomst van Piet Wuijster melden, Piet heeft het rustig aan gedaan, maar hij heeft natuurlijk nog twee zware etappes te gaan op zaterdag en zondag.
Ik ga terug naar ons huisje in Schin op Geul waar Kim en Esther inmiddels zijn aangekomen en we hebben nog een gezellige avond met elkaar waarna we gaan slapen.