De laatste maanden begin ik steeds meer last te krijgen van mijn rechter achillespees. Om die reden ook al diverse keren niet gaan trainen omdat mijn been niet zit te wachten op sprongetjes, pionnetjes, etc. Alleen lopen is nog een optie, hoewel ik na het lopen best wel pijn heb aan de achillespees en aanhechting met de hiel, zeker de volgende morgen.
Op Ameland al een aantal keren een paar pijnlijke steken gehad en de dag daarna amper kunnen lopen, na IJsselstein was het nog erger geworden en kreeg ik er tijdens da loop al weer flink last van.
De hele week maar weer niets gedaan in de aanloop naar Rotterdam, maar mijn lichaam wil wel rennen, dan toch maar eens kijken of er wat te lopen is.
Ik moet zaterdag werken, de Parkloop dus geen optie, de meeste lopen van Avantri zijn helaas op de zaterdag.
Even getwijfeld over de Halve van de Haar, maar dat zijn er dan toch weer ruim 21, dus gekozen voor de 10 EM in Pijnacker, de Paasloop.
Na mijn werk de boel afsluiten, deuren dicht, nog een werkbon in het halletje zetten. Ik pak de bon, draai me om en knal met een rotklap tegen de reeds dichte deur aan. Wat stom zeg, ik heb hem net zelf dicht gedaan. Ik ben even van de wereld want ik lig op de grond zonder dat ik weet hoe ik er ben gekomen, weet ook niet hoe lang het heeft geduurd, niet erg lang.
Met flinke koppijn naar huis en een al snel groter wordende buil op het voorhoofd. Thuis snel een coldpack erop en de zwelling neemt langzaam wat af. Dat was even schrikken.
Wat nu, toch maar gaan lopen en maar zien hoe het gaat.

Maatje Aad pikt me al om 9.30 thuis op en we rijden naar Pijnacker. De auto kunnen we redelijk in de buurt kwijt en we zijn al even over 10 uur ter plekke. We hebben ons zaterdag nog net even voor-ingeschreven, dat scheelt toch 2,50 en als je weet dat je gaat toch meegenomen.
Op het gemak even een bakkie gedaan, rustig naar het toilet, even omkleden in een legertent a la avStart, al had deze wel verlichting. Nog even wat drinken en dan naar de start. Het is best een redelijk aantal lopers en er zijn ook een aantal snelle lopers bij zo te zien.
Wat zijn onze doelen? Allereerst lekker lopen, maar ook wel proberen een beetje snel te lopen. Vorig jaar deed ik deze loop voor het eerst en liep ik hem in 1.16.01 , dat is gezien mijn blessure en de klap op mijn kop wellicht niet reëel, maar we gaan er wel voor. Aad heeft op zaterdag de 10 gelopen tijdens de Parkloop, op zondag getraind en nu de derde dag achter elkaar lopen is ook niet ideaal, maar een tempo van 5 minuten per kilometer valt te proberen, mijn tempo zal dan 4.45 per kilometer moeten worden.
Voor de start zie ik tot mijn schrik dat mijn hartslag al 93 is en dat in relatieve rust. Net voor het startschot kijk ik nog even en zie ik 79 staan waar die normaal 55 is, dat kan nooit goed gaan denk ik nog. Veel vertrouwen heb ik er niet in vandaag, hoewel het weer super is. Het regent zachtjes en de temperatuur is prima, mijn weertje.
De eerste kilometer met wat slalommen tussen de lopers door gaat in 4.43 gevolgd door een 4.30 , 4.38 , 4.49 en 4.39 , derhalve een tussentijd van 23.19 op de 5 kilometer, wat voor op mijn schema. Ik kijk eens naar mijn hartslag en geloof mijn ogen niet, 209 !!! Wat is er aan de hand ? Ik voel me niet super, hoofdpijn, beetje duizelig en begin ook wat misselijk te worden, maar de benen doen het nog goed.
De kilometertijden gaan nu onbewust wat omhoog naar tijden tussen de 4.45 en 4.50 wat resulteert in een tussentijd op de 10 kilometer van 47.24 , nog net op het schema van 4.45 , maar dat ga ik niet volhouden, de hartslag staat zelfs even op 216 en om er dood bij neer te vallen lijkt me niet zo verstandig. Bij de drankpost maar even stoppen, wat drinken en hopen dat het daarna beter gaat. De hartslag zakt inderdaad, maar ook mijn tempo, dat komt niet meer terug, wellicht bewust, De duizeligheid en misselijkheid zijn erger geworden, misschien toch een lichte hersenschudding opgelopen na de dreun van gisteren, ik weet het niet, maar het voelt niet lekker.
Bij de laatste drankpost wat langer gestopt en op het gemak verder gelopen. De benen voelen nog steeds goed en echt inkakken doe ik daardoor niet waardoor ik op de meet toch nog een redelijke tijd van 1.17.45 weet te noteren, netto 1.17.40 zelfs.
Nu even wachten op Aad. Snel even naar de tent om mijn telefoon te pakken en ben net op tijd om Aad op de gevoelige plaat vast te leggen. Van de 6 actiefoto's zijn er zelfs 2 bij waarbij Aad zweeft, het moet niet gekker worden. Terugkijkend blijkt de pasfrequentie van Aad vandaag ook lager te liggen en daardoor ook langere passen en wat meer zweven. Misschien wel de juiste manier bij de langere afstanden ? Er zijn trainers die anders beweren, maar mij bevalt dit prima.
Aad heeft goed gelopen in een tijd net onder de 1.21 , maar dat had ook sneller kunnen zijn als Aad niet over had moeten geven onderweg, Aad was dus ook misselijk, lekker stel zijn wij.
Nu omkleden en droge kleren aantrekken en even wat drinken. Aad neemt een bak koffie, voor mij is het een bakje tomatensoep. We kijken nog even op de tafel met prijzen die vallen op de startnummers en warempel, Aad heeft prijs. Het is nog een leuke prijs ook, een tegoedbon van 25 euro van een Italiaans restaurant in Pijnacker, dat is nooit weg.
Plakkers als we zijn blijven als laatsten over zo'n beetje. er komt een dame van de organisatie aan met in haar handen trossen bananen en netten met mandarijnen. Of iemand daar nog interesse in heeft. Een paar anderen roepen ja en daarna komt ze ook naar ons toe en geeft ons een netje met mandarijnen. De laatste zijn heeft soms ook voordelen. Het was weer gezellig om naar deze loop gegaan te zijn en heb er geen moment spijt van gehad. Nu het vizier op Rotterdam. Deze week niets doen en mijn achillespees rust geven. Het gaat een dramatische marathon worden voor mij en zeker voor Ina vrees ik, de temperatuur die ze verwachten ligt nu al op 22 graden, dat is niet leuk meer. Ook zullen heel veel andere lopers het zwaar gaan krijgen, ik vrees het ergste. Maar hopen dat de verwachting niet helemaal uit gaat komen.