Het is weer zover, vandaag staat wederom de Petzl Night Trail op het programma. Waar het eerst een trail was van 2 afstanden, een korte en een wat langere en ik zo'n beetje de enige Avantriaan was aan de start is het evenement nauwelijks weg te denken in de trailwereld.
Het tweede jaar stonden veel Avantrianen aan de start, ook het derde jaar, maar het vierde jaar werd dat minder en dit jaar is het helemaal weinig. Nico Koppe haakte af, geblesseerd, over bleven Michel de Langen, Robin Pillekers en ikzelf. Robin loopt de korte afstand van 15 kilometer, Michel de 25 en ikzelf loop de marathon. Vorig jaar werd er voor het eerst een marathon georganiseerd die ik met héél veel plezier heb gelopen, daarom dit jaar maar weer.

Ik heb vrij vandaag en alle tijd om dingen te regelen ter voorbereiding. Horloge opladen, lampje opladen, eten en drinken meenemen voor onderweg, ik wil niet voor verrassingen komen te staan. Netjes op tijd vertrek ik naar Bergschenhoek. De start van de marathon is om 18.00 uur en ik ga al weg rond half 5. Half uurtje ruim rijden, dan heb ik daar nog een uurtje de tijd.
Ik ben al voorbij Lekkerkerk als ik er ineens achter kom dat mijn lampje nog thuis ligt op te laden. Ik roep allerlei verwensingen tegen mezelf en keer weer om. Ik bel Ina even om te zeggen hoe stom ik ben geweest. Als een speer terug en hopen dat ik op tijd ben en anders starten op de 25 om 19.00 uur en dan wellicht morgen de Groet uit Schoorl lopen samen met Ina, de 30 kilometer.
Wonder boven wonder zit alles mee en ik ben even na 17.30 uur ter plekke. Snel mijn startnummer ophalen, me omkleden en als ik eindelijk klaar ben is het een paar minuten oor 18.00 uur. Ik zie Michel staan die nog even een foto van me maakt. Ook haalt Michel nog een plastic poncho voor me, die heb ik niet bij me en ze geven flinke gure wind en regen op. In mijn korte broek met shirtje en ondershirt wellicht toch wel koud.

Ik vertrek echt als laatste met ca. 75 lopers die de hele marathon af gaan leggen. Het is best wel lekker weer om te lopen. Ik laat mijn lampje nog even uit om het te sparen en na zo'n 20 minuten gaat het wel aan. Het tempo ligt goed en ik kom in een lekker groepje te lopen.
Er was vooraf al aangekondigd dat de route wat zou wijzigen en dat er nog wat verrassends zou volgen. Dat klopte dan ook dacht ik, het zwaarste deel van het parcours met de steilste hellingen en pittigste stukken was eerder in het parcours opgenomen dan vorig jaar. Het gaat best goed en zonder kleerscheuren komen we hierdoor. We zijn nog met 3 lopers, de rest van de groep is uit elkaar geslagen.
Als we netjes de pijlen volgen staan we ineens weer vlakbij de start. Ik zie een groep lopers aankomen, dat blijkt de start te zijn van de 15 kilometer. Ik roep tegen een loper of hij weet hoe het parcours verder gaat en dat blijkt warempel Robin Pillekers te zijn. Hij weet ook niet waar we heen moeten. Er komt een fietser van de organisatie langs. Jullie hebben een eind terug een afslag gemist. Terug is eigenlijk geen optie. Misschien maar een leuk rondje gaan lopen en dan terugkeren naar Outdoor Valley waar de start is ?
Één van mijn metgezellen is een Rus, daar hebben we niet veel aan, die kent de route niet, de andere is een loper uit de regio die precies weet waar we ons bevinden. We lopen hier een stukje rechtdoor, dan gaan we naar links en dan richting snelweg, dan komen we vanzelf bij het keerpunt van de 25 kilometer zegt hij. Dat lijkt me een goede plan en zo doen we het dan ook. Ik snap nog steeds niet waar we verkeerd zijn gelopen, een grote groep achter ons moet dat ook hebben gedaan.
Het is een marathon op een zeer beperkte ruimte, veel paden lopen vlak langs elkaar heen. Als je een afslag mist zie je verderop een pijl van het parcours staan, maar dat is dan een ander deel van het parcours, dan stroom je zo in op een verkeerd deel.
We lopen via een alternatieve route richting het keerpunt, helaas wel verhard en zien verderop de lichtjes van een aantal lopers die terugkomen vanaf het keerpunt. We volgen hen niet in tegengestelde richting, anders lopen we twee keer hetzelfde deel, maar blijven het pad volgen.
Op een paar kilometer van het keerpunt komt een fietser ons tegemoet, hij heeft onze lampjes gezien. Waar komen jullie nou vandaan vraagt hij ?
We leggen de situatie uit en de man geeft aan dat we dan niet heel veel van de afstand hebben gemist. Hij stuurt ons weer de goede kant op en we zitten weer op het parcours. Het is weer zigzaggen en door weilanden lopen naar Bergschenhoek. Vlakbij de snelweg is midden in het weiland het keerpunt met een grote vuurkorf en tal van etenswaren en drankjes. Het is daar best fris. Open weiland, het regent inmiddels en het begint steeds harder te waaien, een erg gure wind.
Na de drankpost loop ik samen met de Nederlandse loper, de Rus is wat vooruit gegaan. Na een kilometer of 28 begint mijn lampje flink te knipperen en ik vraag me af wat er aan de hand is. Ineens begint het lampje minder fel te branden, een soort spaarstand. Het was nog niet vol toen ik het van de lader haalde, maar dat ik hier de race niet mee uit kon lopen had ik niet verwacht. Ook geen reservelampje meegenomen. Stommerd.
Ik besluit bij de loper te blijven, dan heb ik toch iets meer zicht, met het gloeiende peertje van mij zie ik niet veel.
We halen de Rus weer in en ik blijf angstvallig dicht in de buurt van mijn metgezel.
Ja hoor, nu komt wederom het steilste stuk. In het begin al gelopen doordat we verkeerd waren gegaan, nu dus nog een keer. Inmiddels zijn alle lopers van de andere afstanden er ook overheen geweest en is het één grote baggerbende.
Weer de zware klim, glibberend en glijdend om eindelijk boven te komen, nog een keer genietend van de skyline van Rotterdam, wat is dit toch een fenomenaal gezicht en dan weer de linke afdalingen. Op de zeephelling van bagger waar ik veel andere lopers onderuit heb zien gaan en in een andere editie ook Aad en Janet gaat het mis. De loper voor me is al beneden en ik zie eigenlijk niets meer. Van de eerste passage weet ik nog wel zo'n beetje waar ik kan gaan rennen. Ik laat me naar beneden vallen en denk dat alles goed gaat totdat ik met mijn voet ergens tegenaan stoot in het donker en gestrekt door de modder een buiklanding maak. Het moet vast een komisch gezicht zijn geweest, maar op dat moment zat ik er niet op te wachten.
De loper wacht even op me en wederom met behulp van zijn lampje gaan we verder. Echt lekker gaat het nu niet meer, ik voel me een beetje onzeker en heb last van mijn knie.
Zonder verdere kleerscheuren komen we in de buurt van de finish, al moeten we dan nog een paar kilometer afleggen van slingerende mountainbike paden en een stuk door het bos. Als we dan eindelijk binnen zijn ben ik toch wel blij dat het erop zit. Mijn horloge geeft ruim 38 kilometer aan, dan toch een stuk korter gelopen ?
Bij de anderen staat de teller ook op 39 of een krappe 39 kilometer. Een paar lopers mopperen, net als vorig jaar 39 kilometer, weer geen marathon.
Ik mag dan een paar honderd meter korter hebben gelopen dan de meeste lopers, ik heb wel 2x het zwaarste deel van het parcours gelopen ter compensatie zullen we maar denken.

Bij de finish even uitpuffen, maar niet te lang, het is best fris. De knie is gevoelig en de bagger begint wat op te drogen en te trekken. Ik neem wat snert, maar die blijkt flink aangebrand te zijn, dan maar even niets.
Snel naar binnen en snel douchen, de bagger afspoelen en de schoenen reinigen. De pijnlijke knie blijkt een plek te zijn net onder mijn knie. Kennelijk toch op een steen of iets dergelijks geland.
Na de douche even op zoek naar het BMS massageteam van Dineke van Nooten wat er ieder jaar is, zo ook dit jaar.
Als ik arriveer staan ze me al op te wachten, ik ben de laatste klant. Dineke masseert mijn benen, niet te hard, want ik heb in mijn achterhoofd om morgen toch te gaan starten op de Groet uit Schoorl Run samen met Ina, daar maar kijken of dat lukt. Dineke bedankt, de benen voelen een stuk beter.
Onvoorstelbaar dat ik meteen na een marathon al weer denk aan rennen over een paar uur met alleen een nachtje ertussen. Dat was vroeger wel anders.
Ik ben even over half één thuis, ga nog even zitten, drink nog wat en om half 2 ga ik slapen. Hopen op een goede nacht en goed herstel om morgen toch iets te kunnen rennen.