Vandaag staat de RAG Cross op het programma,. RAG staat voor de organisatoren Ruud, Arie en Gijs , hoewel Arie eigenlijk "het gezicht" is van de loop en ook het woord doet.
De RAG cross van vorig jaar heeft een slechte herinnering door de enkelbreuk van Mandy. Mandy is daar nog steeds niet vanaf, maar aankomende week mag eindelijk de metalen plaat eruit en kan ze aan haar definitieve herstel gaan werken en is ze ruim een jaar verder.

Janet pikt me thuis op, ze heeft Vincent Uilenberg en Aad al in de auto, het is 9.15 uur en de start is om 10.00 uur, we hebben dus tijd genoeg en zijn zelfs vroeg voor ons doen (Janet en ik hebben een beetje een naam van aan de late kant zijn).

Als we aankomen kleed ik me even om, krijg mijn startnummer 556 en kom erachter dat ik mijn korte legging ben vergeten. Dan maar lopen in een lange legging, die heb ik wel bij me.
Het heeft toch weer gevroren, maar gelukkig is de ondergrond niet zo hard als vorig jaar, wel is het behoorlijk nat en blubberig, dat belooft een zware loop te worden.
Arie geeft vooraf een briefing en bedankt sponsor Terlouw. De start is niet om 10.00 uur, maar het is inmiddels 10.14 als we starten. Door het omwaaien van bomen heeft Arie het parcours iets moeten wijzigen, het zouden aanvankelijk 5 rondjes van 4 kilometer zijn, maar bleken er nu dan 4 van 4,35 kilometer te zijn. Ook goed, al komen we dan niet aan de 20 kilometer maar "slechts" 17,4 kilometer.

Al meteen bij de start schiet Janet er vandoor, Aad en ik doen het wat rustiger aan. De snelle mannen zijn er al meteen vandoor, voor ons is het echt zoeken op het parcours. Het is hobbelig, zwaar, er liggen soms ineens plassen op de loer en de voeten droog houden is dan ook een illusie.
Het duurt een paar kilometer voordat ik Janet bij weet te halen met Aad vlak achter me, net daar weer achter Erik Tolhoek en Pieter van Rossum. Op een kilometer van de finish lopen we langs het water en moeten we door een soort klei ploegen waar ik wel héél diep in wegzak. Vanaf de andere kant van het water roept Mels vd Ruit dat ik pal langs de waterkant moet gaan lopen, daar heb je meer grip, dat blijkt zo te zijn. Dat was een goede tip.
Door het wat terugzakken van Janet verwacht ik dat ze na 1 rondje zal stoppen, maar ze gaat stoer door.
Na 1 rondje merk ik dat het huidige tempo rond de 5.30 per kilometer aan de hoge kant is, dat ga ik niet nog 3 ronden vol houden.
Er komt een dame voorbij stormen in ronde 2 die wel lijkt te zweven over de weilanden en blubber, ze is ook veel lichter. Michel de Langen staat te kijken en geeft aan dat ik erbij moet blijven of zelfs in moet halen, maar dat gaat never nooit niet lukken. Ik ben blij dat ik nog zo vooruit kom. Achter me zie ik ook Aad en Janet zwoegen.
In ronde twee lijkt het even mis te gaan. Ik zwik flink en wederom mijn rechter enkel. Na even pijnlijk strompelen en voorzichtig weer wat dribbelen blijk ik toch door te kunnen, gelukkig maar.
Aad loopt ongeveer mijn tempo en de afstand blijft gelijk, Janet zakt iets af.
Als ik na ronde 2 omkijk naar de finish zie ik Janet binnen komen en zie ik ook Aad stil staan. Gestopt ? Dat had ik niet verwacht. Ik zie er nog meer die gestopt zijn waarvan ik had verwacht dat ze door zouden lopen. Cornelis Verboom slechts 1 ronde, Richard Groenendijk slechts 2 ronden.
In ronde 3 merk ik dat het toch steeds zwaarder begint te worden.
Wellicht een beetje huiverig na het zwikken, het tempo ligt duidelijk lager nu, maar ik blijf stug doorgaan. Achter me zie ik het gat met Erik Tolhoek flink is gegroeid en dat Pieter van Rossum hem voorbij is gegaan.
Het is na ronde 3 flink zwoegen geworden, meer strompelen eigenlijk. De kilometertijden zitten rond de 6 minuten en zelfs daarboven. Als ik op zo'n 3 kilometer voor de finish ben hoor ik een vrijwilliger hard roepen, daar komt nummer laatst aan, in een oranje shirt. Ik ???? Laatste ???? Wat is er dan met de anderen gebeurd ? Pieter, Erik, Ab Buitendijk ??
Ze blijken allemaal te zijn gestopt. Het zware parcours eist blijkbaar zijn tol, zelfs Ab de Kluijver is gestopt na 3 ronden.
Het is nu ploeteren naar het einde en eindelijk komt nummer laatst binnen in 1.40.40 , maar wel alle 4 de ronden volbracht.
Bij de finish kreeg ik net als de andere lopers een paar sokken, een flesje water, een mandarijn, een appel en een kladblok. Dit was weer super geregeld door de familie Visser, waarvoor hartelijk dank.
Bij de Hooiberg alle baggerspullen weer uitgetrokken, de anderen zaten al lang op me te wachten, waarna we weer naar huis reden. Was toch weer een leuke happening, maar wel zwaar.