Al weer heel wat jaartjes loop ik de 't is voor niks loop in Geldrop. Het begon daar ooit met een halve marathon. Dat was rond de tijd dat ik net lid werd bij Avantri, ook Piet Wuijster bleek daar achteraf te hebben gelopen.
Al een keer samen met Robert Hoek de marathon gelopen, met Aad al de marathon gelopen, ook heeft Aad daar andere afstanden gelopen. Ina heeft hier ook al vaak gelopen, maar dat blijft meestal bij de halve marathon, verder is Ina nooit gegaan.
Vandaag gaan we samen op pad. Ina en ik gaan kijken hoever we komen. Mijn plan is om de marathon weer te gaan lopen, Ina denkt aan de 30 kilometer.
We zien bij het ophalen van ons startnummer alweer wat bekende lopers waaronder Leo Boeckestijn. We hebben voldoende tijd om alles te regelen. Op het laatst nog even naar het toilet, maar dan is het toch weer krap. Bij de start heb ik nog een minuut, Ina staat al even te wachten. We doen het rustig aan en genieten van dit prachtige parcours. Bijna alles in onverhard en we lopen hele stukken over de Strabrechtse Heide en andere natuurgebieden. Regelmatig stop ik even om een leuke foto te maken.
Een doel hebben we niet echt. Wel wil ik binnen de 6 uur binnen zijn, dat was in het verleden de limiet, maar dat al geen problemen geven.

De eerste 5 kilometer leggen we af in 31.21 , wel wat te snel voor Ina vrees ik, maar ze loopt lekker, wel heeft ze een zware ademhaling merk ik. De eerste drankpost is best ver weg, die is op bijna 10 kilometer, door die drankpost gaat de 10 kilometer in 1.05.33 , ik loop nog steeds met Ina. De afslag naar de 21 en 30 is helaas al heel snel voorbij gegaan, bij de 2e kilometer moest Ina al een keuze maken. We willen graag samen lopen waarna Ina besluit om mee te gaan voor de marathon en ergens onderweg een stuk af te snijden om zodoende uit te komen rond de 30 kilometer.
De 15 kilometer 1.40.42 waar we ook gelijk een bakje koffie drinken, we hebben tijd genoeg. Tijd is met zo'n mooie natuurloop helemaal niet belangrijk.
De 20 kilometer gaat in 2.17.57 en Ina begint het moeilijk te krijgen. Ze heeft aanvankelijk een pijnlijk scheenbeen, maar nu ook steken in de knie. Vooralsnog blijven we rennen, maar soms wandelen we een stukje om de pijn wat te laten zakken, dit lijkt goed te gaan, we vorderen gestaag.
De 25 lopen we in 2.54.08 , de kilometers gaan nu al in ruim 7 minuten per kilometer. Ina denkt er over om te stoppen, ze wil de boel niet kapot lopen, maar we zien nergens een afslag of route die ze zou kunnen nemen, dan maar voorzichtig doorlopen.
Bij de 30 is het op bij Ina, de pijn is te hevig, we noteren daar 3.34.53 en wandelen richting de drankpost even verderop.
Bij de drankpost vraagt Ina hoe ze het snelste naar de finish kan. Stukje bos door, stuk langs de snelweg lopen en dan oversteken en nog 2 kilometer doorwandelen, dat is de kortste en snelste route. Ina gaat dit doen. Gaat u mee mijnheer, jullie gaan nooit meer op tijd bij de finish komen. U mag er 5 uur over doen. 5 uur ? Het was toch 6 uur zeg ik nog. Nee hoor, 5 uur en u heeft nog ruim een uur de tijd voor de laatste ruim 11 kilometer.
Ik besluit toch de ronde af te maken en laat Ina daar alleen achter en vrees hoe dat af gaat lopen. Ina wil dat ik mijn marathon voltooi.
Ik ga een beetje van slag door en moet eerst nog even plassen om daarna juist het zwaarste stuk nog te moeten lopen met veel duintjes en korte klimmetjes.
De 35 kilometer gaat in 4.11.40 , ik heb aardig wat gewonnen op het schema en denk nu dat ik het toch ga halen, al zal het nog krap gaan worden.
Helemaal fris ben ik natuurlijk niet meer, maar ik mag er ruim 6 minuten per kilometer over doen om toch nog op tijd binnen te zijn, dat is redelijk te doen.
Ik haal inmiddels veel lopers in en hoef niet voluit te gaan om binnen de marge te blijven.
Als ik uiteindelijk binnen kom geeft de klok 4.57.00 aan, nog 3 minuten over, ruim zat. Achteraf zie ik toch veel mensen in de uitslag staan met tijden ruim na de 5 uur, zelfs 1 op bijna 6 uur.
Ina is gelukkig ook binnen gekomen en is zelfs in de uitslag opgenomen, nog ruim voor mij. Gelukkig maar en grappig ook nog. De pijn is al wat gezakt.
Onderweg stoppen we nog even voor een bakkie en eten gelijk wat. Al met al een heerlijke dag samen.